Dag lezertjes,

Het is weer eventjes geleden maar ik heb veel om m'n hoofd gehad. Sorry voor het lange wachten op een nieuwe blog.

Donderdag 24/3 was 't de verjaardag van de mama. (Langs hier ook nog eens ne gelukkige verjaardag é mam ) Een cadeautje had ik nog niet, maar dat heb ik vrijdag gelukkig gevonden.

Vrijdag ben ik vroeger mogen stoppen. Op het werk wisten ze dat ik vandaag vertrok voor een weekendje richting huis, en dat ik nog een cadeautje moest zoeken voor de mama. Om 13u50 ben ik mogen vertrekken en kon mijn zoektocht naar een pakje starten. Thuisgekomen, m’n leuke jeans aangetrokken en nog snel iets gegeten ging ik op pakjesjacht. Ik had geluk, ik had het weer dik mee en de zon heeft me de hele namiddag vergezeld.

Na nog een geweldig koopje gedaan te hebben (een supermooi jasje voor slechts 5 € ) en m’n geschenkjes gevonden te hebben (Printen voor de mama en ook een groot pak voor m’n schoonfamilie da’s de lokale specialiteit vak Aken, sierdoekjes en 2 beeldjes van engeltjes voor de verjaardag van de mama) besloot ik om m’n shopnamiddag af te sluiten met een super lekker ijsje . Ik vond het ijssalon dat Nicole van het werk aangeraden had, en ging met mijn ijsje genieten in het parkje achter de “Elisenbrunnen”.

Rond 20u30 was m’n Tommeke bij mij aangekomen en zijn we richting Belgenlandje vertrokken voor m’n eerste weekendje thuis sinds een maand. Thuis aangekomen hebben we Tom’s jongste broerke met z’n gezinnetje een bezoekje gebracht. (Ik kon niet meer langer wachten om die kleine –ontdeugende- kindjes terug te zien) Bij mij thuis aangekomen wachtte er ook nog iemand op mij die ik ook heel graag terug wou zien; m’n hondje . Na hem in m’n armen gesloten te hebben en al veel kusjes gegeven te hebben ging ik een goede nachtrust tegemoet in m’n eigen zalig bedje .

Zaterdag ging ik normaal gezien met de mama naar een late carnavalstoet bij ons achter in Winkelomheide. Toen ik opstond wachtte me er echter een heel onaangename verassing. Ons mam kon bijna niet meer stappen omdat haar knie 3 knieën dik was (En nee, da’s niet overdreven haar knie was zo dik als mijn bovenbeen ) Mijn zin om ook nog maar iets te doen was direct over toen ik haar zag. Ook mijn zin om naar de carnavalstoet te gaan was ineens ver zoek.

Na m’n cadeautjes afgegeven te hebben (jah, ik had ook ietske voor de papa ), ons mam blij gemaakt te hebben en lang twijfelen of ik nog zou gaan, ben ik uiteindelijk toch maar op m’n fietske gesprongen en ben ik een kijkje gaan nemen naar de carnavalstoet. Eigenlijk was dit een beetje verloren moeite want de stoet viel eerlijk gezegd tegen tegenover vorig jaar.

Na de koude carnavalstoet gezien te hebben ben ik terug richting huisje gefietst (lees: richting kachel ). Ik moest tenslotte zorgen dat ik op tijd thuis was om samen met het liefje onze sauna avond tegemoet te gaan . Van 19u30 tot 23u30 hebben we kunnen genieten van overdreven welness-luxe en natuurlijk ook van elkaar. Dat was nu echt eens goeie quality time .

Zondag heb ik samen met Tom een chill-dagje gehad . Normaal gezien kon ik hem pas ’s avonds zien, maar de omstandigheden waren veranderd en ik had geluk ! We zijn tot bij zijn thuis gereden waar ik Shamira’ke en moeke heb gezien (ook een leuk momentje ). Daarna zijn we iets gaan drinken in de Twins samen met Bjorn, Ingrid, Nika en Matzie , en zijn we nog een (super lekker ) ijsje gaan eten in Looi.

Terug thuis gekomen bij Tom hebben we frietjes met stoofvlees gegeten (wat me heel erg gesmaakt had ), en hebben we Shamira’ke terug naar huis gedaan. ’T Deed me echt deugd iedereen (of toch bijna iedereen) terug gezien gehad te hebben. M’n emotionele batterijkes waren weer helemaal opgeladen!

Rond 20u45 zijn we dan terug vertrokken richting m’n ‘huisje’ in Aken.

