Juli 2008 verhuisden we met ons hele hebben en houwen van Mechelen naar California. Uiteraard is die beslissing niet over een nacht ijs gegaan. Enerzijds familie en vrienden moeten achterlaten, mijn wankele gezondheidstoestand…. Anderzijds was dit laatste dan ook weer een extra reden om deze mooie kans niet zomaar links te laten liggen, vooral omdat ik de laatste 2 jaar van mijn leven als een extra bonus beschouwde. Al 2 keer was ik aan die verdomde sluipmoordenaar (kanker) kunnen ontsnappen, tot ik 5 jaar geleden te horen kreeg dat hij bleek uitgezaaid te zijn.
Gedurende lange tijd leefde ik zo’n beetje van dag tot dag, elke dag een nieuw geschenk, maar dankzij de medicatie die zo wonderwel goed en lang werkte bij mij, durfde ik weer plannen op een iets langere termijn en trokken we naar de USA.
Bedoeling van dit blog was een goede band te houden met vrienden en familie en onze avonturen te delen.
Dat was toen... ---------------------------------
Ondertussen zijn we sinds eind januari 2010 terug in Mechelen. Het afscheid van vrienden in de US was veel moeilijker dan destijds hier, omdat je weet dat het dit keer definitief is. Alleszins zullen we altijd met een goed gevoel terugdenken aan die mooie tijd die we daar hadden.
En nog even een update over mijn gezondheid . Eind juni 2010 terug met een chemobehandeling gestart, Taxol., tot maart 2011. Een consolidatie radiotherapie volgde in mei. Eind juli 2 nieuwe meta's op de nekwervels, waarvoor weer tomotherapie, 15 keer. Een nieuwe behandeling drong zich echter op gezien de stijgende tumormerkers, vocht op de pleura en nieuwe meta's op sacrale wervels. Midden oktober 2011 hiervoor in trial gestapt, terug chemo (taxol en carboplatine) + olaparib . Ben ondertussen volledig uitgeput van de therapie, maar het schijnt nu toch eindelijk te werken.
Jammer genoeg is daarmee de toon van mijn blog veranderd, van wat als een avontuurlijk plezierig blogje begon blijft niet veel meer over. Maar opgeven is nog lang niet aan de orde.
Even serieus zijn nu. De foto van de car bij mijn postje is uiteraard niet de auto die we kochten. We zitten hier niet in Cuba en dan nog Ik vond het gewoon grappig om die daar bij te zetten. Dit is er echt wel over, toch?
Voor we vertrokken deed ik aan iedereen een oproep om chocola de sturen. Eigenlijk was dat ook maar voor de grap, maar ergens hoopte ik toch dat iemand het zou doen. Wel, er is hier overal chocolade te koop, zelfs Belgische. Dus, doe geen moeite, portkosten lopen snel op en ik heb een zwarte metalen brievenbus .
Stuur gewoon maar een mailtje met wat nieuws en roddels.
21-08-2008
Mega Mindy in California?
Ik zat gisteren rustig mijn krantje te lezen in de tuin (de NYTimes ligt nl. alle dagen op de stoep) toen er ineens een groot iets met veel poeha naar beneden dook, tussen de bomen en struiken vooraleer ik goed en wel besefte wat er aan de hand was vluchtte ik binnen met een heel snel kloppend hartje, deur toe en dan beter kijken wat er aan de hand was .
Is het een vogel? Is het een vliegtuig?... nee, niet Mega Mindy maar een heuse roofvogel! Een valk (dacht ik toch) leverde op dat moment een ongelijke strijd met een kleiner vogeltje, of was het een muis, of dat kon ik niet zien, maar het ging er heftig aan toe. Ben toen voorzichtig terug buiten gegaan en wat geroepen (in t Vlaams), luid in de handen geklapt en weg was hij. Ik was nog bang, maar met mijn fototoestel in de hand (en een erwt in mijn broek) ik de tuin in. Ik moest dit verhaal toch kunnen bewijzen, want W zou me zeker verdenken van een duif voor een roofvogel aanzien te hebben. Dus voilà, hier zijn de bewijzen:
Nu nog proberen de racoon (wasbeer) te kieken, want blijkbaar zit er hier eentje in de buurt en plundert katten- en hondenvoer in garages. Indianenverhaal? Ik weet het niet, maar toen we hier pas woonden liet ik altijd de garagepoort een stukje open om licht en lucht binnen te laten. Verschillende buren waarschuwden me toen om die maar beter helemaal naar beneden te laten.
20-08-2008
autootje kopen
Weer een ervaring rijker. Zaterdag hebben we een auto gekocht, heel raar hoe dat hier gaat.
Eerste stap is beginnen zoeken op het internet: prijzen, gebruikersrapporten, dealers . Als je keuze gemaakt is en alle informatie bijeen gesprokkeld, begin je mails uit te sturen om prijzen aan te vragen, want er zijn hier geen vaste prijzen zoals bij ons.
Met die info ga je naar een dealer om te onderhandelen.
Bon, je stapt de parking op en krijgt dadelijk een verkoper op je dak. We maken een proefritje met 2 autos, want W en ik zijn het niet helemaal eens over de grootte van de auto. Iedereen hier raadt aan geen kleintje te nemen, maar ik kan me niet helemaal vinden om ons ook zon groot milieuonvriendelijk Amerikaans gevaarte aan te schaffen. Maar na de rit is ook hij helemaal in voor het kleinere model, yehaaa!!!! Ik blij, hij ook!
