Gisteren (28/2/11) ben ik samen met Tom aan mijn stage/ verhuis avontuur begonnen. Rond 11 uur was Tom bij mij thuis om te vertrekken richting Aken. Na een wat onwennig afscheid, en een hoop inlaadwerk van de spullen die 'k meenam gingen we op pad.
Mevrouw Ursula Kroll, de vrouw die mijn huisbazin is, vroeg of ik haar kon bellen als ik in Aken toekwam. Ze zou me dan verwelkomen en de sleutel overhandigen van het appartementje en die van de afgesloten parkeerplaats. We reden de Bismarckstraße in, en vonden al snel nummer 47, waar ik moest zijn. We stapten uit en gingen ernaartoe. Een lieve vrouw met een leuke zwarte bril wachtte ons op en begroette ons vriendelijk met een grote lach om haar mond en een stevige handdruk. Ze vertelde ons waar Tom zijn auto'tje mocht zetten, en zei me hoe de poort werkte. Nadat Tom z'n auto veilig had geparkeerd in de afgesloten parking, gingen we naar het appartementje. Nadat mevrouw Kroll ons dit getoond had en enkele formaliteiten meedeelde, gaf ze ons nogmaals een handdruk, wenste me veel succes en vertrok ze.
Daarop zijn we direct begonnen met alles te installeren zodat alles een plaatsje kreeg. Tom hield zich bezig met het uitzoeken van de werking van de TV, de internetverbinding en de printer (lang leve mannen en technologie ), en ik pakte alles uit wat ik bij had.
Rond een uur of half 3 denk ik, zijn we dan vertrokken richting ASEAG in de hoop een busabonnement te kunnen regelen. Hoewel ik alle informatie goed had samengebundeld, was ik echter (van de zenuwen?) vergeten op te merken dat ASEAG op zaterdag gesloten is. Wat was ik even boos op mezelf We zagen echter wel enkele bussen bij elkaar staan, en besloten om hier iemand aan te spreken om te weten te komen waar ik juist dat busabonnement kon kopen. Na enkele bussen af te lopen, zagen we uiteindelijk iemand in de laatste bus lopen. Na een klein gesprekje met hem wisten we dat ik het abonnement op de 'Bushof' kon kopen. Omdat de man van Turkse afkomst was (vermoedden we) sprak hij zelf niet zo goed Duits, en namen we genoegen met deze informatie. We besloten om later op de dag meer informatie hierover op te zoeken op internet.
Omdat ik toch graag een beetje meer te weten kwam over de lokale busregeling, zijn we daarop maar richting bushalte gereden waar ik maandag moet staan om te vertrekken richting werk. Gelukkig hing hier een redelijk duidelijke busregeling op, en konden we bevestigen wat ik op internet reeds gevonden had. Dit beetje zekerheid stelde me al gerust. Na de busregeling toch nog maar een keertje opgeschreven te hebben, en een lief hondje gezien hadden met maar 1 oogje (arm diertje ) besloten we om richting bushalte te rijden waar ik zou moeten afstappen om dan te voet naar Emerson te stappen.
Bij het rijden door de Pascalstraße (de straat waar m'n stagebedrijf gelegen is) bleek ook hier dat ik de juiste informatie op internet gevonden had, en dat de busnummers klopte die ik gevonden had (Woehoew ). M'n lieve Tom vroeg of ik ook nog eens graag langs het bedrijf wou rijden om te kijken hoe het er ook weer uitzag. Het was tenslotte van oktober geleden dat ik hier op stage gesprek ben geweest. Daarna zijn we nog snel even naar de dichtstbijzijnde winkel geweest bij Emerson, om nog wat laatste boodschapjes te doen.
Na dit kleine avontuur van rare buschauffeurs, eenogige hondjes, wat sukkelen in de winkel van 'wat heb ik toch allemaal nog nodig??', en regen op de koop toe, merkten we dat we honger kregen. Ondertussen was het dan ook al bijna half 6 en besloten we om de GPS in te stellen richting MacDonalds! Kwestie van toch nog een beetje ons Belgische traditietje in ere te houden :p Tom en ik hebben namelijk iets met McDo. Da's de schuld van zijn 20% kortingskaartje van zijn werk :p Jammer genoeg moesten we beide toegeven dat de McDo in België toch een pak lekkerder is. Zowel het eten als het drinken dat leek op siroop gemengd met water (yuk ).
