Vandaag staat de laatste wedstrijd van de heenronde op het programma en dat tegen de huidige leider van het klassement.  Ze hebben weliswaar een wedstrijd meer gespeeld dan Diegem maar om mijn jongens te motiveren klinkt het leuker als je kan zeggen dat de leider op bezoek komt.  Dus na een stevige opwarming waren de spelers er klaar voor.  De eerste 10 minuten waren duidelijk voor de bezoekers, snel combinerend kwamen ze onze verdediging al snel op de proef stellen, maar tot 2 maal toe liet onze doelman zien dat hij goed was opgewarmd.  Als we na een kwartier met 0 - 2 in het krijt staan hebben we niets te zeggen.  Maar daarna kantelt de partij in ons voordeel, onze 11 knalt rond de 20ste minuut de bal vanuit het niets onhoudbaar binnen, 1 - 0 een beetje tegen de gang van het spel, maar vanaf dat moment beginnen we meer en meer duels te winnen, beter te voetballen en dus extra kansen te creëren.  En 1 van die kansen wordt in de 25ste minuut tegen de touwen geknald.  De jongens van Stade snakken naar de rust, maar na een mooie combinatie op rechts ligt de 3 - 0 klaar om binnen te trappen, maar de bezoekende doelman pakt uit met een geweldige safe en behoedt Stade voor een grotere achterstand.  Meer zelfs, na die safe counteren de jongens van Haacht tot in onze 16 en hun spits werkt behoorlijk mooi af.  Het deksel op onze neus in de 34ste minuut, we gaan dus rusten met een 2 - 1 op het bord.
Wat aangeslagen gezichten tijdens de rust maar voor hetzelfde geld staan we achter, dus hoofden omhoog en alles geven in de tweede helft.
We komen met de juiste ingesteldheid op het veld, maar ook die van Haacht gaan er weer volop voor, na 5 minuten kan onze spits door de buitenspelval glippen en beheerst afwerken, 3 - 1 en dan denk je dat je op rozen zit, maar die van Haacht blijven mooi combineren en geven zich nog niet gewonnen, in de 40ste minuut een knappe aanval op links, onze doelman raakt de bal nog maar de aanvaller van Haacht is sneller op de bal en kan de spanning terug in de wedstrijd brengen, 3 - 2  Nog 20 minuten te spelen en het kan nog alle kanten op.  Maar in de 48ste minuut neemt onze negen alle druk weg met een mooie actie, hij kapt zich mooi vrij net buiten de zestien en trapt met links mooi overhoeks binnen, 4 - 2.  De jongens van Haacht proberen de bal nu snel naar voren te krijgen om zo druk te zetten op onze verdediging, we kunnen de druk goed afhouden en nog enkele keren gevaarlijk zijn op de counter, maar er verandert niets meer aan de stand.  Een mooie overwinning tegen een goed voetballende ploeg, op naar de terugronde.

Het winterzonnetje deed hard haar best om de temperatuur boven het vriespunt te krijgen en de supporters van beide ploegen stonden aardig ingeduffeld langs de kant.  Gelukkig konden ze zich verwarmen aan een partij die best aardig was om naar te kijken. 

In het begin van de wedstrijd eisten we dadelijk balbezit op en probeerden we zo onze eerste kans te creëren, maar toen de spelers van Chastre in balbezit kwamen werd de bal onmiddellijk diep gestuurd, de snelle spits er achter aan, alleen op onze doelman af en keurig afgewerkt.  0 – 1 na 2’, van een koude douche gesproken op een meer dan frisse dag. 

Aangeslagen waren we wel een beetje, maar toch probeerden we voetballend openingen te vinden in de (stevige) verdediging van AS Chastre. Waarschijnlijk kan de trainer van Herent niet geloven dat er in Rillaar (Everbeur) voetbal gespeeld wordt. (nog een akkefietje van vorig seizoen)  
Maar toch konden we op die manier op het kwartier langszij komen toen onze 11 uit zijn sloffen schoot en de bal , na een mooie actie, achter de doelman tegen de netten deponeerde, 1 – 1 en op dat moment verdiend.

