Meer (godsdienst)vrijheid dankzij strikte neutraliteit

Blijkbaar wekte bij Karim Zahidi mijn pleidooi voor een verbod op het dragen van levensbeschouwelijke en ideologische symbolen door overheidsambtenaren de indruk dat dit pleidooi ‘neutraal’ zou zijn. Dat was alvast niet de bedoeling. Mijn pleidooi erkent ten volle het bestaan van alternatieven en is ook niet waardevrij. Aan de basis ligt een positieve appreciatie van de mens als zingever, het zelfbeschikkingsrecht, het vrij onderzoek en in het verlengde van dit alles de diversiteit. Een pleidooi voor strikte neutraliteit is zelf natuurlijk niet neutraal, zoals een pleidooi voor semantisch minimalisme dat evenmin is. Rekening houdend met de verschillende alternatieven is strikte neutraliteit niet de enige maar wel de beste manier om met diversiteit om te gaan.

Primaat van de burger

“Waarom zou de neutrale staat de interpretatie van de gebruiker van de dienst moeten laten primeren op andere interpretaties en daarom die kledingstukken verbieden?”: vraagt Zahidi en lijkt niet te kunnen kiezen tussen de interpretatie van de ambtenaar en de burger. Maar vreemd genoeg kent hij zelf het antwoord. Een T-shirt met daarop de boodschap ‘God bestaat niet’ zou niet gedragen mogen worden omdat het “niet neutraal is en een intimiderende invloed kan hebben op gebruikers van overheidsdiensten”. Zahidi erkent met zijn voorbeeld dus zelf het primaat van de burger en sluit zo aan bij het Verlichtingsdenken. Het is inderdaad tijdens de Verlichting dat er een nieuw samenlevingsmodel is ontstaan waarin het vrije individu centraal staat. Deze centrale positie wordt zichtbaar in de ondergeschikte positie van de ambtenaar. De ambtenaar handelt dan ook niet te persoonlijken titel maar wel als uitvoerder van een overheidsdienst. Wie voor de overheid wil werken moet worden gedreven door gevoelens van dienstbaarheid en de wens om de vrijheidsbeleving van de burger centraal te plaatsen.

Waarom mogen kruisjes niet en stropdassen wel?

Dat uitgerekend levensbeschouwelijke en ideologische symbolen worden geviseerd heeft natuurlijk een reden. Zij verwijzen naar mens- en wereldbeelden waarvan men beweert dat ze ‘waar’ zijn; dat ze ‘voor iedereen en alles’ gelden en waaruit ‘morele normen’ volgen die dwingend zijn. Het zijn dus de sterk ethisch geladen waarheids- en universaliteitspretenties van godsdiensten en ideologieën die maken dat hun symbolen het louter persoonlijke terrein overschrijden. Dat grensoverschrijdende karakter wordt versterkt door de sociale context. Dergelijke symbolen verbeelden niet alleen een morele visie op de wereld, maar ook de macht van de gemeenschap die zich door deze visie laat leiden.

Daardoor kunnen dergelijke symbolen de vrijheidsbeleving van de burger negatief beïnvloeden en het zelfbeschikkingsrecht schaden. Dit effect staat dus los van de kwaliteit van de dienstverlening en de mate van tolerantie van de ambtenaar. Het kan ook optreden wanneer die voorbeeldig worden ingevuld.

Wanneer echter de vrijheidsbeleving en het zelfbeschikkingsrecht worden aangetast dan brengt dit ook de loyaliteit ten aanzien van de overheid en de bereidheid om gedeelde normen na te leven, in het gedrang. Kortom, de hele werking van een liberale, democratische rechtstaat wordt er door aangetast.

Voor de duidelijkheid, dergelijke symbolen zijn het voorwerp van regelgeving omdat ze de vrijheid en toewijding van de burger kunnen aantasten en niet zozeer omdat de overheid het niet eens is met de inhoudelijke en ethische dimensie van die symbolen. Daarover doet de overheid, gedreven door een streven naar neutraliteit, immers geen uitspraak.

De overheid weert keppeltjes bij ambtenaren, niet omdat ze van mening is dat uitingen van onderdanigheid jegens een Goddelijk gezag onjuist of ongewenst zijn, maar wel omdat ze wenst dat de Belg van Palestijnse afkomst bij verbouwingswerken een bouwvergunning aanvraagt. Ze weert kruisjes, niet omdat ze naastenliefde onwenselijk acht of Jezus niet is verrezen, maar wel omdat ze wil dat een man aangifte doet wanneer hij seksueel misbruikt werd door een priester.

Niet de evaluatie van de symbolen is dus voor de overheid belangrijk wel de vaststelling dat ze aanhorigheid ten aanzien van een specifiek levensbeschouwelijk of ideologisch referentiekader verraden. Een referentiekader dat zoals gezegd op gespannen voet kan staan met dat van de burger.

Absurd of racistisch?

Volgens Zahidi is een dergelijk criterium absurd omdat het te rigoureus alle religieuze en ideologische uiterlijkheden viseert en naar zijn smaak te weinig ruimte laat voor nuance. Volgens zijn lezing, brengt mijn pleidooi ook volstrekt neutrale uiterlijkheden in rekening. Hij concludeert dat het als basis kan dienen om mensen met een “Zuid-Mediteraan” uiterlijk uit overheidsdiensten te weren. Zahidi is met die conclusie in hetzelfde bedje ziek als El Azzouzi. Zonder schroom of argument worden verdedigers van een strikte neutraliteit als racisten afgeschilderd. Dat is niet alleen intellectueel oneerlijk maar ook erg pijnlijk. Nergens heb ik beweerd dat iemands huidskleur een teken van een of andere aanhorigheid kan inhouden. In de open brief schrijf ik uitdrukkelijk dat de regels en normen die we met elkaar afspreken, “niet mogen discrimineren”.

Deze conclusie is dan ook te gek voor woorden. Iemands huidskleur kan immers geen teken van religieuze aanhorigheid zijn, precies omdat het niet het voorwerp is van een vrije, intentionele keuze. Dat is ook de reden waarom de uiterlijkheden die ik bespreek, wel geviseerd kunnen worden. Men kan er namelijk al of niet voor kiezen om een keppeltje of fakkeltje te dragen. Dragers van dergelijke symbolen zijn zich daar overigens ook goed van bewust en weten maar al te goed dat ze op die manier een signaal uitzenden.

Terecht zegt Zahidi dat dit signaal ambigu kan zijn en dat men bijvoorbeeld om vele redenen een hoofddoek kan dragen. Maar niemand kan ontkennen, ook niet diegenen die bijvoorbeeld een hoofddoek om louter esthetische redenen dragen, dat een dergelijk kledingstuk een bijzondere betekenis heeft binnen een religieuze context. Al is het slechts impliciet, wie een hoofddoek draagt onderschrijft zo ook de ethisch beladen waarheidsaanspraak en universaliteitspretentie. Het onderscheid dat Zahidi maakt tussen symbolen en kledingstukken is in deze optiek dan ook niet relevant. Het is niet omdat symbolen het voorwerp zijn van verering en kledingstukken niet, dat die laatste onafhankelijk kunnen worden gedacht van een religieus mens- en wereldbeeld. Voor de overheid volstaat deze vaststelling om een verbod te motiveren.

Geen grijze zone wel dynamiek

Zahidi geeft terecht aan dat een strikte interpretatie van het neutraliteitsgebod meer op het oog heeft dan alleen maar ‘symbolen’. Ook andere uiterlijkheden, die het voorwerp zijn van een vrije, intentionele keuze en een specifieke betekenis ontlenen aan een levensbeschouwelijke of ideologische context, komen in aanmerking voor regelgeving: peyos, tikka, keppel, … En bij uitbreiding komen ook andere uiterlijkheiden die een heel specifiek, beladen mens- of maatschappijvisie verraden, in het vizier: regenboog-T-shirt, greenpeace-T-shirt, of een T-shirt met de slogan ‘God bestaat niet’.

De interpretatie van symbolen of kledingstukken wordt cultureel en historisch bepaald. Het is dus zaak om daar rekening mee te houden. Een baard zonder ander kenteken (bv. witte pots) is neutraal, een kaal hoofd zonder ander 'skinhead' teken is dat eveneens; maar met die tekens zijn ze niet meer neutraal.

Dus voor baarden, kale hoofden, trouwringen of een stropdas, toevallig in de kleur van een politieke partij, is er geen probleem en kan de tolerantie volop spelen. Deze uiterlijkheden kennen seculiere alternatieven en ontlenen niet exclusief hun betekenis aan een levensbeschouwelijk of ideologisch referentiekader.

In zekere zin laat deze visie dus wel ruimte voor dynamiek. Het valt niet uit te sluiten dat sommige uiterlijkheden die vandaag een aanhorigheid verraden, dermate ingeburgerd en verspreid raken dat ze hun levensbeschouwelijke en ideologische betekenis verliezen. Het punt is, dan zullen ze door diegene die hun overtuiging willen etaleren niet meer worden gekozen. De lezer beseft dan ook dat een verbod in algemene termen moet worden gesteld en het geen zin heeft om te pogen een exhaustieve lijst met symbolen en uiterlijkheden op te stellen.

Semantisch minimalisme beperkt de (godsdienst)vrijheid

Zahidi is voorstander van een meer coulante benadering van neutraliteit en pleit voor semantisch minimalisme als alternatief. “Volgens dat principe is het enkel de in het oog springende betekenis van uiterlijke tekens die kan in rekening gebracht worden om na te gaan of het dragen van die tekens de neutrale uitstraling in het gedrang brengt”. Die uiterlijkheden (symbolen en kledingstukken) die op verschillende manieren kunnen worden geïnterpreteerd, ontbreekt het volgens hem aan een ‘in het oog springende betekenis’ en kunnen worden toegelaten. De lezer weet ondertussen waarom die redenering geen steek houdt.

De visie van Zahidi is interessant om een andere reden. Ze maakt duidelijk dat door het semantisch minimalisme de overheid gedwongen wordt om tot interpretatie over te gaan en positie te kiezen. Zij wordt immers belast met het achterhalen van de ‘in het oog springende betekenis’. De lezer zal er zich van bewust zijn dat zo een interpretatie niet alleen betrekking kan hebben op de letterlijke betekenis van de woorden maar ook op hun gevoelswaarde en morele implicaties.
Concreet, mag een ambtenaar aan het loket zitten met een T-shirt met de slogan ‘Aids is een vorm van immanente gerechtigheid’?

Stel dat het niet mag omdat het mensen met Aids stigmatiseert. Dan zegt de overheid dat een dergelijke visie, die binnen een godsdienstig perspectief uitstekend verdedigbaar is, verwerpelijk is. Op die manier wordt ook in de publieke ruimte de godsdienstvrijheid en vrijheid van meningsuiting van overheidswege onder curatelen geplaatst en zou aartsbisschop Léonard meer moeten zwijgen dan hem lief is. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de burger. Ook die moet zich houden aan de door overheid opgelegde interpretatie. Stel dat het wel mag. De aidspatiënt die naar het loket gaat en geconfronteerd wordt met die slogan mag zich dan niet meer, van overheidswege, geschoffeerd voelen.

