Vandaag was het een speciale dag. We zijn op het werk al een hele week dingen aan het regelen en in orde aan het brengen voor een meeting van de hoogste bazen van Emerson, en vandaag vond deze dan plaats.
Wat een spannend gedoe allemaal . Heike vroeg me gisteren of ik vandaag ook om 7u30 op het werk kon zijn, dus liep vandaag mijn wekkertje heel erg vroeg af. Om 5u35 om precies te zijn. En om 5u40, en om 5u45... Ik had voor de zekerheid maar weer 3 wekkers ingesteld . Aangezien ik hier niet zo goed slaap, en dan goed slaap tegen dat ik dan wakker moet worden, speelde ik liever op veilig en nam geen risico's .
Rond 6u45 vertrok ik richting bushalte, maar ik was nog zo moe.. Ik was gisteren na het werk nog te ijverig bezig geweest denk ik. (Thuisgekomen, gekookt, gegeten, afgewassen, gewassen, gedroogd, gestreken, gepoetst én gedouched. En dat allemaal in een tijdsduur van 18u00 23u00. (Pfoeh!)).
Ik had eigenlijk verwacht dat het een hectische dag zou worden. Tot mijn grote verbazing heb ik echter niks hectisch ondervonden. Alles was tot in de kleinste details geregeld, en ik merkte eigenlijk niet eens dat er iets groots gebeurde op de eerste verdieping boven mij . 's Morgens heb ik echter wel de eer gehad om deze 'hoge piefen' te mogen begeleiden naar de meetingroom . (Enjah, dat vond ik natúúrlijk weer geweldig )
Ik moet zeggen, aangezien deze mannen zo'n hoog aanzien hebben vond ik ze wel heel vriendelijk Ik had eerder gedacht dat ze wat 'hautain' zouden zijn in hun houding, maar niets was minder waar. Eentje was echt heel lief. Hoewel je er van zou gaan lopen zijn moest je deze man in het donker tegengekomen zijn , was deze toch de liefste van de hoop De man was ocharme zó mager dat je hem direct biefstuk-friet zou hebben voorgeschoteld op nuchter maag, zodat hij wat zou kunnen bijkomen . Bijna 2 meter hoog was hij, en ik denk dat hij amper 55kg woog. Maar zoals ik al zei; supervriendelijk .
Voor de rest is er eigenlijk niet veel gebeurd. Aangezien die belangrijke meeting plaatsvond, en Heike en Desirée hier ook bij betrokken waren, had ik geen 'tussendoor-taakjes', wat ik toch wel jammer vond. Maar misschien verloopt morgen de dag weer beter dan vandaag .
Zo, ik ga maar weer eens stoppen.
Tot schrijfjes xxx
P.S. Ik zie op mijn 'blog-tellertje' dat ik heeeeel veel lezertjes heb, maar ik zie maar weinig verschijnen in m'n gastenboekje... ( Hint Hint hihi.. )
Gisteren was het "Rosenmontag" hier in Duitsland. Voor zij die dit niet kennen, dit is de 'hoogdag' van carnaval.
Officieel is "Rosenmontag" geen feestdag, maar ik heb wel anders ondervonden. Omdat ik hier eerlijk gezegd niet op voorbereid was, had ik dus ook niet gelet op een andere busregeling. 's Morgens werd me echter duidelijk dat ik dat beter wel gedaan had. Normaal gezien neem ik de bus om 8u34. Gisteren was dit echter niet het geval. Mijn busje kwam namelijk niet opdagen. Na een kwartier vertraging besloot ik mijn stagebegeleidster op de hoogte te brengen en belde ik naar Emerson. Sabrina Figge nam gelukkig zelf de telefoon op en ik begon met mijn uitleg dat de bus maar niet kwam opdagen. "Da's helemaal niet erg" zei ze, en voegde eraan toe dat ze me wel zou zien verschijnen.
Na een half uur te wachten kwam er dan toch nog een bus voorbij. Ik aarzelde niet om in te stappen en vroeg de chauffeur of hij in de 'Pascalstraße' kwam. Net op het moment dat ik met de chauffeur aan het onderhandelen was over de route, kwam Denise van halverwege de bus naar voor gespurt. Denise werkt ook op Emerson, en had dus hetzelfde aan de hand als ik.
