Verslag overleg Fibromyalgie met Mevr Nathalie Muylle.
Verslag overleg Fibromyalgie
Op 10 okt 14 werden Conny en ik ontvangen op het gemeentehuis
van Roeselare bij Mevr. Nathalie Muylle. Zij zetelt in de commissie
Volksgezondheid. Ondertussen weten we wie de nieuwe minister van
volksgezondheid word en volgens haar zal dit zeker positief zijn. (de vorige
was het niet waard op die post te zitten).
Als eerste heeft Conny haar verhaal gedaan over haar
verschillende ziektes.
Ze vroeg ons of Conny zich heeft laten testen op de ziekte
van Lyme. Ze vroeg ons dit omdat CVS en Lyme ongeveer dezelfde symptomen heeft.
Het zou haar wel verwonderd hebben dat deze test zou gebeurt zij daar ze in
België t.o.v. andere buurlanden (zoals Duitsland) de test NIET terug betalen en
deze ook zeer duur zijn. Een voorstel om de test terug te laten betalen zou op
tafel liggen.
Chronische zieken en de Maximum factuur. Blijkbaar hebben
verschillende mensen een brief gekregen van hun ziekenkas dat ze vallen onder chronische
zieken. Ook wij hebben deze gekregen. We zijn toen, op aanraden van de
huisarts, naar de ziekenkas gegaan daar het getal op je, gele roze - ,
klevertjes anders moet zijn. Bij Conny staat er 120/120 en dit zou 121/121
moeten zijn volgens de huisarts. In de ziekenkas zeiden ze toen dat dit niet
waar was dar de brief voldoende is. Volgens mevr. Muylle is dit niet zo en moet
de ziekenkas weldegelijk de klevers aanpassen naar 121/121. Dit heeft ook alles
te maken met de Maximum factuur. Chronische zieken krijgen automatisch een
verhoogde tegemoetkoming. (Dit zullen we volgende week navragen bij onze
ziekenkas!!)
Betreft de erkenning van Fibromyalgie. De ziekte zelf kan
niet zomaar erkend worden in België door de complexiteit van de ziekte. Er zijn
teveel verschillende symptomen, niet iedere fibromyalgie patiënt heeft dezelfde
symptomen Ze erkennen enkel de gevolgen
van de ziekte, kijken naar de toestand van de patiënt. Ze gaan trachten te kijken
wat de patiënt nodig heeft om de toe te passen zorgen te kunnen geven. Er is
geen eenvormigheid bij de vaststelling van de ziekte. Ze gaan kijken om een eenvormigheid
vast te leggen zodat er geen discussies meer mogelijk zijn.
Ze gaan kijken om de verschillende multidisciplinaire teams meer uit te breiden en hen ook meer budgeten
te kunnen geven zodat meer mensen daar kunnen van genieten. Nu kunnen veel
mensen niet de nodige zorgen krijgen doordat het teveel kost. Psycholoog kost
in de privé al snel 60 wat in zon team allemaal in het pakket zit en 1 vaste
prijs is, dit wordt een groot deel, terugbetaald.
Wat betreft het her-activeren van invaliden. (Dit is nog maar
een voorstel!) Dit is enkel voor mensen die nu invalide zijn maar van zichzelf
vinden dat ze kunnen werken. De bedoeling is dat je wettelijk invalide blijft
maar dat er een aangepast werk voor je gezorgd wordt. Vb. het kan zijn dat je
wilt werken maar niet alle dagen voltijds kan. Dan kan er uitgekeken worden naar
een aangepaste Job voor enkele dagen/uren per week (Vb. De maandag woensdag-
vrijdag). Zonder verlies van je invaliditeit en een extra van je werkgever.
Daarnaast hebben we ook gesproken over het RIZIV. En
de manier van behandeling van de verschillende controle artsen. Ze was reeds op
de hoogte van de agressieve aanpak van sommige artsen en staat ook op de
agenda.