Wanneer de overheid inhoudelijk positie kiest dan stipuleert zij uitdrukkelijk welke visie haar goedkeuring wegdraagt en zet zo de morele bakens uit waarbinnen de godsdienst mag worden beleefd en het vrij onderzoek mag worden gevoerd. Terwijl de scheiding tussen kerk en staat dat net moet voorkomen. Semantisch minimalisme leidt dan ook tot willekeur. Als moslim man een vrouw de hand weigeren mag dan bijvoorbeeld niet, een hoofddoek dragen wel. Wat maakt in het eerste geval dat de ‘in het oog springende betekenis’ anders is en een verbod gerechtvaardigd is? Beide zijn een uiting van seksuele zedelijkheid en hebben een godsdienstige kijk op man-vrouwrelaties als basis. Volgens een strikte interpretatie van het neutraliteitsgebod is dat laatste het enige criterium: beide mogen niet.

Conclusie

Een pleidooi voor strikte neutraliteit is beter omdat het:

1. Bevestigt dat de vrijheid van de burger centraal staat.
2. Verhindert dat het zelfbeschikkingsrecht geschaad wordt.
3. Burgers aanspoort om gemaakte afspraken en gedeelde normen na te leven en zo het gezag van de overheid versterkt.
4. Verhindert dat de indruk ontstaat dat de dienstverlening gekleurd is en zo de focus op de kwaliteit van de dienstverlening in de hand werkt.
5. Het rekening houdt met de reële tolerantie van mensen.
6. De overheid niet dwingt om een keuze te maken tussen gewenste en ongewenste uitingen van aanhorigheid en op die manier de godsdienstvrijheid en het vrij onderzoek alle kansen geeft.

Een pleidooi voor strikte neutraliteit is rechtvaardig omdat het:

1. Proportioneel is. Het goed functioneren van de liberale rechtsstaat rechtvaardigt een verbod.
2. Selectief is. Het verbod heeft enkel betrekking op ambtenaren. In de publieke of private sfeer kan de vrijheid volop spelen.
3. Niet discrimineert. Alle levensbeschouwingen en ideologieën worden immers in gelijke mate getroffen.

27-05-2013 om 21:11 geschreven door elcker-ik centrum  

Dag allemaal,

Volgende dinsdag kan ik spijtig genoeg niet aanwezig zijn. Daarom hier volgende bedenkingen vooral om te weten hoe de groep over onderstaande principes denkt.

Ik ben tegen het verbod op het dragen van levensbeschouwelijke, politieke, filosofische of anderszins aanhangige tekenen door ambtenaren met een openbare functie tijdens hun dienst.

En dat voor de volgende reden :

ten eerste: wij moeten de mensen aanvaarden zoals ze zijn. Oorbellen, tatoeages, extreme decolletés en mini-jurken zeggen minstens evenveel over de geestesgesteldheid van een persoon dan een lapje stof op het hoofd. Een tulband wordt gezien als teken van betrouwbaarheid. Voor een keppeltje geldt waarschijnlijk hetzelfde.

ten tweede: sommige personen zien dit als een noodzakelijk deel van hun persoon ongeveer zoals wij kleding zien. Verplichten iemand zonder kleding aan het loket te zitten wordt voor betrokkene, tenzij hij overtuigd nudist is, als onaangenaam ervaren.  Men moet de houding van ex-jesuit, zoals Vermeersch, hebben om methodes van inquisitie opnieuw te willen invoeren en betrokkenen op een virtuele brandstapel willen zetten enkel omdat zij anders zijn.

ten derde: Het verbod lijkt dom. Het is alsof men geen onderscheid kan maken tussen hoofd- en bijzaken. Hoofdzaak is dat de loketbediende u professioneel helpt. Indien het uitzicht voor alle betrokkenen belangrijk en essentieel is, dan moet men arbeidskleding voorschrijven zoals bij politieagenten, militairen, juristen e.d. Indien men geen arbeidskleding voorschrijft moet men betrokkene respecteren.

ten vierde: Uitgaande van hetzelfde principe van hoofd- en bijzaken is het probleem is wat te vergelijken met de verplichting voor Brusselse brandweerlieden om tweetalig te zijn. Een brandweerman moet vooral technische kennis hebben, twee- of drietaligheid is niet essentieel voor de job. Verbieden om goede brandweerlieden aan te nemen enkel omdat zij niet voldoende Nederlands/Frans kennen is een nadeel de ganse gemeenschap omdat mogelijkheden niet gebruikt worden.

mvg,

Eduard Kusters

27-05-2013 om 19:11 geschreven door elcker-ik centrum  

Beste filokes,

Volgende dinsdag 28/5 zien we mekaar niet om over deze zonnige warme lente te spreken maar over ons democratisch verkozen volgende onderwerp, “ de verplichte vestimentaire neutraliteit van ambtenaren met een publieke functie”. Ik moet toegeven dat ik er enigszins ambivalent tegenover stond toen dit uit de stembus kwam. Ik vreesde: daar gaan we weer voor een rondje welles/nietes. Maar niets weerhoudt ons ervan om ook dit op een filosofische  manier aan te pakken. Des te meer is dit een oefening om onze filocompetenties aan te scherpen.

Daarvoor geef ik hieronder de petitietekst weer die werd opgestart door Jürgen Slembrouck van de vrijzinnige dienst van de UA. Wat ons dus deze keer interesseert is niet zozeer of iemand nu vindt dat een loketbediende met een hoofddoek moet kunnen of niet, maar hoe wij dat als amateurfilosofen beargumenteren. Of je nu voor of tegen bent, probeer maar eens een lijstje te maken van je argumenten en bereid je meteen voor op de te verwachten tegenargumenten. Je zult zien dat het niet zo gemakkelijk is. Je vindt dit of dat. Iedereen bereid zich natuurlijk voor zoals hij/zij zelf wil, maar ik  zou willen voorstellen om de start van het gesprek eens te schematiseren door allen op een droge schematische manier te reageren met de volgende stelling:

Ik ben voor/tegen het verbod op het dragen van levensbeschouwelijke, politieke, filosofische of anderszins aanhangige tekenen door ambtenaren met een openbare functie tijdens hun dienst.

En dat voor de volgende reden : ten eerste, ten tweede enz…

Daar zou men tegenin kunnen brengen dat, maar dat klopt niet want: 1,2,3…

Zoals gewoonlijk, als men aan de beurt komt herhaalt men niet wat al gezegd werd.

Nadien kan het gesprek alle kanten uit, maar hou het in ’t begin schematisch en vooral beknopt ,  zodat we snel aan de slag kunnen.

Let wel, wat iemand, ambtenaar of niet op z’n kop zet buiten zijn diensturen achter het loket interesseert ons niet.

Ik zou ook willen voorkomen dat we teveel tijd verliezen met een welles/nietes over het feit dat het toch maar over een stuk textiel gaat. Een levensbeschouwelijk teken is wel degelijk een signaal dat aan de buitenwereld zegt: ik sta voor dit of dat.

Hieronder de tekst van Jürgen en tot dinsdag. Intussen zijn er veel meer ondertekenaars.   Ik zet alles ook op het blog

Max

Ik heb nogal wat computerproblemen gehad. Mocht iemand deze mail krijgen niettegenstaande uitschrijving, mijn excuses. Geef me nog een seintje en ik schrap je. Sorry.

Open brief over de neutraliteit van de overheid

De burger is vrij. Aan het loket noch God noch partij.

Geachte Premier

Geachte Ministers-presidenten

Geachte Burgemeesters

Opnieuw staat de neutraliteit van de overheid ter discussie en gaan er stemmen op om overheidsambtenaren toe te laten om levensbeschouwelijke en ideologische symbolen te dragen bij het uitoefenen van hun ambt. Het ontbreken van een duidelijke, federale richtlijn hierover heeft de voorbije weken de discussies opnieuw nodeloos gevoed en aanleiding gegeven tot misverstanden allerhande. Een verbod op het dragen van levensbeschouwelijke en ideologische symbolen door ambtenaren is echter een noodzakelijke voorwaarde voor de sociale cohesie binnen een door diversiteit gekenmerkte samenleving.

We vragen u dan ook met aandrang om het neutraliteitsprincipe niet op te geven. Integendeel, u moet het seculiere karakter van de overheid versterken om zo het samenleven alle kansen te geven. Want het is precies de neutraliteit van de overheid die vrije burgers verbindt met een centraal gezag en hen aanzet om gedeelde waarden en normen loyaal na te leven. Indien u de neutraliteit opgeeft, zet u ook het harmonieuze samenleven op het spel.

In een open samenleving staat de vrijheid van de mens centraal. Ongeacht huidskleur, geslacht, geloof of seksuele geaardheid heeft iedereen het recht om over zijn eigen leven te beschikken. Mensen hebben dan ook de meest uiteenlopende opvattingen over wat ze mooi, goed of waardevol vinden. Die diversiteit en vrijheid zijn positief. De vrijheid stelt ons in staat om een leven te leiden op de maat van onze eigen voorkeuren en inzichten. De diversiteit verruimt onze blik en stimuleert wederzijdse aanvulling.

Maar tegelijk stellen die vrijheid en diversiteit ook problemen. Ze zetten de tegenstellingen tussen verschillende visies immers ook op scherp en doen twee vragen rijzen. Hoe kunnen mensen die fundamenteel andere antwoorden formuleren op dezelfde zingevings- en geluksvragen, überhaupt nog samenleven? En welk gezag wordt door vrije mensen nog aanvaard? Het is precies op die vragen dat een seculier samenlevingsmodel een antwoord biedt.

Een open samenleving wil de angel uit scherpe levensbeschouwelijke en ideologische tegenstellingen halen door volop in te zetten op pacificatie. Men is op zoek gegaan naar een manier om tegengestelde visies met elkaar te verzoenen en toch maximaal rekening te houden met de individuele vrijheid.               

Men koos er voor om de vrijheid in verschillende domeinen af te bakenen. In de beslotenheid van je eigen huis ben je vrij om te doen en te laten wat je zelf wil. Iets analoogs geldt binnen de beslotenheid van een ruimte (kerk, moskee, tempel) voorzien voor gelijkgezinden.  Maar eenmaal buiten, in de publieke ruimte, de ruimte die we delen met anderen mensen, liggen de zaken anders. Daar kan de persoonlijke vrijheid in principe begrensd worden door het feit dat anderen hetzelfde recht genieten. Kortom, uw vrijheid eindigt daar waar de vrijheid van anderen begint. Toch wordt ook in de publieke ruimte, (met uitzondering van het boerkaverbod) maximaal met de menselijke vrijheid rekening gehouden. De vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van godsdienstbeleving blijven er onverminderd gelden. Zonder gebruik te maken van geweld of dwang mag men zijn levensbeschouwelijke, ideologische en persoonlijke voorkeuren etaleren en publiek verdedigen.

Om het samenleven mogelijk te maken kiezen we, via democratische besluitvorming, de regels en normen die voor iedereen gelden. En uit respect voor de diversiteit wordt er over gewaakt dat uit die regels geen exclusieve voorkeur blijkt voor een of andere visie. De regels mogen dus niet discrimineren. Op die manier wordt gegarandeerd dat iedereen zich als burger gelijk behandeld voelt.

De overheid speelt in de goede werking van een open samenleving een belangrijke rol. Zij organiseert het politieke debat; voert de gemaakte afspraken uit door een publieke dienstverlening aan te bieden en controleert de naleving van de afspraken. De overheid beschikt daarom over macht. Als enige heeft ze het recht om, indien nodig, politiegeweld te gebruiken en mensen van hun vrijheid te beroven. Ze krijgt die macht van de burgers. Zij aanvaarden het gezag van de overheid op voorwaarde dat de overheid zich ten aanzien van hen dienstbaar opstelt en zij op het gebruik van die macht democratische controle kunnen uitoefenen. In essentie komt het hier op neer: in een open samenleving zal de macht van de overheid enkel als legitiem worden ervaren wanneer ze de vrijheid van de burger ten volle respecteert.