Na wat over en weer gepalaver over de prijs komen we tot een goede deal met Omar, de verkoper, hij is een Afghaanse vluchteling, zeer fijne man trouwens. Enfin, we denken dat het een goede deal was, want je weet dat uiteindelijk nooit.
Dan naar de bank, je haalt een gecertificeerde cheque op, belt een verzekeraar, papieren worden naar de garage gefaxt en een uur later rijd je de garage uit met je nieuwe auto, helemaal opgepoetst vanbinnen en -buiten. Dat allemaal op een zaterdag in een paar uur tijd. De garage is hier trouwens zelfs open voor service van 7u s tot 22u, 6 dagen op 7, verkoop 7 op 7. Gewoon ondenkbaar bij ons.
Zondag stond er een boodschap op ons antwoordapparaat van Omar: of we tevreden waren met onze auto... nog vragen hadden... hij de set-up nog kon doen voor de GSM we konden tot middernacht nog terecht en maandag ook en... wanneer en zo vaak we het nodig vinden. Buttom line van dit postje: service-minded zijn ze wel, die Amerikanen, niets van verkocht en ttp (tires ton plan).
15-08-2008
vitamientjes
Deze week naar de bibliotheek geweest. Klik op de foto voor een bezoekje. Ik wou me al dadelijk inschrijven en vermits ik mijn social security nummer nog niet heb vulde ik voor de zekerheid Ws naam in, maar voor 1 keer had je je nummer niet nodig, wel een identiteitsbewijs met je adres. En laat ik dàt nu juist niét hebben! Een aan mij geadresseerde brief was ook goed, maar die had ik natuurlijk niet bij. Volgende week nog eens terug, met brief. http://www.ocparks.com/newsroom/default.asp?Show=1001795&subshow=A
Hoe beïnvloedbaar is een mens? Amper in de US en ik ben al vitamines aan t slikken! Ik!!! Ik die verkondigde dat je lichaam geen extra vitamines nodig heeft als je voeding maar in balans is: gezonde, evenwichtige voeding met heel veel groenten en fruit en noten en . Als je niet ziek bent welteverstaan, of bepaalde medicatie neemt.
Ik was vorige week bij de oogarts die me zei toch maar extra vitamientjes te slikken wilde ik niet blind eindigen zoals mijn moeder en baf! s anderendaags stond mijn potje op het aanrecht! Voorlopig blijft het bij dit ene potje, maar wordt de story vervolgd? Word ik net zon freak als de amerlokken en staat mijn keuken binnenkort vol van die potten?
Nog iets leuk ja, ze sorteren hier ook hun afval! 2 grote (en dan bedoel ik echt groot) containers staan er in de garage: een voor 'recyclables', waar alles in mag wat gerecycleerd kan worden, alles door elkaar, papier, plastiek, plastiek zakken, piepschuim, aerosols, blik, glas , al de rest is 'trash' en gaat in de andere bak! Rare jongens die Amerikanen .
14-08-2008
Peet's coffee & tea
En nóg wat meer thuisgevoel, zowel in de goede zin van thuis voelen als in de minder aangename betekenis.
Niet dramatisch hoor, gewoon, W is maar weer eens op vadrouille. Maandagochtend is hij vertrokken naar Austin en zal pas donderdagavond (laat) terug zijn. De eerste keer dat ik hier zo lang alleen ben. Voelt toch n beetje raar (en zo E, dat weet je dan ook weer, ik las net je mail).
En vandaag, EUREKA!, heb ik vlakbij een nieuwe coffeeshop gevonden, met leuk terrasje en echt waar, espresso in een heus kopje! Bij Peets Coffee & Tea! Blijkbaar onlangs overgenomen door Starbucks, hopelijk worden de kopjes binnenkort niet vervangen door kartonnen bekers. En denk nu niet dat ik alleen op zoek ga naar koffie... heb ondertussen een prachtige bibliotheek ontdekt, een boerenmarkt op dinsdagochtend... en zelfs een heuse schoenmaker! En dat in California, waar iedereen op flipflopjes of sportschoenen loopt!
Machinewassen heb ik ondertussen ook onder de knie, de eerste keer wist ik niet wat er gebeurde toen de was al na 15 minuten klaar was. Ondertussen weet ik dat er warm water in de machine gepompt wordt en de minuten manueel ingesteld moeten worden. Duidelijk? Wel, er zijn 4 knopjes voor de temperatuur: cold cold, warm cold, hot cold, hot warm. 4 knopjes voor het volume: small, medium, large en extra large. Verder een draaiknop met regular fabrics, cijfertjes van 2 tot 12, permanent press en cijfertjes van 2 tot 10 en knits delicates zonder cijfertjes. Simpel, maar raar en de trommel draait links en rechts, dus eigenlijk gewoon maar wat schudden. Gelukkig heb ik geen voetbalspelende jongens!
Vandaag ook bericht gekregen over de verhuis van onze spullen uit België wordt ook nog een heel verhaal vrees ik. 14 september is de ETA (expected time of arrival) in de haven van California, nadien nog een 10-tal werkdagen voor levering als we geluk hebben tenminste. Mogelijk wordt alles ook nog eens fysiek gecontroleerd (zoals met de inhoud van mijn doos) en dan moeten we noodgedwongen nóg wat langer kamperen. Want als dat allemaal moet uitgepakt worden zijn we nog niet aan de nieuwe patatjes! Zucht zucht. De hummingbirds beginnen me ondertussen te mogen, ze komen steeds dichterbij me zitten en er komen er meer... ik ken hun geluid nu: heummmmmmmie heummmmmmmie .