We bleven de verdediging van de bezoekers onder druk zetten maar ze waren levensgevaarlijk op de counter, scherpe ballen door de as van het middenveld brachten telkens onze verdediging in moeilijkheden, onze 3 kreeg al snel een (terechte) gele kaart en moest zich de rest van de wedstrijd inhouden en dat is ,zoals we weten, niet makkelijk voor hem.

Na een fout in het middenveld mochten we een vrij schop trappen van op 22-23m (sorry, ik heb het niet nagemeten), onze trapper van dienst knalt hem even rechtstreeks binnen, dichtbij de kruising. 

2 – 1 en iedereen door het dolle heen na een prachtig doelpunt.  We denken te gaan rusten met een voorsprong maar plots vindt Chastre de kracht om nog een aantal kansen bij elkaar te spelen, 2 minuten voor tijd kan onze doelman uitpakken met een prachtige redding, maar de gevolgde speler kan de bal tegen de netten prikken.  Doch wordt het doelpunt niet toegekend omdat de speler die scoorde in buitenspel stond, zelfs Gust (opa van Suresh en zelf een arbiter op rust) had het gezien.

Na de pauze uitgepakt met een andere opstelling, en zo geprobeerd om de as in het middenveld wat meer te beschermen tegen de doorsteekballen van de eerste helft.  Maar weer in de 2' kwam Chastre door het midden en kon dus weer snel op gelijke hoogte komen. Toch is het ons goed gelukt want Chastre kwam er zeer moeizaam uit en wij bleven druk zetten op de bal, halfweg de tweede helft tastte de doelman van de bezoekers even mis na een tussenkomst, en na een scherpe voorzet had onze spits de 3 – 2 maar binnen te duwen.  We konden de match rustig uitvoetballen, alleen waren de bezoekers nog gevaarlijk op stilstaande fases, maar de aansluitingstreffer kwam er niet meer.

7u45 verzamelen geblazen aan de Nopstal te Rillaar, onze vaste verzamelstek voor de verplaatsingen, de oogjes waren nog klein en de haren nog niet gekamd, alleen die van den trainer lagen netjes in de plooi, de temperatuur was amper boven het vriespunt.  Er zijn waarschijnlijk leukere dingen op een zondagochtend, maar vol goede moed gingen we op zoek naar de “Rue des Combattants in Bierges”.

Na een lange rit waren we duidelijk als eerste, nog niemand te zien van de tegenpartij, of toch, … ja in de verte liep er iemand de hoekschopvlaggen te zetten op het terrein.  Misschien is terrein niet het juiste woord, akker of landbouwgrond is hier misschien beter op zijn plaats, maar wie zijn wij om daarover te oordelen.  Op onze velden aan de Langestraat is het ook geen biljart.

De wedstrijd op zich was er eentje om snel te vergeten, veel voetbal viel hier niet op te spelen , we konden 4x scoren in elke helft, maar ook de tegenstander kreeg de nodige kansen, alleen verzuimde ze die kansen af te maken.  Een beetje zoals Lierse in 1^ste klasse, maar ik weet niet of de trainer van de thuisploeg ook zijn ontslag heeft aangeboden.

We kunnen het kort samenvatten, de spitsen scoorden de doelpunten, de middenvelders gaven de assists en de verdedigers hielden samen met onze doelman de nul op het bord,

Volgende week tegen de revelatie van de laatste weken, Chastre heeft na een mindere start duidelijk de goede benen gevonden, we zijn gewaarschuwd. 

Met bakken viel het uit de hemel tijdens de nacht van vrijdag op zaterdag, dus dat voorspelde weinig goeds wat het veld betreft, en gelijk kreeg ik. Bij een eerste blik op het veld moest ik dadelijk denken aan Kathleen die elke week onze truitjes witter dan wit krijgt, maar na vandaag zal ze toch haar beste waspoeder tevoorschijn moeten toveren.

De wedstrijd begon voor ons uitstekend, via een knappe combinatie op links, kon onze spits in 1 tijd binnentrappen, 0 - 1 na vijf minuten, van een goede start gesproken. De wedstrijd deinde op en neer en er vielen kansen langs beide kanten, op het middenveld was het een ware veldslag, maar toch kwamen we er voetballend bij momenten goed uit. Na een kwartier een solo van de nummer 10 van Jodoigne, die dan nog eens knap afwerkte ook. Die jongen schijnt nog maar 9 jaar te zijn, nog niet dikwijls gezien dat een 9-jarige het mooie weer maakt bij de u13.