Ze heeft ook voorgesteld eens naar onze vragen en noden te
komen luisteren maar vraagt te wachten totdat de nieuwe minister haar beleidsverklaring
heeft kenbaar gemaakt.(dit zou eind oktober, begin november zijn)
Zijn er nog vragen mogen die mij steeds doorgestuurd worden. Mevr.
Muylle heeft me deze dan aan haar over te maken, wel degelijk via mij zodat we
alle vragen netjes kunnen bundelen en er voor zorgen dat het geen warboel word t
van dubbele vragen.
De kans bestaat ook dat ik, samen met Conny en enkele andere,
uitgenodigd word op een commissie volksgezondheid om zo een getuigenis/ervaring
af te leggen over de ziektes.
Ik heb het gevoel dat we met deze, nieuw samengestelde,
commissie meer zullen bekomen dan met de vorige.
Categorie:De Belgische Staat Kamer en Senaat
09-10-2014
Onderhoud met Nathalie Muylle
Op 10 oktober 2014 om 16u hebben Conny en ik een onderhoud met Federaal Parlementslid Nathalie Muylle.
Na de laatste mailactie die ik heb gedaan op 22 juli 2014 kwamen veel reactie (meestal standaardmails) maar ook in het bijzonder een mail van Mvr Nathalie Muylle. Niets bijzonder zou ik zeggen maar het was geen standaard mail en ook niet naar het mailadres gestuurd vanwaar ik de mailactie deed.
op 28 juli 2014 Schreef ze het volgende:
Beste
Meneer Dewulf,
Ik
kreeg uw vraag door van enkele collegas. Graag wil ik tijd maken om jullie te
ontvangen. Ik ken de situatie vrij goed, ik heb een mama die fibromyalgie heeft
( en die na jaren op de sukkel nu pas een diagnose heeft) Voor mij kan dit
vanaf 11 augustus, dit mag gerust in Roeselare op het stadhuis doorgaan,
is gemakkelijker dan in Brussel.
Kunt
u mij enkele data doorgeven waarop dit mogelijk zou zijn?
Met
vriendelijk groeten
Nathalie
Muylle
Al snel werd er, via haar parlementair medewerkster een eerste afspraak geregeld. Deze zou doorgaan op 26 sep 2014 te Roeselaere waar ze 5° schepen is. Deze afspraak kon spijtig genoeg niet doorgaan daar ze andere, belangrijkere, zaken had in de Federaal Parlement.
Nu staat de afspraak gepland op morgen 10 okt 2014.
Ik heb een lijvig dossier bij. Alles is terug te vinden op mijn Googledrive via volgende link
Mail ontvangen van Franky Demon. Het document waarvan sprake is toevoegd als bijlage
Geachte heer
Met volle aandacht heb ik uw vraag gelezen. Ik heb alle
begrip voor uw situatie. Met enkele collegas hebben wij zopas een voorstel van resolutie ter verbetering
van de diagnosestelling en de opvang van mensen met het chronisch
vermoeidheidssyndroom opgemaakt.
Het gaat o.a. over de opstart van een vakoverschrijdende
werkgroep van beroepsverenigingen, wetenschappelijke verenigingen, het KCE, het
RIZIV en de patiëntenverenigingen die een richtlijn moet opstellen voor de
aanpak van CVS/ME, om met deze richtlijn te komen tot standaardisering en
kwaliteitsbewaking voor de diagnose, behandeling en opvolging van CVS/ME.
Ook ijveren we er onder meer voor om een
sensibiliserings- en informatiecampagne te voeren zodat artsen en ander
zorgpersoneel in staat zijn om de symptomen vroegtijdig te herkennen, door te
verwijzen naar de diagnosecentra en vooral de patiënten begripvol te benaderen.
Graag verneem ik uw bemerkingen over dit voorstel.
Via de sociale dienst van de ziekenkas komen we
te weten dat we een rolstoel kunnen krijgen i.p.v. er één te huren.
