Momenteel ben ik aan het wachten op beslissing van het VAPH, of ik eventueel iin prior 1 zal terecht komen.
Zodat ik een toekomst kan gaan uitbouwen en verhuis naar Zonnelied - Toendra te Sint-Jans-Molenbeek.
Zowel de mensen als het personeel kennen me en dan kan ik eindelijk zien naar de toekomst.
Enkel Griet Eeclo van Dominiek Savio is op de hoogte en het personeel van Sint-Amandus te Beernem.
Dan ga ik ook zien om eventueel naar een bocciaclub te gaan waar ze competitie spelen.
Want momenteel train ik nog steeds bij recreanten en eindelijk zal er dit seizoen een tornooi georganiseerd worden.
Wat ik al lang vraag want steeds zijn het de competitieven die wedstrijden doen en wanneer ze met een medaille terugkeren worden ze uitgenodigd door het gemeentebestur van Hooglede wegens sportverdienste. Wat ik totaal miste bij de recreatieve spelers. Deze willen ook wel eens medailles winnen en uitgenodigd worden door het gemeentebestuur van Hooglede.
Onbegrijpelijk dat ze dit niet verstaan hebben. Maar eindelijk verstaan ze het nu wel. Bij boccia recreatieven werden er nooit tornooien georganiseerd terwijl er nog andere sporten waren, zoals hockey, tafeltennis, dansen waar ze wel tegen andere clubs speelden.
Weer bijna een hele dag te nixen, is dit dan therapie? Kom zeg, mensen die niet goed te been zijn willen ook iets doen. Is dit dan nu zo moeilijk?
Deze namiddag wandeling maar omdat ik heel moeilijk te been ben, mag ik niet mee gaan wandelen.
Er zijn nog patiënten die heel moeilijk te been zijn en deze mensen mogen niks doen omdat het wandeling is. Is het zo moeilijk te begrijpen dat deze mensen ook eens iets willen doen.
Hier, in Sint-Amandus, de allergrootste ramp voor mensen die niet goed te been zijn.
Deze morgen, bij de ergotherapeuten, is het naar de markt te Torhout gaan. Steeds zijn het dezelfde mensen die meegaan. Waarom mogen wij, mensen die niet goed te been zijn, mee? Is dit nu zo moeilijk. Wij, mensen met heel zware beperking, willen in de samenleving gaan, maar worden gewoon beknot.
Vandaag in klei gemaakt, in verband met het narcisme van mijn broer, helaas overgeërfd via mijn vader.
Helaas door het narcisme van mijn broer hoor ik ook niets meer van mijn moeder. Heb al enkele jaren geleden niet meer met haar gesproken.
Nochtans ben ik geïnteresseerd ivm met de gezondheid van mijn moeder. Maar door toedoen van mijn broer, heb ik zowel hij als zijzelf op facebook haar moeten blokkeren, omdat mijn broer constant opmerkingen maakte. Eerst via zijn profiel en heb hem dan geblokkeerd waardoor hij commentaar gaf op facebook via mijn moeder haar account.
Da's voor mij enorm lastig omdat ik al bijna geen 'echte' vrienden heb. Die me zowel psychologisch als mentaal steunen.
Ben hier sinds gisteren de tiende week en niemand is op bezoek gekomen, zelfs Gidos, Pasvu-begeleiding, mijn buren, enz...
Sinds ik in opname zit in Sint-Amandus, komt er zelfs niemand op bezoek. Ook niet mijn zogezegde vrienden van het dagcentrum.
Waarom word ik nooit geïnformeerd ivm onderzoeken dat betreffende mezelf is. Dat is toch niet zo moeilijk. Enkele weken geleden EEG-onderzoek gehad en normaal moest ik dan naar neurologie. Echter, ze hebben me gewoon niet geraadpleegd. Volgende woensdag in AZ-Delta Rumbeke terug een een nieuw EEG-onderzoek en daarna worden de resultaten wel besproken.
