Op 11 januari 2018 was ik met volle moed met mijn
rollator naar het station te Leuven geweest.
Voor een vorming ivm gebruik van sociale media offline /
online.
Was natuurlijk verkeerd want was aan de achterkant van
het station terwijl afspraak was in lokettenzaal in Leuven station.Ik & verkeerd gaan, dit gaat voor mij
altijd goed ter plaatse.
Want helaas ken ik mijn eigen.Maar uiteindelijk dan toch de verantwoordelijke
gevonden.
Vond het een zeer goede uitleg ivm gebruik van sociale
media.De volgende 4 keer ga ik daar ook
naartoe.
Facebook, Twitter, YouTube, enz
Zelf kregen we huiswerk ivm personen.En zien, wat zet je erin of niet?
Voel me gewoon buitenspel gegooid.Regelmatig zet ik activiteiten met een
fb-groep Er op uit met een beperking en sinds het gedaan is met mijn ex
Veerleke De Schepper wordt er niet meer gegaan naar activiteiten die ik op de
groep zet.
Toch heel vreemd hoor.
Voel me zo uitgestoten door de leden van deze groep.Leeg.
Is dat nu zo moeilijk om te begrijpen dat we gewoon een
activiteit samen met de groep organiseren.
Want op 10/12 zal ik naar de kerstmarkt te Hasselt gaan,
Winterland, en niemand van de groep zal gaan.Verleden keer, wanneer er iets te Mechelen was heeft iedereen de dag
ervoor afgezegd.Terwijl het al lang
gepland was, waren ze plotseling niet meer vrij.
Niemand wil de waarheid zeggen, dat ze liever niet meer
met mij omgaan.Maar dit wordt niet
gezegd maar zo voel ik dit.
Ben hoogsensitief persoon en voel al heel lang dat er
iets is.Maar wat? Heb er het raden
naar.Nochtans ben ik één van de
makkelijkste om mee om te gaan, maar wat heb ik verkeerd gedaan of gezegd?
Mijn emoties loslaten is altijd moeilijk geweest voor mij
en zal altijd zo zijn.
Maar wil niemand kwetsen, wou niemand kwetsen.
Blijkbaar heb ik dit bij iemand gedaan, en wil me hierop
echt verontschuldigen.
Hoogsensitief zijn, is lastig om mee te leven. Soms
kom ik heel moeilijk uit mijn woorden, en via mail of berichten schrijven op
mijn blogadres voelt beter aan.
Maar we zullen altijd heel veel plezier hebben, met
elkaar. Ergens in een weekend weg en
samen leute maken. Dat is de boodschap
dat voor mij bedoelt is en loslaten van alles.
Weer eens heb ik het zitten. Voor de hoeveelste keer. Waarom mag ik nooit eens gelukkig zijn met
iemand?
Heb alles gedaan voor iemand maar wederom is mijn geluk
weer onherbergzaam verborgen. Waarom
moet ik steeds verdrietig zijn? Is het geluk me soms niet gedeeld?
Waarschijnlijk wel. Voor de zoveelste
keer is mijn hart gebroken alsof ik nooit met iemand gelukkig kan worden.
Het loslaten van emoties en gevoelens doet me telkens
huilen. Weet, voor mij, is het altijd
moeilijk om mijn gevoelens dat ik heb voor iemand, los te laten.
Liefdesverdriet om iemand doet me steeds weer pijn. Blijkbaar is het geluk me niet gegund.
Ben helaas weer vreselijk negatief over mijn eigen, omdat
ik waarschijnlijk weer eens over mijn eigen grenzen ben gegaan. Dit komt door mijn hooggevoeligheid/hoogsensitief
zijn.
Mijn zelfvertrouwen is weer eens aangetast
natuurlijk. Ben ik goed genoeg geweest
voor die persoon? Waarschijnlijk niet zeker.
Sinds ik met Veerleke een leuke vriendschapsrelatie heb,
voel ik me stukken beter als voorheen.
Het klinkt misschien vreemd, maar sinds ik haar beter ken
en dat meen ik echt, ben ik opgewekter als voordien. Nog nooit heb ik dit zo gevoeld. Precies of ik uit mijn graf ben gekomen.
Op 18 september ga ik naar de neurologe en ga vragen om
mijn antidepressiva te verlagen van 60 naar 30 mgram. Ook ga ik vragen voor slaapmedicatie stop te
zetten. Dit zal wel eerst de nodige
stress met zich meebrengen, maar nu kan ik dit aan.
Omdat we beiden in psychiatrie hebben gezeten, voel ik
precies of er een bepaalde druk van me weggevallen is, sinds ik haar beter
ken. Weet, ze is soms negatief over haar
eigen maar ze is ook vaak opgewekt om er toch iets van te kunnen maken ondanks
haar beperking.
Wat ze doet, probeert ze steeds met goede moed vol te
houden en dat vind ik heel positief aan haar. Want ze nam antidepressiva en de dokter wil
geen antidepressiva meer voorschrijven.
