Het moest toch weer wat moeilijker zijn dan gedacht om uiteindelijk op onze bestemming aan te komen. Het begon al in Zaventem aan de check-in. Een zuchtende, vloekende balie- medewerker die voor de eerste vlucht naar Madrid wel tickets kon printen, maar om een of andere reden kon Steven zijn ticket voor de vlucht Madrid - Lima niet juist afgedrukt worden. De enige oplossing was bij aankomst in Madrid onmiddellijk het kantoor zoeken van onze vluchtmaatschappij en een ticket ophalen. Met een "bang" hart dan maar op het vliegtuig...
Een reusachtige vlieghaven in Madrid, zonder enige aanwijzingen tot het vinden van een infobalie, was niet behulpzaam. Uiteindelijk na veel vragen en gebarentaal moesten we uit de transitzone en naar de vertrekhal gaan om daar het gezochte item te vinden. Dat was geen probleem, maar wat bleek: we zaten helemaal achteraan in het vliegtuig. Voor diegene die plaatsen kennen, weten dat er van rust geen sprake is. Steven kreeg de beambte zover ons te verzetten en wat bleek: we mochten aan een nooduitgang zitten met wel een meter beenruimte¡¡¡ Al dat geloop en gezever waren dus weer eens positief uitgevallen¡ Hoe Steven het doet weet ik niet, maar het is hem weer maar eens gelukt .
Wat betreft Lima. Volgens mij houden alle chauffeurs een wedstrijdje: hoeveel keer kan ik claxioneren in 1 minuut? Onnoemelijk veel taxi´s, collectivos en bussen rijden je gewoon van straat, gelukkig zijn alle voetpaden verhoogd¡ Een miljoenenstad die toch heel anders is dan de steden in Europa en Azië. Het verplicht aantal kerken, kloosters en musea bezocht... maar tot rust gekomen in ons gezellige hostal Casa Ana. De eigenares doet alles om je maar te helpen. In plaats van een aftandse computer die het niet meer deed, moest en zou Ana de laptop van haar zoon (en toen die niet werkte, de tablet- pc van zichzelf verhuizen ) Terwijl er een internetcafe in de straat ligt¡ We zijn met ons gat in de boter gevallen met een "MAMA" om ons handje vast te houden. ( Hoe gaan we ooit leren zelfstandig te zijn? ). Andere verslagen en eerste indrukken volgen snel¡
Terwijl jullie al slapen, gaan wij een hapje eten... en kruipen vroeg in bed, want de jetlag heeft ons flink te grazen genomen¡
Eindelijk, eindelijk en nog eens eindelijk... Na een jaar voorbereiding is de dag des oordeels toch aangebroken. Over een paar uur vertrekt de caravaan richting Zaventem. Het wachten is er echt wel teveel aan. Laten we stellen dat er een pak van mijn hart valt, op het moment dat ik in het vliegtuig zal zitten! (En waarschijnlijk nog méér als we geland zijn!) De volgende afspraak is in Lima... See you ( met een klein beetje geluk???)
Over 9 dagen is het dan zover. Het vliegtuig op en weg ermee.
Ondertussen is mijn to-do-lijstje nagenoeg weggewerkt, een hele hoop formaliteiten én ook heel wat futiliteiten afgevinkt, een week voor vertrek. Nu nog zorgen dat ALLES deze keer meegaat en er geen levensnoodzakelijke dingen vergeten worden. ( Twee jaar terug reden we naar Zaventem en kwam Steven erachter dat zijn dure regenjas, speciaal gekocht, nog op de kapstok hing! Pech gehad!)
Dat pakken valt niet mee, wat doe je aan, als het overdag 19 °C wordt en het 's nachts - 5°C vriest? Laagjes zeker? En als het in de jungle meer dan 30°C is? Vast en zeker een lange broek en t-shirt met lange mouwen! Doe je dit niet, ben je een excellente, kant-en-klare maaltijd voor allerlei niet nader te beschrijven insecten! Het acclimatiseren zal niet voor veel moeilijkheden zorgen, met de tropische tempetarturen van de laatste weken...
