Dag 26: Fromista - El Burgo (was de bedoeling) 89 km
Na alweer een vrij rustige nacht (veel discipline ook op een zaal met 6) was het om 6u30 al klaarmaken geblazen. Maar geen probleem: je bent toch wakker, het fietst aangenaam in de luwte, en je bent tijdig op de bestemming (dat hoop je toch). Een eerste vaststelling 's morgens is dat de groep pelgrims steeds meer aanzwelt. En natuurlijk de grote diversiteit: veel Aziaten, maar ook Canadezen, Amerikanen fn Europeanen allerhande. Ik ben er ook een van. Een eerste onverwacht mooie stop deze morgen was het liefelijke stadje was Carion de los Condos. Mooie kerk en toch weer ingetogen hopen dat de dag goed mag verlopen. Wat daarna volgt kan eentonig lijken maar zelfs "het niets" kan mooi en zo rustgevend zijn. Tierra Campos: 40 km lang uitgestrekte graan- en grasvelden. Zo ver te kunt kijken. En daar wordt zo ontzettend duidelijk wat de Camino is. Honderden pelgrims die langzaam vooruit schuiven, niet gehaast of kunnen ze bijna niet meer? Vaak naast elkaar niets zeggend of een knikje. Soms ook druk gesticulerend maar ook soms zwalpend, met onzekere tred. Ze schrijden verder en als je even achteruitkijkt zijn het schimmen. Soms wchimmen van zichzelf. Maar de kleurrijke bloemenborders met veldbloemen fleuren de dag en de mensen op. De zon doet de rest. Enkel, ergens in het midden en in the middle of nowhere. ..een bar! Even genieten fn dan weer verder. Niet gehaast. Gewoon energie sparen voor begin volgende week. Sahagun was een welkome verademing in deze lange rechte lijn maar ook niet meer. Wat hier ook opvalt (en dat al enkele dagen): op elke kerktoren meerdere nesten ooievaars. Zou dat hier een vruchtbare streek zijn of willen ze de bevolking aansporen? Het is toch een mooi beeld. Om 13:40 was ik in El Burgo en zat de dag erop...dacht ik. Maar mijn telefoontje van woensdag ll zal verkeerd begrepen zijn waarschijnlijk. Yo no hablo mucho espanol. Er was geen plaats in de herberg La Laguna voor ondergetekende. Of toch: el precio: 30 of 45 â¬. Dank u wel. Terug de fiets op tot er iets is. Desnoods tot Leon. Maar het werd Reliegos. Zeer voortreffelijk voor zijn 9 â¬. Morgen wacht een superkleine rit van amper 32 km naar Leon en heb ik ruim de tijd om ook deze stad te bezoeken. Om mezelf wat aan te sterken geniet ik nu van een biertje in de tuin bij 18 graden. De Camino doen is niet altijd slavenarbeid.