Samen met de sociaal assistent doen we de nodige aanvragen en tevens schrijven
we haar in bij het VAPH. het VAPH staat in voor de onderhoud van de stoel
alsook kan je een budget krijgen om diverse hulpstukken voor toilet en badkamer
aan te kopen.
Al snel komen ze de omstandigheden bekijken of die rolstoel nodig is. Ze zien
dat er een stoel staat en dat ze die weldegelijk nodig heeft om haar mobiliteit
te kunnen verbeteren. De afmetingen worden genomen en na enige tijd word de
rolstoel aan huis geleverd. Eindelijk weer een kost minder (5 per maand aan
huur).
Nu nog het dossier bij het VAPH.
Ondertussen zijn we al 6 maand verder. en nog steeds is het dossier voor het
VAPH niet in orde. De nodige verslagen moeten worden verzameld en blijkbaar
lukt dit niet. De verschillende specialisten moeten die bezorgen.
Ondertussen heb ik via een intern persoon van het VAPH vernomen dat het een moeilijk
dossier zal zijn.
In de verslagen van het UZ Gent staat er niet dat ze CVS heeft maar CV Like
Syndroom. Voor hen is dit niet het zelfde en Fibromyalgie is voor hen (dokters-
specialisten binnen het VAPH) geen ziekte.
Op dit ogenblik blijven we maar wachten en wachten en wachten.
Het budget voor de hulpstukken zou welkom zijn. De voorgestelde hulpstukken zijn steunen voor de toiletten en een stoeltje voor de douche. I.p.v. altijd een bad te moeten nemen kan ze ook gemakkelijk een douche nemen.
We blijven hopen!
Categorie:Wat als Partner
16-07-2013
eMail van Cindy Franssen, Volksvertegenwoordiger en senator
Geachte heer Dewulf,
Beste Daniel,
Wij hebben uw schrijven goed ontvangen en kunnen uw
ongenoegen begrijpen.
CD&V twijfelt echter niet aan de ernst van de ziekte.
Wij zijn ons wel degelijk bewust van de fysieke en emotionele gevolgen die
chronische pijn en vermoeidheid met zich meebrengen. Zowel voor de patiënt als
voor zijn/haar familie is de ziekte zwaar om dragen, en heeft deze gevolgen
voor de levenskwaliteit.
Meer aandacht voor de diagnosestelling en
behandelingsmogelijkheden in de opleiding van huisartsen en specialisten is zeker
nodig. Het zijn de Gemeenschappen (onderwijs) die, in samenspraak met
faculteitsdecanen de inhoud van de artsenopleiding bepalen. Een betere
sensibilisering en voorlichting naar het publiek en verdere ondersteuning van
wetenschappelijk onderzoek is uiteraard nodig.
Naast het medische luik, is er inderdaad nog de
problematiek van de tewerkstelling. Aangepaste, flexibele uurroosters zijn niet
mogelijk in alle beroepstakken, of de werkgever is onvoldoende op de hoogte van
de impact van de ziekte en is niet bereid om mee naar een oplossing te zoeken.
De commissie Volksgezondheid in de Kamer (federaal
parlement) keurde in april 2011 twee resoluties goed betreffende de
erkenning van het fibromyalgiesyndroom en een betere alomvattende behandeling
van de fibromyalgiepatiënten. Zo vraagt men de erkenning als ziekte en
specifieke maatregelen voor een betere levenskwaliteit voor personen met een
chronische ziekte, waaronder toegang tot zorg en betere terugbetaling, de
toegang te bevorderen tot alle maatregelen ter vergemakkelijking van
lichamelijke, maatschappelijke, culturele en professionele resocialisatie
(aanpassing van de werkplek, aangepaste arbeidstijden enzovoort); en voorts
vraagt men de toegang tot de status van invalide of gehandicapte administratief
eenvoudiger maken.
