Na het overlijden van onze goede vriend Allan is er nu elke dag een requiem in zijn tuin. Charly organiseert wie de lezingen doet en wie zingt. Ik kreeg heel veel zin om zelf ook een lezing te doen. Niet vanzelfsprekend, want ik spreek de lokale taal Bisaya nog niet. Maar ik heb mij goed voorbereid. De uitspraak is heel eenvoudig, de taal is bijna fonetisch geschreven. Charly moest mij alleen zeggen op welke lettergreep de klemtoon moet komen. Na enkele leren thuis oefenen had ik er wel vertrouwen in. Na de mis zei father Carlo dat het bijna perfect was. Maar dat zal wel een grap geweest zijn. Maar ook Charly zei dat het voor iedereen goed verstaanbaar was. Ik hoop toestemming te krijgen om ook te lezen in de wekelijkse mis op zondagnamiddag.

06-02-2020 om 08:59 geschreven door Andreas  

Onze goede vriend Allan is onlangs ziek geworden en in het ziekenhuis opgenomen. Hij had waterpokken. Hij had mij geholpen met mijn domiciliering hier in orde te brengen. Hij was ook de man van een nicht van Charly. En sinds begin januari was Charly zijn persoonlijke secretaresse in het stadhuis. Zijn toestand werd ernstig en hij is zaterdag overleden. Het doet mij veel verdriet. Ik zal hem missen. Hij laat een vrouw en 2 kinderen achter.

Enkele dagen voor zijn dood zag hij engelen, met daarachter een man. Hij zei zijn vrouw dat het daar beter is dan hier. Hij wou daar naar toe, maar zijn vrouw vroeg hem hier te blijven. Op een dag zag hij een geschrift op de muur. Doodziek kwam hij uit bed en knielde om het te kunnen lezen. Maar zijn vrouw kon het niet zien. De ochtend van zijn overlijden zei hij dat God hem gevraagd had om te kiezen tussen Hem of zijn vrouw. Jezus stak zijn hand uit naar hem en hij naar Jezus.

Zijn vrouw heeft al hun spaargeld uitgegeven om het ziekenhuis te kunnen betalen, in de hoop zijn leven te redden. Ze heeft nu niets meer. Ze heeft ook geen job. Zijn gezin is nu arm en zal afhankelijk zijn van hulp van familie en vrienden.

05-02-2020 om 09:39 geschreven door Andreas