Vandaag is het hier heel warm, voor de eerste keer sinds we hier zijn bespeur ik wat wolkjes aan de hemel. Zo, nog een thuisgevoel. Ik denk dat ik straks naar binnen moet, wat gaan afkoelen, het is nu echt zwoel
08-08-2008
Starbucks
Hier zit ik dan, in de Starbucks, met een lekkere espresso in een juist, kartonnen beker! Wat mis ik mijn Illy-koffietje in een zon mooi espresso-tasje.
Anderzijds vind ik het wel super om in een koffiebar te zitten internetten, je neemt een koffie, of gewoon niets en je blijft net zolang je wil. Niemand die je naar buiten kijkt omdat je de hele tijd niets consumeert. Overal is er draadloze verbinding.
Je ziet hier echt alles, de moeite om een paar uurtjes gewoon te blijven zitten en kijken. Heel veel mensen komen gewoon iets halen om mee te nemen, je kent dat, iedereen loopt hier met een beker, altijd en overal. Rechts tegenover mij zit een (knap) jong meisje met een stapel cursussen op een Apple te werken, naast mij leest een meneer met grijs haar een boek,een oude man zit de krant te lezen (hem heb ik hier al vaak gezien), daarnaast in een zetel zit een dame in kleermakerszit, haar koffie in haar eigen thermos (die ze wel hier laat vullen), rechtover mij een jongeman in short, met een iced coffee en laptop, aan mijn linkerkant 2 heren keurig gekleed, hemd en das ( héééél uitzonderlijk hier), die duidelijk about business spreken . Bijna iedere keer word je hier aangesproken, zitten mensen die mekaar niet kennen- een babbeltje te maken, soms ook komen er heuse gesprekken op gang, die kunnen gaan over politiek, actualiteit, cultuur . Meestal zit ik buiten op het terrasje, maar vandaag met de laptop is het handiger binnen en lekker koel, want het is warm vandaag.
De ganse dag is het hier een drukke bedoening. Nochtans, op iedere hoek is hier wel een Starbucks te vinden, ieder shopping center heeft er eentje. In Irvine alleen al zijn er tien!
Nu ga ik naar de bank en boodschappen doen. In Mechelen lukte het me altijd perfect om slechts 1 X per week naar de supermarkt te gaan, hier heb ik nog niet die routine. Daarbij neemt het ook nog eens veel meer tijd in beslag om alles te vinden, iedere verpakking moet ik lezen. Ze zijn hier wel echt hulpvaardig, als je even rondkijkt staat er iemand naast je die vraagt of hij kan helpen, aan de kassa worden je boodschappen netjes in je eigen tas gestopt,of in een plastieken of papieren exemplaar, je krijgt de keuze. Iedere keer ook vragen ze of ze moeten meegaan om het in de auto te zetten kortom, een luxe die ze bij Delhaize niet geven
En straks ben ik uitgenodigd bij de buren voor afternoon thea, benieuwd .
Al een beetje thuis
Het leven van alledag begint hier langzaamaan in de plooi te vallen.
Wim begon deze week te werken, dus nu begint het pas echt, ik moet terug wennen aan het alleen zijn. De voorbije week was nog heel chaotisch, zoveel zaken te doen en te regelen, zoveel spullen die we ons moesten aanschaffen en dan een plaatsje geven in huis . Blij dat het nu wat rustiger wordt, zon tempo was niet vol te houden.
Samen met de doos is ook het bestelde strijkijzer aangekomen. Ik wou er absoluut eentje met zon apart reservoir, want veel lichter en efficiënter in gebruik. Met die slechte armpjes van mij is dat geen overbodige luxe. In België zijn ze overal te vinden in alle merken en kleuren, hier blijkt dat nog zeldzaam te zijn. Had het dan maar bij Amazon op het internet besteld en ondertussen heb ik -na wat gegoogel- ook een winkel hier in de buurt gevonden. Dus daar ben ik gisteren een strijkplank gaan kopen.
Deze morgen was Bibi dus al heel vroeg aan t strijken, geen excuus meer om een 3-weken hoge stapel wasgoed in de berging te laten staan .
Mijn buurvrouw had me vorige week gevraagd of ik interesse had haar oude tuinmeubelen over te nemen, maar vermits de onze in de kisten zitten, ergens op de grote oceaan, had ik bedankt. Gisteren echter stelde ze voor dat ik ze wel voor een aantal weken kon lenen en dat is natuurlijk super, want we hebben in de living nog niet eens een stoel om op te zitten.
s Avonds hebben we lekker gegeten op ons terrasje, wilde groene asperges met pasta. Je ziet, elke dag een stapje vooruit. Nu nog een parasol, want in de namiddag geven de bomen niet genoeg schaduw en is het bloedheet .
Dus momenteel zit ik binnen, voor de open terrasdeur weliswaar en genietend van de bloemen en planten buiten. Hopelijk kan ik ze op de goede manier verzorgen, want van bloemen weet ik geen jota, ik ben namelijk een kruidenmadame. Oh ja, gisteren heb ik wat tuinkruiden gekocht, maar vermits het op mijn tuinspulletjes ook nog wachten is, blijven ze voorlopig in de potjes staan. Toch weer een beetje meer thuis .