Ei zo na kon diezelfde nummer tien de 2 - 1 binnenwerken, maar hij gebruikte hier al te opzichtig zijn hand voor, de eerste gele kaart was een feit. Gelukkig was het tijd om te rusten zodat de gemoederen een beetje konden bedaren.

Na de pauze gingen we resoluut voor de aanval, Jodoigne was afhankelijk van 2 spelers en die probeerden we zoveel mogelijk uit de wedstrijd te houden. De strijd werd bitsiger en een tackle met de voet vooruit van diezelfde nummer 10 leverde hem terecht een tweede gele kaart op. Jodoigne herleidt tot tien, en de sterke man (mag je dat zeggen van een gastje van negen ?) vooraan kwijt. Het gaf ons vleugels en we kregen steeds meer kansen om de 1 - 2 op het scorebord te zetten, maar telkens was er nog wel een voet van een thuisspeler.

Na 20 minuten gaat onze 11 op kracht door de defensie en trapt krachtig op doel, de doelman verkijkt zich op het schot en laat de bal door de benen glippen. 1 - 2, op dat moment zeker en vast verdiend te noemen. In de laatste minuut wordt onze aanvaller nog door 2 verdedigers in de modder geboord, zodat dat truitje waarschijnlijk meerder keren zal gewassen moeten worden, de bal gaat op de stip. Onze spits eist de bal op, en plaatst de bal rustig in de hoek binnen. 1 - 3 en na de aftrap wordt er afgefloten, maar dan nog is de wedstrijd niet gedaan, één van de thuisspelers acht het nodig om een partij modder richting scheidsrechter te gooien, 2de rode kaart van de dag en een verslag dat volgt.

Toch spijtig dat een wedstrijd zo moet eindigen, maar wat me het meeste stoorde is dat de nummer 10 achteraf nog een beetje opgehemeld werd na zijn rode kaart, we zijn met jeugd bezig en moeten ze als afgevaardigde en trainer mee helpen in de ontwikkeling tot betere voetballer. Volgende week proberen we weer de drie punten te pakken, maar elke wedstrijd moet gespeeld worden in deze reeks.

De eerste gure middag in de competitie kwam eraan vandaag, een koude snijdende wind maakte het wat minder aangenaam.  Maar als we de supporters mogen geloven was er best een aardige pot voetbal te zien in Veltem.

We kwamen vrij snel op achterstand, na 3 minuten werd een vrije trap, gedragen door de wind, onder de deklat binnengetrapt, onze doelman (die nog steeds wacht op zijn groeischeut, 2 weken geleden ook al) kon niet bij de bal en de 1 – 0 stond op het scorebord.

We probeerden de tegenstander onder druk te zetten maar via knap tik tak voetbal werd het ons zeer moeilijk gemaakt.  We moeten nu eindelijk eens proberen van de bal niet zinloos weg te trappen en er op te hopen dat onze (snelle) spitsen er bij kunnen.  De jongens van Veltem bewogen ook veel beter zonder bal en vonden dus makkelijker de vrije man.

Toch konden we op karakter een paar mooie kansen bij elkaar voetballen, één keer bracht de paal redding na een prima actie op links.  Na de pauze (met de wind in de rug) konden we nog een aantal prima acties maken, maar de tegenacties van Veltem waren zeker zo gevaarlijk, gelukkig stond onze doelman uitstekend te pakken en wist zo de 1 – 0 op het bord te houden,

In het laatste kwartier probeerden we het achteraan man tegen man en zetten we er vooraan een extra spits bij.  Maar telkens ligt de doelman van Veltem in de weg of laat de afwerking te wensen over, ook Veltem countert er op los maar kan de score niet verder doen oplopen.  Er zat meer in vandaag, maar als we voetballend sterker worden dan ben ik al een tevreden trainer.

Vandaag kwam Houtem op bezoek, we kregen dadelijk positieve reacties op de staat van het veld, toch een aangename toegeving van het bestuur dat we mogen voetballen op het A-terrein.