Deze punten stemmen overeen met wat u vraagt, en met de
moeilijkheden die u dagdagelijks ondervindt. Onlangs is een statuut voor
chronische aandoening , door minister Onkelinx, bij wet vastgelegd, en worden
stap per stap maatregelen uitgewerkt (vb 3e betalersregeling zal ingevoerd
worden - u zal dus enkel het remgeld of persoonlijk deel moeten betalen aan de
arts, het overige zal de mutualiteit rechtstreeks aan de arts betalen).
In november 2011 diende ikzelf bovendien in de Senaat een
voorstel van resolutie in betreffende het chronisch vermoeidheid syndroom of
myalgische encefalomyelitis. Het voorstel kunt u hier nalezen. In dit voorstel
van resolutie wijzen we er onder andere op dat CVS een multi-systeem aandoening
is die op verschillende vlakken simultaan behandeld moet worden en die dus
begeleiding en zorg aangeboden door een multidisciplinair team vereist. Om de
mythes en taboes uit de wereld te helpen, pleiten we tevens ook voor een
sensibiliserings- en informatiecampagne bij artsen en zorgpersoneel zodat de
ziekte vroegtijdig herkend en behandeld kan worden. Daarnaast willen wij ook
een multidisciplinaire werkgroep opgestart zien die een richtlijn voor de
aanpak van ME/CVS opstelt zodat de kwaliteit van de behandelingen bewaakt kan
worden. Het voorstel van resolutie werd door CD&V als prioriteit naar voren
geschoven voor de werkzaamheden van de commissie Sociale Aangelegenheden in de
Senaat. De besprekingen van het voorstel van resolutie zijn echter nog niet
aangevat. Ik hou u alvast op de hoogte van de verdere voortgang van dit
dossier.
Dit jaar zijn er ook wat betreft de referentiecentra voor
chronische pijn (oa fibro, CVS) belangrijke wijzigingen gebeurd. Reeds vele
jaren wees collega mevr. Nathalie Muylle, in de Kamer, op de tekortkomingen van
de behandelingen, waaronder de cognitieve-gedragstherapie die u ook volgde. We
hebben aan minister Onkelinx gevraagd zo snel mogelijk de overeenkomsten met
deze centra stop te zetten, en het vrijgekomen geld te gebruiken voor betere
terugbetaling van de individuele behandelingen (kinesist, psycholoog,
geneesmiddelen, ), of nieuwe centra op te richten, die de diagnose stellen, en
nadien voor behandelingen doorverwijzen naar de ambulante sector.
We hopen dat daardoor de door u ondervonden problemen met
controle-artsen ook zullen verminderen. Het kan inderdaad niet dat artsen
respectloos met patiënten omgaan, zij moeten beseffen dat de ziekte voor elke
persoon anders is en op een andere manier evolueert.
Een objectieve diagnosestelling door een referentiecentrum
kan hopelijk in de toekomst ook de controles op een meer objectieve manier
laten gebeuren.
Vorige maand, juni 2013, kondigde minister
Onkelinx aan dat er 21 nieuwe pijnbehandelingscentra in Vlaanderen komen.
We zullen de werking van deze centra dan ook blijven opvolgen.
We hopen dat binnen het medische korps de specialisten
hun kennis zullen delen, en dat zo de tot op heden nog vaak onderschatte ziekte
fibromyalgie ook op meer begrip kan rekenen van werkgevers. CD&V blijft
ijveren voor een regeling op maat inzake progressieve tewerkstelling, wie wil
werken, ondanks zijn beperkingen, moet hier inderdaad voor beloond worden, we
willen dit echt aanmoedigen.
Zoals u kan merken, is de wetgeving voor chronische
zieken de laatste jaren in volle ontwikkeling, maar dit gaat traag. We
bewonderen uw moed en doorzettingsvermogen, en hopen dat u spoedig een
aangepaste behandeling en job kan vinden.
Ik hoop u met deze informatie van dienst te zijn geweest.
Indien u nog vragen heeft, aarzel niet om ons te
contacteren.