Toen we gedaan hadden met eten besloten we om op ons gemakje terug richting appartementje te gaan. Ik maakte voor Tom een lekkere cappuccino, begon ijverig m'n laatste boodschappen in de kasten te leggen en nog snel een deel af te wassen van wat er in de keukenkasten stond. Tom had ondertussen de laptop al terug opgezet om wat later een filmpje op te zetten. Ik deed een paar theelichtjes aan, en kroop dicht tegen hem. Hierna zou ik hem tenslotte 2 weken moeten missen Ik besloot om mij helemaal 'vol te zuigen' met liefde zodat ik genoeg energie zou hebben om maandag met veel goede moed aan m'n stage te beginnen .
Rond elf uur besloot Tom om te vertrekken richting huis. Ik ging mee om hem uit de afgesloten parking te bevrijden en om hem uit te wuiven. Nadat hij breed glimlachend uit mijn zicht vertrok, en ik heel erg wuifde en 'daaaag' riep, ging ik terug naar binnen. Het voelde raar om ineens helemaal alleen te zijn, en om dat rare gevoel wat weg te werken besloot ik om de badkamer te poetsen. Hoewel hier alles 1x/week gepoetst wordt was dit eigenlijk helemaal niet nodig (dacht ik ), totdat ik zag hoe vuil de douche eigenlijk wel was Ik dacht bij mezelf: "Lang leve mijn Cilit-BANG schuimfles!" en begon ijverig te sprayen. Na het product enkele minuten te laten inwerken zag ik hoe vies de douche eigenlijk was, en hoe gelukkig ik was met mijn Cilit-BANG fles Die reclame klopt dus echt he. BANG en 't vuil was foetsie :p
Na mijn poets-aanval besloot ik om nog eventjes op de laptop te hangen, nog een koekje te eten en dan maar mijn bedje in te kruipen. Het was ondertussen al bijna half 2 (dacht ik).
De volgende morgen schoot ik ineens wakker door een irritant geluid dat ik nog niet eerder gehoord had. Op m'n nachtkastje stond een superklein klokradio'tje dat me wakker blies met een irritante "ieee ieeee ieee" toon.. Wat schrok ik me rot! Het duurde eventjes vooraleer ik de knop vond om dat vervelende ding af te zetten, en uiteindelijk besloot ik dan maar om zijn leven te beëindigen door zijn batterijen af te nemen (haha, wie lacht er hier het langste? ) Geërgerd ging ik een nieuwe poging ondernemen om nog wat uurtjes slaap in te halen. Rond 9.10u lag ik uiteindelijk klaarwakker in m'n bed. M'n ogen gingen open, ik zag het licht door de blinden kruipen, en sprong vol energie op.
Ik besloot om de TV eventjes op te zetten zodat er toch nog wat ander geluid in de kamer was dan ik, en ging ontbijten. Daarna besloot ik om alles verder af te wassen wat ik in de keukenkast vond. Na mijn Cilit-BANG ontdekking (hoewel de douche er proper uitzag) was ik een beetje op mijn hoede met wat ik zelf niet afgewassen had :p
Daarna besliste ik om aan mijn blogje te schrijven wat ik nu dan ook aan het doen ben Ik ga zo dadelijk papieren afdrukken ivm de bus, en ga dan waarschijnlijk een flinke wandeling maken, kwestie van de buurt wat te 'ontdekken'.
Hopelijk hebben jullie al veel plezier beleefd met dit blogje van mijn eerste 2 daagjes. Morgen kom ik normaal gezien terug met nieuws over mijn eerste stage-dagje op Emerson Climate Technologies
)
We zagen echter wel enkele bussen bij elkaar staan, en besloten om hier iemand aan te spreken om te weten te komen waar ik juist dat busabonnement kon kopen. Na enkele bussen af te lopen, zagen we uiteindelijk iemand in de laatste bus lopen. Na een klein gesprekje met hem wisten we dat ik het abonnement op de 'Bushof' kon kopen. Omdat de man van Turkse afkomst was (vermoedden we) sprak hij zelf niet zo goed Duits, en namen we genoegen met deze informatie. We besloten om later op de dag meer informatie hierover op te zoeken op internet. 
) besloten we om richting bushalte te rijden waar ik zou moeten afstappen om dan te voet naar Emerson te stappen.