Het kwam het spel van de beide ploegen zeker ten goede, vanaf het eerste fluitsignaal zagen we 2 ploegen die ervoor wilden gaan, voetballende ploegen met in de eerste helft een iets sterker Houtem en in de tweede helft meer overwicht voor Everbeur. 

Houtem kreeg enkele kansen in de eerste helft, maar onze verdediging stond paraat, alleen het uitverdedigen is nog zeker een werkpunt, maar het was de eerste keer dat onze ploeg de nul kon houden dit seizoen en dat tegen een ploeg die al aan de lopende band doelpunten maakte.

We kwamen sterk uit de startblokken in de tweede helft, dadelijk Houtem met de rug tegen het eigen doel drukken en hier en daar wat mooie openingen, maar de afwerking bleef achterwege.

Houtem kwam nog éénmaal gevaarlijk opzetten, maar als ik hier schrijf dat onze doelman met een wereldsafe de 0 – 0 op het bord hield is dat zelfs niet overdreven.

Wij waren daarna nog gevaarlijk met 2 plaatsballen, die spijtig voor ons net langs de verkeerde kant van de doelpaal vlogen.  0 – 0, dan denk je dadelijk aan een saaie wedstrijd, maar dit was een aangenaam vertoon van beide ploegen en prima reclame voor het jeugdvoetbal.

Veel valt er over deze wedstrijd niet te vertellen, de tegenstander kon nooit echt een vuist maken en we speelden te slordig, maar dat is meestal bij ons als het te makkelijk gaat.  Vandaag gaan we hier ook niet alle acties (positieve en negatieve) beschrijven want dan heb ik te veel plaats nodig.

De scheids deed zijn uiterste best maar kon het snelle tempo in de wedstrijd moeilijk volgen, toen hij tijdens de wedstrijd ook nog even de tijd nam om de supporters te woord te staan na een discutabele beslissing was het hek van de dam.  Gelukkig was dit geen wedstrijd op het scherp van de snee, maar uiteindelijk mogen we ons gelukkig prijzen dat een 68 jarige zijn zaterdag wil opofferen om een wedstrijd te fluiten.

Volgende week ontvangen we VV Houtem en dat zal een tegenstander van een ander kaliber zijn, maar onze huid zullen we sowieso duur verkopen.  Ik hou jullie op de hoogte. 

Vandaag kwam Diegem massaal afgezakt naar het A-terrein van onze club, Diegem draait mee bij de top, terwijl wij na het verlies van onze punten (voor de groene tafel zoals dat zo mooi heet) die we verdienden in Diest ergens in de middenmoot vertoeven.

Diegem was met duidelijke bedoelingen naar ons toegekomen, winst was de opzet om zo de voeling met de top niet te verliezen, onze tegenstander startte erg furieus en het tik-tak voetbal van die gasten deed ons enkele keren naar adem happen, onze eerste helft was er eentje om snel te vergeten, we kregen welgeteld één kans bij elkaar gevoetbald en Diegem domineerde de partij.  In de 22^ste minuut resulteerde dat in een fraai doelpunt na een mooie (maar vermijdbare) actie op links. Nog van slag van het eerste doelpunt incasseerde we dadelijk een tweede, ditmaal afgewerkt met een mooie stiftbal over onze doelman.

Net voor de rust krijgen we onze eerste kans maar deze vliegt net over.

“T’is stil aan de overkant” moeten die van Diegem gedacht hebben, want in de kleedkamer kon je een muis horen lopen.  Na wat peptalk (denk ik toch) gaan we weer vol goede moed het terrein op.

Diegem wordt dadelijk met de rug tegen het eigen doel gedrukt, onze eerste echte kans na 32’, wordt perfect binnengetikt door onze 7, maar dat die een neus heeft voor doelpunten dat wisten we al.  We blijven drukken en krijgen nog enkele mooie kansen, maar ook de doelman van Diegem doet mee en ranselt er een paar uit de hoeken.

In de 39^ste minuut een koude douche, bij een counter van Diegem laat onze verdediging zich al te snel beetnemen, een coole afwerking zorgt voor een 1 – 3, tegen de gang van het spel in zoals dat heet.

Maar nog laten we onze kopjes niet hangen, na een kwartier in de 2^de helft kunnen we een hoekschop afdwingen, de bal wordt door de verdedigers niet nauwkeurig weggewerkt en onze 9 neemt de bal in één tijd op de slof, heerlijk doelpunt, de aansluitingstreffer is een feit.