Voor de rest wordt mijn grootste doelstelling voor deze reis: go with the flow... Genieten van het landschap, de cultuur,... Alles op me af laten komen in plaats van strakke reisschema's aan te houden en te stressen. Voor diegenen die mij kennen, weten dat dit een heikel punt is!
Hasta Luego! ( Ook mijn Spaans begint stillaan vorm te krijgen, nu nog hopen dat er iets uitkomt als ze mij iets vragen. Met mijn spraak-dyslexie ...)
Peru is een reusachtig land (meer dan 1 miljoen km² en 27 miljoen inwoners) dat in te delen valt, in 4 grote landschappen: de droge woenstijnachtige kust in het westen, de hoogvlaktes van de Andes, de Andes zelf met toppen van meer dan 6000m en in het oosten het regenwoud. De Andes is tevens het officiële beginpunt van de Amazone-rivier.
De Inca-Cultuur spreekt ons ontzettend aan, maar het Amazonebekken bezit echter een magische aantrekkingskracht! We hebben gekozen voor de typische 'gringo-route', de meest populaire route onder de trekkers. Maar aangezien wij een auto gaan huren en zelf rondrijden, krijgen wij het dubbele te zien van een gewone toerist.
Het voorziene reisschema:
We landen 's ochtends in Lima, waar we worden opgehaald door ons hostel. Er zijn 3 dagen voorzien om de hoofdstad van Peru te ontdekken en enkele musea te bezoeken die ons voorbereiden op de komende weken. Vanuit Lima vliegen we naar Cusco, dé Inca-stad, waar we twee dagen hebben om aan de hoogte te wennen. Daarna vertrekken we met Pantiacolla-tours op een negendaagse jungletour, die je beschreven vindt, onder de volgende link http://pantiacolla.com/index.php?nav=reservedzone3&res=17 . Voelen jullie het ook al kriebelen? Wij wel!
Terug in Cusco wordt het dan eindelijk tijd om het legendarische Macchu Piccu te bewonderen. Ook de Inca-vallei staat op het programma. Vandaaruit gaat de reis verder naar Puno aan het Titicacca meer, het hoogste meer ter wereld, met de beroemde drijvende eilanden. Wanneer we dat achter ons laten, verkassen we naar de Peruaanse Gran Canyon, met duizelingwekkende dieptes van 3000m. In dat prachtige landschap vind je de Andescondor, een imense vogel met een spanwijdte van maar liefst 3 meter! Om deze lievertjes te zien, is vroeg opstaan de boodschap! Uiteindelijk belanden we dan aan de kust waarbij de Nascalijnen hoog op het verlanglijstje staan. Een laatste verplichte stopplaats is Pisco waar we een bezoek zullen brengen aan Islas Ballestas, wat het 'Gallapagos voor de armen' wordt genoemd. En waarschijnlijk zal dat zeer dicht bij de waarheid aanleunen. Tegen de tijd dat we terug in Lima zijn, zal onze portefuille heel wat lichter zijn!
Na enkele ongeruste én nieuwsgierige reacties van familieleden, vrienden en collega's op het bericht dat we opnieuw de wijde wereld zouden intrekken, hebben we dan maar besloten een blog op te richten. Op die manier kunnen we jullie de kans geven om mee te leven, te genieten, te kwijlen,... op het moment dat wij ons op enkele duizenden kilometers van huis bevinden. Het achterlaten van ons huis, doen we met veel plezier. Helaas het achterlaten van onze 'schattige' en ' hardnekkige' huisdieren, Charlot en Curius valt ons ( en vooral sharon ) heel wat zwaarder. Daarom bijgevoegde foto's voor als de heimwee onverwacht en waarschijnlijk onherroepenlijk zal toeslaan.
.
) Terwijl er een internetcafe in de straat ligt¡ We zijn met ons gat in de boter gevallen met een "MAMA" om ons handje vast te houden. ( Hoe gaan we ooit leren zelfstandig te zijn? 
). Andere verslagen en eerste indrukken volgen snel¡ 