Ik laat jullie alvast even meegenieten van mijn terrasje, gezien van waar ik zit te tikken, de citroenen die ik deze morgen plukte en een van de vlinders die hier dagelijks rondfladderen. Zo krijg ik ook elke dag bezoek van een kolibrietje, heb er al verschillende fotos van genomen, maar die rakker is nauwelijks te zien op de foto, want hij is zo klein en heeft exact de kleur van de boom waar hij altijd in zit. Mocht het me lukken een goede foto te nemen, stuur ik die ook nog.
06-08-2008
Finally!
Op dit beeld zit ik nu een hele week te wachten!
Mijn doos is geleverd!!! De ganse dag durfde ik geen voet buiten te zetten, geen douche nemen, niet even stofzuigen .
W belde net om te vragen of ik nu gelukkig was met de levering. Hoezo levering? Wanneer?
Hij dacht dat ik hem in het ootje nam, maar heus, ik had niets gekregen. Volgens de website zouden er 2 pakketten geleverd zijn om 10:13, ik had nl. ook een strijkijzer besteld bij Amazon dat vandaag ook moest geleverd worden.
Ineens ging er lichtje branden ik had geluid gehoord in de garage deze morgen, die zet ik altijd een beetje open, anders is het daar zo donker . En ja, daar stonden 2 kartons!! Oef!!!
Heb net een potje thee gezet en nu ga ik rustig douchen en verder genieten van mijn spullen. Vandaag eten we de eerste keer thuis, bloggen zal voor een andere keer zijn!
02-08-2008
De doos
We wonen in ons huis, of beter, we kamperen hier sinds dinsdag.
Dinsdagochtend hadden we al af te rekenen met ons eerste aardbeving. W was in de garage, ik in de keuken toen plots het huis op zijn grondvesten begon te daveren. Mijn eerste gedachte was dat een vrachtwagen tegen het huis was gebotst, dat ik snel naar buiten moest voor het zou instorten toen het plotseling weer heel stil werd en W binnenkwam zeggende dat het een earthquake was.
Ik had even voordien al mijn toiletspulletjes netjes geschikt in het spiegelkastje van de badkamer, nu lag alles op een hoopje. Serieus bevingske dus.
Even iets over onze inrichting, ik denk dat we binnenkort zullen schitteren in alle Ikea-bladen! Een echt Ikea-interieur is het hier, niet echt onze smaak, maar het past hier echt wel. Zondag zijn we daar gaan shoppen en maandag werd alles geleverd: salon, tafeltjes, voetbankjes, pc-tafeltjes*, eettafel, bed met matras, lattenbodem en de hele reutemeteut.
Dinsdag zou de DHL-doos (zie postje van 20-07) geleverd worden met keukengerei, zodat we eindelijk eens thuis konden eten, na 3 X daags volgepropt te worden met junkfood.
Het begon eigenlijk al fout met die doos, W vergat ze vorige week woensdag mee te nemen naar kantoor in NL, dus moesten we ze donderdag afgeven op kantoor in Brussel. Een dagje later, maar goed, het was ook niet de bedoeling dat de doos voor ons zou arriveren. Deze week dinsdag durfden we hier amper ons huis uit, want de doos zou geleverd worden. s Avonds echter nog steeds geen doos. Woensdagochtend even naar kantoor in NL gebeld of zij eens konden nakijken wat er aan de hand was, bleek dat ze vastgehouden werd bij de douane hier, maar dat ze spoedig zou vrijkomen . Het is nu zaterdag en 99 telefoontjes later en nog steeds geen doos!
Ondertussen heb ik bestekken (4 lepels, vorken, messen) in leen van mijn buurvrouw, Diane, die niet begrijpt waarom we het niet doen met plastiek spullen. Zij gaf de planten water voor we hier waren en heeft een huissleutel. Toen ik die terugvroeg zei ze heel spontaan dat ze die wel voor ons zou bijhouden, mocht het ooit nog eens nodig zijn, ze heeft blijkbaar de sleutels van de hele buurt.
Ik heb mijn laptopje en internet, straks nog een router gaan halen om draadloos te kunnen werken, we hebben telefoon, gas, water, elektriciteit , alles ligt netjes in de kasten, de koelkast is gevuld , maar nog steeds wachtende op de doos met zoveel waardevolle spullen in die ik dringend nodig heb om me echt thuis te voelen . Want we hebben nog geen enkele kookpot, geen pan, niks van dat alles, enkel 4 Ikea borden en tassen en 1 keukenmesje. Ondertussen staat hier wel de TV te spelen kan het nog Amerikaanser? Misschien wel, want ik breng zelfs al doggy bags mee uit het restaurant!!! Can you believe this?
En nu on the road again want we moeten weer eens- gaan shoppen!!!!
Fotootjes en meer verhalen volgen, maar voorlopig hebben nog zoveeeeeeeeeeeeeeel te doen.
*hebben we nodig om ons bord op te zetten, want onze stoelen van thuis varen ergens op de grote oceaan tussen Europa en Amerika
29-07-2008
Hels tempo
Stikkapot zijn we allebei, hebben 3 dagen van hot naar her gerend en hebben daarbij ook nog veel last van jetlag.
Zaterdag, samen met Debra: -inspectie van het huis -opening bankrekening* -naar telefoonprovider voor aanvraag telefoon en internetaansluiting -rondleiding in onze toekomstige buurt* En nadien nog snel een laptop gaan kopen.