2 minuten later een rush van onze laatste man, speelt daarbij op tijd onze 10 aan, deze kapt naar binnen en verrast de doelman in de korte hoek, 3 – 3.  De wedstrijd kan nog alle kanten op.

Maar de onzen gaan overduidelijk voor de overwinning en zo wil ik het ook als trainer, we krijgen nog enkele kleine kansjes, maar stilaan zitten we toch door onze beste krachten heen, de aansluiting tussen de verschillende linies verloopt niet meer zo vlot, dus vallen er serieuze gaten op het middenveld, en van die gekregen ruimte profiteren de technische betere spelers van Diegem om opnieuw op voorsprong te komen, 3 – 4 na dubbel mistasten in onze verdediging.

Maar is het karakter, vechtlust of kameraadschap, het zal een mengeling zijn van alles bij elkaar, ze blijven er voor gaan en hun inzet wordt beloond in de laatste minuut.  Een schot vanop 20 meter lijkt eerst ver over te gaan maar valt gelukkig voor ons onder de deklat binnen, dolle vreugde bij de onzen, de trainer van Diegem begint stilaan zijn schoenen op te eten, want ook in Stade Haacht moesten zij in de laatste minuut 2 punten prijsgeven.

Een tevreden trainer die hoopt dat alle spelers wat positivisme hebben opgedaan aan deze wedstrijd.

Onze eerste verplaatsing naar het “Brusselse” stond vandaag op het programma, Sterrebeek was onze bestemming en de gedachte dat het op kunstgras was deed sommige spelers al huiveren.  Maar deze kunstgrasmat bleek van betere makelij te zijn dat degene waar we al op gespeeld hebben.

De wedstrijd werd op gang gefloten door een perfect ééntalige scheidsrechter, spijtig genoeg was hij franstalig, dus verliep de communicatie niet zo vlot, ook bij de jongens van Sterrebeek die allen Nederlandstalig waren.  Maar in het begin van de wedstrijd was dit nog niet zo’n probleem. 

We begonnen aardig en voetbalden in de eerste minuten al een tweetal kleine kansjes bij elkaar.  Ook Sterrebeek kwam sterk uit de startblokken en ons doelman moest al dadelijk zijn kunnen tonen op een gevaarlijk schot.  Een goede aanval op rechts wordt prima voorgetrokken, onze 11 trapt op doel vanuit een scherpe hoek, de verdediger snelt zijn doelman ter hulp, maar komt net te laat om de bal van de lijn weg te werken, een schitterende start van de onzen.  0 – 1 na 5 minuten spelen.

Nadien neemt Sterrebeek de match in handen, ze blmijven gevaarlijk combineren maar komen niet tot doelrijpe kansen, een snelle tegenprik in de 17^de minuut wordt afgewerkt met een fraaie lobbal.  0 – 2, dit kunnen we houden tot aan de rust, al blijft Sterrebeek ons onder druk zetten, vandaag laat de verdediging zich niet in de luren leggen.

In de tweede helft blijft het op en af gaan, maar wordt er vooral slag (in de goede zin van het woord) geleverd op het middenveld.  Door het snelle stoorwerk van beide ploegen blijft het sowieso moeilijk voetballen.

In de 51^ste minuut breien we een mooie aanval in elkaar, een mooie crossbal van links naar rechts, onze 7 glipt door de buitenspelval, (volgens sommigen was er sprake van positiebuitenspel van onze 9) en werkt mooi af in de linkerbovenhoek.  0 – 3, wedstrijd gespeeld denk je dan, maar daar dacht de man in het geel dan anders over.

In principe wordt er bij U12-U13, 2x 30 minuten gespeeld, maar waarschijnlijk door de vele vliegende wissels werd er 5 minuten overgespeeld en in die minuten gebeurde er nog al wat.

61^ste minuut, KOVC Sterrebeek krijgt een terechte indirecte vrije trap, de speler trapt die mooi, maar rechtstreeks in doel, onze doelman raakt al dan niet de bal, volgens hem niet, volgens de scheids wel, dus 1 – 3

65^ste minuut: strafschop, om de één af andere duistere reden fluit de scheids een strafschop, onterecht, hij had er wel één in de eerste helft moeten fluiten voor Sterrebeek en dan hadden we ook een andere wedstrijd gezien.

