Na de donkere nacht breekt de dag weer aan en schijnt de zon. Zo is het ook in ons huwelijk. We zijn door een zware crisis gegaan, terwijl we nog maar enkele maanden getrouwd zijn. Charly verweet mij dat ik met father Banoc over onze problemen gesproken had, maar zelf ben ik dankbaar voor de hulp die hij geboden heeft. Ik heb ook met familie en vrienden geschreven, ik had echt behoefte aan steun. Vooral van westerlingen die mij begrijpen. Sommige mensen antwoordden mij dat ik best het eerste vliegtuig terug naar België zou nemen. Maar gelukkige kreeg ik van anderen betere hulp. En veel begrip.

Volgens father Banoc worden al onze misverstanden veroorzaakt doordat we een verschillende taal en cultuur hebben. Soms is dat wel zo, maar ik heb in mijn opleiding en beroepservaring in de geestelijke gezondheidszorg leren observeren en constateren. En ik doe dat ook nu. Dat zet mij aan het denken. Charly heeft mij gevraagd om het verleden te vergeven en vergeten. Maar ik weet nu wel zeer goed dat ik altijd zelf onze financiën zal moeten beheren. We hebben een budget afgesproken dat Charly nu maandelijks krijgt voor het huishouden, en dat kan ze gebruiken zoals ze wenst. Haar wensen voor de toekomst zal ze moeten beperken. We zullen keuzes moeten maken.

Ik heb mij enkele weken ellendig gevoeld. Mijn hart was gebroken en ik heb af en toe hevig gehuild. Ik had een enorm verdriet. Maar we hebben nu een nieuwe start gemaakt en ik ben daar tevreden mee. Ik heb geen volmaakte vrouw, maar ik ben zelf ook geen volmaakte man. Ik vind het wel erg dat Charly ervan overtuigd is dat alle problemen steeds door mij veroorzaakt worden. Ik heb de indruk dat ze erg weinig zelfkennis heeft. Veel dingen die ze mij verwijt zijn pure projectie. Het zijn haar eigen tekortkomingen.

Er zijn een aantal dingen die in de toekomst nog besproken zullen moeten worden. De komende weken zal ik beginnen met enkele dingen die mij erg eenvoudig en concreet lijken. Ik ben benieuwd hoe ze daarop zal reageren. Maar haar gedrag moet af en toe echt veranderen.

Tot aan onze trouw was ik ervan overtuigd dat we zeer veel zaken gemeen hebben. Ik zag een groot verschil en dat was dat ik veel nadenk en zij weinig. Zij is emotioneel en ik rationeel. Maar nu staan vooral de verschillen op de voorgrond. Maar ik besef dat ik dat met een andere vrouw ook zou voorhebben. Ik ben nu terug nuchter. Ik zie opnieuw waarom ik voor haar gekozen heb. Ik zie haar talenten en neem de gebreken erbij.

13-02-2020 om 09:21 geschreven door Andreas  

Toen ik in oktober naar de Filipijnen verhuisde was het mijn bedoeling om mij hier helemaal te integreren in de maatschappij. Ik wil niet mijn hele leven hier een vreemdeling blijven. Ik wil actief participeren aan de gemeenschap. Geleidelijk aan begint dat ook te komen.

Ik heb lang gezocht naar iemand die mij de plaatselijke taal Bisaya wil leren, en het ziet er naar uit dat ik iemand gevonden heb. Ik moet haar een van deze dagen eens bezoeken. Voor mijn sociaal leven is het erg belangrijk om de taal te spreken. Velen kunnen wel Engels, maar als we in groep zijn wordt er steeds Bisaya gesproken.

Na mijn eerste ervaring als lector in een requiem heeft Charly gezegd dat het goed genoeg was om dat ook regelmatig in de gewonde mis op zondagnamiddag te doen. Binnenkort hoop ik af te spreken met de vrouw die daarvoor verantwoordelijk is.

Ik heb een Engelstalige mis gevonden in Maasin en heb al gesproken met de vice-bisschop over de mogelijkheid om daar lector te zijn. Het zal waarschijnlijk pas volgende week zijn dat ik daar voor het eerst op een vrijdagavond naar toe kan gaan. Ik moet dan enkele weken uitproberen of het mij lukt om vlot vervoer te vinden om terug naar huis te gaan. Dat is ’s avonds moeilijker. Charly heeft mij wel uitgelegd hoe ik dat moet dan, maar ik verwacht dat de chauffeurs mij als westerling woekerprijzen gaan vragen.

Een week geleden hebben we ons ingeschreven voor fitness. Ik ben erg blij dat Charly dat samen met mij wil doen. Zij is zaterdag al een eerste keer alleen gegaan omdat ik erge rugpijn had. Ze is erg enthousiast. Woensdagavond hebben we een nieuwe afspraak met de trainer.

Zondag zijn we Southern Leyte Divers gaan verkennen. Het is een duikschool met hotel en restaurant uitgebaat door een Duitser. Het ligt in een buitenwijk van onze stad. Misschien zal ik daar volgend jaar starten met duiken. Ik heb al aan de baas gevraagd of hij aanraadt om het samen met Charly te doen. Maar hij raadde dat af. Ik ben blij dat hij eerlijk advies gegeven heeft. Charly kan maar een beetje zwemmen en heeft last van astma.

Nu Charly een voltijdse job heeft is het mijn taak om regelmatig naar Maasin te gaan gedurende de week voor boodschappen en al onze zaken te regelen. Op die manier zijn we in het weekend vrij om samen leuke en ontspannende activiteiten te doen en te genieten van elkaars gezelschap.

Op deze manier krijg ik hier gevulde dagen. Ik verveel mij nooit. Er is altijd wel wat te doen.  

10-02-2020 om 06:17 geschreven door Andreas