Van mariachi in Miramichi en andere fun on the road
Deze morgen begonnen met een stevig ontbijtje in Bathurst (weliswaar zonder bratwurst, maar met bagels, muffins en sloten koffie). Daarna dit stadje achter ons gelaten met gemengde gevoelens: doods, vergane glorie of gewoon off-season? Moeilijk te zeggen, maar voor ons geen hoogvlieger. We gaan voor een rit met tussenstopjes vandaag en dat bevalt ons wel. Eerste tussenstop: Miramichi. En net als we dit dorp of kleine stadje binnenrijden, klinkt inderdaad een mariachi-liedje op de radio. De nodige hilariteit en tongue-twisters in de auto. Grappig stadje, niet groot maar wel al veel levendiger dan Bathurst. We vinden het al direct jammer dat we gisteren niet doorreden naar hier. Na Miramichi komen we dorpjes tegen met de gekste namen: Kouchibouguac verleidt ons om van de voorgestelde reisweg af te wijken en kijk, we komen in dorpjes terecht waar veel lokaal toerisme is: veel campings, kleine restaurantjes, mountainbiketrails en alles vlak aan de kust. We passeren ook nog Richibucto en volgende stop wordt het vraagteken in Bouctouche. Het vraagteken, dat is hier het algemeen gebruikte symbool voor het infokantoor van de dienst toerisme. Je vindt 'vraagtekens' in alle dorpjes en de mensen zijn er erg behulpzaam en prijzen hun dorp/stadje met nodig enthousiasme aan. De dame in Bouctouche raadt ons in sappig Frans (Acadien) aan om een kijkje te nemen in Olivier Soapery en in het ecoreservaat Irving (La dune de Bouctouche). We beslissen haar raad te volgen. Het zeepfabriekje midden in Caribouland is charmant en absoluut 'bio'. Ze verwerken natuurlijke producten in hun zeepjes, van peer tot zeewier. Het ecocenter is ook wel leuk: er is een walkway in hout die meer dan een kilometer langs het strand en door vogelbroedgebied loopt. We lezen over de geschiedenis. De houten walkway werd sinds het begin van het ecocenter in 1997 al verschillende malen weggespoeld door stormen in zomer of winter. We zagen verschillende superhuizen vlak, maar dan ook vlak aan de kust en vaak met prieeltje vlak aan de kust en een bootje aan de achterdeur. De huizen zijn zeer leuk, in hout en in allerlei vrolijke kleuren, met een porch om boekjes te lezen of quilts te maken (komt ongetwijfeld van pas in de koude winters). Maar die stormen doen ons toch nadenken - misschien is het hier in de winter minder leuk. Hoewel... we komen overal trails tegen voor sneeuwscooters. Ik moet absoluut niet hebben van sneeuw in België (rijd niet graag met de auto door de sneeuw), maar ik zou het misschien toch wel zien zitten om met een sneeuwscooter rond te vroemen. Een vakantiehuis in Bouctouche? Extra: kreeft en zeevruchten à volonté en we zitten hier middenin het hoogseizoen.Al direct ideetje voor deze avond. Wat zien we nog: een wijnboer in Bouctouche (niet geproefd) en inderdaad zoals Patrick en Brigitte ons al zeiden: veel en mooie, supergrote grasperken (grasvelden?) en mensen die waarschijnlijk voor hun plezier met hun grasmaaier (zitmodel natuurlijk) rondtoeren. Want het moet gezegd: de graspleintjes zijn onberispelijk. Laatste stop voor vandaag: Moncton. Een iets groter stadje met charmante Main street. Jammer genoeg begint het 's avonds te regenen. We vieren onze huwelijksverjaardag in Catch 22 (lobster restaurant): lekkere kreeftenschotel met Canadese pinot gris. Voor Jari een casserole met kreeft, st jakobsvruchten en shrimps: ook lekker, zegt hij. Er kan nog net een klein dessertje bij. Jari heeft een superlekkere pannenkoek met praliné/maplesausje en ijs. Luc en ik een ijs met creme de menthe. Koffietje en terug naar het hotel. We vonden het vandaag een leuke dag. We houden wel van de kleinere dorpjes en steden en rijden graag vlak langs de kust op de kleine baantjes. Straks op tijd naar bed, want ik heb voor morgen al het een en ander gepland. Je hoort er nog van.
