Op 11 januari 2018 was ik met volle moed met mijn
rollator naar het station te Leuven geweest.
Voor een vorming ivm gebruik van sociale media offline /
online.
Was natuurlijk verkeerd want was aan de achterkant van
het station terwijl afspraak was in lokettenzaal in Leuven station.Ik & verkeerd gaan, dit gaat voor mij
altijd goed ter plaatse.
Want helaas ken ik mijn eigen.Maar uiteindelijk dan toch de verantwoordelijke
gevonden.
Vond het een zeer goede uitleg ivm gebruik van sociale
media.De volgende 4 keer ga ik daar ook
naartoe.
Facebook, Twitter, YouTube, enz
Zelf kregen we huiswerk ivm personen.En zien, wat zet je erin of niet?
Voel me gewoon buitenspel gegooid.Regelmatig zet ik activiteiten met een
fb-groep Er op uit met een beperking en sinds het gedaan is met mijn ex
Veerleke De Schepper wordt er niet meer gegaan naar activiteiten die ik op de
groep zet.
Toch heel vreemd hoor.
Voel me zo uitgestoten door de leden van deze groep.Leeg.
Is dat nu zo moeilijk om te begrijpen dat we gewoon een
activiteit samen met de groep organiseren.
Want op 10/12 zal ik naar de kerstmarkt te Hasselt gaan,
Winterland, en niemand van de groep zal gaan.Verleden keer, wanneer er iets te Mechelen was heeft iedereen de dag
ervoor afgezegd.Terwijl het al lang
gepland was, waren ze plotseling niet meer vrij.
Niemand wil de waarheid zeggen, dat ze liever niet meer
met mij omgaan.Maar dit wordt niet
gezegd maar zo voel ik dit.
Ben hoogsensitief persoon en voel al heel lang dat er
iets is.Maar wat? Heb er het raden
naar.Nochtans ben ik één van de
makkelijkste om mee om te gaan, maar wat heb ik verkeerd gedaan of gezegd?
Mijn emoties loslaten is altijd moeilijk geweest voor mij
en zal altijd zo zijn.
Maar wil niemand kwetsen, wou niemand kwetsen.
Blijkbaar heb ik dit bij iemand gedaan, en wil me hierop
echt verontschuldigen.
Hoogsensitief zijn, is lastig om mee te leven. Soms
kom ik heel moeilijk uit mijn woorden, en via mail of berichten schrijven op
mijn blogadres voelt beter aan.
Maar we zullen altijd heel veel plezier hebben, met
elkaar. Ergens in een weekend weg en
samen leute maken. Dat is de boodschap
dat voor mij bedoelt is en loslaten van alles.
Weer eens heb ik het zitten. Voor de hoeveelste keer. Waarom mag ik nooit eens gelukkig zijn met
iemand?
Heb alles gedaan voor iemand maar wederom is mijn geluk
weer onherbergzaam verborgen. Waarom
moet ik steeds verdrietig zijn? Is het geluk me soms niet gedeeld?
Waarschijnlijk wel. Voor de zoveelste
keer is mijn hart gebroken alsof ik nooit met iemand gelukkig kan worden.
Het loslaten van emoties en gevoelens doet me telkens
huilen. Weet, voor mij, is het altijd
moeilijk om mijn gevoelens dat ik heb voor iemand, los te laten.
Liefdesverdriet om iemand doet me steeds weer pijn. Blijkbaar is het geluk me niet gegund.
Ben helaas weer vreselijk negatief over mijn eigen, omdat
ik waarschijnlijk weer eens over mijn eigen grenzen ben gegaan. Dit komt door mijn hooggevoeligheid/hoogsensitief
zijn.
Mijn zelfvertrouwen is weer eens aangetast
natuurlijk. Ben ik goed genoeg geweest
voor die persoon? Waarschijnlijk niet zeker.
Sinds ik met Veerleke een leuke vriendschapsrelatie heb,
voel ik me stukken beter als voorheen.