Via Senator Nele Lijnen ontving ik in goede orde uw
vraag tot de erkenning van fybromyalgie tot een volwaardige ziekte. Het is niet
de eerste keer dat dergelijke vraag ons bereikt en we zijn dus zeker op de
hoogte van de problematiek.
Wij willen u dan ook danken voor mail
en aangrijpende getuigenis en vooreerst een welgemeende
steunbetuiging.
Zoals u ongetwijfeld weet lijdt in ons land een
toch niet onaanzienlijke groep van 300.000 patiënten aan de symptomen van wat
wordt omschreven als fibromyalgie. Desondanks bestaat er nog steeds geen
wetenschappelijke consensus over wat deze ziekte eigenlijk is. De oorzaken van
de ziekte zijn onbekend en er is ook geen behandeling waarvan wetenschappelijk
bewezen is dat ze effectief is.
Uiteraard wil dat niet zeggen dat
we mensen die aan deze ziekte lijden, aan hun lot moeten overlaten. Men sterft
niet aan deze ziekte, maar het is ook erg moeilijk om ermee te leven. Daarom
moeten we zoeken naar de juiste wijze om een diagnose te stellen en naar een
juiste behandeling. Open Vld is voorstander van een blijvende investering in
onderzoek naar deze ziekte. Wat ons betreft kunnen we daarbij uitsluitend
investeren in zogenaamde evidence based behandelingen. Dat zijn behandelingen
waarvan op wetenschappelijke basis is bewezen dat ze werken.
Wij
hebben in de Commissie Volksgezondheid van de Kamer reeds een tijd terug
voorgesteld om de referentiecentra voor CVS-patiënten uit te breiden naar
patiënten met fibromyalgie en met andere
onverklaarbare medische
aandoeningen. Dat zou het onderzoek bevorderen. In de referentiecentra is al
heel wat expertise aanwezig om op verder te bouwen. Men mag niet vergeten dat er
nog een grote groep patiënten in de schemerzone zit en niet weet waar hulp te
zoeken en dat is, gezien het hopelijk voorlopige gebrek aan wetenschappelijke
inzichten in deze materie, absoluut onaanvaardbaar. We moeten dan ook de
multidisciplinaire werking van de referentiecentra steunen en trachten verder te
verbeteren.
Senator Lijnen diende reeds een resolutie in
aangaande CVS, ik voeg ze toe in de bijlage. Wij blijven dit dossier alleszins
opvolgen en zullen tijdens het reces bekijken of we ook in de Senaat enig
initiatief kunnen nemen aangaande fybromyalgie.
Met vriendelijke
groet,
Vicky Van Hyfte Medewerker Senator Nele
Lijnen 0486/06 92 03
Op 17 mei 2013 stelde de heer Willy Demeyer (PS), Burgemeester van Luik, een schriftelijke Parlementaire vraag, onder nr. 5-9048 aan de Vice-Eersteminister en Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid
Als
bijlage vindt u een vraag om uitleg van senator Bert Anciaux aan de minister
van Volksgezondheid over het ontslag van dokter Coucke. Deze dient te worden
beantwoord door de minister van Volksgezondheid bij de eerst volgende
gelegenheid in de commissie sociale zaken en volksgezondheid. Van zodra ik
hiervan het verslag heb stuur ik dit ook door.
Eind oktober heeft Senator
Anciaux ook twee schriftelijke vragen opgesteld aan de minister in verband met
CVS. U vindt deze op onderstaand links
Reeds geruime tijd was ze creatief met stof en andere
hulpmiddelen. In onze vereniging was ze de creaverantwoordelijke. Ze maken er kostuums
voor carnaval en Halloween. Niets is ze teveel. Zelfs kleuren van de
verschillende stoffen doet ze.
Maar steeds ondervindt ze meer en meer problemen om haar
hobby nog te kunnen doen. De vermoeidheid neemt geregeld de bovenhand. De pijn
in de gewrichten zorgt er voor dat ze niet alles meer kan. Lang zitten achter
haar naaimachine lukt niet meer. Ze moet steeds het werk overlaten aan haar
vrienden. Ze verliest de controle van het werk.
