Mooie combinaties, goede looplijnen, we kregen het allemaal te zien vandaag, maar alleen langs de kant van OHL.  Ze kwamen fris en monter aan de aftrap, bij de onzen zat de sleur er al in vanaf de opwarming.  Geen concentratie en meer bezig met PC-spelletjes en dergelijke dan met voetbalzaken.  Op het veld vertaalde dit zich in overwicht voor OHL, voetballend stonden we nergens, we kregen geen deftige combinatie op de mat gelegd en op het moment dat we dachten dat we terug in de wedstrijd kwamen, prikte OHL nog eens genadeloos toe.
Met een logische 0 - 2 ruststand tot gevolg.

De tweede helft was niet veel beter, lange ballen die niet aankomen en maar kankeren op elkaar, niet te geloven.  De 2 - 4 eindstand doet er zelfs niet toe.  OHL controleerde en pakte dus verdiend de drie punten mee uit Rillaar. 

We snakken naar het einde van de heenronde, en hopen de batterijen nog eens goed op te laden (ook al dreigen ze met naakte ontslagen bij Duracell) tijdens de winterstop. 
Dat de spelers de kopjes eens bij elkaar steken en er in groep maar eens deftig over praten, want op deze manier kan het niet verder.

Een ONTEVREDEN trainer

Gisteren sloot Frank (De Boosere) af met zijn gekende zin: “Morgen zijn we er weer met meer weer” en inderdaad we hebben meer weer gekregen. Een prachtige dag om een regelrechte derby te spelen. En van een derby kunnen we spreken, zeker als de velden van beide ploegen amper een paar kilometer van elkaar verwijderd zijn. Iedereen had er zin in vandaag ook de scheidsrechter want die begon de wedstrijd 5 minuten vroeger dan voorzien. Pech voor de supporters die hun pint of hun verse ajuinsoep nog moesten nuttigen, maar na de aftrap duurde het juist 24 seconden vooraleer Jim, na een perfecte voorzet van Wesley, de 1 – 0 kon binnenschieten. We draaiden erg goed de eerste 20 minuten, maar ook Keiberg voetbalde aardig mee (ze staan niet voor niets op de 2^de plaats). Onze verdediging had het vooral knap lastig met de grote en snelle spits van de tegenpartij. Iets over halfweg komen ze via een prachtige kopbal op gelijke hoogte. Toch blijven we aardig combineren maar verten toch iets te vaak de aanspeelpunten te vinden in het middenveld. Vlak na de 1 – 1 ontbindt Bryan zijn duivels, hij zet 3 verdedigers in de wind en trapt strak over de grond naar doel, de doelman paraat het schot nog maar Bauk is er als de kippen bij om de 2 – 1 ruststand onder de doelman te schuiven.

Na de pauze komt Keiberg veel agressiever uit de kleedkamer, en dat bedoel ik niet negatief, ze storen sneller en zetten hoog druk op onze verdediging. We hebben even een zwak moment en krijgen er drie om de oren op een kwartier tijd. Van 2 – 1 tot 2 – 4, alleen het 3^de doelpunt was te vermijden, de 10 van Keiberg mag door ons middenveld en onze verdediging wandelen en besluiten met een strak schot in de benedenhoek, het zou in de tijd van David (papa van Cédric) geen verf gepakt hebben, waarmee hij wou bedoelen dat op dat moment een professionele fout op zijn plaats is. 10 minuten voor affluiten kunnen we milderen en hoe, Gregory gaat op wandel (redelijke looppas eigenlijk) en in de 16 zet hij nog een 3-tal spelers in de wind, om dan te besluiten met een enig mooie lob over de sterk spelende doelman. Kan het nog ???

We krijgen nog enkele kansen, Suresh besluit nog net voorlangs na een knap uitgespeelde actie op rechts, de trainer van Keiberg vond dat we daar het gevaarlijkst waren. Ook Bauk draait zich nog eens goed vrij en draait de bal richting kruising, de doelman ranselt hem echter nog weg. Zodoende blijven we steken op 3 – 4 maar kunnen we met opgeheven hoofd het veld verlaten.