Het klinkt misschien vreemd, maar sinds ik haar beter ken
en dat meen ik echt, ben ik opgewekter als voordien. Nog nooit heb ik dit zo gevoeld. Precies of ik uit mijn graf ben gekomen.
Op 18 september ga ik naar de neurologe en ga vragen om
mijn antidepressiva te verlagen van 60 naar 30 mgram. Ook ga ik vragen voor slaapmedicatie stop te
zetten. Dit zal wel eerst de nodige
stress met zich meebrengen, maar nu kan ik dit aan.
Omdat we beiden in psychiatrie hebben gezeten, voel ik
precies of er een bepaalde druk van me weggevallen is, sinds ik haar beter
ken. Weet, ze is soms negatief over haar
eigen maar ze is ook vaak opgewekt om er toch iets van te kunnen maken ondanks
haar beperking.
Wat ze doet, probeert ze steeds met goede moed vol te
houden en dat vind ik heel positief aan haar. Want ze nam antidepressiva en de dokter wil
geen antidepressiva meer voorschrijven.
Eerst had ze ontwenningsverschijnselen wat normaal is natuurlijk. Plotseling stoppen met de antidepressiva
geeft iedereen ontwenningsverschijnselen.
Ook ik zal er wel mee te maken krijgen maar ga toch door en wil samen
leuke activiteiten doen met haar ergens tijdens de weekends.
Volgend jaar, ergens in de lente of de zomer ga ik dan
naar Middelpunt te Middelkerke hotel/vakantieverblijf waar Veerleke de nodige
zorg kan krijgen dat ze benodigt om haar te wassen in bad. Haar rug, haar poep, enz zullen wel de
nodige aandacht krijgen. En tijdens de
dag leuke activiteiten doen of een beetje een wandeling doen terwijl ze in de
rolstoel zit. En dan duw ik haar wel,
zodat ik de nodige ondersteuning kan hebben.
Veerleke en ikzelf zijn nu 3 weken en 3 dagen samen. Het voelt zo goed aan. Precies of we voor elkander geboren
zijn. Niettegenstaande ons
leeftijdsverschil, nl. 16 jaar tussen, klikt het enorm met haar.
Zij heeft wel autisme (ASS) en is snel moe. Dit omdat ze cvs heeft (chronisch
vermoeidsheidssyndroom). Heb daar geen
enkel probleem mee. Iedereen heeft
iets. Ze is innerlijk zo prachtig en ze
is ontzettend lief voor mij.
Veerleke is mijn derde vriendin. En ze zeggen altijd, derde keer goeie keer. Hopelijk wel want ik zie haar ontzettend
graag. We missen elkaar als we elkaar
enkele dagen niet zien. Maar weet, bij
ons terug zien gaat onze liefde heel groot zijn.
Weet niet wat ik zonder haar zou doen. Ik ben weer hopeloos verliefd op iemand en
dat is mijn zoeteke.
Op 25 juni 2017, toen ik & Veerleke samen op braderie
te Lier zijn geweest vond ik het ontzettend leuk met haar. Voelde me weer vrij en gelukkig omdat ik
iemand vond dat het samen prettig aanvoelde.
We hebben een half dagje besteed aan de braderij en winkeltjes dat open
waren.
Elkaar beetje plagen, en zij plaagde mij ook. Ik & Veerleke hadden het prettig met
elkaar.
Aangekomen aan het station heb ik gewacht dat ze terug
reed met de bus. We zaten ondertussen
aan het station, beide naast elkaar. Ik
voelde me heel erg aangetrokken tot haar en besloot een arm rond haar te
slaan. Zij liet dit toe. Omdat ik toch meer voelde, heb ik haar dan
voor het eerst gekust.
Sindsdien zijn we samen en nog steeds zijn wij
gelukkig.
Verleden maandag heb ik dan samen gezeten met Veerleke en
een andere kennis van mij, Tinne Eeckels en zij heeft fotootjes getrokken van
ons samen, arm in arm. En regelmatig
elkaar kussend op haar mooie schitterende lippen. Ze is een prachtvrouw met een immens groot
hart en voelde me fel aangetrokken tot haar.
