Twee ploegen met 7 op 9, het belooft dus een leuke en spannende wedstrijd te worden.  Enigszins gehandicapt moeten we starten aan de wedstrijd, Dixie zal minstens vier weken langs de kant moeten toekijken na een barst in de schouder.  Voorlopig geen schouderklopjes voor hem, aub, we kunnen hem niet langer missen.

Met Maarten G. (die vandaag in de voetsporen treedt van vader Wim) tussen de palen konden we toch vol goede moed beginnen.  Jarne, Toon, Alexander en Maarten W. vormen de achterste rij, in het midden Cédric, Gregory en Bauk, vooraan met Vincent, Suresh en Jim.  Niel en Daan starten op de bank. 

De eerste minuten drukken we B-L met de rug tegen het eigen doel, we krijgen enkele dotten van kansen (zoals dat heet), maar het vizier staat nog niet in de goede richting (ik zeg hier duidelijk: “nog niet”).  Maar B-L is een eerste keer gevaarlijk op een lange bal, mooi gedropt achter de verdediging, maar de snelle spits komt niet voorbij onze goed meevoetballende doelman.  Nadien laten we weer een kans of drie liggen en daarna krijgen we het spreekwoordelijke deksel op onze neus.  Daan, ingekomen voor Maarten W., verliest een sprintduel en de spits is deze keer wel sneller dan onze doelman, hij speelt de bal netjes naast Maarten en de 0 – 1 rolt langzaam maar zeker op het bord.

Niet of nauwelijks aangeslagen blijven we naarstig op zoek naar de gelijkmaker, en die komt er ook.  Jim kan op rechts zijn rechtstreekse tegenstander afschudden, hij past naar de goed gevolgde Gregory, die in 1 tijd op doel trapt, de doelman redt zijn poging maar Suresh kan scoren in de rebound.  De bordjes hangen gelijk, kunnen we voor de pauze nog op voorsprong komen?   We proberen het althans maar de bezoekende doelman laat zich voorlopig nog geen 2^de maal verschansen.

Na de pauze krijgen we hetzelfde spelbeeld, wij in de aanval maar de tegenaanval komt er zelfs niet meer uit.  Maarten G. kan zijn keeperstalenten niet echt laten zien vandaag, het zal voor een andere keer zijn.  Na een kwartier in de tweede helft kan Bauk op aangeven van Suresh de 2 – 1 binnentrappen (al hing er een klein reukje van buitenspel aan vast).  Dit was de voorbode van een dolle 10 minuten.  Even later kan Vincent de 3 – 1 maken, trapt Jarne nog met buitenkant rechts op de dwarsligger, laat Jim nog een reuzenkans liggen en trapt Gregory met een schuiver de 4 – 1 binnen.  Dus na 61 minuten is de wedstrijd gespeeld. 

In de 80^ste minuut krijgt Bauk de bal aangespeeld door Vincent, hij trapt de bal rechtstreeks in de verste bovenhoek en legt zo de eindstand op het bord.  Dixie (langs de lijn als T2 (trainer 2)) maakt me er op attent dat ik op het wedstrijdblad “mooi” moet bijschrijven.  Dat is dus bij deze in orde.

Het was vroeg dag deze zaterdag, de wedstrijd in TW3000 stond al om 9u30 op het programma.  Hun nieuwe locatie zag er proper  uit, beetje jaloers op de kleedkamers en cafetaria, maar ach, we roeien met de riemen die we hebben.  Langs deze weg moet ik toch ook de vele vrijwilligers van FC Rillaar bedanken voor het geleverde werk tijdens de “voetballoze” periode in de zomer.  Onze B-kantine ziet er weer een stuk fraaier uit en ook het veld moet niet onderdoen voor vele anderen.

We moeten inderdaad roeien met de riemen die we hebben, na de midweek oefenmatch tegen onze U21 met een selectie van U17 spelers, kwamen we wat gehandicapt tevoorschijn in TW3000.   Gregory moest afhaken wegens te hoge koorts, Dixie met een barst in de opperarm en Toon uit voorzorg aan de kant gehouden met blijvende liesproblemen.  Daar zit je dan met je kern van 14 spelers, gelukkig konden we beroep doen op Brent om in het doel te staan, maar voor de rest hadden we dus maar 1 reserve.

Vandaag was het dus puzzelen aan de opstelling en we starten met achteraan: Jarne, Daan, Alexander en Maarten W.  Op het middenveld Cédric, Jim en Bauk, vooraan met Vincent, Suresh en Maarten G.  Niel start op de bank omdat hij nog kampt met een conditionele achterstand.

