De spelers van Veltem stonden dan toch aan de Langestraat, ondanks ontelbare pogingen van onze kant om daar iemand vast te krijgen was het ons dan toch gelukt maar de tamtam langs Veltemse zijde had zijn werk dus niet goed gedaan, maar ze waren maar wat blij dat ze konden afzakken naar ons ander veld, het gras was voor éénmaal groener aan de overkant.  Met een prima veld en een dito scheidsrechter (we mogen al eens overdrijven in een verslagske hé) kon deze wedstrijd al niet meer stuk.

In het begin van de wedstrijd was het er niet aan te zien dat de tegenstrever met een vertrouwenscrisis worstelt, ze konden na de winterstop nog geen overwinning boeken en dus nog niet aanknopen met de goede resultaten van de eerste ronde.  Veltem kwam dus sterk uit de startblokken en kwam via goed voetbal al dadelijk tot enkele kansen, onze doelman liet direct zien dat hij vandaag de juiste vorm te pakken had en hield tot 2x toe de bal uit zijn netten.  Onze eerste tegenprik in de 10’ minuut was meteen raak, na een combinatie op het middenveld trapt onze 11 de bal onhoudbaar binnen.

Op voorsprong, een beetje tegen de gang van het spel in. 

Veltem blijft goed combineren en we hebben het moeilijk met het spel dat ze op de mat brengen, voor de rust brengt het doelkader nog redding voor de gelijkmaker en een goede kopbal gaat maar net over, we gaan met knikkende knieën de rust in.

Na de rust komen we zelfzeker uit de kleedkamer, iedere speler nog eens op zijn specifieke taken gewezen en gezegd dat ze als ploeg uit de kleedkamer moesten komen.  De supporters zagen dat het goed was in de tweede helft, we kregen meer grip op de partij en konden Veltem verder weg van ons eigen doel houden.  We konden enkele halve kansen afdwingen, maar ook de tegenstrever kon ons nog enkele keren het vuur aan de schenen leggen, maar onze verdediging stond als een huis en hield vandaag de nul op het bord. 

Vorige week in Houtem lieten we de overwinning liggen, maar vandaag pakken we 3 punten, punten die we eigenlijk niet verdienen, maar ja, dat is voetbal zeker. 

Toen we rond 8u30 in Houtem aankwamen viel ons oog op het zware veld.  De regen van de voorbije dagen was er weer teveel aan, tijdens de opwarming werd duidelijk dat hier geen goed voetbal mogelijk zou zijn.  10 minuten voor het begin van de wedstrijd kregen we te horen dat we op het A-terrein moesten (mochten) spelen omdat het terrein van de kadetten wel echt onbespeelbaar was.  Zij kwamen op ons terrein voetballen en de U13 op een heerlijk A-terrein.

Ook in de heenwedstrijd was de confrontatie tussen deze 2 ploegen een heerlijk kijkstuk, alleen ontbraken toen de doelpunten.  Ook vandaag kregen we een meer dan genietbare wedstrijd met 2 voetballende ploegen die beiden voor de overwinning gingen.  De start van de wedstrijd was voor de thuisploeg, de eerste echte aanval werd al dadelijk mooi afgerond, na 3 minuten keken we al tegen een achterstand aan.  De volgende minuten probeerden we het spel naar ons toe te trekken, maar het was weer Houtem dat na 8 minuten weer gevaarlijk kwam opzetten, een prima aanval van hun werd mooi afgerond en voor de wedstrijd goed begonnen was stonden we met 2 – 0 achter.

Maar dan lieten onze spelers zien dat ze karakter en inzet kunnen tonen in een wedstrijd, vroeger gingen dan de kopjes naar beneden, maar nu alle neuzen in dezelfde richting.  Zo goed als de start voor Houtem was, zo goed was de rest van onze wedstrijd, door het snel druk zetten en door zelf niet onaardig te voetballen kregen we meer en meer kansen, onze 11 slalomt in de 13de minuut door de Houtemse verdediging en krult de bal over de doelman binnen, de aansluitingstreffer valt op het juiste moment en een teken voor onze ploeg om nog meer druk te zetten. 

Vijf minuten later een mooie opening langs rechts, onze 7 loopt zich mooi vrij en heeft iets heel moois in gedachten, zijn afstandsschot spat echter uiteen op de lat, maar onze 3 is goed gevolgd en schuift de bal onder de uitkomende doelman binnen.  De bordjes terug in evenwicht na 18 minuten.  De eerste helft kabbelt rustig naar haar einde, er is veel energie verbruikt en het fluitsignaal van de scheids komt als geroepen.

De tweede helft wordt op gang gefloten en we nemen dadelijk het heft in handen, Houtem komt niet meer onder onze druk uit, we krijgen een aantal goede kansen, maar het is steeds net niet, we treffen de lat, een paar keer een schitterende redding van de doelman of enkele keren juist voorlangs.  Houtem is halfweg de tweede helft plots gevaarlijk op de counter, maar ook onze doelman is bij de pinken en houdt de thuisploeg van een derde doelpunt.  Met nog vijf minuten te spelen willen we er nog eens vol voor gaan, maar de goden zijn niet met ons, Houtem profiteert van onze te aanvallende ingesteldheid om nog een laatste keer te counteren, ze komen zelfs met 2 alleen voor onze doelman, maar wederom is hij de aanvallers te snel af en weet de bal nog weg te werken.  De wedstrijd eindigt op een gelijkspel, met toch wel een licht voordeel voor de bezoekers, maar voor hetzelfde geld gaan we met lege handen naar huis. 