Wegens een algemeen forfait van onze tegenstanders in de competitie kwamen we een dubbele vriendewedstrijd met Baal overeen.
Een schitterend veld, het is duidelijk dat daar de laatste jaren keihard is gewerkt om de accomodatie op te fleuren, het is hen duidelijk gelukt.

We spraken af op onze vertrekplaats om 8u., met juist 11 spelers trokken we naar Baal, Jim had een snipperdag in Bobbejaanland en Maarten G. en Bryan lagen in de lappenmand.  Hopelijk kunnen we ze recupereren voor de belangrijke match van volgende week tegen KFC Diest.

We begonnen goed aan de wedstrijd en voetbalden op een kwartiertje een knappe 0 - 3 voorsprong bij elkaar, Suresh (2) en Bauk zorgden voor de treffers.  Maar ook de jongens van Baal zaten goed in de wedstrijd en lieten bij momenten aardig zien dan ze konden voetballen.  Via een terechte strafschop konden ze tegenscoren, en ei zo na konden ze net voor de pauze de aansluitingstreffer maken, maar Jarne wist de bal nog van de lijn te werken. 

Na de pauze duwde Baal effen door en konden zo terugkomen tot 3 - 3, 2 pareltjes van aanvallen en dito afwerking, onze doelman (Dixie in de tweede helft) had hier geen verhaal.  De 2 ploegen krijgen nog kansen om de winst te pakken maar na een meer dan aangename partij besluit de plaatselijke (goed fluitende) scheidsrechter de match op een gelijk spel te laten eindigen.

Een leuke oefenpot met 2 ploegen die resoluut voor de aanval kiezen, elke week van dat voor mijn part !!!

Het waren niet de perfecte klimatologische omstandigheden om een wedstrijd te spelen , laat staan om tegen de A-ploeg van Holsbeek uit te komen.  Maar warmte (30° met een hoge vochtigheidsgraad) en de staat van het veld (prima tot zeer goed zelfs) dat zijn factoren die voor beide teams dezelfde zijn. 

Holsbeek had geen (of weinig) geheimen meer voor ons, we speelden in Kessel-lo (tornooi) al tegen elkaar en werden toen op 20 minuten met droge 3 - 0 cijfers terug naar huis gestuurd.
We waren dus gewaarschuwd.

Zoals jullie al eerder konden vernemen kregen we de laatste weken wat af te rekenen met blessures, dus even aankloppen bij de U15A of er nog spelers bereid waren om ons even uit de nood te helpen, niet makkelijk om in deze verschroeiende hitte 2 wedstrijden te spelen, waarvoor dank aan Matthew en Nicoden. 

Als trainer hoopte ik vandaag een beetje op het "Tremelo"-effect, kenners weten dan waarover ik het heb.  Later in dit verslag zal blijken dat we die hoop maar één helft hebben kunnen ophouden.

Holsbeek begint aanvallend aan de wedstrijd, maar ons tactisch plannetje werkt vrij goed en houdt de druk weg van onze verdediging.  We krijgen zelfs de eerste kans maar het schot zeilt nipt voorlangs, halfweg de eerste helft wordt de aanvaller van Holsbeek diep gestuurd, hij omspeelt onze doelman en legt de 0 – 1 binnen.  Toch laten we de moed na dit tegendoelpunt niet zakken, we combineren mooi tot in de 16 van de tegenstrever, maar op het moment dat Wesley wil afwerken krijgt hij een professioneel duwtje in de rug, weg kans, hier had een strafschop misschien wel op zijn plaats geweest.  Holsbeek komt nog gevaarlijk opzetten langs de rechterzijde, een mooie kapbeweging en heerlijk met links in de verste hoek, prachtig doelpunt maar de scheidsrechter (die nog steeds de middencirkel niet had verlaten) zag de bal over de doellijn bij de kapbeweging en keurt het doelpunt af.

Na een snelle actie op links kunnen we een hoekschop afdwingen, Gregory zet hem strak voor, Nicodem knikt mooi naar de hoek, de doelman van Holsbeek heeft nog een superreflex in huis maar de scheids zag hem over de lijn, 1 – 1, hopelijk kunnen we dit houden tot de rust.  Maar de eerste helft duurt 2 minuten te lang voor ons.  Bij een twijfeling in onze verdediging komt de aanvaller ertussen en lift de bal over onze doelman in het doel.