Das daarmee dat we sindsdien samen zijn. En nog steeds gelukkig.
Het is al enige tijd dat ik vrijgezel was, al enkele
jaren. Mijn ex had het uitgemaakt op de
verkeerde dag, maar daar denk ik niet meer aan.
Sinds gisteren is er opnieuw een liefde in mijn
leven. Natuurlijk, ze is veel jonger
als ik, maar veeg daar mijn voeten aan.
Zij is 35 jaar, en ikzelf ben 51 jaar.
Maar onze gevoelens, na lange tijd heb ik het gevoel dat zij me aanvaard
zoals ik ben. Ze bewonderde me, en zat
al een tijdje achter mijn gat. Maar
uiteindelijk heb ik dan toch beslist om met haar iets te beginnen,
gisteren. Nog nooit heb ik me zo goed
gevoeld.
Want iemand zei dat ze heel negatief was en ik heb het
gevoel dat het net andersom is. Positief
zijn ten opzichte van anderen en anderen accepteren. Want, degene die zogezegd zei dat ze niet thuis
was, maar bij haar vriend. En dan,
zolang ze gelukkig is met iemand. Maar
toen zagen we haar vriend naar haar thuis gaan.
Dan dachten we, ai, ze wil liever niet met ons te maken hebben. Nochtans zijn wij nog steeds beheerder van
een facebook-groep Er op uit met een beperking. Dus moeten we samen werken.
Vooral ik werk eraan, omdat ik me een beetje
verantwoordelijk voel tov de groep. Heb
het zelf opgericht en dan samen 2 beheerders gezocht. Dit jaar hebben we nog niet veel activiteiten
gedaan, omdat er steeds andere mensen data niet passen. Niettegenstaande zet ik een poll met
verschillende data.
Echter, ben al een heel aantal jaren vrijwilliger bij Special Olympics Belgium. Drie weken vooraleer dit door ging, kreeg de boccécoach telefoon dat ik niet mocht deelnemen aan Special Olympics Belgium omdat een papier ontbrak. Het grootste probleem is dat er nooit IQ-testen zijn afgelegd.
Naar het schijnt kan dit enkel via aanvraag huisdokter gebeuren. Nochtans heb ik zelf gevraagd om IQ te testen maar het ziekenhuis te Jette, UZ Jette, mag dit niet doen zonder voorschrift. Want had graag meegedaan bij Special Olympics Belgium. Bij de openingsceremonie kreeg ik het ontzettend moeilijk, ook door mijn HSP-zijnde. Gedurende 7 dagen heb ik dan geholpen om dit tot een goed einde te brengen. Verleden zaterdagavond ben ik doodop thuisgekomen, en had toch een paar dagen nodig om te recupereren.
Maar zou graag IQ-testen doen, want door NAH (niet-aangeboren hersenletsel) en verscheidene TIA's enkele jaren geleden ben ik niet goed te woord meer.
En heb ook woordvindingsproblemen, oriëntatie is veel moeilijker want loop steeds de verkeerde richtingen uit.
Ook had ik gevraagd voor beschermd wonen in plaats van zelfstandig begeleid wonen. Zodat er toch iets meer controle is, en meer psychosociale begeleiding.
Heb gezien dat Uw club lid is van Parantee-Psylos.
Momenteel doe ik aan boccé met omnisportclub 't Vosje te Vilvoorde. Dit is een club voor mensen met een verstandelijke beperking, waarschijnlijk bij Uw club bekend i.v.m. bowlingtornooien.
Het enigste probleem is dat ik een motorische beperking heb door een beroerte die ik gehad heb op 35-jarige leeftijd. Ben nu 51 jaar.
Hierdoor mag ik niet deelnemen aan 'Special Olympics Belgium' niettegenstaande ik hoogsensitief ben. HSP (Hoogsensitief Persoon). En hierdoor mag ik niet deelnemen aan dit evenement. Ben wel ieder jaar vrijwilliger.