Dat respect manifesteert zich in de neutraliteit van de overheid. Door levensbeschouwelijk en ideologisch onbevooroordeeld te zijn en elke zweem van partijdigheid te vermijden, plaatst ze de menselijke vrijheid centraal.

Precies daarom moet de overheidsambtenaar er van afzien om zijn eigen levensbeschouwelijke of ideologische voorkeuren te etaleren. Hij moet er zich van bewust zijn dat dergelijke symbolen de vrijheidsbeleving van de burger negatief kunnen beïnvloeden en de indruk kunnen wekken dat de geboden dienstverlening er door gekleurd is. De ambtenaar staat ten aanzien van de burger in een relatie van dienstbaarheid. Zijn persoonlijke visie is tijdens de duur van zijn werkzaamheden ondergeschikt aan die van de burger. Door zijn levensbeschouwelijke en ideologische overtuigingen tussen haakjes te plaatsen, betuigt de overheidsambtenaar intercultureel respect ten aanzien van de vrijheid van de burger.

Deze brief heeft dus betrekking op overheidsambtenaren en niet op politieke (verkozen) mandatarissen. Die hebben net als alle andere burgers, het recht om hun eigen levensbeschouwelijke en ideologische voorkeur te etaleren. Ze vertegenwoordigen immers niet de overheid als instelling maar wel de kiezers die voor hen hebben gestemd. Zij zijn dus bij definitie partijdig.

Het streven naar neutraliteit door de overheid is geen miskenning van de waarde en kracht van levensbeschouwelijke overtuigingen. Wel integendeel. Het is precies omdat men ten volle erkent dat ze bepalend kunnen zijn voor de manier waarop we met elkaar omgaan, dat men er zo omzichtig mee omspringt. Een verbod op het dragen van levensbeschouwelijke en ideologische symbolen door ambtenaren bagatelliseert de kracht van die symbolen dus niet.

Tot slot, het harmonieuze samenleven is evident van bovenlokaal belang, een regeling op het hoogste niveau dring zich op. Het installeren van een federaal verbod op het dragen van levensbeschouwelijke en ideologische symbolen door ambtenaren bij het uitoefenen van hun ambt, stelt de vrijheid van de burger en de dienstbaarheid van de overheid centraal en zet in op pacificatie. Zo bouwt men aan een samenleving waar mensen elkaar in vrijheid en als gelijken kunnen ontmoeten en die iedereen kansen biedt om het geluk te vinden. Een open samenleving is er niet alleen door mensen maar ook - en misschien vooral - voor mensen.

Om onze vraag kracht bij te zetten, organiseren we een petitie waarin we het volgende vragen:

1.      Installeer een verbod op het dragen van levensbeschouwelijke en ideologische symbolen door overheidsambtenaren bij het uitoefenen van hun ambt.

2.      Waardeer de neutraliteit van de overheidsambtenaar als een positieve uiting van dienstbaarheid.

3.      Versterk het seculiere karakter van de overheid.

Met de meeste hoogachting,

Jurgen Slembrouck

Universiteit Antwerpen

Vrijzinnige Dienst

Ondertekenaars:

Em. Prof. Etienne Vermeersch (Universiteit Gent), Prof. Paul Cliteur (Universiteit Leiden), Prof. Johan Braeckman (Universiteit Gent), Prof. Jan Verplaetse (Universiteit Gent), Prof. Maarten Boudry (Universiteit Gent), Prof. Dr. Dirk Verhostadt (Universiteit Gent), Ann Brusseel (voorzitter R.A.P.P.E.L.), Em. Prof Baron Rudi Verheyen (Universiteit Antwerpen), Prof. Geert Lernout (Universiteit Antwerpen), Prof. Han Asard (Universiteit Antwerpen), Prof. Bas Engelborghs (Universiteit Antwerpen) Prof. Gustaaf Cornelis (Vrije Universiteit Brussel), Em. Prof. Peter De Coninck (Vrije Universiteit Brussel), Prof. Ester Struelens (Hogeschool Gent), Em. Prof. Magda Michielsens (ex-professor vrouwenstudies, feministe), Mario Van Essche (Voorzitter Humanistisch Vrijzinnige Vereniging), Marieke Höfte (Oud-voorzitter Humanistische Vrijzinnige Vereniging), Jacinta De Roeck (gewezen senator), Roland Duchâtelet (Ondernemer), Leander De Cauter (Ondernemer), Eric Rombaut (Ondernemer)

26-05-2013 om 12:14 geschreven door elcker-ik centrum  

VERSLAG VAN DE DIALOOG OP  30 April 2013

Onderwerp : consumeren.

Voorzet  Willy :

Vertrekkende van Descartes :  “je pense , donc  je suis” zou men heden ten dage beter kunnen

stellen :” je dépense  donc je suis . Er is sprake van een torenhoge consumptie.

De seculiere idealen zijn begraven.

De verlichting die ons destijds bevrijdde van een ‘religieuze’ zingeving heeft geleid  tot een

streven naar het paradijs IN DIT LEVEN. Velen zijn nog enkel gemotiveerd om in het kader

van BEZITTEN , niet achter te blijven.

Als gevolg van deze situatie en de economische crisis is er een stijging van de armoede en

de vaststelling van zelfmoorden bij jongeren.

Reacties van de deelnemers :

  -We moeten ons onafhankelijker opstellen tegenover de reclame wat zeker geen

     gemakkelijke opgave is.

  -Een ‘hogere’ zinvolle betrachting  van de mens is vervangen door consumptie gedrag om

    Te beantwoorden aan de omgeving  en aan een soort ‘groepsdwang’

  -Hoe dan ook , we mogen niet vergeten dat we vrij zijn om te kopen of NIET te kopen.

  -Zijn wij niet veroordeeld tot economische groei om ons economisch systeem in stand te houden

    meer kosten , meer groei.

  - Economische groei heeft geen noodzakelijk verband met bevolking aangroei .

  -Het probleem , is de vraag : ‘WIE BEN IK ALS IK NIET CONSUMEER. Die vraag rijst op vanuit

    een aanvoelen van INDIVIDUELE  BELANGRIJKHEID , niet uit werkelijke behoefte. Het

    ‘shoppen’ gedrag is daar een overdreven voorbeeld van . We moeten ons de levensbeschouwelijke

    vraag durven stellen : “ Koop ik regelmatig iets om INDRUK te maken ?”

  -Wie de trend ‘shoppen’ niet volgt , hoort er niet bij.

  -Kijk , naar ‘wie ik ben’ aan de hand van mijn kleding : dat is een triestig vertoon van ‘belangrijkheid’

     In de samenleving .

   -Niet het uiterlijke , maar de ‘innerlijke’ waarde is belangrijk voor het individu en zijn medemens

    In de samenleving.

   -De ‘positie’ op het werk is voor sommigen bepalend  voor hun individuele belangrijkheid,

    maar wat blijft er over’ bij job verlies ?

  -De vrijheid van de mens is een CONTRADICTIE , hoe kunnen we de zwakkeren beschermen?

  -We kunnen die vrijheid ‘temperen’ om de mens tegen zichzelf te beschermen en aldus

    de groepsdrang beperken.

  -Het is soms noodzakelijk sommige personen te verwijzen naar OCMW voor informatie ,inzicht en

    steun . De gedachte hierdoor als een OUTCAST beschouwd te worden is een misvatting. Zij zijn

    eerder het slachtoffer van de  ‘overdreven ‘ consumptie maatschappij.

  - We hoeven geen ‘nieuwe’ behoeften  aan te wakkeren . Kopen wat je KENT en NODIG hebt.

  -Oog voor ‘eerlijke’ reclame , geen bedrog.

   -Waarom ook sommige jongeren ,zo LEEG van binnen ? ,heeft het te maken met verwenning

     bij de opvoeding ,sauna ; reizen , computer games, geen tijd voor ‘bezinning”

   -Biedt ‘TRIPLE P een  mogelijke hulp bij opvoeding in verband met normen en waarden?

   (in dat verband, zie ‘nabeschouwing)

Nabeschouwing :

Als men de tussenkomsten , na de dialoog , samenbundelt  in reeksen van  : vragen, bedenkingen ,

Kritieken en voorstellen  (zoals hierboven) dan bekomt men een positief resultaat van

deze dialoog . Het logisch verband tussen de reacties komt daarbij tot uiting .

Het betreft een reeks  overwegingen die we vandaag in de media ,tijdschriften  ,boeken

en kranten terugvinden (gelukkig maar)

Hierna volgen enkele verwijzingen naar teksten om dit aan te tonen .

De Nederlandse psychologe Carien  Karsten  vermeld in haar boek :’Shoppen , de lust, het lijden’ :

Tijdens het shoppen kan een soort ‘angst’ ontstaan omdat je het  gevoel hebt  er ‘niet meer

bij te horen .Ook omgevingsfactoren spelen daarbij een rol  volgens deze neuropsychologe .

                -Marketing prof. Luk Warlop : Tijdens de koopjes zijn het vooral DE ANDERE klanten die mensen beinvloeden

               -Filosofe Vandermassen : in haar boek  ‘Darwin voor dames ‘ Zij wijst er op dat ook het

Sociaal contact , dat gepaard gaat met ‘shoppen’ veel vrouwen richting  winkelstraten STUWT.

(bron : De Morgen 2012)

               -Interview van econome  Diane Coyle  over haar boek :  ‘The Economy of Enough ‘ waarbij zij

stelt : De economische groei is niet HET probleem maar wel de verdeling van de welvaart. …

En tevens : Het kapitalisme is ontspoord ,we moeten offers brengen , de allerrijksten voorop .

De ‘graaiende bankiers hebben mensen boos gemaakt….

                                          Tot daar enkele overwegingen van schrijvers  en profs  waarin vele

deelnemers aan onze dialoog zich zullen in herkennen . De vraag is hoe sommige RIJKEN ,

de ‘graaiende’ bankiers en andere kapitalisten daarover denken  , vandaar ‘ enkele’ reacties :

                                     Marc Coucke CEO van Omega Pharma : Hij vindt dat hij te weinig  belastingen

betaald. Hij pleit voor een eerlijker belastingsysteem  : “Zo kan het niet verder . John Crombez durft

te zeggen dat er iets moet veranderen en streeft naar een eerlijke fiscaliteit.”

(bron : De Morgen April 2013)

                                     Eric van Baren gewezen CEO van Dredging International oprichter van

Donorinfo (stichting van openbaar nut) : Steeds meer mensen hebben hulp nodig , wie geld

heeft moet dat delen , vandaar Donorinfo de mensen moeten het zelf in handen gaan nemen.

(meer info via internet)

        Zijn er al resultaten na al die overwegingen ?

De bonussen voor topbankiers mogen voortaan niet meer bedragen dan eenmaal het

Jaarsalaris. Dat is het resultaat van onderhandelingen tussen vertegenwoordigers van het

Europees Parlement en het voorzitterschap van de Europese Unie

    (bron: S magazine  04-2013 )

Het lijkt een begin , maar….

                               Tot slot , iemand verwees naar mogelijk ‘overdreven’ bekommernis voor

de jeugd en tekortkomingen bij opvoeding ,de” naam ‘Triple P kwam daarbij ter sprake.

Op het internet vind je bij Triple P , de hoofding  :‘positief opvoeden werkt’   Het is gericht

Naar TIPS die een mogelijke steun kunnen bieden bij de opvoeding.