Vandaag een kleine wijziging tot van mijn originele planning. Omdat de benen goed aanvoelen, ik een verkwikkende rustdag had en ik zaterdag ook wat meer tijd wil besteden in León; maar ook omdat het hier in de namiddag gemakkelijk 25 graden is... was ik deze morgen al om 7:45 op pad voor een nieuwe 80 km naar Frómista. Een zeer lichtlopend parcours, af en toe een traingshelling tegen het zwaardere werk en veel zon. Vandaag deed ik het vooral weer met de veelkleurige landschappen. Andere bezienswaardigheden waren meestal dicht. Al vroeg in de morgen kreeg ik het fietsgezelschap van (opnieuw) een Nederlandse vrouw: Alice... Ofwel lig ik nog steeds in de markt ofwel trek ik ze zomaar aan. Maar al vlug bleek dat we veel (ziekelijke) passies deelden: smartphone, app'jes, geo caching, en natuurlijk ook de tocht naqr Santiago enz. We hebben wat afgetetterd! Ook enkele leuke stops gehad: Hontanas (waar mijn ketting plots tegendraads was) maar waar we een heerlijke kop koffie met boule de Berlin naar binnen speelden. Ook mijn middag-broodje in Castrojeriz bracht een plotse wending door een Nederlands echtpaar met een Vizsla. Maar ook in Boadilla del Camino en Canal de Castilla waren best te pruimen. De kilometers vlogen eraf en tegen 15:00 zat de fietsdag erop. Ingecheckt in een superleuke en aangename Albergue Estrella del Camino in Frómista. Er werden heel wat app'jes geïnstalleerd...Nu nog wat chillen bij 20 graden in de tuin en zorgen dat we fris zijn voor een nieuwe rit naar El Burgo Ranero. Omdat het publiceren van foto 's op deze "gepensioneerden" blog nogal omslachtig is en ik heel wat interessante tips kreeg probeer ik een andere methode om jullie van de foto's te laten genieten. Jullie vinden ze via deze link. Laat maar weten hoe het bevalt
Een prachtige dag in Burgos. Stralend blauwe lucht 25 graden en mijn ogen doen pijn (van al dat mooiste zien), mijn kaken doen pijn (omdat mijn mond constant openvalt van verbazing) en eigenlijk is mijn keel een beetje uitgedroogd dus... Het is teveel om op te noemen maar van 10:00 deze morgen dweil ik de stad af. Ongelooflijk. Ik kom woorden tekort. Maar morgen is het weer fietsdag en het besef is er dat de mosselen nog niet aan wal zijn. Dat een goede nachtrust wel eens bepalend zou kunnen zijn voor het slagen. Voor de rest: tijdig eten en drinken: check; doseren: check; eigen tempo rijden: check; goed slapen: check; matig met alcohol: check; niet vergeten te genieten; check.
Bedankt allemaal om mij te blijven steunen.
We zijn 24 dagen onderweg. Ik kan het nauwelijks zelf geloven en toch⦠1711 km gefietst; nog 547 km te stampen. Het was gisteravond trouwens een bijzonder intiem moment. Peter, de mee fietsende Nederlander sedert de morgen slaapt in een kleine Albergue boven een kapel. Hij kreeg het voorstel om âs avonds een pelgrimsmis bij te wonen. Na wat gebabbel met andere NL fietsers sloten we graag bij het voorstel. Je hoeft geen pilaarbijter te zijn om deugd te hebben aan een stil moment en even in de spiegel te kijken; even te denken aan diegenen die thuis op je achten en meeleven; ook even denken aan de mensen die dagelijks moeten vechten tegen ziektes. Maar ook dankbaar zijn dat het goed was tot op vandaag en hopen dat het ook de volgende dagen goed mag verlopen. We hebben achteraf gezellig samen (met 6) iets bescheiden gegeten: menu del dÃa voor 13,00â¬
Na een behoorlijke nacht om 7u45 reeds afscheid genomen in een schitterende Albergue. Lekker eten 's avonds en uitgebreid ontbijt deze morgen. Het was de NL van gisteren niet ontgaan: "Nou man, je bent nogal aan het bunkeren. Krijg je die drie sneetjes Leerdammer nog op? Wij hebben ze over." Ja graag, want er wachtte toch weer een pittige etappe. Maar uiteindelijk viel deze korte etappe meer dan geweldig mee. Onderweg even halt gehouden in San Juan de Ortega. Je wordt bijna lyrisch van de naam alleen al. Op het eind een klim van 14% over 700 meter. Het was nipt maar toch deftig boven geraakt. Nu in Burgos. Mijn ogen vallen bijna uit mijn hoofd. Zoveel pracht. Morgen is een rustdag voor de was en de plas en een uitgebreid bezoek aan de stad. Enig nadeel: in mijn logement GEEN WIFI. Enkel in het Oficina de Turismo: beperkt. Ik zal van de gelegenheid gebruik maken om in alle rust mijn laatste week voor te bereiden. Want er komen nog enkele stevige kleppers: Cruz de Ferro: 1504 meter 5 tot 7% en Cebreiro 1300 meter: 7 tot 9%. Maar dat zijn zorgen voor later.