Na (de gemiste) strafschop fluit de scheids ook voor het einde van de wedstrijd, gelukkig waren er na ons ook nog andere wedstrijden, anders waren we nu nog aan het spelen.

Voor de 2^de maal dit seizoen moesten we uitwijken naar het A-terrein van onze club, en dit wegens aanpassingen in de kalender.  Maar dit terrein (dat er schitterend bijligt) speelt om de één of andere reden altijd in ons nadeel.  Na de afstraffing in de VLANOB cup tegen OHL, volgde ook nu weer een mindere prestatie, een “off-day” zoals dat heet in voetbaltermen. 
Waarschijnlijk had de voorgeschiedenis er ook wel iets mee te maken, in de voorbereiding stuurden we Tremelo met een droge 3 – 0 naar huis op een tornooi, dus dat varkentje gingen we wel even wassen.  Van enige concentratie voor de wedstrijd was er bij sommige spelers dus weinig sprake.
De eerste helft was gelijkopgaand, alhoewel Tremelo toch de beste kansen kreeg, konden we gaan rusten met 0 – 0, toch had ik toen al in de gaten dat er een aantal spelers onder het verwachte niveau bleven.  We misten natuurlijk ook Vincent op links, die daar de openingen kan maken.  Hopelijk vergeet hij volgende keer zijn identiteitskaart niet meer.

In het begin van de tweede helft konden we dan toch eindelijk wat druk zetten, we kregen enkele goede kansen maar het leer wilde niet tegen de netten.  Niets wilde er lukken, een bal die te ver van de voet springt, of 1 van de snelle verdedigers van de bezoekers zat er goed tussen, na een duel viel de afvallende bal steeds voor de tegenpartij (misschien ook wel hun verdienste).
Het werd meer en meer duidelijk, de ploeg die zou scoren zou de overwinning mogen vieren.

In de 48ste minuut zet Tremelo een prima aanval op langs rechts, onze 5 komt tegenover 2 aanvallers te staan, zij benutten deze situatie tenvolle, en hun spits kan scoren op de voorzet van rechts, 1 – 0 en al de kopjes bij onze jongens naar beneden, vandaag zat een vuist maken er niet meer in en Tremelo mocht in de laatste minuten nog 2x scoren.  Een wedstrijd om snel te vergeten, maar anderzijds weer heel wat werkpunten gezien om in de trainingen toe te passen.

Volgende week in Sterrebeek zullen we uit een heel ander vaatje moeten tappen.

Onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen was tegen SMS Lubbeek, deze ploeg heeft al een jaar ervaring in de provinciale reeks, dus wisten we niet goed wat we nu eigenlijk moesten verwachten.

We begonnen met dezelfde opstelling als in de tweede helft tegen Diest, ook nu bleek weer dat we zo beter tot spelen komen.  We konden de tegenstander dadelijk onder druk plaatsen en de eerste kansen waren voor ons, na 10 minuten een schitterende één-twee beweging op links, gevolgd door een strakke voorzet die door onze 8 in 1 tijd wordt binnengetrapt.  Nog geen 3 minuten later wordt een volgende aanval mooi afgerond, 2 – 0.  In minuut 17 werkt onze 8 opnieuw af met een heerlijke krulbal,

3 – 0 en we zitten op rozen (denken we).  Het spel gaat nu wat meer op en neer, Lubbeek komt iets beter in de wedstrijd en de nonchalance sluipt in onze ploeg.  In minuut 23 wordt een te korte terugspeelbal, door de doelman weggewerkt, maar tegen de rug van de Lubbeekse aanvaller, de bal valt (on)gelukkig in het lege doel.  De spelers van Lubbeek putten hieruit moed om er weer voluit voor te gaan.  Net voor rust een scoort Lubbeek de aansluitingstreffer na een snel genomen vrije schop, onze verdediging liet zich hier serieus in de luren leggen.  We gaan rusten met 3 – 2, alhoewel we nog een mooie kans krijgen, maar de doelpaal staat in de weg.