Categorie:Wat als Partner
UZ Gent
UZ Gent
Mijn partner is in 2jaar tijd met 30 Kg vermagerd. Wat is de
reden? Heeft het te maken met haar ziekte?
Na wat opzoekingen op het internet komen we de gegevens van het UZ Gent te weten, alsook welke dienst en welke dokters. Ze schrijft zich in
en al hou mogen we op consultatie komen.
De P5, Kliniek voor Orthopedie en Fysische geneeskunde, Dr
Vanderstraeten doet de onderzoeken. Metingen van de spieren, controle van het
inwendige (je weet nooit zeggen ze) maar ook de slaapkliniek (P2) moet ze
passeren. Verschillende scans, echos, alles halen ze ondersteboven om te
weten wat de reden is van die 30 Kg. Vast staat, eerste conclusie van de Dokter Fibromyalgie heeft ze.
De conclusie van de slaapkliniek is wat beter (maar ze heeft het toch ook) . CVS heeft ze niet maar wel het CV Like
Syndroom. Volgens de arts is dit bijna hetzelfde als CVS maar er ontbreekt 1
factor omdat ze zich kunnen uitspreken over CVS. De reden dat ze het CVS Like
Syndroom heeft is de onderliggende kwaadheid, daar een ervaring uit het verleden,
en het moeilijk slapen door de voortdurende pijn in de gewrichten en spieren. Dat veroorzaak vermoeidheid. Ze moet ook
aanvaarden dat een rolstoel een vaste hulpmiddel zal worden.
Ondertussen hebben we terug gedacht om invaliditeit aan te
vragen. Maar wat zal het uithalen? Nu
heeft ze nog een 900 van haar invaliditeit door de ziekenkas uitgegeven. Wat zal
ze hebben in geval ze toch in aanmerking komt voor invaliditeit via de FOD?
Niemand kon me tot nu toe nog meer uitleg geven? Nog steeds zijn we op zoek
naar de juiste antwoorden?
Categorie:Wat als Partner
Aanvraag invaliditeit
Aanvraag invaliditeit
In Januari 2011 verklaard de VDAB dat mij partner niet meer
kan gaan werken. Na uitgebreide testen, zoals Behendigheid, snelheid en kennis,
komen ze tot die conclusie. Het is niet
het probleem van kennis maar de snelheid
en behendigheid zorgt er voor dat ze niet meer kan werken.
Op basis daar van besluiten we de invaliditeit aan te
vragen. Alle documenten worden opgevraagd de verschillende dokters maken hun
verslag op en we sturen op.
Na enige tijd word ze opgeroepen bij de controlearts. Met een
klein hard gaan we er geen. Het is een onbekende. Wat zal er dar gebeuren?
De eerste indruk van de dokter: een oudere man die er precies
tegen zijn zin zat. Conny heeft die dag een goeie dag. Ze kan redelijk uit de
voeten en ze heeft weinig pijn. Hij begint aan de onderzoeken. Soepelheid van
de spieren zijn ok. Bewegingen zijn OK.
Dan komen de vragen: telkens benadrukte hij dat ze bij iedere vraag
alleen is, dat er niemand thuis is.
Mevrouw, u hebt honger, wat doet u? Ik neem een boterham,
een tas koffie en ik eet. Dan kan je eten make- is zijn antwoord.
Mevrouw, u heb iets gemorst, wat doet u? ik neem een vod en
kuis dat wat op. dan kunt u kuisten, mevrouw -
Mevrouw, u hebt dringend iets nodig, wat doet u? om de hoek
is een klein winkeltje, dan kan ik daar omgaan. dan kunt u boodschappen doen
Bij het verlaten van de dokter wandelde hij nog wat mee.
mevrouw, het gaat goed om te wandelen zie ik. -
daarop antwoorden we dat ze een goeie dag heeft, een dag met weinig
pijn.
Na enige tijd kregen we de uitslag. Ze kreeg 3 punten en
komt niet in aanmerking voor invaliditeit.