Morgen wordt het nog maar eens knallen. Eerst van 700 m naar 1000, even dalen en dan naar 1130 meter. Maar er is een extra dag in Burgos in het verschiet. Dus let's go!
Misschien hebben kenners of geïnteresseerden zich al afgevraagd waarom er op geen enkel moment sprake is in de blog over St.Jean Pied de Port (SJPDP); nochtans de meest genomen en gekende overgang over de Pyreneeën. Je hebt dus twee overgangen de Roelandspas naar Roncevalles en verder naar Pamplona en de Somportpas naar Jaca (deze die ik genomen heb). Wel het heeft verschillende redenen
1. De Somport is weliswaar hoger maar minder stijl; de aanloop begint al in Oloron en gaat geleidelijk crescendo.
2. Via de Somport is het veel minder druk. Ik heb de drukte van SJPDP willen mijden.
3. Naar verluidt (maar dat kan ik niet beoordelen) is de natuur, de Aspevallei veel mooier. Ik heb het me geen moment beklaagd!
Een kort bijkomend wisjedatje moesten er nog mensen zijn die de kriebels krijgen.
Hallo Vlaanderen fn elders te lande. Het is even wennen aan de Spaanse tijdsgewoonten. Ontbijt vanaf 8u30; middagmaal rond 13u30 en vanaf 14u00 tot ong 17u00 zal veel winkels dicht en avondeten na 20u30. Dus iets later weg voor de koninginnerit op Spaanse bodem. Ik ben vrij goed voorbereid dus wist al wat met te wachten stond: een klim naar 1080 meter binnen de tien kilometer. Even dalen naar 900 meter en terug aanzetten naar 1230 meter. Het zou goed zijn moest ik vooraf zo'n halfuurtje kunnen warm rijden op rollen want het grijpt je toch weer naar de keel. En de hoogtepunten lagen ook duidelijk in die eerste 35 km: het nieuwe en het oude klooster van San Juan de la Peña; de twee beklimmingen en de zon die overvloedig van de partij was. De namiddag was hoofdzakelijk dalen en genieten van het landschap en van het mooie Embalse (meer) de Yesa. Gigantisch groot : 2089 ha. Voor het eerst in 19 dagen zat er de laatste 10 km weinig dash op. Het gevoel dat het genoeg was voor de dag en dat het asfalt "plakte". Ik denk dat de rustdag volgende week woensdag goed van pas zal komen. Onderweg ook een hoopgevend bord gezien: nog 792 km te fietsen! Morgen een relatief lichtere etappe en als de weersvoorspelling klopt...dan zal het regenen. Benieuwd.
Om met de deur in huis te vallen...man man man wat een etappe! Gisterenavond en deze morgen het echte pelgrims gevoel meegemaakt. De een zorgt voor dit, de ander voor dat en wat nog eetbaar is en overblijft is voor diegenen die achterkomen. Leuke babbel met Regis: een geitenboerderij met 125 geiten die het van van vandaag op morgen moe was en gans zijn boel verkocht heeft. Ook vreemd hoe sommigen met "een fiets" proberen te vorderen. Een man (blijkbaar gekend onder de stappers voor zijn gesnurk) had de eer aan zichzelf gehouden en had zich in de keuken gelegd. Om 6u30 was hij al op pad!