   Tot daar het verslag van een, voor mij althans ,  ‘boeiende’ dialoog .

                                           Swa  Schoeters

08-05-2013 om 17:38 geschreven door elcker-ik centrum  

Beste,

Toegegeven, deze uitnodiging valt te laat in uw digitale brievenbus. Maar indien u zin heeft om de volgende 'Vrijspraak' bij te wonen dan bent u maandag 6 mei tussen 12:00 en 12:45 uur van harte welkom.  Broodjes en drank worden voorzien, reserveren hiervoor is nodig.

6 mei 2013 De gesel van Darwin

Zolang er geschriften bestaan kregen we boodschappen doorgespeeld dat mensen niet tevreden waren met hun leven. Waarom slagen we er vandaag niet in een duurzaam welzijn uit te bouwen ondanks onze hoogtechnologische ontwikkeling? Wat ligt er aan de basis van dat ongenoegen? Om de oorzaak te achterhalen kunnen we ons wenden tot de evolutionaire psychologie. Die wetenschap bestudeert onze gedragingen en mentale vermogens in het licht van de evolutietheorie. Ze maakt duidelijk dat die menselijke eigenschappen en gedragingen zijn ontstaan in een lang proces dat gericht was op het maximaliseren van onze overlevingskansen. Maar vandaag is de omgeving waarin dat gedrag zich manifesteert dermate veranderd dat die evolutionaire sturing ons nu belet om tot een duurzaam welzijn te komen.

Dr. Mathieu Snykers, gespecialiseerd in materiaalfysica en kernfusie, was werkzaam bij het Studiecentrum voor Kernenergie in Mol en was verbonden aan de Vrije Universiteit Brussel. Zijn brede interesse in de menswetenschappen groeide nadat hij in 1991 ernstig ziek werd. Hij is auteur van de boeken Overleven met chemotherapie, De verborgen mechanismen van ons bestaan en De zoektocht naar onszelf. Sinds 1998 werkt hij ook als wetenschapsjournalist.

De gesel van Darwin’ is een grondige analyse van de wijze waarop bepaalde menselijke psychologische eigenschappen, die het resultaat zijn van darwinistische processen, enkel de gepaste omgeving nodig hadden om onze aarde uit balans te brengen. Ze is gesteund op een brede waaier van menswetenschappelijke kennis. Beleidsmensen houden er best rekening mee bij het uitstippelen van een toekomstplan. Prof. Johan Braeckman

Plaats van afspraak: Universiteit Antwerpen, Stadscampus, lokaal D015 (1200-12:45 uur). Graag tot dan!

Voor info en reservatie: jurgen.slembrouck@ua.ac.be

Hartelijke groet

Jurgen Slembrouck

Universiteit Antwerpen

03-05-2013 om 16:26 geschreven door elcker-ik centrum  

Aan de hand van de voorzet van Max, wens ik wat bedenkingen op voorhand doorsturen.

1.       Is het tonen van rijkdom niet van alle tijden?
Ja, zeker. Voor het bestaan van de stereo-installatie, stond er bij de ‘betere burgers’ een piano, ook al kon geen mens er op spelen. Deze mensen reden met een luxe karos, getrokken door paarden, als ze op stap gingen. De anderen gingen te voet. Kortom, wie het breed heeft, laat het breed hangen.

2.       Geeft kopen een bevredigend gevoel
Ja, zeker, althans kortstondig. Het is juist hetzelfde als met een goed glas wijn, een lekkere maaltijd, goede seks, enz. Maar de bevrediging is van korte duur, al gauw komt de honger of de goesting terug. Het geeft geen definitief antwoord.

3.       Wat is er nieuw aan het koopgedrag van sommigen?
Vroeger ging men ‘winkelen’ al dan niet met een boodschappenlijstje.
Nu gaat men ‘shoppen’, om de tijd te doden, uit verveling of verslaving.
Vroeger kocht men chique of duurzame dingen (prachtige meubelen bv.), nu gaat het dikwijls om waardeloze prullen, die op een schap of in een kast terecht komen, na een kortstondig gebruik of zelfs zonder gebruikt te zijn. En de reclame (die vroeger niet bestond) wakkert dit aan. Ik geef een voorbeeld en trek het in het belachelijke. Bij Aldi of Lidl kan je over een heel jaar een zonnebril kopen: één om te fietsen, één om te zwemmen, één om berg te beklimmen, één  voor de vakantie, één om te skiën, één voor in de auto, één ….

4.       Van waar die koophonger, dat permanent onlustgevoel?
Zoals ik al eerder in het café vermelde hebben wij een ‘afpakopvoeding’, genoemd de ‘zwarte pedagogie’. Een opvoeding die veel afkeurt en weinig bevestigd, die eerder afremt dan stimuleert, die kwistig is met angst, schuld en kleineren, laat een ‘leeg’ ik achter. Wie weinig ‘is’, wenst veel te ‘hebben’. In een neo-liberale kapitalistische cultuur wordt het ‘lege ego’ niet gestimuleerd om op zoek te gaan: Waarom ben ik zo leeg van binnen, vanwaar komt die leegte, hoe ga ik ermee om, hoe kan ik het deels herstellen? Er is geen tijd voor bezinning. Vandaar dat degene die zo rijk is, dat hij alles kan kopen, nog met die leegte en dat onlustgevoel achter blijft.

5.       Wat zijn de gevolgen?
Al deze spullen moeten gemaakt worden: manuren, energie en grondstoffen.
Deze spullen komen vroeg of laat op het stort: weer manuren, eventueel vervuiling.
Sommigen komen hierdoor in budget problemen: budgetcontrole door het OCMW: weer manuren en veel miserie.

6.       En de economie dan?
Nu de invloed van de katholieke kerk nihil is, is er een nieuwe religie: de economie, met als grote heilige: ‘De 2 % BBP groei’. Je moet geen economie gestudeerd hebben om te beseffen dat deze heilige vroeg of laat af geschaft zal worden en waarschijnlijk eerder vroeg dan laat. Er is nu eenmaal een grens aan deze aarde. Als alle ontwikkelingslanden ontwikkeld zijn en het aantal mensen op aarde stabiel is, zal het gedaan zijn met groeien.

7.       En de GSM, PC, Auto?
Daar is niets mis mee, zolang je geen drie GSM’s of PC’s hebt. En spijtig genoeg dat we meestal onze oude PC moeten dumpen, vooraleer hij versleten is, gewoon omdat hij niet meer werkt met de nieuwe software. Terwijl niemand zit te wachten op die nieuwe sofware.

8.       Wie is de grote winnaar?
Een heel klein percentage van mensen, dat nu al rijk is. Daarnaast die miljarden mensen, wie hun honger voor een paar seconden/minuten gestild is.

9.       Een positieve noot om te eindigen.
Gelukkig zijn er meer een meer tweedehands zaken, zodat al die overbodige spullen een tweede en misschien wel een derde leven kunnen leiden.

29-04-2013 om 08:58 geschreven door elcker-ik centrum  

Filosofisch café van dinsdag 26 maart 2013

Als verslaggever ad interim doe ik een poging om onze filosofische hersenspinsels zo getrouw mogelijk weer te geven.

Wat is een mens?

Beknopt geformuleerd: Een levend  wezen, ontstaan in de loop van miljoenen jaren via een evolutionair proces van eencellig tot homo sapiens.  Deze evolutie zet zich continu door maar zo langzaam dat we er niets van merken.

Een andere definitie: We zijn een bundel van energieën in een bepaalde samenstelling, samenhang en concentratie, zoals alles wat bestaat, de lucht, vogels, enz.

Dit ietwat onwezenlijk uitgangspunt werd niet verder uitgediept maar indien energie wordt beschouwd als een kracht die iets op gang brengt, zou men dit kunnen interpreteren als overdracht van energie vanuit zonne-energie, fotosynthese, de voedselketen, enz.  Zonder lucht of voedsel ook geen mens.  Beide zijn onmisbaar als brandstof om de mens in stand te houden maar er is geen lucht die iets maakt.  Is de celdeling die automatisch op gang komt na de bevruchting, zonder enige tussenkomst, ook niet te verklaren als een vorm van energie?

Ook nog: Alles wat potentie heeft om te evolueren tot mens…  Moeten we zaadcellen en eicellen die potentieel die kiem in zich dragen dan ook als dusdanig beschouwen?  En de goudvis  die evolueerde tot oermens?  Er is ook geen vis die iets maakt…

Wanneer werd een mens een mens? Of:

Wat maakt een mens tot mens?

98% van het DNA van een chimpansee komt overeen met dat van de mens; die 2% op ca. 30.000 genen maken dus het verschil.

De mens heeft daardoor bepaalde fysiologische eigenschappen en vaardigheden die hem onderscheiden van andere zoogdieren:

groter hersenvolume dan soortgelijke primaten

redeneringvermogen

abstract denken

een geheugen dat in staat is herinneringen op te roepen met bijhorende emoties, ook naar de toekomst toe

een moraal

taal

gevoelens

zelfbewustzijn

scheppingsvermogen: beeldhouwkunst, muzikale composities, bouwwerken, enz. die de tand des tijd doorstaan terwijl de makers ervan al eeuwen niet meer bestaan.

Sommige van deze eigenschappen vindt men ook bij dieren maar op een lager niveau (communicatie, gevoelens, denkvermogen…).

Andere menselijke eigenschappen vindt men dan weer niet terug bij bv. pasgeborenen, (taal, zelfbewustzijn,...)  Is een baby dan geen mens?  Of een mentaal/fysiek gehandicapte, een seriemoordenaar, een lijk, een foetus, enz.?  Jawel, maar functioneert niet of nog niet of niet meer als dusdanig.

HET  MENS-ZIJN  (Ontologie?)

Een mens is echter meer dan alleen maar zijn biologische eigenschappen.  Het is de geest van een mens die hem tot mens maakt.  Het lichaam is slechts een omhulsel.  De geest heeft intenties, kan veranderingen veroorzaken in het leven.  Het lichaam is slechts tijdelijk; spiritualiteit blijft bestaan; dit leven is niet het begin noch het einde… Een hypothese die niet te bewijzen valt; het tegenovergestelde echter, dat er geen continuïteit is van de geest, is ook niet te bewijzen.  Men gaat dan ook anders om met een lijk van een mens dan van een huisdier of een plant.

De toekenning van het predicaat “mens” is maatschappelijk en cultureel gebonden.  Voor Spartanen was een kind dat niet voldeed geen volwaardig mens.  Eskimo's lieten ouderlingen afdrijven op een ijsschots. Negers werden als slaven gebruikt en Hitler had ook zo zijn indeling van “onmensen”...

Uitsluitend focussen op fysiologische eigenschappen kan geen oplossing bieden voor ethische problemen als euthanasie, hulp bij zelfdoding, abortus, e.d.  Er is dus een andere benadering nodig. 

Een mens mag een ander mens niet doden maar het mens-zijn, het bestaan als mens en de kwaliteit daarvan is belangrijk.  Elke mens streeft naar geluk en wil pijn vermijden;  we kennen dus een andere betekenis toe aan wat we wel of niet kunnen doen in de context van abortus en euthanasie.

Iemand formuleerde het heel mooi: Juist omdat je een mens als mens blijft zien dat je hem een menswaardig einde wil geven.

ABORTUS

Er zijn voor- en tegenstanders.  Rijst de vraag: vanaf wanneer is een mens een mens (binnen het kader van de ontologie?) 

