Een Belg in de Filipijnen. Ik ben altijd blij met reacties van lezers!
03-01-2020
Het is beter om de realiteit te aanvaarden
Voordat ik in oktober naar de Filipijnen
vertrok had ik een afscheidsfeestje met mijn familie in een restaurant. Mijn
zus Hanna vroeg mij toen om haar regelmatig fotos te sturen over mijn leven en
activiteiten hier. Ik was blij met haar interesse, maar ik merk dat ze zelf
nooit eens een foto stuurt. Nooit vertelt ze mij iets over haar leven en gezin.
Nooit stuurt ze zelf uit eigen beweging een bericht. En zo gaat het al 30 jaar.
Sinds ze getrouwd is heb ik haar af en toe bezocht, maar ik kan mij niet
herinneren dat ze mij ooit uitnodigde. Het waren steeds mijn initiatieven.
Nooit heeft ze mij bezocht sinds ik 19 jaar geleden alleen ging wonen. Nooit
heeft ze mij gebeld of geschreven. Al 30 jaar komen de initiatieven en
interesse van mijn kant. Het is eenrichtingsverkeer.
En zo gaat het met bijna al mijn familie. Ik
heb er genoeg van en heb besloten zon contacten niet meer te onderhouden. Ik
heb al die jaren in een illusie geleefd. Ik heb nu enkelen het bericht gestuurd
dat ze mijn fotos kunnen zien in Instagram. Ik stuur ze niet meer naar
iedereen afzonderlijk. Al mijn familie kan ze zien. Maar ik verwacht zeer
weinig interesse. De enigen die mij regelmatig een bericht sturen zijn mijn
vader en mijn zus Elise. In hen ga ik nu nog investeren. Al de anderen hun
berichten zal ik beantwoorden als zij initiatief nemen. Maar ik weet dat dat
zelden zal zijn. Ik laat het aan hen over of ze interesse zullen tonen.
Ik heb de illusie van mooie familie beëindigd
en leef nu in de realiteit. Ik aanvaard die realiteit. Ik concentreer mij nu hoofdzakelijk
op mijn nieuwe leven in de Filipijnen. Ik heb hier een echtgenote,
schoonfamilie, vrienden en een kerk. Hier zal ik mijn leven nu uitbouwen.
Toen ik lang geleden een blog begon met
Christelijke artikels was ik er nieuwsgierig naar wat er op populaire blogs te
zien zou zijn. Ik dacht dat ik misschien iets zou kunnen afkijken van hen, want
ik wou ook graag populair worden. Maar wat zag ik? Op het populairste blog over
religie stond af en toe een foto gepost van die man zijn middageten. Is dat
religie? Wat heb ik daar aan? Is dat dan de soort informatie waar lezers het
meest in geïnteresseerd zijn? Dan ben ik tevreden met mijn aantal volgers en
lezers. Populair zijn hoeft dan niet meer voor mij.
Twee keer raadden mensen mij aan om te
schrijven wat mensen graag lezen. Tja, dan krijg je wel meer lezers, maar ik
wist direct dat ik dat niet zou doen. Ik kies er voor om dat te schrijven wat
mij bezig houdt. Wat mij interesseert. Ik schrijf mijn eerlijke opinie. Als
mensen dat graag lezen dan ben ik daar blij mee. Maar indien niet, laten ze dan
naar een ander blog gaan.
Natuurlijk ben ik een beetje jaloers als ik
zie dat anderen met hun blog duizenden volgers hebben. Ik hoop ook dat mijn
aantal volgers en lezers zal toenemen. En langzaam aan gebeurt dat ook. Sinds
de start van mijn nieuwe leven in de Filipijnen ben ik wel een nieuw blog gestart
en nu heeft dat tijd nodig om bekend te worden. Maar zolang ik zie dat elk
artikel gelezen wordt en er af en toe een nieuwe volger bij komt is het voor
mij ok.
