Lateralus - tool

Laatst ontdekte ik dit nummer in een afspeellijst op de computer van m’n vriendje. Toen ik hem meer uitleg vroeg over de titel, kreeg ik heel onverwachts een uitgebreid filosofisch denkpatroon aangereikt over de inhoud van het goede leven.

In Lateralus wordt geniaal gebruik gemaakt van de Fibonacci sequentie.

De eerste 2 getallen van deze sequentie zijn 0 en 1, het volgend getal in de rij is steeds de som van de 2 voorgaande getallen. Als we hierin 2 naast elkaar staande getallen delen door elkaar, bekomen we een getal benaderend aan 1,61. Hoe verder we gaan in de rij, hoe dichter we bij dit getal komen. ‘1,61’ is een verhouding die bijna in elk natuurlijk organisme belichaamd wordt, denk maar aan de verhouding tussen verschillende nerven van een blad, vingerkootjes, het achter- en voorlijf van insecten, je hartslag,… . De natuur streeft immers steeds naar perfectie en evenwicht en dus ook naar perfecte verhoudingen. Deze komen terug in de Fibonacci sequentie.

Een voorbeeld van een uitwerking van deze sequentie is de Fibonacci spiraal, waarbij we de oppervlakte bekomen door het opvolgen van de sequentie. Het nummer draait volledig rond deze spiraal, zowel muzikaal als vocaal. Het gaat over het bereiken van perfectie door af te stappen van een oppervlakkig leven en te leven in spiraalvorm. Het voortdurend uitbreiden en ontwikkelen van het eigen ik, de eigen kennis, eigen mogelijkheden, eigen grenzen vanuit je kern.

Let vooral op het gebruik van lettergrepen, deze staan sterk in het teken van de Fibonacci sequentie, net als de ritmische patronen die tussen verschillende strofen gehanteerd worden.

Black [1]

then [1]

white are [2]

all I see [3]

in my infancy. [5]

Red and yellow then came to be [8]

reaching out to me, [5]

lets me see. [3] *

As below, so above and beyond, I imagine [13]
drawn beyond the lines of reason. [8]

Push the envelope, [5]
watch it bend. [3]

Merk op dat de overgang tussen de 2 paragrafen (*) niet klopt volgens onze regel, dit heeft echter zijn redenen, Maynard impliceert hiermee een ontbrekend stuk in de tekst. Hij duidt hiermee op de menselijke onvolmaaktheden maar ook op zijn mogelijkheden tot ontwikkeling.

De eerste regel  ‘Black’  staat voor het volledige niets, het onbeschrevene, het onbekende dat ieder van ons ervaart in zijn kindsheid; het punt waarop alles nog ontdekt, beleefd en ingevuld moet worden. Eens hij wit leert kennen, staat hij de mens aan het beginpunt (letterlijk) van de spiraal. We kunnen ook zeggen, dat zwart-wit een primaire vorm van oordelen inhoudt, zonder nuancering. Met rood een geel worden emoties voorgesteld die het simplistische goed of slecht verder uitdiepen.

Verder worden deze kleuren frequent gebruikt bij scheppingsverhalen van Albinostammen.

As below, so above and beyond, I imagine duiden erop dat de artiest ervan droomt verder te gaan, buiten zichzelf te treden  en grenzen te overschrijden (the Lines of reason.) Hij wil aftasten hoever hij kan gaan en hoe ver hij het leven kan doen “buigen.”

Over-thinking, over-analyzing separates the body from the mind.

Withering my intuition, missing opportunities and I must

feed my will to feel my moment drawing way outside the lines.

In het leven is het nodig over alles na te denken en alles correct te begrijpen en zich volgens de verworven inzichten verder te ontplooien, overdreven denken maakt echter de geest los van het lichaam. Door intuïtie te verwaarlozen mist de mens belangrijke kansen, het antwoord op vele vragen schuilt dikwijls in jezelf. Het is van essentieel belang het leven te willen ontdekken en er zin aan te geven.

Black then white are all I see in my infancy.

Red and yellow then came to be reaching out to me, lets me see.

As below, so above and beyond, I imagine [13]

There is so much more

and beckons me to look through to these infinite possibilities

 As below, so above and beyond, I imagine
drawn beyond the lines of reason.

Push the envelope, watch it bend.

Het stuk dat in de eerste strofe bewust achterwege werd gelaten, komt nu wel aan bod : het  perspectief is breder geworden. Er is nu reeds veel ontdekt, waardoor de nood aan verdere ontplooiing des te groter wordt. Hoe meer we leren kennen, hoe meer prikkels we krijgen, hoe meer we ons afvragen, hoe meer we het leven analyseren.

Feed my will to feel this moment urging me to cross the line.

Reaching out to embrace the random.

Reaching out to embrace whatever may come.

I embrace my desire to feel the rhythm, to feel connected

enough to step aside and weep like a widow

to feel inspired, to fathom the power,

to  witness the beauty, to bathe in the fountain,

to swing on the spiral of our divinity and still be human.

“The rhythm” duidt hier ontegensprekelijk op de Fibonacci sequentie en dus ook zijn bijhorende spiraal, de basis van dit nummer.

Wanneer  hij zich verbonden genoeg voelt met zijn levensweg kan hij ervan afstappen en zichzelf één voelen met een diepere, transcendente wereld. Hij kan wenen om de kern van zijn eigen leven, erdoor geïnspireerd raken en het leren appreciëren. Hij wil alle kansen die het leven hem biedt met beide handen pakken en alles wat op zijn pad komt, wat het ook zij, aanvaarden.

Hij ervaart de schoonheid van de goddelijke verbondenheid maar blijft in alle nederigheid mens.

With my feet upon the ground I lose myself

between the sounds and open wide to suck it in,

I feel it move across my skin.

I’m reaching up and reaching out,

I’m reaching for the random or what ever will bewilder me.

And following our will and wind we may just go where no one’s been.

We’ll ride the spiral to the end and may just go where no one’s been.

Zonder boven zijn eigen bestaan te stijgen en zich méér dan menselijk te voelen, kan hij nu tussen de lijnen van de spiraal van het leven “between the sounds” wandelen : het zweven en het met beide voeten op de grond blijven staan. We beleven deze spiraal tot het eind en komen dan misschien op plaatsen waar niemand ooit is geweest… .

Het is vooral de tekst in dit nummer die mij zo verbaast, in zijn perfectie en geniale invulling. Maar ook de muzikale lijn is gebaseerd op de perfectie van de fibonnaci sequentie.  Het is een toonbeeld van respect voor het leven en aanvaarding van onze eigen beperkingen en aardse vergankelijkheid. Het lied linkt aan de natuur een goddelijke perfectie die als leidraad dient in onze levenswandel.

link :  http://www.youtube.com/watch?v=wS7CZIJVxFY
voorbeelden van de fibonacci sequentie in de natuur vind je rechts op m'n blog !

 

24-04-2010, 00:00 geschreven door Hanne