Daar hebben we onze les uitgeleerd. Daarom beslisten we verder te werken met het
UZ Gent. Zo komen we misschien meer te weten van de ziekte, daar kunnen ze haar
misschien helpen.
Fibromyalgie is vervelend. Je bent
altijd moe, je hebt zeer geregeld pijn in spieren of gewrichten. Niemand
begrijpt je want er is niks aan je te zien en er is geen enkele
laboratoriumproef die Fibromyalgie kan aantonen. Je bent zogezegd overgeleverd
aan de goedheid van de medemens die je hopelijk gelooft.
De ene dag is er niks aan de hand en kan je bijna alles doen wat een ander kan,
de andere dag ben je een wrak en ben je tot zo goed als niks in staat. Je
dokter zal je, als je pech hebt, vertellen dat je last hebt van stress of nog
grover: het zit tussen je oren! Ja, er zijn nog doktoren zat die Fibromyalgie
niet erkennen... Heb je zo een dokter dan heb je een probleem. Oplossing: vecht
door, zoek een andere dokter die deze ziekte wel kent en erkent, of ga naar een
reumatoloog, deze zijn vaak beter op de hoogte van Fibromyalgie. Bovendien
wordt Fibromyalgie geschaard onder de noemer "weke delen reuma",
omdat het qua klachten op reuma lijkt, maar er zijn geen zichtbare
reumaverschijnselen in de zogenaamde harde delen, het skelet
Door deze stelling van doktoren is de patiënt vaak jaren bezig om te zoeken wat
hij/zij nou eigenlijk heeft. Want als je deze pagina's leest weet je
vermoedelijk al dat je Fibromyalgie hebt of dat iemand die je kent het heeft.
Hou echter in je achterhoofd dat er op dit moment mensen zijn die van dokter
naar dokter of van ziekenhuis naar ziekenhuis gaan om er achter zien te komen
wat ze eigenlijk mankeren. Het is dan goed voor te stellen dat je er als
patiënt helemaal gek van wordt en misschien zelfs aan jezelf gaat twijfelen:
zit het dan misschien echt tussen mijn oren...
Eigenlijk zou je als patiënt het recht moeten hebben om jezelf invalide te
noemen, want dat houdt het dagelijkse leven van een Fibromyalgiepatiënt
namelijk wel degelijk in! Je moet overal rekening mee houden, vooral met de
hoeveelheid energie die je tot je beschikking hebt. Die is op slechte dagen 0,0
en op betere dagen waarschijnlijk rond de 7 op een schaal van 10, vergeleken
met gezonde mensen.
Dus een Fibromyalgiepatiënt is zielig?
NEE! Alleen moet een patiënt er rekening mee houden dat hij/zij niet hetzelfde
kan als een gezond mens en het helpt enorm (echt waar!) als de omgeving hier
zonder vragen ook rekening mee houdt (praktijkervaring van mijzelf).
Zo is een dagje uit voor de meeste mensen een plezierige aangelegenheid.
Voor de Fibromyalgiepatiënt is het geestelijk ook heel erg leuk, lichamelijk
echter niet! Rondzeulen in één of ander pretpark of dierentuin is voor een
Fibromyalgiepatiënt uitputtend. Gezonde mensen zeggen na zo'n dag: Pffffff,
effe zitten...
Fibromyalgiepatiënten zeggen na (en tijdens) zo'n dag: Ik ben gesloopt, ik wil
nu een paar dagen helemaal niks meer doen en mijn lichaam de rust geven waar
het nu om vraagt.
Het is dan erg fijn om uit te zijn met mensen die rekening met je houden door
bijvoorbeeld zonder het aan je te vragen geregeld even gaan zitten om even bij
te komen, onder het mom van: we gaan even wat eten of drinken. Dan vergeet je
soms zelfs even dat je Fibromyalgiepatiënt bent...