We sluiten een prima eerste helft af met een kleine achterstand, hopelijk kunnen we in de tweede helft op dit elan verdergaan.

Holsbeek komt zeer sterk uit de kleedkamer, blijkbaar hadden we onze beste pijlen verschoten in de eerste helft, de tweede is er eentje om snel te vergeten, langs onze kant dan toch.  We komen al snel 1 – 3 en  1 – 4 achter, de veer breekt bij ons en Holsbeel neemt het spel in handen.  We beperken ons tot slordig uitvoetballen, veel spelers staan stil en snakken naar het einde van de partij, toch kunnen we milderen tot 2 – 4, maar de scheids keurt het doelpunt af wegens buitenspel, nochtans , … ach laat maar.  We mogen al blij zijn dat die man zijn weekend daarvoor wil opofferen.  Dixie kan na een wirwar voor doel de 2 – 7 binnentrappen, Holsbeek scoort nog 2x na veel te laks verdedigingswerk van de onzen.  Bauk trapt een vrije trap via de rug van een Holsbeekse verdediger tegen de deklat.  

Een leerrijke wedstrijd, weer veel werkpunten gezien voor op training.

23 graden om 18u, een meer dan leuk voetbalweertje dus.  De symphatieke gasten van Stade Haacht konden na winst vorige week tegen KFC Diest de titel al vieren, maar alles werd nog eens mooi overgedaan voor hun laatste thuiswedstrijd van het seizoen.  Van champagne en hamburgers tot versnaperingen en ijs, alles er op en aan (na de wedstrijd wel te verstaan) dus en ook voor ons ploegske, waarvoor een gemeende "dank je wel" .
Maar eerst moesten we dus onze wedstrijd afhaspelen, het was de thuisploeg die zeer furieus startte en na 3 minuten de stand al kon openen na een knappe actie langs hun linkervleugel.  De toeters en bellen langs Haachtse zijde klonken als muziek in hun oren, maar lang konden ze niet genieten van hun voorsprong, want na een knap uitgespeelde aanval kan Gregory na 5 minuten de 1 - 1 binnenkoppen, met dank aan het knap voorbereidende werk van Daan en Maarten G.
De wedstrijd kent weinig of geen rustpauzes en gaat goed op en af, in de elfde minuut kunnen we een hoekschop afdwingen.  Suresh is er als de klippen bij om de perfecte vooret van Gregory binnen te koppen, even een domper op de Haachtse feestvreugde. 
Maar ook de kampioenen laten zich van hun beste kant zien en kunnen op het kwartier de gelijkmaker (letterlijk) binnenknallen.  Onze doelman kon niets anders doen dan de bal nakijken.  Ludo Coeck zaliger zou zelfs paf (of Pfaff) staan.
Met een terechte gelijkstand kunnen we gaan rusten, maar omdat we in de eerste helft teveel ruimte weggaven in de waarheidszone zoals dat zo mooi heet in voetbaltermen, moest ik hier en daar wat bijstellen.
Dus met een gewijzigde opstelling begonnen we vol goede moed aan de tweede helft, de jongens van Stade begonnen sterk en we moesten na 8 minuten ons hart al vasthouden, maar Jarne kon de bal nog van de doellijn wegwerken.  Nadien zouden we weten dat dit het kantelmoment in de wedstrijd was.  Na een kwartier tikken we aardig rond in het middenveld, Suresh ziet dat de doelman van Haacht wat ver uit zijn doel staat en waagt een ver schot, het is mooi meegenomen dat dat schot onder de lat binnenvalt, ook hier zou de Ludo redelijk van opkijken, nog geen minuut later kan ook Gregory zijn tweede van de avond maken na een prima genomen vrije trap van Toon. 
9 minuten voor tijd kan Suresh de kers op de taart plaatsen met een prachtige knal in de winkelhaak.  Maar alle lof alleen op de mouw van de doelpuntenmakers steken zou niet eerlijk tov de anderen, ook zij werkten hard om die kansen af te dwingen of om de aanvallers van Haacht in toom te houden.
We kunnen een mooi seizoen in schoonheid afsluiten en we zijn fier dat we 2x de winst konden nemen tegen de terechte kampioenen

Nu staan de tornooitjes voor de deur, ik hou jullie op de hoogte

Tijdens de nacht van zaterdag op zondag verandert het uur, 2 uur wordt dus 3 uur.
En omdat we op zondag spelen in Chastre (zowat onze verste verplaatsing) is zich vergissen geen optie.