Vanaf de bevruchting volgens sommigen, maar dan onder een andere gedaante.  Maatstaf is het potentiële; alles wat potentie heeft om te evolueren (een zaadcel en een eicel dan ook?).

Tussen 0 en x-aantal weken mag geaborteerd worden, niet omdat het geen mens is.

Vanaf het moment dat een ongeboren vrucht buiten de baarmoeder levensvatbaar is voor een menswaardig leven, zij het met behulp van moderne technologie.

Waar trekken we de grens?

Tegenstanders

Men moet opbouwen i.p.v. afbreken. 

Nochtans zijn we met zijn allen bezig in versneld tempo de eigen habitat af te breken, en laat men het embryo dat men zo koestert, geboren worden in een gewelddadige wereld waar de mens wordt blootgesteld aan veel brutaler vormen van “afbraak” en aan potentieel onnoemelijk lijden (in België 3 zelfmoorden per dag en 11.000 oproepen bij de zelfmoordlijn). 

Deze dagelijkse realiteit ontkennen kan een goed gevoel geven maar houdt er geen rekening mee dat geweld van alle tijden is, al eeuwenlang, en ook in de actualiteit niet weg te denken valt, wat een continuïteit vanzelfsprekend maakt. 

Vanwege religie: men moet liefde geven aan de mens.

Is dit geen vorm van zelfbedrog?  Is procreëren niet eerder liefde voor zichzelf, een geoorloofde toegift aan het eigen verlangen?

Via religie krijg je ook geen universeel antwoord vanwege de verschillende religies.

Voorstanders

Abortus is aanvaardbaar, niet als systeem maar als weloverwogen noodoplossing in bepaalde omstandigheden en met respect voor het zelfbeschikkingsrecht. Het geluk van een nieuw wezen kan men nooit garanderen en soms is het wenselijker om voorrang te geven aan reeds bestaande mensen.

Abortus kan ook meerdere levens redden en veel leed voorkomen.  Klinkt paradoxaal maar denk bv. aan Kim De Gelder als die zou geaborteerd geweest zijn, of moordzuchtige dictators.

Levenskwaliteit (niet kwantiteit) voor zoveel mogelijk mensen moet primeren; kan men dit oordeel overlaten aan een denkbeeldige God?  Een God die slechts een heel klein percentage van de wereldbevolking begunstigd heeft?

NABESCHOUWING

Elke mens heeft andere inzichten, een andere uitvalsbasis vanuit de eigen leefervaring, milieu, opvoeding, kennis, aanvoelen, enz.  Een consensus is dus niet evident.

Ons inzicht is mee geëvolueerd door het feit dat we nu meer erkenning en empathie tonen voor de gevoelswereld en de eigenheid van de mens.

Wat is uiteindelijk het categorisch verschil tussen mens en dier?

Zijn productiviteit, inventiviteit, creativiteit op hoog niveau, technologische vooruitgang?

Het feit dat een mens de wereld kan beschouwen en wetmatigheden kan definiëren? 

Besef heeft van de samenhang in het universum, de wisselwerking en interactie?  

In staat is tot appreciatie van natuur en schoonheid? 

Of zijn vatbaarheid voor beschaving?

In het boek “Nieuwheid denken”, wordt gesteld dat als een aantal eigenschappen een bepaalde graad van complexiteit bereikt hebben, de evolutie niet kan teruggebracht worden naar een voorgaand niveau.  Onze hersenen blijven verder evolueren tot er op een bepaald moment iets nieuw ontstaat.

04-04-2013 om 10:12 geschreven door elcker-ik centrum  

Dag Filokes,
Ik kreeg van Jos het hieronderstaande mailtje. Mijn vraag was ook wel slordig geformuleerd en had inderdaad moeten zijn of men voor legalisatie was en eventueel aan welke voorwaarden.
Groeten,
Max,

 
Bericht van Jos

ik kan het niet laten om nog een annex te breien aan ons laatste debat.

Toen je de vraag stelde: 'Wie is er voor abortus?', gingen er een vijftal handen de hoogte in. Ik heb dan spontaan gereageerd met: 'Wie voor abortus is moet geaborteerd worden.' Het was eruit voor ik het besefte, maar ik sta nog altijd achter mijn woorden.

Had je de vraag gesteld: 'Wie vindt het goed dat abortus gelegaliseerd is?', dan had ik ook mijn arm opgestoken.

Ik kan niet anders dan denken dat de handenopstekers na de eerste vraag, op de tweede geantwoord hebben, zonder het te beseffen.

Want pro abortus zijn wil toch zeggen dat je tegen alle toekomstig leven bent.

Zo fanatiek schat ik mijn gespreksgenoten niet in, alhoewel sommigen???

Eigenlijk benieuwd het me om de reactie van allen te kennen, dan kan ik de daad bij het woord voegende, volgende keer een revolver meebrengen.

Je mag het op de blog plaatsen, als mail verder sturen, volgende bijeenkomst erop terug komen of er gewoon niets mee doen.

Vriendelijke groeten.

Jos

28-03-2013 om 09:23 geschreven door elcker-ik centrum  

Wat is een mens, wat onderscheidt de mens van een dier?

1. De mens is in staat om te reflecteren over oneindigheid en eeuwigheid, kortom de onbeperktheid van ruimte en tijd.

Ook al zijn de conclusies of resultaten van die onderzoeken weinig concreet of 'bruikbaar', het feit dat de mens daartoe in staat is onderscheid hem van de dieren. In dezelfde context passen de reflecties

omtrent: 'Bestaat er een God en hoe ziet die er dan uit? En wat is de zin van het leven? Ik denk dat de dieren daar niet mee bezig zijn.

2. Geheugen.

Vele dieren tonen een zekere vorm van geheugen te bezitten, door zich aan gewoontepatronen aan te passen.  (Vb. een hond herkent het geluid van de auto van zijn baasje, een paard verlaat spontaan de weg wanneer hij langs zijn stal komt, enz.

Maar de mens beschikt over een ander vorm van geheugen. Wij zijn namelijk in staat een gebeurtenis uit het verleden 'levendig' uit ons geheugen op te roepen, met de daarbij behorende emoties, eventueel zelfs taal. En sterker nog wij kunnen ons gebeurtenissen in de toekomst voorstellen en er de emoties bij denken. De mogelijkheid om gebeurtenissen uit het verleden te kunnen terug 'levendig' te maken is de basis van veel helend therapeutisch werk. De herbeleving van de emoties in een veilige context is de mogelijkheid tot bevrijding.

Wanneer is een blastocyst een mens?

Ik zie in verband hiermee twee scenario's.

1. De bevruchte eicel bevat alle informatie, er wordt in de negen maanden durende periode niets aan toegevoegd, met uitzondering van voedsel, zuurstof,... Dat betekent dat de blastocyst de totale blauwdruk van de toekomstige mens bevat, enerzijds de genetische bouwcellen, daarnaast de intelligentie om het afschuwelijk moeilijk groeiproces tot een goed einde te brengen.

2. De bevruchte eicel ontvangt een 'ziel', de goddelijke intelligentie, als je wil de software, om het met moderne termen te zeggen. De cel zelf bevat dan enkel de hardware. Wanneer het indalen gebeurt, ik zou het niet weten.

Een derde scenario zie ik niet. Wie wel?

Voor beide scenario's is volgens mij het antwoord verschillend. Maar dat vertel ik nu nog niet.

Met vriendelijke groeten.

Jos

21-03-2013 om 11:17 geschreven door elcker-ik centrum  

Mens zijn, dat doe je samen

De wereld volgens ubuntu, de Afrikaanse tegenhanger van Descartes' 'Ik denk, dus ik ben'.

Tijn Touber | 69 augustus 2004 issue

De Afrikaanse tegenhanger van de westerse, op Descartes gebaseerde filosofie ‘ik denk, dus ik ben’, heet ubuntu en luidt ongeveer zo: ‘Ik ben omdat jij bent.’ Of: ‘Ik besta in de mate waarin anderen mij erkennen en respecteren.’ Deze humanistische filosofie is over het hele Afrikaanse continent te vinden. De traditionele Afrikaanse levensstijl – met zijn overgangsriten, de verschillende generaties die met elkaar samenleven en het respect voor de voorouders – is gebaseerd op het principe dat je niet in je eentje mens kan zijn. Daarvoor heb je anderen nodig. Een mens zijn, dat doe je samen.

Alle Afrikaanse talen kennen een woord dat de individuele persoon definieert (umuntu) en een woord dat de mens in zijn sociale context plaatst (ubuntu). Geformuleerd als een definitie uit de sociologie berust ubuntu op het idee dat mensen bestaan bij de gratie van de gemeenschap waartoe zij behoren en dat hun waardigheid wordt ontleend aan de mate waarin zij verantwoordelijkheid nemen voor de andere leden van de gemeenschap. Je identiteit wordt niet zozeer gevormd door een innerlijke zoektocht, maar door een betekenisvolle relatie met je gemeenschap aan te gaan. Sterker nog: je persoonlijke identiteit wordt bepaald door de bijdrage die je aan de gemeenschap levert.

Het idee dat ‘het doel de middelen heiligt’ gaat in ubuntu nooit op. Lenin zei ooit dat ‘het niet verkeerd is om te bedriegen, liegen, beloften te verbreken of zelfs menselijk leven te vernietigen als het “voor de goede zaak” is’. Ubuntu stelt resoluut: ‘Wie een mens doodt, doodt de hele mensheid. Wie een mens redt, redt de hele mensheid.’ De filosofie van ubuntu gaat ervan uit, dat ieder mens in staat is te evolueren naar een hoger plan. Het toppunt van menselijkheid is het talent om in vrede met je medemens te leven.

Compassie staat centraal. Afrikanen staan dan ook bekend om hun ukwenana, wat betekent dat je iets geeft of deelt, zonder daarvoor iets terug te verwachten. In het verlengde hiervan ligt ukusisa, een vorm van investering waarbij de rijken iets afstaan aan de minder bedeelden van de gemeenschap. Zo kan een gezin een koe of geit afstaan, waardoor een arm gemeenschapslid de kans krijgt eveneens een zelfstandig bestaan op te bouwen. Ukusisa brengt de ontvanger niet in verlegenheid, maar maakt hem meer deel van de gemeenschap. In plaats van ngiyabonga, dankjewel, te zeggen, kan de ontvanger ume njalo zeggen, hetgeen betekent: ‘moge u voor altijd staan’.

Ubuntu is niet alleen een filosofie, maar vooral ook erg praktisch en alledaags. Het begint er mee dat je weet hoe je iemand groet. In de Shonataal van Zimbabwe klinkt een ochtendgroet zo:
‘Mangwani. Marara sei?’ (‘Goedemorgen. Heb je goed geslapen?’)
‘Ndarara, kana mararawo.’ (‘Ik heb goed geslapen als jij goed hebt geslapen.’)

18-03-2013 om 10:40 geschreven door elcker-ik centrum  

Beste filokes,

Op dinsdag 26/3 zetten we onze tanden in een echt filosofisch onderwerp: de ontologie van de mens.  Amai, als dat maar goed komt  ?!

Logos =  woord of leer  en ontos = van het zijnde.   Aristoteles (384-322 v.Chr. ) schreef als eerste zin in het boek Gamma van zijn metafysica: Er is een weten dat het zijnde als zijnde onderzoekt. Als jet woord gaat opzoeken zal je zoals gewoonlijk merken dat het woord in de loop van de geschiedenis weer een aantal nuanceverschillen heeft opgelopen en bij verschillende auteurs soms andere dingen betekent.  Maar, ne compliquons pas les choses, laten wij het er maar op houden dat we ons gaan bezighouden met de vraag: Wat IS de mens? Dat zal al ruim ingewikkeld genoeg zijn, want probeer het maar, simpel is het niet. Diezelfde Aristo had o.a. over een zoön politicon, vrij vertaald, een sociaal levend wezen. Maar wolven zijn ook sociale dieren. Dus daar schieten we niet veel mee op.