Zaterdagmiddag, een schitterend veld en een goeie 12 graden, langs de positieve kant wel te verstaan, alleen de wind was hier en daar wat spelbreker voor de 2 ploegen die er voluit voor gingen.  Door wat zieke en gekwetste spelers, zat er maar 1 reservespeler op de bank, de bezoekers waren net met 11. 

De wedstrijd werd op gang gefloten met voor de onzen als opdracht van achteruit te voetballen en geen raketten te versturen.  Het blijft een werkpunt ook na deze wedstrijd, waarin ik toch wat beterschap zag, maar het kan (en moet) nog beter.

In de beginfase deinde het spel op en neer, Eppegem bracht leuke combinaties op de mat maar kwam in de aanval toch wat lengte en kracht tekort om onze verdedigers in verlegenheid te brengen.  We kregen stilaan meer grip op de wedstrijd en de eerste kansen lieten dan ook niet lang op zich wachten.

Na een goede aanval op links kon een strakke voorzet door onze 7 binnengetrapt worden (kwam het door zijn nieuwe schoenen), even later een individuele actie van onze 11 die de bal net naast de verste paal heerlijk binnen krult.  2 – 0 na een kwartier, dus het ideale sein om de bal te proberen meer in eigen rangen te houden.  (Werkpunt dus)

Onze 3 kwam na een lange revalidatie (opperarmbreuk bis) zijn plaats in de spits opeisen, hij stond nog maar een paar minuten op het veld en hij kon de 3 – 0 binnentrappen na weer een uitstekende actie op links.  Net voor rusten een aanval uit het boekje (van Messi), onze doelman speelt in op de 2, onze 9 komt de bal vragen en gaat zijn rechtstreekse tegenstander voorbij en dan nog eentje en nog eentje, nog eens kappen en dan hard binnentrappen.  Maar een Messi zal hij wel nooit worden, hij is nu al 5 cm groter dan de grootmeester zelf.

De tweede helft werd een maat voor niets, we kregen nog enkele goede kansen, maar de doelman van Eppegem deed zijn uiterste best om zijn netten ongeschonden te houden in de tweede helft.  Ook de snelle 3 van de bezoekers liep telkens de openingen dicht die we maakten langs de flanken.  Maar halfweg kon onze 15 zijn frustraties (misschien van scheidsrechtelijke beslissingen) kwijt in een fantastisch afstandsschot, even later bekroont onze 2 zijn goede wedstrijd met een strak voorzet-schot dat achterin het doel valt.  6 – 0 is de eindstand, de volgende weken komen de kleppers uit onze reeks eraan, daarna zullen we weten wat we waard zijn.  Maar dat vernemen jullie later wel.

Eindelijk nog eens voetbal na een lange ellende van sneeuw en koude, gevolgd door een periode van (teveel) neerslag.  Trainen zat er de laatste weken niet veel in, en als we al op het veld konden hadden we beter onze laarzen aangetrokken, maar ja, we moeten roeien met de riemen die we hebben.

Deze week lag het terrein er redelijk bij, maar de griep sloeg toe bij de trainer en hij stak waarschijnlijk en passant ook nog wat spelers aan.  Dus de rest van de week kwakkelden de meesten maar wat aan, maar toch kregen we 13 spelers bij elkaar om te spelen tegen Sterrebeek.  Jarne en Dixie moesten toch afzeggen voor deze wedstrijd. 

Na wat GPS toestanden langs de kant van Sterrebeek kwamen ze wat later aan dan voorzien, zodoende startte de match ook een tiental minuten later.  Onze tegenstander zat dadelijk goed in de wedstrijd, en ik (zelf maar op halve kracht langs de lijn) zag dat de onzen al snel op de adem trapten.  We kregen moeilijk lijn in ons spel, en de jongens van Sterrebeek knutselden heel wat mooie acties in elkaar.  Zij konden 2x scoren in de eerste helft en wij konden onze kansen deze keer niet tegen de touwen schieten.  Een logische 0 – 2 achterstand bij de rust. 

Tijdens de rust nog eentje die ziek afhaakt en dan zit je als trainer met je handen in (het al weinige) haar.  We moesten scoren, dus speelden we achteraan man tegen man, en dan loonde al dadelijk, we konden na 4 minuten de 1 – 2 op het bord brengen na een vrije trap.  Plots was het geloof in eigen kunnen er weer.  Maar 6 minuten later glipte er eentje door de buitenspelval en die werkte beheerst af, 1 – 3 met nog 20 minuten te spelen.  Op het kwartier wordt een mooie aanval afgerond met een strak afstandschot dat onder de lat verdwijnt.  We maken de aansluitingstreffer en gaan op zoek naar de 3 – 3, met de wedstrijd tegen Diegem (toen scoorden we de gelijkmaker in de laatste minuut) in gedachten trekken we volle moed naar voren.  Maar in de 22ste minuut neemt de aanvaller alle twijfel weg bij de bezoekers en hij brengt de 2 – 4 op het bord.  De wedstrijd is gespeeld, we hebben geknokt (in de goede zin van het woord) voor wat we waard waren, maar vandaag was de tegenstander beter en gaan zij dus logisch met de drie punten naar huis.