We vertrekken bij Eric om 9u15, de wedstrijd zelf start om 11u15.

Allen op post want we zullen jullie steun nodig hebben, "ASE De Chastre" klom op naar de 2de plaats in de stand, maar mits een goed resultaat kunnen we onze vrienden uit Haacht een handje helpen.

Veel, zelfs heel veel water was er uit de hemel gevallen tijdens de nacht van vrijdag op zaterdag.  En als je weet dat de wedstrijd plaats vond op het b-terrein, dan kan je al raden wat 's morgens onze eerste activiteit was, ...  inderdaad met schop en aftrekker in de hand het overtollige water zo goed en zo slecht mogelijk trachten van het veld te krijgen.  Het aantal liters dat in het doel stond werd gereduceerd van 500 naar 50 liter.
Echt leuk was het dus niet voor de doelmannen, zeker niet voor de bezoekende want die moest ook zijn opwarming doen in dat zwembadje, die jongen was al kletsnat nog vooraleer de wedstrijd van start ging.  Gelukkig voor Alexander ging keeperstrainer Wim met hem op een droog stuk van het veld.  Naderhand wisten we dat dat de enige ballen waren die Alexander moest pakken.  Voor de rest kon hij genieten van een heerlijk voorjaarszonnetje.
De eerste activiteit was dus achter de rug, de tweede dan, Vincent kwam plots tot de vaststelling dat zijn identiteitskaart niet in zijn voetbaltas zat, maar nog bij zijn mama was.  Maar die was telefonisch niet bereikbaar en was dus ergens ten velde, maar waar !!, 1207 helpt dus altijd, en David  (met een dikke dank je wel) snel even naar de mama van Vincent om die kaart te halen.
Om 12 u konden we dan toch aan de wedstrijd beginnen, maar een wedstrijd hebben we eigenlijk nooit gehad.  de tegenstander kwam amper over de eigen helft en kreeg eigenlijk nooit voet aan de grond.  Na een kwartier had onze 10 zijn hattrick al gemaakt, een zuivere zoals dat heet, telkens op een assist van een andere speler.  Onze 4 mocht na een kwartiertje in de spits postvatten en bedankte de trainer voor het vertrouwen met zijn eerste officiële doelpunt, op snelheid door en afgewerkt met een mooie trap onder de lat.  Een minuutje voor de pauze kon onze 10 zijn nummer vier van de middag enig mooi lobben over de uitkomende doelman.  5 - 0 ruststand.
Na de pauze werd de ploeg grondig door elkaar geschud, de spits achteraan en vice versa, op die manier bewees onze 14 dat hij het scoren nog niet is verleerd,  hij knalde er 2 tegen de touwen.
Maar alle doelpunten beschrijven wordt een beetje moeilijk, het werden er uiteindelijk 12, maar iedereen had zich goed ingezet, een mooie algemene repetitie voor de volgende weken.  Want dan zijn de tegenstanders van een ander kaliber.  Volgende week naar AS Chastre, dan thuis tegen ST Haasrode en op de laatste speeldag (lees als woensdag 6 april om 18u) naar kampioen Stade Haacht. 
Het belooft nog een spannend einde te worden.

Racing Jet Waver is een Belgische voetbalclub uit Waver, hoewel de club oorspronkelijk uit Jette kwam. De club is bij de KBVB aangesloten met stamnummer 4549 en heeft groen als clubkleur. De club speelde in de jaren 80, toen die nog "Racing Jet de Bruxelles" heette, enkele seizoenen in Eerste Klasse.

Ourodenberg Sport was een Belgische voetbalclub uit Ourodenberg, in Aarschot. De club was bij de KBVB aangesloten met stamnummer 3587. Ourodenberg speelde in zijn bestaan een vijftal seizoenen in de nationale reeksen. In 1983 ging de club in een fusie met KV Aarschot Sport op in KV Ourodenberg-Aarschot.

De club werd als Ourodenberg Sport opgericht in 1930. Op 1 september 1942 sloot de club aan bij de KBVB, waar men stamnummer 3587 kreeg toegekend.