Zondag hebben we de ganse dag van de ene meubelwinkel naar de andere gereden, al onze spullen gekocht en 's avonds konden we nog amper op ons poten staan.*
Deze morgen -weer samen met Debra- onze aanvraag gaan doen voor een social security number. Toen het na lang wachten eindelijk onze beurt was hadden we ons huwelijkscertificaat niet bij (ligt nog thuis), dus Bibi kon haar aanvraag niet doen en moet nog eens terug. Wim heeft zijn nummer over een maand. Gelukkig zijn we in de US getrouwd en kunnen we een kopij aanvragen via het internet. Deze namiddag weer inkopen gaan doen*, met de auto afgeladen vol huiswaarts en dan was het wachten op de levering van het meubilair. Nu net wat gaan eten. Ik zie nog amper uit mijn ogen, de eerste avond dat ik zo laat in bed kruip (9u).
Morgen checken we hier in het hotel uit en trekken in in ons huis. Het wordt nog een tijdje kamperen, maar dat lukt wel, alles beter dan op hotel. Een voordeel is wel dat ik hier op de pc mijn mail kan checken, want we hebben uiteraard nog geen internetverbinding thuis. Met een beetje geluk komt dat morgen voor mekaar, ze komen dan alles aansluiten en zal ik eindelijk mijn nieuw laptopje kunnen gebruiken. Je kan hier wel in elke Starbucks draadloos inloggen, maar voor rustig een koffietje drinken is zelfs nog geen tijd geweest.
*Binnenkort krijgen jullie bij de sterretjes wat meer uitleg, want het ging niet altijd zonder slag of stoot...
PS Ik heb problemen met mijn Gmail en heb nog geen mail kunnen versturen, wel lezen.
25-07-2008
London
Een heel klein berichtje, gewoon om te zeggen dat we vanochtend in Brussel vertrokken zijn. Momenteel zitten we op de luchthaven in London Heathrow te wachten op onze connectie naar LA.
De laatste dagen waren om kierewiet te worden, zo druk. Gisteren nog een leuke afsluiter bij ons T! Ze maakte ons nog een echt Belgisch gerecht: mosselen met frietjes!!! W was chauffeur van dienst, want we hadden geen auto meer.
Volgend postje zal in Irvine geschreven worden...
So long guys!
20-07-2008
Bye bye, zwaai zwaai...
Hier wordt het nu echt menens! Dinsdag komt de verhuisfirma en worden al onze spullen netjes ingepakt, om dan 6 à 7 weken later afgeleverd te worden in Middlebury lane.
Wat een rommel hier! Een hele organisatie is het, vermits we maar een gedeelte meenemen, zowel wat betreft kledij, als huisraad, als meubelen. Stapeltjes kleren in de badkamer, schoendozen op de grond, stapels boeken en paperassen in de woonruimte, Post-itjes in de kasten op de kasten met:
0 deze kast is al leeg of niets uit deze kast moet mee
X uit deze kast moet alles mee
DHL dit wordt met DHL verstuurd en zal maandag al ter plekke zijn. Rara, wat zal er in dat pakket gestopt worden?*
Een druk weekend is het trouwens ook qua uitwuiven. Gisteren hebben we dat uitgebreid gedaan met mijn familie, vandaag met Ws familie. Gosh, echt heavy hoor! Er is heel wat vocht gevloeid, zowel door het keelgat als in de ogen. Blij dat het achter de rug is eigenlijk, want het vreet toch wel aan je en maakt je heel onrustig. Het schuldgevoel hakt er serieus in.
Een afscheid, maar dan van een totaal ander kaliber zal het ook dinsdag zijn, als mijn pc de doos in gaat. Zoals ik verwachtte en vreesde, heeft W niet de tijd gehad om een laptop mee te brengen. Helaas, pindakaas, want ik had graag een aantal gegevens overgebracht.
Maar 1 ding is zeker, zaterdag stap ik met grote passen een Best Buy of een Circuit City binnen en het eerste wat ik me daar aanschaf wordt een laptop. En deze keer laat ik me niet meer verleiden door de looks van die kleinoden!
Tot hier mijn laatste postje vanuit een druilerig Mechelen.
*Wok, 2 kookpotten, spatel, lepel, garde, een paar tassen, borden en couverts
15-07-2008
dagje Mechelen
Vandaag tijd om even te mijmeren en de dagdagelijkse geluiden en indrukken eens op een rijtje zetten. Binnen een paar weken doe ik dat in mijn nieuwe biotoop!
4:30 de vogeltjes beginnen te fluiten, ik slaap verder
5:00 in de verte buldert een goederentrein, ik slaap terug in
6:00 het verkeer komt in de verte op gang, rustig blijf ik doorsoezen.
7:00 ook in onze straat komt er stilaan beweging, op de binnenkoer vertrekt al een auto
Het is 7:30 en tijd om zelf ook aan mijn dagje te beginnen.
Ondertussen is duidelijk de hele stad ontwaakt. Momenteel is het vakantie, dus heel rustig, maar tijdens het schooljaar is het hier s ochtends een drukte van belang, fietsers die kriskras door mekaar rijden in beide richtingen, haastige voetgangers .
En de stadswerkman met zijn stinkende, lawaaierige zwerfvuilstofzuiger is ook al op pad, beetje moedeloos, sigaret in de ene hand, de kar voorttrekkend met de andere t leven is geen lachertje.