Nu heb ik gezien dat U lid bent van Parantee, en dat ik dan hierdoor mag meedoen met Paralympics. Wandel wel met een rollator, heb momenteel geen rolstoel.
Aanvraag is ingediend, sportrolstoel.
Kan ik eventueel eens kijken voor volgend seizoen om eventueel bij jullie ook aan te sluiten zodat ik kan meedoen met boccé.
Heb gezien hoe ik daar moet geraken. Want woon te Vilvoorde en doordat ik moeilijk te been ben, loop ik momenteel weer met rollator. En omdat 't Vosje de dichtsbijzijnde club is, is het voor mij makkelijker natuurlijk. Maar die zijn geen lid van Parantee-Psylos.
Eventueel wil ik begin volgend seizoen eens kijken hoe dit eraan toe gaat. Eventueel wil ik ooit eens samen zitten met Parantee om in regio Vilvoorde zo'n sportclub te maken.
Vroeger heb ik samen gezeten met Recreas VZW, want heb 8 jaar geleden een G-badmintonclub opgericht maar doordat ik artrose heb en regelmatig door mijn knie zak, heb ik dit helaas moeten opgeven. Aan het eind van het seizoen houden ze er zelfs mee op, om te bestaan. Was voorzitter, penningmeester en secretaris van deze club. Heb begin dit seizoen alles doorgegeven aan anderen. Dus concentreer ik me op boccé en bowling bij Omnisportclub 't Vosje maar die zijn geen lid van Parantee zodat ik niet kan deelnemen aan Paralympics.
Vandaag ging ik normaal in Lier zitten, maar helaas was
er iemand ziek. Met twee personen.
Aangezien de eerste persoon met een geblokkeerde rug zat,
heeft de tweede persoon die ook te Lier woont afspraak geannuleerd. Hierdoor ben ik dan maar thuis gebleven.
Echter, doordat ik thuis heb moeten zitten, is mijn
gemoedstoestand weer tot nul herleid.
Zelfvertrouwen is weer enorm gezakt.
Gisteren had ze nog op facebook gezegd dat ze onze afspraak niet ging
annuleren, maar is helaas gebeurd.
Natuurlijk, rond 4.30 uur is ze ook eventjes misselijk
geweest, omdat er iets op haar maag lag.
Met een fitnessvereniging was ze naar een spaghettislag geweest en
misschien iets verkeerds gegeten, dat weet ik niet en dat hoef ik ook niet te
weten.
Het probleem is dat er geen logeerkamer is bij ons thuis
en bij mij kan er geen tweepersoonsbed geïnstalleerd worden. Door een fout bij de architect ben ik de
enige die maar een eenpersoonsbed kan installeren. De andere studios kunnen allemaal een
tweepersoonsbed zetten. Eigenlijk, de
badkamer beneden wordt toch bijna nooit gebruikt en in iedere studio staat er
een douche. Dat is toch genoeg
zeker. Zelf kan ik toch geen bad nemen
want geraak daar niet uit.
Een hele dag kniezend thuis zitten, is een lange dag voor
mij. Omdat ik hoogsensitief ben, trek ik
me alles van aan en krop ik alles op.
Waarschijnlijk weer iets teveel gedaan verleden week,
waardoor mijn uitputtingsvermogen weer aangetast is. Emotioneel lig ik weer een beetje in de
knoop.
Morgen zal het wel beter gaan. De Volle Maan heeft me weer liggen. Steeds, als het Volle Maan is, knakt er
iets in mij. Waarom steeds? Weet het
niet. Doe ik soms teveel?
Waarschijnlijk. Zou rustiger moeten
worden maar ben altijd zo geweest, heel actief bezig. Soms zelfs veel te actief. Wil me inzetten voor personen met een
beperking, en heb zelf ook een beperking.
Dat besef ik wel, maar probeer voor iedereen goed te doen. Meestal lukt me dit wel.
Bore en burn-out