Ourodenberg Sport bleef verschillende decennia in de provinciale reeksen spelen. In Aarschot zelf speelde al een oudere club, KV Aarschot Sport, die na de Tweede Wereldoorlog een tweetal decennia in de nationale reeksen speelde. Terwijl Aarschot Sport teruggezakt was naar de provinciale reeksen, bereikte in 1974 het jongere Ourodenberg Sport de nationale Bevorderingsreeksen, de Vierde Klasse, en werd zo de hoogst genoteerde Aarschotse club. Het eerste seizoen kon men zich nog in de middenmoot handhaven, maar in 1975/76 eindigde Ourodenberg afgetekend als allerlaatste in zijn reeks, na slechts twee competitieoverwinning in een heel seizoen. De club zakte weer naar Eerste Provinciale, maar kon na één seizoen in 1977 weer terugkeren naar de nationale Vierde Klasse. Deze terugkeer was van korte duur; Ourodenberg werd voorlaatste en zakte opnieuw.

Bij het 50-jarig bestaan in 1980 werd de club koninklijk. In juli 1982 werd de clubnaam gewijzigd in Koninklijke Ourodenberg Sport. Ondertussen was men in 1981 opnieuw gepromoveerd naar Vierde Klasse. Het eerste seizoen verliep goed, met een derde plaats in de eindstand. Het volgend seizoen strandde Ourodenberg echter weer op een degradatieplaats.

In 1983 ging Ourodenberg dan de fusie aan met de andere club uit de stad, Aarschot Sport. De nieuwe fusieclub werd KV Ourodenberg-Aarschot genoemd en speelde verder met stamnummer 441 van Aarschot Sport in de provinciale reeksen. Stamnummer 3587 van Ourodenberg Sport werd definitief geschrapt.

Dany Verlinden (foto)(nu Club Brugge) was speler van Ourodenberg Sport (1973 - 1975)

De spelers van Veltem stonden dan toch aan de Langestraat, ondanks ontelbare pogingen van onze kant om daar iemand vast te krijgen was het ons dan toch gelukt maar de tamtam langs Veltemse zijde had zijn werk dus niet goed gedaan, maar ze waren maar wat blij dat ze konden afzakken naar ons ander veld, het gras was voor éénmaal groener aan de overkant.  Met een prima veld en een dito scheidsrechter (we mogen al eens overdrijven in een verslagske hé) kon deze wedstrijd al niet meer stuk.

In het begin van de wedstrijd was het er niet aan te zien dat de tegenstrever met een vertrouwenscrisis worstelt, ze konden na de winterstop nog geen overwinning boeken en dus nog niet aanknopen met de goede resultaten van de eerste ronde.  Veltem kwam dus sterk uit de startblokken en kwam via goed voetbal al dadelijk tot enkele kansen, onze doelman liet direct zien dat hij vandaag de juiste vorm te pakken had en hield tot 2x toe de bal uit zijn netten.  Onze eerste tegenprik in de 10’ minuut was meteen raak, na een combinatie op het middenveld trapt onze 11 de bal onhoudbaar binnen.

Op voorsprong, een beetje tegen de gang van het spel in. 

Veltem blijft goed combineren en we hebben het moeilijk met het spel dat ze op de mat brengen, voor de rust brengt het doelkader nog redding voor de gelijkmaker en een goede kopbal gaat maar net over, we gaan met knikkende knieën de rust in.

Na de rust komen we zelfzeker uit de kleedkamer, iedere speler nog eens op zijn specifieke taken gewezen en gezegd dat ze als ploeg uit de kleedkamer moesten komen.  De supporters zagen dat het goed was in de tweede helft, we kregen meer grip op de partij en konden Veltem verder weg van ons eigen doel houden.  We konden enkele halve kansen afdwingen, maar ook de tegenstrever kon ons nog enkele keren het vuur aan de schenen leggen, maar onze verdediging stond als een huis en hield vandaag de nul op het bord. 

Vorige week in Houtem lieten we de overwinning liggen, maar vandaag pakken we 3 punten, punten die we eigenlijk niet verdienen, maar ja, dat is voetbal zeker. 

