Vandaag wil ik iets zeggen over beeldopbouw, wat je kan bereiken met een keuze van voorgrond, de midden partij en de achtergrond. Het is heel vanzelfsprekend dat je fotografeert wat je ziet door de lens maar zoals ik vorige keer schreef: weet wat je doet.

De opbouw van het beeld wordt niet beinvloed door de camera, of het nu een professionele spiegelreflex is of de camera op je telefoon. Jij maakt zelf de keuze uit de werkelijkheid die jij voor je ziet. Wat wel invloed heeft is de beeldhoek van de lens waarmee de camera beelden opneemt. Daarmee kun jij je keuzes maken. Er zijn veel camera's met "zoomlenzen" verkrijgbaar, herkenbaar aan de mededeling 8x of 12x aan de voorkant. Die lenzen zijn niet alleen om dingen dichterbij te halen maar veranderen ook de beeldhoek! Als je het beeld dichterbij haalt ga je ook minder omgeving zien op je scherm maar als het beeld dichterbij komt het ook lijkt te worden samengedrukt! Dit effect zie je nauwelijks op het formaat van het beeldschermpje van je camera maar zet je de opnames op je computer en zie je ze groot op je beeldscherm dan zie je het effect al veel beter.

Overigens zijn de foto's bij dit artikel gemaakt met lenzen, ookwel objectieven genoemd, die je kunt wisselen op je camera. Je kunt dan kiezen uit een "groothoek", een "standaard" of een "tele". Een objectief is opgebouwd uit lenzen maar in het normale spraakgebruik wordt meestal de voorkeur gegeven aan het woord "lens". Bijgaande foto's illustreren het effect: de foto met paardestront is een groothoek of breed beeld opname. Een groothoek, herkenbaar aan een getal lager als 50 op de lens, geeft meer de indruk van afstand tussen de voorgrond, het midden en achtergrond. Ik probeerde te suggereren dat de persoon in het midden van het beeld afstand heeft genomen van hetgeen hij heeft neergelegd. Als je nu glimlacht bij de foto is dat gelukt.

De volgende foto is een "tele" opname. De cijfers op de lens zijn nu hoger als 50: er word iets dichterbij gehaald en samengedrukt. Het idee bij de foto is dat de man op de voorgrond wordt verleid door de poster op de achtergrond. 

Natuurlijk, met de vaste lens/beeldhoek op je telefoon krijg je dit effect minder, ook niet als je dichterbij gaat of zelf meer afstand neemt. Je kunt ook (nog) niet van lens wisselen dus zal je iets anders moeten proberen, of wachten tot er een zoomlens op je telefoon wordt geleverd. Voorlopig kan je iets proberen met een nabewerkingsprogramma. Wat er gebeurd tijdens de opname kan echter volgens mij nog niet worden gesimuleerd in nabewerking maar het is altijd leerzaam om de grenzen van wat kan en (nog)niet kan op te zoeken. Verschillende beeldhoeken of brandpuntafstand (groter of kleiner dan 50 millimeter) binnen een lens/objectief gaan meestal ten koste van de lichtsterkte en de kwaliteit om de lens betaalbaar te houden. De industrie en dan vooral de marketing afdeling heeft die keuze voor ons gemaakt. Wij, de consumenten, zijn niet altijd goedkoper uit want als wij niet tevreden zijn over de opname maar wel weten dat er meer in zit dan zijn we min of meer verplicht om een nabewerkings programma aan te schaffen. Gelukkig is er nog vrijheid van keuze al probeert de industrie de consument wel te sturen via reclame en sponsoring (een beetje op de manier zoals de tweede foto weergeeft: je hebt iets en het volgende wordt alweer aangeboden).

Voorkomen is beter als genezen. In de fotografie is dat bij de opname voorkomen dat je via een nabewerkingsprogramma uren aan het sleutelen bent om het beeld te krijgen dat je eigenlijk wilde hebben (je kan er wat van leren maar je bent dan meer met de computer bezig als met fotograferen). Voorkomen in het "normale"leven is dat de fotograaf zelf gezond blijft, bijvoorbeeld via gezonde voeding, beweging (ga er eens op uit met de camera) en een gezonde koffie zoals wordt voorgesteld op www.organogold-eu.com/go/441 (klik a.u.b. op de link in de linkerkolom). Die koffie is niet alleen gezond voor je fysiek maar je kan er ook financieel beter van worden.

Voor nu, goed licht en mooie momenten, Frans. 

Alles verandert tijdens je leven, maar 1 ding is er al zolang ik mij kan herinneren en zal er voorlopig wel blijven zolang ik financieel en fysiek gezond blijf: ik houd van fotograferen. Ik fotografeer min of meer serieus vanaf ongeveer 1986 en heb in de loop der tijd veel ervaring op gedaan met camera’s met film en camera’s met sensor. Ik heb ook veel gelezen over fotografie. En workshops gedaan. Ik heb kennis opgedaan en ik wil die graag delen want wat heb je eraan als je het allemaal in je hoofd hebt zitten en niemand weet dat.

 Ik ben geen techneut of pixeljockey. Ook geen scheikundige. Wel weet ik van alles een beetje om mijn doel te bereiken, namelijk het uitdrukken van het gevoel dat ik had op het moment dat de ontspanknop indrukte. En ik hoop dat het uitdrukken van dat gevoel ook jouw doel is of wordt. Of je dat met een Nikon of Canon D zoveel doet, met je iPhone of je sleutelhanger met lens is verder niet spannend. Als je foto later terug ziet en je bent er nog steeds blij mee dan is het een geslaagde foto. 

Wat ik wil bereiken met deze blog is dat de kans groter wordt dat je van te voren weet of je straks blij bent met het plaatje. Of niet. Als je vooraf weet dat je niet blij bent dan weet je namelijk ook waar je mee bezig bent en dat is eigenlijk waar het om gaat: het is de mens achter de camera en niet de computer in de camera die de beslissingen neemt. 

De beste camera is de camera die je bij je hebt. De camera die je kunt gebruiken als je de foto ziet. Bijgaande opname noem ik wel eens “Kat in ’t bakkie”, niet omdat het de foto omschrijft maar omdat het een uitdrukking is voor een eenvoudige klus, “a piece of cake” zoals ze in het engels wel zeggen. Het plaatje zelf is niet origineel, ik herkende de situatie van ansichtkaarten en posters maar omdat ik mijn camera bij had en niet ver afstond, de poes mij nog niet had gezien, kon ik wachten tot het “moment decisive” (waar H.Cartier-Bresson bekend om is) en afdrukken. Probeer het maar eens. Fotografeer maar een cliché zoals een schattige baby of een zonsondergang. Als je bedenkt aan wat er allemaal vooraf gaat aan het moment voor je op de knop drukt zie je in waarom die vanzelfsprekende opnames beroemd zijn geworden. 

Tot een volgende gelegenheid, zo rond 14 maart, voor mijn 2e. Misschien wil je weten waarom ik met al die kennis en ervaring geen fotograaf van beroep ben. Wel, er zijn al heel veel mensen die centjes willen verdienen met fotowerk. Ik heb voor een andere weg gekozen, kijk maar eens op www.organogold-eu.com/go/441. Voor nu, goed licht en mooie momenten, Frans.