De diagnose wordt gesteld na
onderzoek van de karakteristieke "pijnpunten". (Zieafbeeldingonderdezetekst)
Hoewel praktisch iedere arts dat zelf kan doen, wordt de definitieve
besluitvorming toch meestal overgelaten aan een reumatoloog. Als 11 van de 18
bekende pijnpunten zeer gaan doen als er druk op uitgeoefend wordt, en als de
symptomen al minstens drie maanden aanwezig waren in meer dan één
lichaamskwadrant, kan de diagnose gesteld worden. De diagnose wordt dan verder
ondersteund door andere klachten, opgegeven door de patiënt, die eveneens toe
te schrijven zijn aan fibromyalgie. Dat een reumatoloog de diagnose dient te
stellen vindt hierin zijn reden dat de kwaal gemakkelijk kan verward worden of
kan samen bestaan met andere kwalen, die tot de specialiteit van de reumatoloog
behoren. Tot deze behoren artritis, lupus, het chronische vermoeidheidssyndroom
of andere
auto-immuunziekten. Hoewel de zorg voor fibromyalgiepatiënten meestal wordt
overgelaten aan reumatologen, kan deze zorg evengoed waargenomen worden door
een gewone huisarts, op voorwaarde dat deze laatste goed bekend is met de
ziekte en een goed inlevingsvermogen heeft in de klachten van de patiënt. Onder
geen enkele omstandigheid mag u zelf de diagnose stellen. De zorgverschaffer
moet een serie tests uitvoeren met de modernste beeldvormingsapparatuur en
bloedanalyses, teneinde andere ernstige aandoeningen (waaronder bv. slechte
werking van de schildklier) uit te sluiten die gelijkaardige symptomen als
fibromyalgie vertonen. Voor de diagnose Fibromyalgie bestaan
internationaal aanvaarde criteria, en dient de patiënt aan de volgende voorwaarden te voldoen:
1) De pijn moet langer dan 3 maanden min of meer
continu aanwezig zijn 2) De
pijn moet wijdverbreid zijn in alle vier de kwadranten (links en rechts, boven
en onder de gordel) 3) Meer
dan 11 van de 18 tenderpoints zijn pijnlijk als men drukt met 4 kg per
cm. Hierbij treden zichtbare pijnreacties op. (4 kg per cm is ongeveer de
druk als je met een vinger duwt en de nagel, vingertop wordt wit)
Deze tenderpoints zijn internationaal
afgesproken plaatsen op het lichaam, het kan gebeuren als je je door bijvoorbeeld
door een huisarts laat testen op Fibromyalgie dat je geen 11 of meer
tenderpoints hebt. Dat kan best voorkomen, aangezien de klachten van
Fibromyalgie per uur of dag kunnen verergeren of verbeteren. Het beste is om
het dan later nog een keer te laten testen. Trouwens als je bijvoorbeeld maar
10 tenderpoints hebt heb je misschien geen klinische Fibromyalgie maar
mogelijke Fibromyalgie.Het is mogelijk na bloedonderzoek een gebrek vast te
stellen aan: A.T.P. (Adenosine
trifosfaat)Serotonine Carnitine
Fysiek functionele
arbeidsbelastbaarheid is te meten door:
1) Een hartfilmpje in rust en bij inspanning,
waarbij kan worden waar genomen of een persoon wel de maximaal haalbare
inspanning levert of simuleert
2) Een zogenaamde maximaaltest
3) Bloedonderzoek
naar bepaalde stoffen zoals Carnitine. Wanneer deze stoffen blijven zweven in
het bloed, komen zij niet in de spieren terecht. Bij fysieke
belastbaarheid wordt gekeken naar: kracht, lenigheid, longcapaciteit.
(antropometrie) Dat wordt gedaan bij bijvoorbeeld trappenlopen, zitten, tillen,
staan, reiken etc. etc. Tijdens de testen loopt altijd een hartslag
frequentiemeter mee. Dus E.C.G., bloedonderzoek, bloeddruk en
hartslagfrequentie maken allen deel uit van de testen.