Zeer vaak probeert men de mens te definiëren in vergelijking met dieren,  maar dan moet je regelmatig je definitie bijsturen want steeds vaker ontdekt de wetenschap dat dieren minstens over  een soort proto-vorm  beschikken van de eigenschap waar wij dan zo fier over zijn. Je leest dan: de mens is het enige dier dat… b.v. taal bezit. Quod non, natuurlijk. Nadien, het enige dier dat werktuigen gebruikt…Ook niet waar natuurlijk. Enz… 

Toen dacht men  - en zeer veel mensen zullen dat tot op heden  nog vinden -  dat de mens het enige wezen was dat over een moraal beschikte. Valt ook niet vol te houden. Bij sommige hogere dieren die sociaal leven is een soort proto-moraal vastgesteld. Niet in onze cultureel ontwikkelde vorm met afgesproken spelregels natuurlijk, maar toch met duidelijk gevoel voor wat wel en niet als rechtvaardig wordt ervaren bij het samenwerken.

Er is dus blijkbaar voor allerlei eigenschappen en bekwaamheden een continuüm van dier tot mens  wat het moeilijk maakt om op die manier een duidelijke scheidslijn te trekken die het mogelijk maakt om te zeggen: dit is een mens en dit is een dier. In puur abstracte principiële zin natuurlijk. Niemand doet moeilijk over het feit dat een goudvis iets anders is dan een mensAlhoewel?  Wij mogen geen mensen eten, maar wel dieren. Is dat zo? Wel runderen, maar geen honden en poezen? En hoe zit het dan met paarden? . Is het überhaupt wel mogelijk om op een continuüm een scheidslijn te trekken? Toch moeten we dat vaak doen in het leven, telkens we ons een oordeel proberen te vormen.

En dan hebben we het nog niet over een nog veel heikeler thema. Vanaf wanneer is een blastocyst  ( een bevruchte eicel )  een mens? Bij 16 of 32 cellen? Na X weken of Y maanden?  En waarom dan?

Of onmiddellijk bij de bevruchting? En waarom dan?

Je ziet, een onderwerp waar iedereen zeker een mening zal over hebben, maar je weet  dat ik - slecht karakter -  zal klaar zitten met één zeer eenvoudige vraag: Waarom is dat zo?

Werk aan de winkel voor onze grijze cellen. Tot dinsdag 26/3

Max

17-03-2013 om 12:14 geschreven door elcker-ik centrum  

Geachte mevrouw

Geachte heer

UCSIA vzw en Antwerp Management School nodigen u graag uit op een lezing door em. prof. dr. Luc Bouckaert: Als de problemen onoplosbaar zijn, over crisis en spiritualiteit.  

De lezing vindt plaats op donderdag 18 april 2013 om 18:00 uur in Aula R.001, Rodestraat 14, 2000 Antwerpen .

Hartelijk welkom!  U kunt gratis deelnemen, maar we verzoeken u om tijdig uw plaats te reserveren met het online inschrijvingsformulier.

Meer informatie vindt u op onze website: www.ucsia.org.

Met vriendelijke groet

UCSIA

14-03-2013 om 16:52 geschreven door elcker-ik centrum  

VERSLAG VAN DE DIALOOG OP 26 Februari 2013

Onderwerp : SPERMA DONOR

--- Bepaalde instellingen vermelden via de media een tekort aan sperma donors.                                            

      Maar bij een sperma donor komt het neer op een ontlopen van zijn verantwoordelijkheid.

     En hij wordt er nog voor betaald ook .Kinderen ervaren daardoor soms een gebrek aan

    liefde , vandaar het zoeken naar de biologische ouder.

---Er is een probleem met overbevolking , denk aan Afrika : sperma van wie ? een groot

    Aantal kinderen van één vader ,kinderen bevinden zich in de anonimiteit , een kind moet

    CENTRAAL staan , lesbiennes passen ook niet in dat kader.

---De vraag naar sperma donors blijft stijgen , we dienen dus rekening te houden met de WENS

    van die vrouwen . Wat is het alternatief?  Gun iedereen zijn  kind .

---De gevaren van de bevolking aangroei mag men niet onderschatten in bepaalde gebieden   

     van Afrika : ouderloze kinderen  , spanningen en agressie in bepaalde streken leiden tot

    geweld en oorlogen , vluchtelingen kampen en uitzichtloze situaties ook voor veilige opvang.

---het kind van de donor moet volgens de wet over het recht beschikken om contact

    op te nemen met zijn biologische vader  en  omgekeerd.

---Sommige tegenstanders van het donor systeem leggen te veel nadruk  op het EIGEN

    GENETISCH kind

---Vroeger had haast iedereen een EIGEN gezin , was dat altijd zo ideaal ?  neen,

   Daar stond het kind ook niet altijd centraal . Het belangrijkste is een ‘goeie thuis’

---Een donor is niet per definitie een onverantwoordelijk iemand , is eerder iemand

    met besef  voor de kindernood van de mensen net zoals een bloeddonor besef heeft

    van de noodtoestand van een patient.

---Overbevolking is wel een bedreiging  maar die staat LOS van de donorproblematiek.

---In China bestaat de VERPLICHTE  kinderbeperking  tot één kind per gezin al enige

   Jaren met als gevolg dat meisjes dikwijls geaborteerd worden ,of erger.

---De mogelijkheden om kinderen te adopteren zijn nog beperkt in Europa , er is nood

   aan versoepeling van de voorwaarden .

---Bij  sperma donatie gaat het om de kwaliteit boven de kwantiteit ,wat dat betreft

   Is een strenge controle noodzakelijk.

NABESCHOUWINGEN :

Het vrouwelijk gezelschap was hier ( nog maar eens)meer aan bod , wat gezien het onderwerp

te verwachten was .Het ging eigenlijk tussen de  keuze  voor donatie en deze voor adoptie .

Alhoewel een derde groep onder bepaalde voorwaarden , zowel adoptie als donatie

aanvaardbaar achtten .

Misschien ter verduidelijking voor sommigen ,hier enkele informaties, opgevangen

tijdens een uitzending van de “kruitfabriek” op 13 -2-2013 :

Limburg zoekt sperma :  prof. Willem Ombelet  wil in het ziekenhuis van Genk een sperma bank

Oprichten  die een beeld nastreeft van de bevolkingssamenstelling in onze contreien.

Tot op vandaag  is het Deens sperma het enige exportproduct , verspreid over gans Europa.

De bedoeling is volledig onafhankelijk te worden van het Deens product. Daarvoor en ook

Gezien de schaarste van het sperma product ,is de oprichting van de kliniek noodzakelijk.

Moeilijkheid : er is veel steun nodig , zowel op financieel vlak als op het terrein van de

donors, maar alle reclame daaromtrent is nog verboden.

Anonimiteit voor de donor is voor 100% gegarandeerd , zijn identiteit wordt in p.c.

opgenomen. Na een vragenlijst volgt nog een controle met test aangaande erfelijkheid

en mogelijke infecties . Alleen donors tussen de 21 en 45 jaar komen in aanmerking.

De kliniek beoogt een mengeling van etnische groepen . De vergoeding aan de donors

Bedraagt  50 à 85 euro . Slechts 6 personen mogen bevrucht worden via één donor.

De ideale donor ;zoals de bloedgever , werkt in het kader van de solidariteit.

Tot slot voor diegenen die toch nog niet uit hun twijfel raken , de mening van

Etienne Vermeersch  betreffende de ‘sperma donor’ :

“Over draagmoederschap , heb ik  nog altijd een aarzelend standpunt . Ik heb respect voor

mensen met een sterke kinderwens. Maar dat moeder een kind negen maanden draagt

schept zowel biologisch als cultureel een band en een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

Als het draagmoederschap ‘normaal’ wordt , kan die verantwoordelijkheid verminderen

VREES IK… Daarom ook heb ik zelf nooit geen sperma gegeven.”

Tot daar filokes , tot ziens  in de sperma kliniek van Genk , ………of toch maar niet ?

Steeds ontvankelijk voor commentaar     Swa Schoeters.

06-03-2013 om 19:10 geschreven door elcker-ik centrum  

23-02-2013 om 09:48 geschreven door elcker-ik centrum  

21-02-2013 om 11:26 geschreven door elcker-ik centrum  

VERSLAG VAN DE DIALOOG OP 29 JANUARI 2013

Onderwerp:  ontwikkelingshulp

Reacties vanuit de groep : Mogelijke hulpbronnen worden overwogen : internationaal,

Nationaal, ngo’s , privé initiatief en technologische hulp

--Er is twijfel en onzekerheid  t.o.v .de betrouwbaarheid van  de overheden in bepaalde hulp-

   behoevende staten . De spanningen tussen rebellen en overheid doet de vraag oprijzen

   of plaatselijke gemeenschappen  niet eerder in aanmerking komen voor hulpverlening.

   In ieder geval is meer transparantie noodzakelijk.

--18000 VN vredessoldaten werden reeds ingezet in het kader van een internationale

   solidariteit. Kunnen we verwachten dat de internationale gemeenschap krachtdadiger

   zal optreden tegen war lords en sommige zogenaamde rebellen ?(o.a. in oost Congo)

--De betrokken landen moeten op eigen kracht kunnen doorzetten ,de nodige structuren

   moeten  duidelijk omschreven worden en in werking gesteld

--  Is de hulp die wij overwegen (individueel) uit gewetensbezwaar of uit edelmoedigheid?

--Als een mens als individualist toch beschaamdheid ervaart ,dan is zijn hulpverlening een

  uiting van naastenliefde.

---We staan voor een dilemma , we raken het vertrouwen kwijt  in de hulpdiensten ,

   Wat te doen  ? gewoontegetrouw verder,  met steun aan de diensten , of beslissen alle

   hulp stop te zetten . Het straatje zonder einde mondt dan uit in onpersoonlijkheid

   en onverschilligheid.

---Zinnige hulpverlening , ook zuiver financieel , beoogt de mens  tot ZELFSTANDIGHEID

    te brengen , als dat niet lukt dan verkommert de zelfstandigheid tot AFHANKELIJKHEID.

---Zuiver technisch zou men inderdaad hulp kunnen verlenen , maar de bevolking van die

   Landen  kijken op een  ANDERE WIJZE tegen het leven aan . Gezonde hulpverlening  is

   op basis van WEDERKERIGHEID , dan is het resultaat merkbaar. Hulp krijgen uit

   gewetensnood is destructief , onproductief  en zelfs psychologisch nadelig . De haast

   overdreven agressieve hulpaanbieding is een vorm van EKONOMISCHE  UITBUITING.

   Het is een  PATERNALISTISCH E  benadering vanuit onze eigen westerse cultuur .

---Hulp kan inderdaad leiden tot hulpeloosheid , waardoor een slachtofferrol ontstaat .

---Alfertin  : Door sommigen als positief voorbeeld vermeld , dat met micro krediet-

   Instellingen en fair trade verenigingen , kredieten toekent  aan plaatselijke,  eerder beperkte

   Initiatieven.