Maandag was een gewone werkdag. Ik moet echter wel toegeven dat deze dag voorbij was voor ik het wist. Ik heb niet 1x op m’n horloge gezien, dus da’s een goed teken . ’s Avonds heb ik dan m’n hele valies gestreken (dik 3,5uur werk) en ben ik moe maar voldaan gaan slapen .

Dinsdag was Heike terug op het werk van de Barcelona meeting vorige week. ’T Was fijn om naar haar verhalen te luisteren tijdens de pauze . Ook dinsdag is voorbij gevlogen.

Vandaag (woensdag) heb ik samen met m’n begeleidster Sabrina in de Belgische fabriek in Welkenraedt een rondleiding mogen bijwonen. We vertrokken om 10u00 in Aken en waren een half uurtje later al op onze afspraak. Hoewel ik niet alle technische onderdelen begrepen heb van het maken van de compressoren, was dit toch wel heel interessant en echt de moeite om eens meegemaakt te hebben. We waren met een klein groepje van 6 mensen, wat ideaal was om alles goed te kunnen verstaan en te kunnen zien.

Ik heb tijdens de rit heen en terug ook nog geweldig nieuws gekregen van Sabrina. Ze heeft me een kleine tussentijdse beoordeling gegeven en het was allemaal dik in orde. Het verdict luidde als volgt:

“Je bent heel vriendelijk en wat je doet doe je goed en ook met veel zorg. Je bent heel hulpbereid –wat goed en belangrijk is voor de job waarvoor je studeert- , en iedereen is heel tevreden over jou. Ik heb nog geen enkele negatieve commentaar gehoord en we zijn heel blij met jou als werkkracht. Het enige waar je wel nog een beetje aan moet werken is het feit dat je soms nog wat te onzeker bent –wat je eigenlijk helemaal niet moet zijn- .”

Dat was zo ongeveer wat ze zei Mijn dagje was op slag goed!

Na onze rondleiding waren we rond 12u30 terug aangekomen op Emerson in Aken. We waren nog net op tijd om samen te lunchen met de rest van onze collega’s .

In de namiddag ben ik echter naar huis gestuurd . Nee, ik ben niet stout geweest of zo maar ik ben serieus verkouden. Na een kleine hoestaanval ( ) maakte Désirée zich zorgen en zei ze dat ze ook thee en honing hadden in de keuken, en dat er ook een huisapotheek was. Lieve Désirée vroeg of ik toch niet graag zo een tasje thee wou met wat honing en ging onmiddellijk eentje maken. Ook Nicole maakte zich zorgen en vroeg of ik geen aspirientje of iets anders nodig had. Ze gaf me ook een bonbonnetje voor m’n keel, in de hoop mijn hoest zo wat te kunnen temmen. (Ik heb een vervelende kriebelhoest die me doet hoesten tot tranen toe, en zo lijkt het natuurlijk veel erger dan het eigenlijk is.)

Désirée kwam iets later naar mijn bureautje met een tas heet water, een fles honing en 2 zakjes thee. Ze was zo lief dat ze zelfs de ‘beste’ thee eruit gezocht had (de thee waarvan ze dacht dat die het meeste effect gingen hebben  ). Ze zei dat ik die maar rustig moest opdrinken, en als het dan nog niet echt beter ging dat ik maar vroeger naar huis moest gaan om wat uit te zieken.

Na m’n kopje thee uitgedronken te hebben en mijn opdracht afgewerkt te hebben (ja, ik wou da per sé klaar hebben ) kwam Tanja me zeggen dat zij vandaag mijn ‘bus’ was. (Tanja werkt 4/5 en mag elke dag stoppen rond 15u00)

Al ‘mijn lieve moedertjes’ boven zeiden me nog dat ik morgen thuis mocht blijven (lees moest blijven) als het me nog niet beter ging. Ik zei hen dat ik wel meer zo een vervelende verkoudheid heb en dat die altijd heel lang duurt, maar ze zeiden dat het toch niet slecht was om wat te rusten. Ik moest mijn bedje maar inkruipen, thee met honing maken en proberen wat uit te zieken. Ik nam afscheid van alle lieve dames en ging naar beneden waar ik Tanja zou ontmoeten.

Nadat Tanja me voor m’n deurtje afzette heb ik ‘mijn moedertjes’ hun raad opgevolgd en ben ik in m’n bed gekropen. Ik heb denk ik 2u aan een stuk doorgeslapen en ik moet toegeven dat ik me nadien beter voelde. Hopelijk is het morgen nog wat beter als ik opsta want ik wil toch liever gaan werken dan thuis ziek zitten te wezen .

Dikke zoen en tot volgende keer!

xxx

30-03-2011 om 21:46 geschreven door Evy