Na een "gedeeld" ontbijt en als laatste van de groep was het om 8u45 mijn tijd om mijn stalen ros te bestijgen. Al vlug was duidelijk dat het een veel leukere etappe zou worden. Veel meer afwisseling in het decorum, rustiger wegen en echt leuke dorpjes St. Saver, Audignon, Hagetmau (waar ik zelfs WiFi had en tijd om enkele verjaardagsfeesten door te sturen (proficiat Danny en Martin). Maar het brengt me veel te ver om al die leuke stekjes met de bezienswaardigheden op te sommen. Het zal wel geen toeval zijn maar onderweg en 's middags ontmoet je steeds leuke mede "pelgrims" waarmee je dan weer een praatje slaat. Ik was al vrij ver gevorderd in de etappe toen ik vaststelde dat ik mijn tracklogger niet opgezet had. Geen beeld dus van de hoogtemeters en dat is jammer...want het zijn er aardig wat. Allemaal training voor de komende dagen. Vanavond aanbeland in gîte Nadette in Sauvelade na 80 beenharde kilometers. Een nogal hevige furie die Nadette met strikte voorschriften maar wel spontaan. Echt geplukt uit de Bearn streek. We hebben hier trouwens een prachtig zicht op de Pyreneeën. Straks kijken met de mede pelgrims wat "haar pot schaft".
Het was een super ontmoeting in Bazas met mr. en mvr. Torres (Manu van origine Spaans en Loulou de gastvrouw). Ze hebben me culinair meer dan in de watten gelegd. Deze morgen was er geen grote haast om de etappe aan te vatten. Aanvankelijk ook een ietsie pietsie regen maar niet verontrustend. Ook nog heel wat geleerd over Le boeuf de Bazas en la maison Flamande (zie foto). Anderzijds is deze etappe heel makkelijk te catalogeren onder saai en eentonig. We zijn niet voor niets in de Landes. KILOMETERS over de kaarsrechte D932. Daar valt dus niet veel nieuws over te vertellen. Deze middag een broodje met Roquefort in Roquefort... maar het een heeft geen uitstaan met het andere. Vandaar toch iets variatie; het mooie en verrassende kerkje en halte jacquaires in Bosten. Zelfs enkele kilometer gewoon door het bos. Vanavond gelogeerd in een gîte Jacquaire in M-D-M met een bont allegaartje pelgrims: Fransen, Nederlanders, Duitser. Leuk onderhoud: Regis kookt en ik zorg voor toespijs. Anderzijds is het hier best een leuke stad met enkele fraaie uitzichtpunten.
Vastgesteld dat ik me ook een weekend vergist heb: er komen nog twee weekends aan vooraleer ik hoop in Santiago te zijn op 9 juni. Morgen naar Sauvelade en dan komen de Pyreneeën wel echt dicht bij.
Een zalige nacht...door de wijn? Door het warme nest? Door het gezelschap en de vele verwennerijen? Door het vele fietsen de cumul van licht slaaptekort? Het zal een beetje van alles zijn. Maar mijn slaaptekort werd glansrijk gebroken. 's Morgens samen met Arnold toch even stad verkennen: stempel halen in het O.T.; tentoonstelling bezoeken (la vie de Babette prikkelde de zinnen ððð) en de lokale markt. Kuieren tussen lokale specialiteiten. Namiddag bezoek aan Perigeux. Opnieuw verrassend mooi en tof. Kathedraal St. Front met kapel gewijd aan St. Jacques, binnenstad en prachtig fietspad langs de rivier L'Isle. Met dikke stip in mijn notitieboekje. En tussen ( ) in Perigeux hebben ze ook Leffe ð. Tussendoor ook nog een onverwacht bezoek aan Martine Six uit Gullegem in het naburige St. Sulpice-de-Roumagnac. Dan driewerf helaas: "het laatste avondmaal" bij Arnold en super gastvrouw Christine (ik ben een verwend nest ...). Geen galgenmaal maar opnieuw subliem. Ik kan weer vooruit maar zal het ook wel missen. Nu nog 320 km tot Etsaut of 335 km tot de Spaanse grens. Met een moraal in het zenit en boordevol energie. Het doet iets met een mens. Bedankt...zeer hartelijk en oprecht bedankt.