---Hulpverlening kan zich ook richten op de uitbouw van een of meerdere  plaatselijke   

    onderwijsinstellingen  ,  maar de rol van de overheid en de gender problematiek  kunnen

   dergelijke initiatieven bemoeilijken. De overheid zou de nadruk kunnen leggen  op de nodige

   onderdanigheid  bij de leerlingen , wat kan leiden tot een ‘schijnvertoning’  dat niets heeft

   van een hulp project maar eerder als een ‘politiek spel ‘dient begrepen.

---In ieder geval hebben vrouwen ter plaatse al bewezen een belangrijke bijdrage te kunnen

     Leveren  zowel op vlak van opvoeding , onderwijs  en zelfs wat betreft economische     

     initiatieven  .   

NABESCHOUWINGEN :

 Iemand  stelde de vraag  wat er van de oorspronkelijke mening  overbleef

in verband met ontwikkelingshulp , na de dialoog. Ik kon er geen duidelijk antwoord op geven.

Ja kan toch niet verwachten dat dergelijke ingewikkelde complexe materie , na enkele

gesprekken , met gevarieerde uitlatingen een duidelijk inzicht zou mogelijk maken. Ook

daarvoor is meer expertise nodig , vandaar dat ik sommige uitspraken nader onderzocht heb

ten behoeve van de twijfels en de onzekerheden  die tot uiting kwamen.                                                                                              

In verband met Alterfin  : cooperatief vennootschap opgericht in 1994 , investeert  in micro-

kredietinstellingen  en de vereniging van ‘Fair Trade’ producten in Afrika , Azie en Latijns

Amerika . De organisaties verstrekken krediet aan duizenden kleine boeren  en ondernemers.

Zij willen bijdragen  tot meer  ‘MENSELIJKE WAARDIGHEID ‘ in ontwikkelingslanden , door

het promoten van INDIVIDUELE  en COLLECTIEVE economische aktiviteiten , die LOKAAL  worden

opgestart , gericht naar DUURZAME ontwikkeling . Financiele diensten worden aangeboden

door lokale , duurzame en TRANSPARANTE  instellingen .

Voor projecten op vlak van ONDERWIJS , blijven giften de enige weg. Niet zo voor economische

projecten want daardoor zou een markt  ontwrichting kunnen ontstaan . Vandaar zijn ze aangewezen

op kredietverstrekking .

66% van de klanten zijn VROUWEN .

Niet financiele  producten  : 56% van de klanten doen beroep op diensten ter versterking  van

de positie van vrouw.

53% vraagt om opleiding voor volwassenen .

Ik heb me beperkt tot die informatie die kan gerelateerd  worden  aan opmerkingen en

bedenkingen vanuit de dialoog. Het micro krediet lijkt  een  POSITIEF  ELEMENT in het kader van ontwikkelingshulp , maar verdere expertise blijft een noodzaak.    Voor meer  informatie: internet   onder   ‘Alterfin’   .   

In verband met microkrediet :

Mohammad Yunus  ,  Bangladesh  : De ‘vader’ van het microkrediet systeem , oprichter van

De ‘Grameen bank’ (dorpsbank) ,waardoor hij in 2006 de Nobelprijs voor de vrede ontvangt.

Wordt ook de bankier van de armen genoemd. Hij stelt zich als doel :afschaffing van de armoe

In de wereld.   Zijn klantenbestand bestaat voor 97% uit vrouwen . Meer dan een miljoen

vrouwen zijn daardoor uit de armoe gelicht.(de overheid in Bagladesh  tracht Yunus te

vervangen en conrole op de bank uit te oefenen , niet alleen uit financieel oogpunt ,eerder

nog vanwege de gerichtheid van de hulp op vrouwen.)

Kennis link NL , wetenschappelijke webside : “ Naar onze mening is het microkrediet ‘ALLEEN’,

niet in staat de armoe in de wereld VOLDOENDE te verminderen . Daarom moet men meer

inspelen op gebied van scholing en gezondheidszorg. Opletten voor een toenemende

commercialisering  waardoor men van de groepslening wil overstappen naar individuele

leningen met de nadruk op leningen van  grotere omslag.” (kennis link NL)

Intussen wordt het microkrediet ook toegepast in Brazilie (Dilma Roussef) en in Argentinie

(Christina Kirchner) als middelen tegen de armoe.

Het lijkt er dus wel op dat ontwikkelingshulp niet overal enkel ‘politiek spel’ is.

To slot :

Geldelijke hulpverlening  is en blijft voor iedereen , afhankelijk van zijn inkomen.

(niet zo voor Bill Gates en Warren Buffet  uiteraard) Ook  kinderen en kleinkinderen

kunnen soms hulpbehoevend zijn. Het is dus niet uitgesloten dat een tegemoetkoming

daar practisch volledig aan opgaat. In de hoop op ‘wederkerigheid’ blijven wij ook

verantwoordelijk voor ons nageslacht ,  al is de term ontwikkelingshulp hier niet van

toepassing , net zo min als de uitspraak ‘eigen volk eerst’ .

 Altijd ontvankelijk voor bevraging en kritiek              Swa Schoeters

09-02-2013 om 18:26 geschreven door elcker-ik centrum  

 Beste Filokes,

Toen ons volgende onderwerp in de bus viel (of uit de bus kwam ?!)  vonden een aantal mensen dat toch wel heel ver van hun bed.  Het onderwerp was ‘ spermadonors” .  En inderdaad, ik denk niet dat ze met dat van mij nog heel veel kunnen aanvangen.

 Maar wees gerust, het gaat natuurlijk niet over de triviale, want fysieke, maar over de ethische, dus filosofische aspecten.  Wie er nog mocht aan twijfelen, ethiek is een volwaardig –  belangrijk zelfs – onderdeel van de filosofie.

Aanleiding was een krantenbericht waarin de studenten van de K(atholieke) U.L.  opgeroepen werden sperma te doneren en dat ze daar X euro zouden voor krijgen. Bloed geven gebeurt  echter  gratis. Merkwaardig verschil, maar dat terzijde.

Iemand vroeg zich af hoe het dan met het ethisch aanvoelen van die donors zat. Hebben die er dan geen probleem mee dat er binnen pakweg  9 maanden ettelijke kinderen  zullen rondlopen die eigenlijk papa moeten  zeggen? En de opvoedende vader is dat dan geen echte vader ?  Of ligt de kern van het vader zijn in de opvoeding en slechts gedeeltelijk in de fysieke component?  Of is het iets waar wij, de buitenstaanders, zich hoe dan ook niet mee te bemoeien hebben. Als de donor en de wensouders akkoord zijn, wat is dan het probleem?  Enz enz…

Nadenken en verwoorden, maar steeds je standpunt tegen het licht houden. Bij voorbeeld door je af te vragen of je standpunt ….., juist, …standhoudt,  mocht je geconfronteerd worden ( denkbeeldig, gezien de gemiddelde leeftijd ) met de onvruchtbaarheid van de mannelijke partner in je relatie?

Stel je bent dertig en de klok tikt en je blijkt ( of je partner voor de dames) infertiel te zijn. En er is een grote kinderwens. Toch maar naar de spermabank?   

En nu we toch bezig zijn. Wat als de vrouw infertiel is? Een eicel inplanten?

Voor de tegenstanders van grote vrijheid in ethische wetten:  Vraag je steeds af wat je argumentatie is als je poneert dat b.v. een ‘heilig’ want levend statuut heeft

Voor de voorstanders: Als je vindt dat een beginnend embryo – een blastocyst – slechts enkele cellen zijn die enkel  in potentie mens zijn, vraag je dan ook af of er niet zoiets is als een symbolische orde waarbij die enkele cellen voor het koppel in kwestie veel meer betekent dan dat  puur fysieke feit.

Stof tot nadenken in overvloed. We zien mekaar dinsdag 26/2/2013 Als je vooraf al iets te melden hebt, het blog!!

Groeten,

Max

09-02-2013 om 17:14 geschreven door elcker-ik centrum  

Beste filokes,

Zie hieronder voor een uitstekende en goed beargumenteerde tekst van jullie cafévriendin Gilberte. Of ik het er mee eens ben of niet doet niet terzake, maar hij is wel helder opgebouwd. Naar aanleiding van recente politieke feiten  in onze "koekestad" zat Gilberte met iets in haar maag.  Maar één en ander was nog niet helemaal helder en dat bleef in haar achterhoofd zeuren. Ik gaf haar het advies om zich, in plaats van te blijven malen, achter de PC te zetten en haar gedachten op papier te zetten, te herlezen eventueel te herverwoorden. Zie hieronder het resultaat. Zodra je de tekst leest zal het duidelijk zijn waarover het gaat. Het laat zich gemakkelijk raden waar ze mee zat. Gilberte is iemand die zich open en tolerant opstelt en al helemaal geen raciste is, maar ...., ja, maar wat? Lees maar en toon jullie appreciatie voor haar inzet, ook en misschien wel vooral, als je het niet met haar eens bent. Maar doe dat dan zoals zij het gedaan heeft, met argumenten en niet met loze kreten vanuit de buik. 
Noteer ook de structuur van haar tekst.

Een korte inleiding waarin ze zegt waarover het gaat.
De argumenten van de opponent in diens eigen woorden.
De stelselmatige en duidelijk weerlegging of nuancering van die beweringen.
Het expliciteren van haar eigen standpunt.
Conclusie en oproep.

Ik licht er ter illustratie één zinnetje uit, dat nog niet zo meteen opvalt in het geheel, maar dat in al zijn eenvoud perfect illustreert hoe je een analyse maakt van de te verwerpen argumentatie en die dan ook stap voor stap mèt een tegenargument en niet met een of andere culpabiliserende uitroep ( Dat is racistisch!!!) , weerlegt.

 “Nadine Peeters verdedigt onnodig de bekwaamheid van Karima gezien niemand een verband had  gelegd tussen die bekwaamheid en haar hoofddoek.  “

Geniet ervan en doe mij, jezelf en Gilberte een plezier door opbouwend te reageren.

Tot volgende keer

Max

 







RELIGIEUZE  SYMBOLEN  IN  DE  POLITIEK

N.a.v. de recente verkiezingen van het stadsbestuur in Antwerpen waarbij enkele verkozenen met religieuze kentekens de eed aflegden onder protest van het Vlaams Belang, schreef fractievoorzitster Nadine Peeters van Pvda, het volgende:

“...de nieuwe bestuursploeg die die diversiteit goed weerspiegelt. Net zoals ook deze districtsraad zelf de diversiteit uitdrukt, allemaal Antwerpenaars die verkozen zijn, sommige van Joodse komaf, iemand van Pakistaanse afkomst, verschillende raadsleden met Marokkaanse roots, een raadslid van Afrikaanse afkomst.
Gaan we katholieke verkozenen, met een kruisje, verbieden om in de districtsraad te zetelen?
Gaan we joodse verkozenen, zoals Samuel Markowitz, die met een keppeltje in de raad zetelt, verbieden op de districtsraad aanwezig te zijn?
Gaan we verkozenen met een islamitische achtergrond, zoals raadslid Karima Maliki, verbieden om in de districtsraad aanwezig te zijn? 
Waar ligt de grens? Het kan niet zijn dat mensen worden uitgesloten op basis van afkomst, geslacht of religie. Dat is pas discriminatie, dat is pas een schending van de democratische uitgangspunten. 
Gelijkheid van kansen tussen mannen en vrouwen is een zaak die ons, als PVDA, nauw aan het hart ligt. Maar wanneer die gelijkheid misbruikt wordt om een hele groep vrouwen uit te sluiten, dan zullen we ons daar ook als eersten tegen verzetten.
Wij zijn tegen de dwang, in beide gevallen. De hoofddoek verplichten of hoofddoek verbieden: in beide gevallen is het achterliggende principe dwang. Dan praten we niet meer over de vrijheid van religieuze beleving, en zeker niet meer over de vrije keuze van vrouwen.
Wat ons betreft, is religie een privézaak. In die zin maakt het ons niet veel uit van welke afkomst je bent of welke religie je aanhangt.
Wij geloven in Karima omdat zij, vanuit haar eigen ervaring, heel goed weet wat het probleem van overbevolkte scholen is, wat het betekent om jaren en jaren op de wachtlijst voor een sociale woning te staan, wat het betekent om in een buurt zoals het Kiel te wonen, wat het betekent als er weinig betaalbare gezondheidszorg bestaat en wat het betekent om slachtoffer te zijn van discriminatie.
Laat ons alsjeblief ook in dit district inzetten op een beleid dat uitgaat van de noden van de inwoners en dat probeert hen te verbinden in plaats van te verdelen. Dat is alvast onze inzet voor de komende zes jaren.”