Mijn buurvrouw komt een kijkje nemen op haar terras en gooit brood naar de eendjes en de meeuwen onze parking raakt stilaan leeg . Aan de overkant zit mijn (nieuwe) buurvrouw aan tafel met haar 2 zoontjes. Duidelijk een alleenstaande moeder.
Ik zal eindelijk maar eens naar het postkantoor gaan om een aanvraag te doen om onze post door te sturen. Met mijn fiets de nog rustige stad in.
De dame achter het loket stopt me een folder in de handen:
Lees die eerst maar eens helemaal door, vul alles in en kom dan terug. Alles staat erin en het kost u 40 euro voor 4 maanden!.
Hmm, ik denk dat het 70 euro is en die do my move niet van toepassing is, want het is een verhuis naar het buitenland, zoals ik al zei .
Maar nee madame, lees eerst die folder maar, alles wordt voor u gedaan door de post .
De dame wist van toeten noch blazen, de hele folder was voor een verhuis binnen België, dus maar een tweede poging ondernomen aan een ander loket. Met succes.
Naar het stadhuis nu, want wat met officiële uitnodigingen (nieuwe identiteitskaart, verkiezingsoproep ) die hier in de brievenbus gedropt worden tijdens onze afwezigheid, aangezien we ons adres hier behouden? Een hap en een beet en ik kon verder met de boodschap dat het niet mogelijk was die zaken door te sturen, dat we ons maar moesten uitschrijven uit de gemeente! Nou moe?!
Gelukkig is het in de apotheek weer een gezellige bedoening. Vriendelijke begroeting en wanneer vertrekken jullie nu en een van de collegas die nog rap even vanuit haar kantoortje dag komt zeggen en en en . Ik vergeet de bullebak van het stadhuis en stap vrolijk buiten.
En nu hop naar het containerpark. Grote spullen zijn zaterdag al weggebracht, maar heb ondertussen nog wat gerommeld, halflege en vervallen zalfjes en crèmes in tubes en potjes, nog wat kledij en frituurolie die maar best zo snel mogelijk het huis uit kan, want heb gisteren ook nog de frituurpot leeggemaakt en uitgewassen.*
Gelukkig maar ben ik met de fiets, want een file van wel 15 autos staat te wachten om binnen te rijden. Laverend langsheen de slagboom, tussen de containers door ben ik snel mijn spulletjes kwijt.
Ondertussen krijg ik nog een paar telefoontjes (en ja, voor 1 keer heb ik mijn mobieltje mee!): een ex-collega die nog wil weten wanneer we nu juist vertrekken en vooral dat zijn vrouwtje zwanger is een neef die ook nog even dag wil zeggen voor we vertrekken .
Nog een ommetje langsheen de Dijle en weer naar huis .
Benieuwd hoe binnenkort mijn dagje eruit zal zien!
*Sorry, geen 'home-made' frietjes meer voor we vertrekken, schat!
08-07-2008
Middlebury Lane
Deze morgen de verlossende mail van Debra: The landlord of Middlebury has received your money and is now happy.
Landlord happy, maar wij nog veel happier! Eindelijk zekerheid dat we het huis in Irvine kunnen hebben. Schitterend woord trouwens, landlord, zo voornaam .
Ondertussen ook beslist wat we meenemen en wat niet. Gisteren de lijst doorgestuurd naar de verhuisfirma, nu wachten op een afspraak. Hopelijk kan dat vrij vlug, want liefst zou ik daar uiteraard zo snel mogelijk mijn spullen hebben. Hier lukt het wel om hier en daar nog een pot of pan te lenen, of dat ginder ook het geval zal zijn is af te wachten.
Misschien moet ik maar stilaan beginnen de cursus door te nemen voor mijn rijexamen. Want ja, we moeten ginder opnieuw examen doen, schriftelijk en praktisch, om ons rijbewijs te halen. En vermits deze pc straks voor 6 weken op reis gaat en ik mijn spiksplinternieuw Mac-je al meteen verkocht heb, zit ik straks voor een tijdje zonder. Ik mag er niet aan denken, sluit mijn telefoon af, de TV kan me niet schelen (of toch niet veel), maar mijn pc oh ramp!!! Grote catastrofe!
Met die Mac kon ik niet goed overweg, ben ik te oud geworden voor zon vernuftige speeltjes of wat? Of momenteel wat tegestrestof heb ik niet genoeg geduld ?
Ik bedenk ineens dat ik dus ook snel onze adresverandering moet doorgeven aan een aantal instanties (Belgacom, Electrabel, verzekeringen, syndicus, Pidpa ) nu ik mijn pc nog hier heb en oeioei, wat nog allemaal ?
Ik denk dat ik eerst nog maar eens een lijstje maak, het zoveelste .
Middlebury Lane, here we come!
03-07-2008
witte nachten
Nog steeds aan t bekomen van de reis flauwe kul? Ja, mogelijk wel, maar ik vrees dat ik het toch lichtjes had onderschat. Het was een strak schema met de nodige hindernissen en emotioneel veel zwaarder dan ik had gedacht. Ik was dan ook heel blij met jullie reacties op mijn blog, het deed me echt goed, ondanks het feit dat ik nog maar even weg was... Dus, blijven reageren als ik ginder zit, alle nieuws van het thuisfront zal meer dan welkom zijn!
We kwamen dus zaterdagavond aan, zondag uiteraard de familiebezoekjes afgelegd en nadien gewoon te moe om nog een hap door de keel te krijgen, dus op tijd naar bed want s anderendaags moesten we al vroeg op de Amerikaanse Ambassade zijn. Direct in slaap, maar om 1 uur alweer klaarwakker, tot 3 uur rondgelopen, terug een poging gedaan, maar helaas.
