Na men nacht in de luchthaven was het tijd om Perth te verkennen. Ik bleef samen met het Franse meisje, Albane. Even later werd het gezelschap uitgebreid met twee andere Fransen, Julie en Lion. We verkenden de stad samen. Ik moest toch even men denkpatronen bijstellen, efficientie kent geen vertaling in het Frans, zo blijkt. Resultaat was dus dat we wel alles gezien hebben dat op de agenda stond, alleen gemiddeld 4 uur later dan optimaal zou zijn. Een staat van je-m'en-fous daalde al snel over me neer, in die mate dat het allemaal oke was voor mij. Later zou dit evolueren in selectieve apathie.
Na enkele dagen Perth was het dan tijd om de baan op te gaan. We reden al snel flagrant verloren, wat bijzonder is in een land waar amper wegen zijn. Toen we de weg vroegen kregen we naast directies een kopje koffie aangeboden bij de vriendelijke dame thuis. Ze bleek een Belgische te zijn, oorspronkelijk van Hasselt! Haar Engels was feilloos, mits een accent, haar Nederlands was nog steeds duidelijk Limburgs! Even later gingen we weer de baan op en waren we al snel weer op de juiste weg.
De Franse dames zijn blijkbaar een ras apart. Vergeet de Zon, De wereld draait om de Francaise. En je kan maar beter leren ruiken wat er van je verwacht wordt aan de hand van een half woord. Lion vindt dit allemaal doodnormaal. Ik besloot dus om me niet te laten kisten en zijn insteek over te nemen, wat inhoud dat ongeacht welke absurde ideeen (lees bevelen) geopperd worden, deze volstrekt blindelings uit te voeren. Dit gecombineerd met een dosis gewoon je eigen ding doen. Ik ben ontzettend blij dat de dames in ons Belgenlandje doorgaans wel volwassen en voor rede vatbaar zijn, maar als tussenoplossing werkt dit behoorlijk vlot.
Na een verloren spelletje pool gisteren droop het damesteam af richting auto met een donderwolk boven hun hoofden, we konden maar beter gedwee volgen of de gevolgen zouden weleens niet te overzien kunnen blijken! Waarop we prompt "two pints of Toohie's" begonnen leeg te nippen, rustig bazelend over sport. Na driekwart pint (geen Belgische pint maar zo'n Engelse vaas) kwam Julie ons briesend informeren dat ze al 20 minuten in de auto op ons zaten te wachten. Dat wisten wij niet. Terug in de auto verwachtte ik hel, maar er was geen vuiltje meer aan de lucht, plots. Non-verbale communicatie is de sleutel blijkbaar.
Er zit uiteraard een deel frustratie in dit verslagje, maar de point van dit stukje is de hilariteit en absurditeit die dit deel van men reis domineert weer te geven. Hopelijk ben ik daar enigszins in geslaagd. Zal ik in de toekomst opnieuw kiezen voor uitsluitend Frans reisgezelschap? Nee! Heb ik er spijt van dat ik me in deze situatie bevind? Beslist niet!
Oh, tussendoor heb ik ook weer de meest adembenemende panoramas gezien. In Monkey Mia zagen we de dolfijnen die dagelijks tot aan de kustlijn komen gezwommen, en iets verderop zagen we haaien en "rays" (roggen in't Nederlands?) van zo'n 3 meter afstand! Volgende belangrijke stop is Carnavaron en Exmouth, met zijn Ningaloo reef. Daarna duiken we de outback in, richting Tom Price, waar we het Karijini National Park gaan bezoeken.