Echter, hier is het een hel en ik wil zo snel mogelijk naar huis. Maar wanneer dit is, weet ik helaas nog steeds niet. Hopelijk verblijf ik hier niet gedurende 6 maanden. Wil wel eens eindelijk definitief naar huis gestuurd worden. Therapieën zijn meestal 's morgens, eentje psychologe in de namiddag.
Gelukkig ga ik vrijdag met parochiale diensten eens naar CadZand. Ze gaan een rolstoel voor mij meenemen aangezien ik niet met elektronische rolstoel kan rijden. Het busje is helaas hiervoor niet geschikt. Sint-Amandus en toegankelijkheid met elektronische rolstoelen, een regelrechte ramp.
Vertrek is om 9.30 uur en terugkomst is rond 16 uur. Heb gevraagd voor afhaling in het weekend om 18.30 uur.
Zondag ten laatste moet ik terug zijn, ten laatste om 20 uur.
Ga vragen aan Onafhankelijk Leven voor een VAPH-uitgaven schriftelijke toelating.
Het wordt eens tijd dat er een eind aan gesteld wordt bij mijn opname hier. Deze namiddag, iemand van de begeleiding, veel te laat gevraagd wie er allemaal mee wou.
Het begon om 14 uur en we kwamen pas aan om 14.30 uur. Aangezien het in de zaal zelf was, mochten we niet meer naar binnen gaan. Het is steeds dezelfde afdeling die het veel te laat vraagt. Bij de andere afdelingen gebeurt dit niet.
Patiëntenrechten hebben, en ons deze recht beknotten, daar word ik soms kwaad in. Meer stagiairs, enz... da's zeker en dan weer de personeelswissel.
Kunnen ze bijvoorbeeld niet 's morgens vragen aan alle patiënten wie mee gaat en dan ook op tijd vertrekt van hieruit.
Vandaag liep ik gefrustreerd rond. Normaal ging iemand van Familiehulp en iemand van dagcentrum naar hier komen. En toevallig, pas in de namiddag, hebben ze laten weten dat ze ziek waren. Wil eindelijk eens op weekend gaan zodat ik mijn favoriete sport, boccia, classificatie kan doen.
Om daarna te kijken naar een vrijwilliger die samen met mij of met enkele mensen naar tornooien kunnen rijden.
Omdat ik nog steeds veel te weinig vaph-budget heb, nog zelfs onder het minimum dat iemand moet krijgen, is dat vreselijk lastig om toe te komen.
Moet regelmatig uitstappen die ik wil doen, niet doen. Omdat er gewoon geen extra budget meer is.
En vrijwilligers vinden voor mijn favoriete sport, is ook moeilijk, aangezien de elektronische rolstoel, er moet in passen.
En wat ook vreemd is, dat er niemand komt opdagen, terwijl ik al 7 weken weg ben. Buren, medewerkers van dagcentrum, mensen met een beperking gebruik makend van hetgeen ze aanbieden in het dagcentrum, komt nooit. En familie met mijn narcistische broer die heel de familie in zijn gezag heeft, komt ook nooit opdagen. Het mag niet teveel kosten. Liefst zelfs niks.
Toevallig was er normaal vandaag een gesprek met zowel 'Dominiek Savio' als 'Familiehulp'.
Beiden hebben zonet laten weten dat ze ziek waren. Toch toevallig? Ze komen me zelfs niet bezoeken, zowel de mensen die in het dagcentrum zitten, mijn buren, enz...
Zo zitten ze dus in met mij. Gewoon laten vallen als een baksteen.
Maar als het voor hen iets positief moet zijn, dan zijn ze als eersten.
Ik weiger nog om bij 'Dominiek Savio' in het dagcentrum te gaan. Als ze me gewoon laten vallen als een baksteen, dan weet ik voldoende.
Respect moet van twee kanten komen maar van hen respect krijg ik gewoon niet.
Bore en burn-out