Na de pauze spelen we veel te zenuwachtig en keilen de bal achteraan veel te veel weg.  Via een mooi (maar vermijdbaar) doelpunt komt Lubbeek langszij.  Plots staan ze daar allen met stomheid geslagen, gelukkig vinden ze de moed om in groep dit aan te pakken, in de 39ste minuut begint onze laatste man aan een indrukwekkende solo, en rondt die nog eens prachtig af met een knap schot in de linkerbenedenhoek., nog geen 5 minuten later profiteert onze “pocket”spits van een te korte terugspeelbal en knikt de bal over de doelman binnen.  Met nog een kwartier te spelen kan en mag er nu niets meer fout gaan.  En dat gebeurt ook niet, onze eerste overwinning is binnen, hopelijk kunnen we op dit elan verdergaan.

Vandaag speelden we voor het eerst onder de naam van Everbeur Sport, vorige week werd bijna unaniem beslist om de overstap te maken met de volledige U13 kern, zodat we dit seizoen uitkomen in de Provinciale C-reeks onder licentie van Everbeur.

Onze eerste wedstrijd was al direct een leuke derby te KFC Diest, we speelden een tweetal weken geleden nog tegen elkaar op hun tornooi.  Toen al bleek dat we aan elkaar gewaagd waren, vandaag zou niets anders blijken.

Tijdens de opwarming stonden de zenuwen strak gespannen, onze doelman stond stijf van de stress, en hij was lang niet de enige.  Toch straf wat een “andere naam” kan doen met spelers.

Na een foto van een persfotograaf van “Het Nieuwsblad”, was het hoog tijd om de wedstrijd op gang te trappen.  Van de gebruikelijke studieronde was niet veel sprake, Diest zette dadelijk snel en hoog druk en wij konden ons alleen beperken tot (slecht) uitverdedigen.  Na 4 minuten glipt de snelle spits van Diest door onze verdediging en werkt koelbloedig en waanzinnig mooi af met een perfecte lob, onze doelman had geen schijn van een kans.  Diest blijft verder goed combineren, wij krijgen geen 3 goede passen achter elkaar gegeven, we moeten ons beperken tot het stoppen van de aanvallen, we kunnen er maar een paar keer gevaarlijk uitkomen, 1 keer een scherpe voorzet van op rechts, maar onze aanvaller kan er net niet bij om af te werken.  Op het kwartier krijgt de thuisploeg een terechte vrije schop, de bal ligt op 25meter van het doel, maar diezelfde spits knalt hem droog onder de lat binnen, weer had onze doelman geen verhaal.  Dit doet echter geen afbreuk op zijn vele en goede werk dat hij heeft geleverd.

We snakken naar het einde van de eerste helft, doch op het einde komen we er iets beter door, we gaan de rust in met een 2 – 0 achterstand.

Tijdens de rust was het heel stil in de kleedkamer, als trainer deed ik een paar aanpassingen en na een rustige babbel en een goede slok water konden we weer het veld op.

We namen dadelijk het roer in handen, ik had de spelers de opdracht gegeven om elke bal te duelleren en nadien een vrijstaande ploegmaat te zoeken om aan te spelen.  Dit lukte vrij aardig en het vertrouwen groeide met de minuut.  Mooie openingen langs links en rechts zorgden voor de eerste kansen.  In de 41^ste minuut zeilde een voorzet van links over, onze rechtsvoor haalt de verloren bal op, zet snel voor en onze spits knikt aan de eerste paal binnen.  Alle kopjes weer omhoog, het geloof in eigen kunnen is terug.  We blijven de defensie van Diest op de proef stellen, de goalie van Diest laat zien dat hij daar niets voor niets staat.

Op 10 minuten van het einde een mooie actie op het middenveld, gevolgd door een juiste doorsteekpas, onze linksvoor glipt door de buitenspelval en punt met de tip van de voet de bal voorbij de uitkomende doelman; 2 – 2 en het kan nog alle kanten op.

Diest krijgt nog 1 geweldige kans maar de bal gaat voorlangs, de scheidsrechter vindt het na een uur welletjes en fluit een leuke en aangename wedstrijd tot een goed einde.

Het eerste punt van het nieuwe seizoen is binnen, hopelijk kunnen we op de ingeslagen weg verdergaan.