 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 26-11-2013 |
 God, geef mij de tijd |
God, geef mij de tijd,
een stukje van de eeuwigheid,
een stukje leven,
verpakt in lucht die adem wordt,
een stukje heimwee naar uw oneindigheid,
verpakt in alledaagse hunker,
die nooit vervuld en nooit voldragen wordt
God, geef mij de tijd,
om naar U op weg te gaan,
in kleine stappen,
elke dag opnieuw,
een stukje weg met velen samen,
in een bonte groep,
en soms, geheel alleen,
op een veel te lange baan.
God, geef mij de tijd,
om telkens terug te keren,
als ik onderweg verdwaal,
en zonder spoor in duisternis en nevel verloren loop.
Geef mij dan de tijd
om met het eerste morgenlicht
U weer op het spoor te zijn.
God, geef mij de tijd,
om nog op deze wereld,
uw kind te mogen zijn
en als een vrije vogel,
zwevend in de wind en tussen witte wolken,
niets anders dan uw beeld en uw gelijkenis te zijn.
Manu Verhulst
26-11-2013 om 11:17
geschreven door snarf 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
|
|
|
|
|
|
| 09-11-2013 |
| O.L.V. van de Kempen |
Overal in Kempenland, aan het kruispunt van de wegen
heeft een vrome mensenhand op 't gehucht of afgelegen
aan een boom of gevelwand een kapelleke gehangen
waar de kleine Lieve Vrouw in haar huisje zit gevangen
of ze bij ons blijven wou ..
Refr. Lieve Vrouwke blijf bij ons uw kapellekens, uwe nissen
kan geen Kempisch landschap missen
Lieve Vrouwke blijf bij ons zorg voor alles, bid voor ons;
's Avonds in ons Kempenland komen moeders met hun kleinen
als het kaarsje bevend brandt en zijn zachte licht laat schijnen
en ze knielen in het zand biddend met een lief vertrouwen
dat de zoete Lieve Vrouw hen zou steunen en behouden
kempisch vroom en goed en trouw ...
Refr.
Alois Verwaest Armand Preud'homme
09-11-2013 om 00:00
geschreven door snarf
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
|
|
|
|
|
|
|
| Moeder |
Waar moeder thuis is, is er zonnelicht
Al druipen ook de daken van de regen.
Haar zoet gelaat is, als 'n mooi gedicht
Dat goedheid brengt en levensmoed en zegen.
Waar moeder thuis is, is het huis behoed
Zij is de ziel en 't hart van onze woning;
En rust en vrede zien in elk gemoed,
Is voor haar steeds de heerlijkste beloning.
Waar moeder ziek is, waart de stilte rond,
En wordt zij met de teerste zorg omgeven.
Dan ligt een droeve trek om ieders mond;
Wij bidden zacht: Mijn God, ach laat haar leven.
Waar moeder dood is en naar God gekeerd,
Blijft steeds haar geest het hele huis doorweven.
Daar wordt zij als een heilige vereerd;
Zij zal ons helpen, moedig, schoon te leven.
03-11-2013 om 00:00
geschreven door snarf
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
|
|
|
|
|
| 24-06-2013 |
| Avondliedeke |
't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even vóór het slapen gaan
Of
ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan;
Of ik geen ogen heb doen schreien,
Geen weemoed op een wezen
lei;
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns herten,
Dat ik één droefenis
genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom één hoofd dat eenzaam
was,
Dan voel ik, op mijn jonge lippen,
Die goedheid lijk een avond-zoen.
't Is goed in 't eigen hert te
kijken
En zó z'n ogen toe te doen.
Alice Nahon
24-06-2013 om 21:32
geschreven door snarf
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
|
|
|
|
| 23-06-2013 |
| Psalm van een vluchteling |
Hoe eenzaam ben ik, in een land van vreemden,
een werelddeel, waar ik niet welkom ben.
Door velen niet gezien of weggekeken,
ogen vol argwaan, of juist afgewend.
Geen mens groet mij op straat, ik ben een niemand
ik hoor hier niet, dus heb ik ook geen naam.
Zij spreken niet mijn taal, verstaan mij niet,
hun oren zijn gesloten voor mijn stem.
Het lot, dat mij hier bracht, wordt niet begrepen,
en mijn verhaal daarvan wordt niets geloofd.
Zo slijt ik nu mijn jaren zonder toekomst,
en loodzwaar slepen zich die jaren voort.
Nog steeds word ik gemarteld, nu door heimwee
en door angst om wat mijn ouders wordt gedaan.
Verlangend naar mijn broeders en mijn zusters,
nu overal ter wereld opgejaagd.
Is er dan niemand meer, die mij wil kennen?
geen oog dat mij wil zien, geen oor dat hoort?
Is er geen hand meer, die mij vast wil houden?
Ik vluchtte voor de dood, maar is dit dan het leven?
Jacqueline Roelofs-van der Linden
23-06-2013 om 10:52
geschreven door snarf
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