Maandag eigenlijk de ganse dag op de ambassade gezeten en nadien weer hetzelfde scenario: moe, vroeg in bed, na een paar uurtjes weer wakker en om 5 uur al aan de strijk, als een zombie. En weet je hoe die strijken? De ogen halfdicht met als resultaat allemaal valse plooitjes!
Gisteren is de witte tornado hier gepasseerd, eindelijk mijn kot uitgemest, was dat even hard nodig! En voor de 3e dag op rij, zelfde slaappatroon. Nu begint het serieus te wegen. Je moet me hier zien lopen (euh, voortslepen) .
Vanochtend weer naar de ambassade om de visa op te halen, niet goed op het bonnetje gekeken (ophalen tussen 12 en 13u) en dus weer een halve dag kwijt.
En nu probeer ik even of ik eindelijk dat uiltje kan knappen
28-06-2008
Op de terugweg...
Zo, we zijn op onze terugweg, op de luchthaven van Los Angeles, nog een paar uurtjes vooraleer ons vertrek.
Inderdaad even geleden sinds ik nog iets postte, dat was echter niet zonder reden. Het is echt een wedren geweest met een hele hoop onvoorziene en onverwachte opstakels met de eigenaars.
Echt allemaal genomen zijn ze nog niet, maar ik denk nu toch dat het in orde komt.
Nog een paar zaken in orde brengen en pas echt zeker zullen we zijn als we volgende week het voorschot kunnen storten en het effectief op de eigenaars hun rekening staat. Ze zijn echt wel argwanend.
Dinsdagavond, na een zalig rustdagje, s avonds een gezellig etentje met collegas... nog even de mail checken.... De eigenaar had blijkbaar een aantal aanbiedingen gekregen en aangezien we buitenlanders waren was hij ineens aan t twijfelen gegaan.
Debra was woensdagochtend niet bereikbaar, W was gaan werken en ik ben terug volop beginnen huizen zoeken op het internet, alles doorgestuurd naar Debra en gevraagd om zoveel mogelijk afspraken vast te leggen voor donderdag en vrijdag.
Koffers gepakt en toen we klaarstonden om halsoverkop terug te rijden kregen we dan toch weer bericht dat het hele huurverhaal kon doorgaan.
Nog eens oef! Daardoor kregen we ineens 2 extra daagjes en konden onze terugweg nemen langs de kust, het is een heel mooie weg, uiteraard een aantal miles meer. 14 jaar geleden deden we dezelfde weg in de andere richting, nu konden we hem doen vanuit San Francisco naar Los Angeles, met de oceaan rechts van ons, de goede kant dus om beter te zien 'while driving'.
We reden tot Carmel, een mooi toeristisch plaatsje, leuk restootje uitgezocht en om 20u onze nest in. Ik heb geslapen tot 8u s anderendaags!!!
Bij het uitchecken kregen we te horen dat wegens grote bosbranden- de kustweg voor een groot gedeelte was afgesloten, daar ging onze mooie scenery-weg. Daardoor zaten we donderdag bijna de hele dag in de auto, een hele grote omweg moesten we doen, maar aan het eind van de rit toch nog genoten van een aantal mooie plaatsjes, een leuk hotelletje gevonden, lekker gegeten en om 20u weer ons nestje in tot 8u vanochtend. Dan on the road again. In Malibu zijn we gestopt voor lunch, een restaurantje aan de zee, echt knal op het strand, op het terras met de voeten in het zand... heel leuke en plezante afsluiter van een bewogen 14-daagse!
24-06-2008
Rustdagje
Vandaag mijn eerste relax-dagje, ik was er echt wel aan toe. Maar, wat uitleg over het huis eerst.
Vrijdagnamiddag zijn we nog met Debra naar het huis gaan kijken en we vonden het nog steeds top! Hebben dan ter plekke een aantal paperassen ingevuld, behalve je schoenmaat, moesten ze zowat alles van je weten. Pas dan kon de aanvraag ingediend worden en blijkbaar kan het wat tijd in beslag nemen vooraleer je dan bericht krijgt. Er was 1 probleem, nl. we hadden nog een job offer letter nodig van Ws werkgever, die we uiteraard pas vandaag konden aanvragen.
Zaterdagochtend zijn we naar San Jose gereden, gisteren waren we uitgenodigd bij vrienden (zie postje van 11-04 the story about Louise). Weer wachtte ons een hartverwarmend onthaal. Het eten was heerlijk, een lekkere steak op de BBQ (en dat kunnen ze hier echt wel). Er stonden plastieken borden klaar, maar die werden toch rap weggemoffeld, de plastiek bekers echter niet en daar werd dan lekkere wijn in geschonken. Inderdaad, groene plastiek bekers. Voor ons totaal onbegrijpelijk, maar ja, daar zullen we moeten aan wennen zeker? Onze leuze is altijd: in Rome, do like the Romans do.
Gisteren kregen we nog een zeer geruststellende mail van Debra. De eigenaars gaven aan ons de voorkeur, maar blijkbaar hadden wij toch wat over-enthousiast gereageerd, want hier is het regel dat je afbiedt op de vraagprijs van de huur en dat kregen we niet geregeld, geen dollar minder! Toch heel blij dat we het huis hadden, kon ik eindelijk genieten van een deugddoende nachtrust...
