Het wedervaren van een fietsende pelgrim. Trainingen, voorbereidingen, planningen, tegenslagen, testen enz...om in Santiago de Compostela te geraken...
29-03-2010
Route naar...
Je zou denken, het is makkelijk, ik open Google Earth, trek een lijn en daar in de direkte nabijheid van de getrokken lijn, ligt de weg naar....
Niets is minder waar, want er zijn banen waar fietsers geweerd worden, of wegen waar het echt gevaarlijk is. Of je moet omrijden om een brug te vinden, onderdoor een spoorweg te kunnen,...enz...
Niets is zo prettig, je eigen weg te zoeken, maar als je keer op keer, verkeerd rijdt of omwegen moet maken, kan de moed snel in je schoenen zinken, zeker als je juist op dat moment een slaapplaats zoekt.
Als er dan ook nog een onverwachte helling opduikt, want dat kan je op een gewone landkaart niet zien, wel op een topografische kaart, maar die zijn zo gedetailleerd, dat je er véél van moet, om een traject van 1000 km. op kaart te hebben.
Via het Genoodschap, ontdekte ik de boekjes en kaarten van Clemens Sweerman, St-Jacobs fietsroute. Op de PC trachtte ik een geschikte route te vinden, gecombineerd met de kaarten van C.S. Meermaals, verdween het concept in de cyber-prullenmand. Mijn vrouwtje, ergerde zich soms, steevast peilde ze dan, weeral bezig aan de weg te timmeren? Ik sta niet graag voor verrassingen, zeker niet als het ten koste gaat van de eigen energie!!
Ondertussen heb ik een traject-planning klaar, op één A4-formaat. Het volledige traject, plaatsnamen, kilometers, mogelijkheden tot camperen of overnachten, een planning voor 110 km/dag, 120 k/dag, 130 km/dag en 150 km/dag.
Het was in september 2009, we waren, mijn vrouw en ik, met verlof in Frankrijk, in de streek van de Verdon, op camping International, die ik trouwens voor 50-plussers warm aanbeveel, (vaste telefoonlijn zonder kosten, je kan er naar huis telefoneren, zonder hoeven te betalen). Op een morgen, ik had mijn fiets achterop de caravan op de fietsdrager, vertrok ik voor een ritje, heuveltje op, heuveltje af, langs de oevers van het meer van Chaudanne in het warme zonnige weer, het was prachtig en leuk.
Vanuit Castellane, enkele dagen later fietste ik, puffend naar Point Sublime, buiten alle verwachting stond ik plots op de top, zonder maar eenmaal af te stappen, zoals ze bij ons hier zeggen "blijven terten" (blijven trappen). Ik had zowaar, een toch steile klim, die 19 km lang is opgereden. Je gaat ervan 150 m boven de zeespiegel, naar 765 m. Dat is 615 m. verschil, er zitten enkele veneinige klimmetjes tussen en...het blijft zo goed als altijd bergop fietsen.
Daarna fietste ik nog via Pont Soleil, naar de andere oever van de Verdon, waar het ook steeds klimmen is, stilaan begon ik weer zin te krijgen, om een uitdaging aan te gaan... Na een week vertrokken we met hebben en houden naar Spanje Peniscola. Daar was het nog een ietsje warmer, cycle-time. Vanaf dan fietste ik elke dag, we zijn er nog een 10-tal dagen gebleven. Om het nadeel van het "weg" zijn te beperken, mijn vrouwtje eenzaam achterlatend, fietste ik zo vroeg mogelijk. Dat was eveneens een voordeel, om niet in de hitte te hoeven fietsen.
Op 19 september zijn we er zeer vlug vertrokken, richting noorden, naar huis. Onze tweede kleindochter was geboren, thuis gekomen ben ik nog enkele malen gaan fietsen. In onze kontrijen wordt het einde oktober vroeg donker... Het fietsen kon soms moeilijk, het werk kwam er soms lelijk tussen...Maar, ik had nog een home-trainer, die ik vroeger al eens afbeulde.
Dus begon ik op diene "domme fiets" (dat stelde onze oudste kleindochter vast, ze is 4 jaar, een fiets die niet vooruit gaat) te fietsen. Op een bepaalde dag, kwam er een van de zonen thuis, die had ondertussen gemerkt dat er iets aan het gebeuren was, vroeg wat ik aan het doen was. Trainen op de home-trainer tjien!!! Als je specifiek wilt trainen, zei hij, moet je dat op je fiets doen, waarmee je denkt te rijden (wist nog steeds niet van de gedachte). Koop je fiets-rollen en hij kwam met de naam "Tacx" aandraven... Wat doet een mens dan? Kijken op internet, om te merken, dat het geen groot rollentoestel van vroeger was, maar een compact toestel met mogelijkheid tot belasten van het achterwiel.
Na de aanschaf van de tacx en het steeds koudere wordende weer, kwam de tacx met fiets in de veranda te staan, het was dan 20 oktober 2009. Aanvang van mijn trainingen, km-teller ging op "nul".
Mijn eerste training, was er eentje om echt te beginnen, belasting 0, en 20 minuten rustige kadans en...zweten... Mijn gewicht was weer naar 94 kg. gekeerd. Ik nam me voor, om alles goed bij te houden en te plannen. Van dag tot dag, werkte ik mijn prestaties bij, op de laptop. Die gevens ben ik jammerlijk genoeg kwijt geraakt, later meer daarover. Gelukkig had ik mijn km-teller op de fiets nog en ook een kleine papieren backup van de stand van zaken. Het reconstrueren van mijn afgewerkt trainingsplan kon beginnen.
Wat vast staat op 20 oktober 2009, woog ik nog 94 kg. en had ik nul km's op de km-teller. Bij het teloor gaan van mijn trainingsgevens op datum van 10 september 2010, was de stand van zaken het volgende : afgelegde km's, op tacx en op de weg : 12.356 km. gewicht : 81 kg.
De gepresteerde uren heb ik niet meer kunnen terug vinden, maar dat zal ongeveer rond 480 uur draaien. Dat is rond een gemiddelde van 27 km/uur, in het begin lag de snelheid beduidend minder, natuurlijk.... Maar gestaag nam de basissnelheid toch toe, niet spectaculeir maar langzaam aan !! Mijn rustpols alsook mijn trainingshartslag of HF daalde, ik was blijkbaar goed bezig, langer fietsen op een lager HF dat moeten we hebben.
Naar Santiago de Compostela
Het was in september 2009, we waren, mijn vrouw en ik, met verlof in Frankrijk, in de streek van de Verdon, op camping International, die ik trouwens voor 50-plussers warm aanbeveel, (vaste telefoonlijn zonder kosten, je kan er naar huis telefoneren, zonder hoeven te betalen).