Tot hier de argumenten van de Pvda die m.i. ofwel volledig naast de kwestie zijn ofwel de zaak verdraaien of verkeerd interpreteren. 

De vraag om TIJDENS  het uitoefenen van een politieke functie geen religieuze kentekens te dragen betekent NIET dat er mensen worden uitgesloten of gediscrimineerd worden, heeft niets te maken  met (on)gelijkheid van kansen tussen mannen en vrouwen, noch een verbod om in de districtsraad te zetelen, noch het uitsluiten van een hele groep vrouwen, noch het ontnemen van de vrijheid van religieuze beleving, heeft al helemaal niets te maken met de origine of de religie van de verkozenen en  hun bekwaamheid wordt evenmin ter discussie gesteld.

Er wordt te pas en te onpas geschermd met het recht op godsdienstvrijheid.  Blijkbaar zijn onze politici de decennialange strijd vergeten om godsdienst uit de politiek te weren en de macht van de kerk in te perken om uiteindelijk de scheiding van kerk en staat te bekomen in de grondwet.  (Of een “scheiding van moskee/synagoog en staat” hier ook onder valt...?)

Door de groeiende multiculturaliteit in onze samenleving dreigt deze verworvenheid ongemerkt af te brokkelen.  Het toelaten van religieuze kentekens in het stadsbestuur is een eerste stap in het doorbreken ervan.  Hierdoor dreigt de neutraliteit van bestuursorganen in het gedrang te komen.  Ik vrees dat het belang hiervan onderschat wordt en de gevolgen over het hoofd worden gezien.  Wij moeten voorkomen dat belangrijke verworvenheden en waarden dreigen verloren te gaan.

Waar schuilt het gevaar?  Bij de eedaflegging was een groep moslima's (met hoofddoek) aanwezig om Karima te steunen.  Door hun kledij profileren zij zich als een aparte groep die, op basis van een godsdienstige samenhorigheid, los staat van zij die er niet bijhoren.  Het is juist dit onderscheid (dat niet cultureel is) dat het volk verdeelt in “wij en zij” i.p.v. het te verbinden.  Nadine Peeters draait de zaken dus om.  Het stadsbestuur moet er zijn voor  ALLE  Antwerpenaren, ongeacht hun geloof of afkomst. 

Bij de volgende verkiezingen kunnen religieuze symbolen het stemgedrag beïnvloeden en wordt een toename ervan voorspelbaar.  De kuddegeest van gelijkgezinden zal doorslaggevend zijn; broeder- en zusterschap (gescheiden collectivisme...) is tenslotte één van de basisprincipes van bepaalde godsdiensten.  Een gevaarlijk principe dat bij het kleinste incident aanleiding kan geven tot impulsieve reacties wat, met de huidige technologische middelen (SMS, sociale netwerken) snel kan ontaarden in baldadigheden en geweld. 

Wat als na verloop van tijd in het stadsbestuur 40% een hoofddoek of keppeltje draagt?  Het is niet ondenkbaar dat er dan een verbreid protest op gang komt tussen voor- en tegenstanders.  Politici moeten anticiperen op zulke ontwikkelingen.  Nú is het cruciale moment om in te grijpen; het zou verkeerd zijn om af te wachten tot kleine problemen uitgroeien tot onoverkomelijke conflictsituaties. 

Wat als er in een volgend stadium een eigen partij wordt opgericht op grond van godsdienstige overtuiging?  Bepaalde groepen kunnen de overhand krijgen en dan is er van neutraliteit bij de overheid geen sprake meer.  Dan zijn Egyptische toestanden niet ondenkbaar.  Politici hebben de morele plicht om het volk hiervoor te behoeden. 

Als godsdienst dan toch een privé zaak is, en dat is het ook, dan horen religieuze kentekens niet in het stadhuis.  Een “dresscode” opleggen tijdens het uitoefenen van een officieel ambt of in een publieke functie doet geen afbreuk aan godsdienstvrijheid noch het recht om in een bestuursorgaan te zetelen.  Afstand doen van de eigen geloofsovertuiging is evenmin een voorwaarde om recht te hebben op een zitje in het stadsbestuur. 

Van discriminatie,  een woord dat maar al te graag misbruikt wordt in een vermeende slachtofferrol, is hier hoegenaamd geen sprake; niemand wordt uitgesloten of ongelijk behandeld als de regel geldt voor iedereen zonder onderscheid; zij die er zich niet kunnen in vinden sluiten zichzelf uit.  Dat is wat godsdienst met mensen doet: het autonome denken belemmeren.  Jammer, want zij maken zichzelf tot slachtoffer.

Gedrags- en dresscodes gelden bij allerhande gelegenheden en zijn de normaalste zaak in onze maatschappij, zowel op de werkvloer als privé; niemand die daar een probleem van maakt.  Zelf heb ik op mijn werk nooit een lange broek mogen dragen en daar heb ik mij gewoon bij neergelegd. 

Een verbod op religieuze kentekens aanvaarden in een politieke functie getuigt van respect en empathie voor andere levensbeschouwingen.  Noem het wellevendheid of fatsoen of een elementaire beleefdheid tegenover andersdenkenden.  Wie dit niet begrijpt geeft blijk van een gebrekkig inzicht in psycho-sociale wetmatigheden.

Er zijn discrete symbolen maar ook opzichtige... Alleszins scheppen ze een bepaalde sfeer.  Stel je voor dat katholieken een kruis van 20 cm. zouden dragen op hun borst of dat in een bestuursvergadering of politiek debat op TV iedereen een T-shirt zou dragen met daarop zijn levensvisie.  Door de kwestie uit te vergroten wordt het misschien duidelijk dat het veruiterlijken van een ideologie niet wenselijk is.

Dat ik niet de enige ben die voorstander is van een regeling bewijst de heisa en de polemiek die al jaren rond  dit thema woedt.  Blijkbaar zijn er meerdere mensen die dit uiterlijk vertoon als onaangenaam ervaren.  Als men dit algemeen gevoel in de samenleving blijft negeren en associëren met racisme of islamofobie, etc., zal het ongenoegen onder een andere vorm opduiken; een verrechtsing?  Merkwaardig toch dat er omtrent Afrikanen, Chinezen of eender welke andere bevolkingsgroep, geen pennestrijd ontstaat.  Dit geeft te denken...

Persoonlijk stoort het mij om voortdurend en overal geconfronteerd te worden met een bepaalde god. Dit geeft aanleiding tot allerlei negatieve associaties die mijn gemoedstoestand beïnvloeden.

Het zou een goed compromis zijn om een dresscode in te voeren bij alle gemeentelijke diensten en publieke plaatsen waar mensen een taak vervullen; ook de vrijheid van de werkgever moet gewaarborgd zijn.

Een samenleving zonder regels kan niet functioneren.  Vrede kan nooit gedijen op absolute vrijheden.  Dat er aan godsdienstvrijheid ook grenzen zijn illustreert volgend voorbeeld:  stel dat tijdens de ramadan om 4 uur 's morgens op de minaret luidkeels wordt afgeroepen dat men eten en drinken moet staken tot zonsondergang.  Wie ooit een moslimland bezocht, kent dit verschijnsel.  Als dit hier zou worden toegelaten kan men zich wel aan een volksopstand verwachten. 

Dat godsdiensten een bedreiging vormen voor vrede hoeft geen betoog; niet alleen het (recente) verleden maar ook de actualiteit zijn daar het levend bewijs van.  En het is niet door de tolerantie te verhogen dat die vrede kan gewaarborgd worden.  Dat zou te kortzichtig zijn.  Integendeel, een te grote mate van tolerantie is nefast voor het algemeen welzijn; vandaar dat duidelijk afgebakende compromissen noodzakelijk zijn.  Aparte zwemuren bv. horen daar niet bij omdat dit de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in stand houdt.  Dit hoort niet in een democratie waar het gelijkheidsbeginsel verankerd is in het verdrag van de rechten van de mens.

In een samenleving met uiteenlopende geloven en overtuigingen houdt elke veruiterlijking van religieuze symbolen een potentiële provocatie in.  Daar waar culturele verschillen verrijkend zijn, blijven ideologische verschillen beter op de achtergrond in het belang van de multiculturele samenleving.  Een verantwoordelijkheid die politici op zich moeten nemen.

Het verbod op religieuze symbolen in scholen is empirisch gegroeid en zal het harmonieus en vredevol samenleven ten goede komen, dat is al bewezen, en hopelijk ook een halt toeroepen aan de hegemonie van de man.  Dit heet compromissen sluiten binnen de relatieve vrijheden van godsdienstbeleving. 

Steeds weer hoor ik de vraag: “waar trek je de grens?”  Mijn antwoord: politici die niet in staat zijn  een oplossing te vinden voor zo'n eenvoudig probleem, zijn die functie niet waard.

Nadine Peeters verdedigt onnodig de bekwaamheid van Karima gezien niemand een verband had  gelegd tussen die bekwaamheid en haar hoofddoek.  Als er al een verband zou zijn dan is dit wel dat de toenemende tendens naar meer segregatie verder in de hand wordt gewerkt juist door manifest te tonen dat je bij een aparte groep hoort. 

Om het volk te verbinden is er wel een taak voor haar weggelegd, nl. zorgen dat kinderen van allochtone afkomst aansluiten bij Vlaamse jeugdverenigingen zodat zij in contact komen met Nederlandstalige kinderen en de taal kunnen leren in de praktijk.  Zo haalt men hen uit hun omgeving en kunnen zij d.m.v. allerlei activiteiten leefervaringen en zienswijzen uitwisselen die hun blik verruimt en hun toekomst betere vooruitzichten biedt.  Nu worden kinderen 's zondags naar de moskee gelokt voor sport en spel en indoctrinatie. 

Van fundamenteel belang is dat het onderwijs kinderen behoedt voor de valkuilen van godsdiensten, voor religieuze opvattingen die strijdig zijn met wetenschap en mensenrechten; onderwijs dat vrij is van irrationele taboes en beperkingen, onderwijs dat een universele moraal bijbrengt en filosofisch leert redeneren.

Eveneens belangrijk is dat allen die van mening zijn dat er een dresscode moet ingevoerd worden in officiële functies, hun stem laten horen.

09-02-2013 om 12:35 geschreven door elcker-ik centrum  

01-02-2013 om 14:49 geschreven door elcker-ik centrum  

01-02-2013 om 14:45 geschreven door elcker-ik centrum