Vanochtend is W al vroeg vertrokken en zal de komende 3 dagen hier werken voor een klant. Hij beloofde me te zorgen voor de nodige papieren en die dan meteen door te sturen. Maar kreeg ondertussen een mail van Debra dat ze nog niets gekregen heeft (en waarom ben ik niet verwonderd?) en echt dringend de papieren nodig heeft, want dat ze de optie niet langer kan vasthouden.
En ja, daar gaan we weer...
20-06-2008
Gevonden?
Gisteren echt een huis gezien dat ons helemaal aanstaat!
Mijn hartje bonkt nu heel hevig, want we hebben pas afspraak om 16u. Eigenlijk hebben we het zelf gevonden, want ons Debra haar werk zat er al op.
Toen we de straat inreden hadden we al direct een heel fijn gevoel, ook het huis beviel ons direct. Uiteraard konden we niet binnen, want dat moet hier via een realtor. Ik stapte toch even uit de auto een buurvrouw kwam naar me toe en vroeg of we voor het huis kwamen ? Ja, maar we hebben geen afspraak Geen probleem, we looked really cool en ze zou de buren eens bellen, zien of ze thuis waren en of we eens konden binnenkijken En dat mocht en ondertussen wist ik dat ze net een nieuwe auto gekocht had en daar zo blij mee was en dat ze en tweeling had en de buren ook 2 kindjes en enfin, de hele reutemeteut.
Het huis staat in een rustige omgeving, in Irvine, vlakbij Ws werk en helemaal met bomen omgeven, heeft 3 kamers en er is een community pool. Iedereen die ons aanspreekt (en dat zijn er heelwat) zegt ons dat Irvine the safest city in the US is.
Dit weekend verhuizen we naar San Jose, zon 600km hier vandaan. W moet onverwacht volgende week een aantal dagen werken. Mocht het vandaag in orde komen voor het huis, dan is de volgende week voor mij relax en hoef ik me niet meer op te pieren. Toch nog even heeeeel spannend dus.
Wordt vervolgd
19-06-2008
House hunting
Puff... pufff... niet van de warmte, de temperatuur is echt wel aangenaam, niet drukkend of zo, het is hier zon 80°, aha, niet Celsius, Fahrenheit! Ongeveer 26° C dus. Maar het is echt wel vermoeiend en vooral, heel spannend. 2 volle dagen zijn we met Debra naar huizen gaan kijken, hebben een aantal echt mooie appartementen gezien en veel mooie huizen ook. Enfin, t is maar hoe je het noemt... niet simpel het verschil te kennen tussen: appartementen, family residence, beachy, condos, townhouses, detached, attached.... En het is zo moeilijk om een beslissing te nemen... ik spaar nu details, want heb wat anders te doen. Ik beloof binnenkort uitgebreid verslag uit te brengen.
Gisteren heb ik een laptop gekocht, hier is heet het notebook. Eindelijk heb ik dus mijn blogje kunnen bekijken, het doet goed jullie reacties te lezen. Blijf vooral reageren, het doet goed jullie reacties te lezen. En nu hop, nog even op jacht... Vanuit sunny California, big hugs!!!
12-06-2008
(Niet) lezen...
Wat lees ik? Ik zou dat rubriekje hiernaast maar beter verwijderen en op die plaats schrijven: ik lees niet! Op 5 mei las ik de laatste paginas uit een boek voor het PHK, in april begon ik in dit dunne boekje Un aller simple en ben er nog steeds niet door, lees een pagina, gedachten dwalen af naar de verhuis, ik veer recht en schrijf iets op mijn 'to do' lijstje, of zoek iets op het internet, of doe een telefoontje, of maar van lezen komt er niets terecht.
Wat doe ik nog? Kasten uitkuisen, sorteren, wat nerveus rommelen, daarbij smakt af en toe iets tegen de grond... Gisteren een aantal glazen kruidenpotjes laten vallen (moet ik alvast niet meer verhuizen). Wat nog? Eten, veel eten!!! Alles moet op! Ik kreeg het ooit met de paplepel: nooit eten weggooien!!! Nooit!!! Wat doe je dan met al die voorraad? Opeten, zeker?
Aha, wat kilootjes bijkomen om straks beter in het Amerikaanse straatbeeld te passen .
A l h o e w e l ben naar de heruitzendingen beginnen kijken van Desperate housewives, nou moe!? Ik heb al voor minder omgekeken naar een madame, hoewel ik helemaal geen lesbische trekjes heb .
En wat zit ik hier nu te schrijven, terwijl er nog zoveel te doen is? Wel, noem het therapie, ontspanning, even de druk van de ketel even de rommel niet zien de stapeltjes kleren in de badkamer de paperassen .
Genietend van het getik van de regen en een koffietje, surfend naar de weather forecast voor de komende dagen in Californië zie ik vooral veel
Morgenochtend om 7:30 staat mijn schoonvader voor de deur, taxi J (ík breng jullie naar de luchthaven en ík kom jullie ophalen) en vertrekken we op huizenjacht .
Het is het verhaal van Valentino Achak Deng, een jongen die een
vluchteling wordt in het door oorlog verscheurde Zuid/Soedan.
"Wat is de Wat" biedt een onthullend en ontluisterend portret van een
land in staat van bloedige oorlog, en van een jongen die van de ene in de
andere onwerkelijke situatie wordt gekatapulteerd.
Even serieus zijn nu. De foto van de car 
.