Eerst had ze ontwenningsverschijnselen wat normaal is natuurlijk. Plotseling stoppen met de antidepressiva
geeft iedereen ontwenningsverschijnselen.
Ook ik zal er wel mee te maken krijgen maar ga toch door en wil samen
leuke activiteiten doen met haar ergens tijdens de weekends.
Volgend jaar, ergens in de lente of de zomer ga ik dan
naar Middelpunt te Middelkerke hotel/vakantieverblijf waar Veerleke de nodige
zorg kan krijgen dat ze benodigt om haar te wassen in bad. Haar rug, haar poep, enz zullen wel de
nodige aandacht krijgen. En tijdens de
dag leuke activiteiten doen of een beetje een wandeling doen terwijl ze in de
rolstoel zit. En dan duw ik haar wel,
zodat ik de nodige ondersteuning kan hebben.
Veerleke en ikzelf zijn nu 3 weken en 3 dagen samen. Het voelt zo goed aan. Precies of we voor elkander geboren
zijn. Niettegenstaande ons
leeftijdsverschil, nl. 16 jaar tussen, klikt het enorm met haar.
Zij heeft wel autisme (ASS) en is snel moe. Dit omdat ze cvs heeft (chronisch
vermoeidsheidssyndroom). Heb daar geen
enkel probleem mee. Iedereen heeft
iets. Ze is innerlijk zo prachtig en ze
is ontzettend lief voor mij.
Veerleke is mijn derde vriendin. En ze zeggen altijd, derde keer goeie keer. Hopelijk wel want ik zie haar ontzettend
graag. We missen elkaar als we elkaar
enkele dagen niet zien. Maar weet, bij
ons terug zien gaat onze liefde heel groot zijn.
Weet niet wat ik zonder haar zou doen. Ik ben weer hopeloos verliefd op iemand en
dat is mijn zoeteke.
Op 25 juni 2017, toen ik & Veerleke samen op braderie
te Lier zijn geweest vond ik het ontzettend leuk met haar. Voelde me weer vrij en gelukkig omdat ik
iemand vond dat het samen prettig aanvoelde.
We hebben een half dagje besteed aan de braderij en winkeltjes dat open
waren.
Elkaar beetje plagen, en zij plaagde mij ook. Ik & Veerleke hadden het prettig met
elkaar.
Aangekomen aan het station heb ik gewacht dat ze terug
reed met de bus. We zaten ondertussen
aan het station, beide naast elkaar. Ik
voelde me heel erg aangetrokken tot haar en besloot een arm rond haar te
slaan. Zij liet dit toe. Omdat ik toch meer voelde, heb ik haar dan
voor het eerst gekust.
Sindsdien zijn we samen en nog steeds zijn wij
gelukkig.
Verleden maandag heb ik dan samen gezeten met Veerleke en
een andere kennis van mij, Tinne Eeckels en zij heeft fotootjes getrokken van
ons samen, arm in arm. En regelmatig
elkaar kussend op haar mooie schitterende lippen. Ze is een prachtvrouw met een immens groot
hart en voelde me fel aangetrokken tot haar.
Das daarmee dat we sindsdien samen zijn. En nog steeds gelukkig.
Het is al enige tijd dat ik vrijgezel was, al enkele
jaren. Mijn ex had het uitgemaakt op de
verkeerde dag, maar daar denk ik niet meer aan.
Sinds gisteren is er opnieuw een liefde in mijn
leven. Natuurlijk, ze is veel jonger
als ik, maar veeg daar mijn voeten aan.
Zij is 35 jaar, en ikzelf ben 51 jaar.
Maar onze gevoelens, na lange tijd heb ik het gevoel dat zij me aanvaard
zoals ik ben. Ze bewonderde me, en zat
al een tijdje achter mijn gat. Maar
uiteindelijk heb ik dan toch beslist om met haar iets te beginnen,
gisteren. Nog nooit heb ik me zo goed
gevoeld.
Want iemand zei dat ze heel negatief was en ik heb het
gevoel dat het net andersom is. Positief
zijn ten opzichte van anderen en anderen accepteren. Want, degene die zogezegd zei dat ze niet thuis
was, maar bij haar vriend. En dan,
zolang ze gelukkig is met iemand. Maar
toen zagen we haar vriend naar haar thuis gaan.
Dan dachten we, ai, ze wil liever niet met ons te maken hebben. Nochtans zijn wij nog steeds beheerder van
een facebook-groep Er op uit met een beperking. Dus moeten we samen werken.
Vooral ik werk eraan, omdat ik me een beetje
verantwoordelijk voel tov de groep. Heb
het zelf opgericht en dan samen 2 beheerders gezocht. Dit jaar hebben we nog niet veel activiteiten
gedaan, omdat er steeds andere mensen data niet passen. Niettegenstaande zet ik een poll met
verschillende data.
Bore en burn-out