Toen we rond 8u30 in Houtem aankwamen viel ons oog op het zware veld.  De regen van de voorbije dagen was er weer teveel aan, tijdens de opwarming werd duidelijk dat hier geen goed voetbal mogelijk zou zijn.  10 minuten voor het begin van de wedstrijd kregen we te horen dat we op het A-terrein moesten (mochten) spelen omdat het terrein van de kadetten wel echt onbespeelbaar was.  Zij kwamen op ons terrein voetballen en de U13 op een heerlijk A-terrein.

Ook in de heenwedstrijd was de confrontatie tussen deze 2 ploegen een heerlijk kijkstuk, alleen ontbraken toen de doelpunten.  Ook vandaag kregen we een meer dan genietbare wedstrijd met 2 voetballende ploegen die beiden voor de overwinning gingen.  De start van de wedstrijd was voor de thuisploeg, de eerste echte aanval werd al dadelijk mooi afgerond, na 3 minuten keken we al tegen een achterstand aan.  De volgende minuten probeerden we het spel naar ons toe te trekken, maar het was weer Houtem dat na 8 minuten weer gevaarlijk kwam opzetten, een prima aanval van hun werd mooi afgerond en voor de wedstrijd goed begonnen was stonden we met 2 – 0 achter.

Maar dan lieten onze spelers zien dat ze karakter en inzet kunnen tonen in een wedstrijd, vroeger gingen dan de kopjes naar beneden, maar nu alle neuzen in dezelfde richting.  Zo goed als de start voor Houtem was, zo goed was de rest van onze wedstrijd, door het snel druk zetten en door zelf niet onaardig te voetballen kregen we meer en meer kansen, onze 11 slalomt in de 13de minuut door de Houtemse verdediging en krult de bal over de doelman binnen, de aansluitingstreffer valt op het juiste moment en een teken voor onze ploeg om nog meer druk te zetten. 

Vijf minuten later een mooie opening langs rechts, onze 7 loopt zich mooi vrij en heeft iets heel moois in gedachten, zijn afstandsschot spat echter uiteen op de lat, maar onze 3 is goed gevolgd en schuift de bal onder de uitkomende doelman binnen.  De bordjes terug in evenwicht na 18 minuten.  De eerste helft kabbelt rustig naar haar einde, er is veel energie verbruikt en het fluitsignaal van de scheids komt als geroepen.

De tweede helft wordt op gang gefloten en we nemen dadelijk het heft in handen, Houtem komt niet meer onder onze druk uit, we krijgen een aantal goede kansen, maar het is steeds net niet, we treffen de lat, een paar keer een schitterende redding van de doelman of enkele keren juist voorlangs.  Houtem is halfweg de tweede helft plots gevaarlijk op de counter, maar ook onze doelman is bij de pinken en houdt de thuisploeg van een derde doelpunt.  Met nog vijf minuten te spelen willen we er nog eens vol voor gaan, maar de goden zijn niet met ons, Houtem profiteert van onze te aanvallende ingesteldheid om nog een laatste keer te counteren, ze komen zelfs met 2 alleen voor onze doelman, maar wederom is hij de aanvallers te snel af en weet de bal nog weg te werken.  De wedstrijd eindigt op een gelijkspel, met toch wel een licht voordeel voor de bezoekers, maar voor hetzelfde geld gaan we met lege handen naar huis. 

Zaterdagmiddag, een schitterend veld en een goeie 12 graden, langs de positieve kant wel te verstaan, alleen de wind was hier en daar wat spelbreker voor de 2 ploegen die er voluit voor gingen.  Door wat zieke en gekwetste spelers, zat er maar 1 reservespeler op de bank, de bezoekers waren net met 11. 

De wedstrijd werd op gang gefloten met voor de onzen als opdracht van achteruit te voetballen en geen raketten te versturen.  Het blijft een werkpunt ook na deze wedstrijd, waarin ik toch wat beterschap zag, maar het kan (en moet) nog beter.

In de beginfase deinde het spel op en neer, Eppegem bracht leuke combinaties op de mat maar kwam in de aanval toch wat lengte en kracht tekort om onze verdedigers in verlegenheid te brengen.  We kregen stilaan meer grip op de wedstrijd en de eerste kansen lieten dan ook niet lang op zich wachten.