Blij als ik was ging ik naast haar zitten. De bus stopte bij "Laschet" waar we uitstapten. Vanaf hier konden we te voet verder naar het werk stappen. Omstreeks 9u45 ongeveer kwamen we hier dan aan wat al bij al nog goed mee viel. Ik besloot om Sabrina direct te bellen zodat ze wist dat ik 'im Haus' was.
Na een hele rustige dag (bijna geen telefoons en niet echt veel om handen hebben) mocht ik al om 16u30 vertrekken, aangezien Sabrina ook naar huis ging. "Fijn" dacht ik bij mezelf en ging op pad richting bushalte. Aangezien ik nog brood nodig had voor de volgende dag besloot ik om nog snel naar de supermarkt te lopen dicht bij m'n bushalte. Na de korte boodschappen te doen, en terug aan de bushalte te staan (als enige, hoewel die anders volstaat) besloot ik om maar terug te wandelen naar de bushalte "Laschet" waar we deze morgen afgestapt waren.
Aangekomen bij deze bushalte heb ik welgeteld anderhalf uur staan wachten in de koude op de bus naar huis. "Rosenmontag" is dan misschien geen officiële feestdag, maar ik heb het wel geweten! Wat was ik gelukkig als ik EINDELIJK de bus zag toekomen (de 4e in rij die normaal kwam opdagen ). Verkleumd toonde ik mijn abonnement en probeerde m'n handen warm te wrijven terwijl ik ging zitten. Toen ik thuiskwam was het al 19u00. Bijna heel de avond was al om. Ik draaide de verwarming helemaal open en wikkelde me snel in m'n warme fleece. Gelukkig ben ik vandaag (nog) niet ziek . (Hopelijk blijft dit ook zo ).
Vandaag (dinsdag) was dan weer helemaal het tegenovergestelde van gisteren. Ik had gewoonweg een super dag Ik kreeg wat fijne opdrachtjes die ik met veel plezier tot een goed einde bracht. Het was ook een beetje aangenamer buiten en minder koud, én ik was thuis om stipt 18u00. (wat goed meeviel in vergelijking met gisteren )
Ik heb ook eindelijk antwoord gekregen van Piet Lambrechts, de docent die mij gaat helpen en ondersteunen bij het schrijven van mijn eindwerk. Na enkele pogingen om hem een mail te sturen, is mijn 4e poging eindelijk aangekomen en kan ik ook beginnen met research te doen .
Zo, dat was het weer voor vandaag. Misschien tot morgen
.
Ik was gisteren na het werk nog te ijverig bezig geweest denk ik. (Thuisgekomen, gekookt, gegeten, afgewassen, gewassen, gedroogd, gestreken, gepoetst én gedouched. En dat allemaal in een tijdsduur van 18u00 
23u00. (Pfoeh!)).
, was deze toch de liefste van de hoop 
Omdat ik hier eerlijk gezegd niet op voorbereid was, had ik dus ook niet gelet op een andere busregeling. 's Morgens werd me echter duidelijk dat ik dat beter wel gedaan had. Normaal gezien neem ik de bus om 8u34. Gisteren was dit echter niet het geval. Mijn busje kwam namelijk niet opdagen. Na een kwartier vertraging besloot ik mijn stagebegeleidster op de hoogte te brengen en belde ik naar Emerson. Sabrina Figge nam gelukkig zelf de telefoon op en ik begon met mijn uitleg dat de bus maar niet kwam opdagen. "Da's helemaal niet erg" zei ze, en voegde eraan toe dat ze me wel zou zien verschijnen.
Wat was ik gelukkig als ik EINDELIJK de bus zag toekomen (de 4e in rij die normaal kwam opdagen
). Verkleumd toonde ik mijn abonnement en probeerde m'n handen warm te wrijven terwijl ik ging zitten. Toen ik thuiskwam was het al 19u00. Bijna heel de avond was al om. Ik draaide de verwarming helemaal open en wikkelde me snel in m'n warme fleece. Gelukkig ben ik vandaag (nog) niet ziek 