Na een goede aanval op links kon een strakke voorzet door onze 7 binnengetrapt worden (kwam het door zijn nieuwe schoenen), even later een individuele actie van onze 11 die de bal net naast de verste paal heerlijk binnen krult.  2 – 0 na een kwartier, dus het ideale sein om de bal te proberen meer in eigen rangen te houden.  (Werkpunt dus)

Onze 3 kwam na een lange revalidatie (opperarmbreuk bis) zijn plaats in de spits opeisen, hij stond nog maar een paar minuten op het veld en hij kon de 3 – 0 binnentrappen na weer een uitstekende actie op links.  Net voor rusten een aanval uit het boekje (van Messi), onze doelman speelt in op de 2, onze 9 komt de bal vragen en gaat zijn rechtstreekse tegenstander voorbij en dan nog eentje en nog eentje, nog eens kappen en dan hard binnentrappen.  Maar een Messi zal hij wel nooit worden, hij is nu al 5 cm groter dan de grootmeester zelf.

De tweede helft werd een maat voor niets, we kregen nog enkele goede kansen, maar de doelman van Eppegem deed zijn uiterste best om zijn netten ongeschonden te houden in de tweede helft.  Ook de snelle 3 van de bezoekers liep telkens de openingen dicht die we maakten langs de flanken.  Maar halfweg kon onze 15 zijn frustraties (misschien van scheidsrechtelijke beslissingen) kwijt in een fantastisch afstandsschot, even later bekroont onze 2 zijn goede wedstrijd met een strak voorzet-schot dat achterin het doel valt.  6 – 0 is de eindstand, de volgende weken komen de kleppers uit onze reeks eraan, daarna zullen we weten wat we waard zijn.  Maar dat vernemen jullie later wel.

Eindelijk nog eens voetbal na een lange ellende van sneeuw en koude, gevolgd door een periode van (teveel) neerslag.  Trainen zat er de laatste weken niet veel in, en als we al op het veld konden hadden we beter onze laarzen aangetrokken, maar ja, we moeten roeien met de riemen die we hebben.

Deze week lag het terrein er redelijk bij, maar de griep sloeg toe bij de trainer en hij stak waarschijnlijk en passant ook nog wat spelers aan.  Dus de rest van de week kwakkelden de meesten maar wat aan, maar toch kregen we 13 spelers bij elkaar om te spelen tegen Sterrebeek.  Jarne en Dixie moesten toch afzeggen voor deze wedstrijd. 

Na wat GPS toestanden langs de kant van Sterrebeek kwamen ze wat later aan dan voorzien, zodoende startte de match ook een tiental minuten later.  Onze tegenstander zat dadelijk goed in de wedstrijd, en ik (zelf maar op halve kracht langs de lijn) zag dat de onzen al snel op de adem trapten.  We kregen moeilijk lijn in ons spel, en de jongens van Sterrebeek knutselden heel wat mooie acties in elkaar.  Zij konden 2x scoren in de eerste helft en wij konden onze kansen deze keer niet tegen de touwen schieten.  Een logische 0 – 2 achterstand bij de rust. 

Tijdens de rust nog eentje die ziek afhaakt en dan zit je als trainer met je handen in (het al weinige) haar.  We moesten scoren, dus speelden we achteraan man tegen man, en dan loonde al dadelijk, we konden na 4 minuten de 1 – 2 op het bord brengen na een vrije trap.  Plots was het geloof in eigen kunnen er weer.  Maar 6 minuten later glipte er eentje door de buitenspelval en die werkte beheerst af, 1 – 3 met nog 20 minuten te spelen.  Op het kwartier wordt een mooie aanval afgerond met een strak afstandschot dat onder de lat verdwijnt.  We maken de aansluitingstreffer en gaan op zoek naar de 3 – 3, met de wedstrijd tegen Diegem (toen scoorden we de gelijkmaker in de laatste minuut) in gedachten trekken we volle moed naar voren.  Maar in de 22ste minuut neemt de aanvaller alle twijfel weg bij de bezoekers en hij brengt de 2 – 4 op het bord.  De wedstrijd is gespeeld, we hebben geknokt (in de goede zin van het woord) voor wat we waard waren, maar vandaag was de tegenstander beter en gaan zij dus logisch met de drie punten naar huis.