Tijdens de eerste helft hadden we meer balbezit dan de tegenstander maar echte open doelkansen kregen we niet.  TW 3000 zakte steeds met 8 spelers achter de bal en teerde op hun 2 snelle spitsen bij de tegenaanval.  Onze verdedigers wisten met die snelheid toch wel raad, hier plukken we de vruchten van onze “oersaaie” looptrainingen.  Met een logische 0 – 0 trokken we naar de kleedkamers, om er gemotiveerd uit te komen om er het beste van te maken tijdens de 2^de helft.  Maar we kregen hetzelfde spelbeeld, niet dat het een slechte wedstrijd was voor de supporters, maar tegen een al te verdedigend ingesteld TW was er weinig doorkomen aan.  Tot in de 70^ste minuut Suresh een mooie doorsteekpas geeft op Jim en die lobt heerlijk de uitkomende doelman.  Drie minuten later hangen de bordjes weer in evenwicht na een geharrewar voor het Rillaarse doel, de laatste die er zijn voet tegenzet in spijtig genoeg eentje van TW en die tikt de bal netjes binnen.  We krijgen in de laatste 5 minuten nog 2 goede kansen, maar de goalie van TW wil niet van een tweede treffer weten en dus eindigt de wedstrijd op een billijk gelijkspel.

Misschien had er meer ingezeten, of misschien ook minder.  Het is zo dat je niet elke wedstrijd die je zou moeten winnen ook daadwerkelijk wint.  Maar ik heb vandaag een aantal mooie combinaties gezien, als we nu nog stoppen met steeds commentaar te geven op onze medespeler dan kunnen we ver komen.  Een goede raad: “kijk eerst naar jezelf vooraleer een ander te beoordelen”

Vandaag stond de clash tussen u17 van Rillaar (samenwerking met VC Langdorp) en de onzen op het programma.  Niet dat ik er echt wakker van gelegen heb maar een wedstrijd spelen tegen spelers waar je wekelijks mee samen traint is toch iets speciaal.

De motivatie was er, alleen Daan haakte vrijdagavond af wegens te moe (???), hij liet hier wel zijn medespelers in de steek, en bij een ploegsport kan dat niet.

We begonnen net als vorige week goed aan de wedstrijd, we hielden de tegenstander goed op de eigen helft, Dixie keek er naar en zag dat het goed was.  Op de rechterflank was Maarten G. in goeden doen, hij liet meermaals zijn rechtstreekse tegenstander ter plaatse, alleen de laatste voorzet kwam er nog niet goed uit.  Hier is dus nog werk aan de winkel.  Na een kwartier stonden we met 2 – 0 aan de winst en als even later de dwarsligger niet in de weg stond was de wedstrijd eigenlijk al bijna gespeeld.

De eerste viel na 9 minuten, een heerlijke tik-tak actie via het centrum werd via Gregory tot bij Suresh gebracht, deze laatste legde de bal sipel voorbij de uitkomende Brent.  Een paar minuten later legt Suresh de bal panklaar voor Gregory, deze legt hem even goed voor links en met een droge schuiver in de hoek verschalkt hij een tweede maal de bezoekende goalie.  In de 22^ste minuut verstuurt Maarten G. een heerlijke (wel een goeie dus) voorzet naar de 2^de paal, Bauk kopt de bal krachtig richting doel, maar hij zeilt net over.  Even later schakelt Bauk zijn rechtstreekse tegenstander uit en knalt de bal met links op de dwarsligger. 

Tot zover een mooi eerste halfuur, waarin we de tegenstander geen tot weinig ruimte geven om zelf te voetballen.  Wanneer Tobias even later zijn gekende trukendoos bovenhaalt, laat Jarne zich naaien (zoals dat heet in voetbaltaal) en gaat hij even door het (voor hem welbekende) lint.  Ik roep Maarten G. terug van de bank om hem te vervangen.  Op dat moment is er in de 16 een duel tussen Tobias en Jarne, Jarne raakt Tobias licht aan en deze gaat maar al te graag neer.  Bal op de stip en geen kans voor Dixie.  2 – 1 net voor de rust, een opdoffer.

De tweede helft is veel minder, de duels worden bitsiger en feller, er is nog weinig sprake van goed voetbal.  Af en toe kunnen we nog een paar kansen versieren, maar Brent staat tot 2x een derde treffer in de weg.  We zijn aan elkaar gewaagd maar scoren wordt er niet meer gedaan.  Met de 2 – 1 winst kunnen we tevreden zijn, maar als we volwassener blijven spelen moet de klus geklaard worden in de eerste helft.

Maandag kunnen we er nog eens over nakaarten en nog eens stevig doortrainen, want er zijn een aantal spelers waarvan ik vind dat ze op training niet voor 100 % hun best doen, en dat zie ik op zaterdag tijdens de wedstrijd.  Het is aan die spelers om zich te herpakken.

De kogel is door de kerk, de kop is eraf, goed begonnen is half gewonnen : een aantal spreekwoorden om een nieuw seizoen mee te beginnen.  Vandaag 7 september om 15u stipt werd voor ons, ergens in het verre Rummen, de wedstrijd op gang gefloten van een hopelijk leuk en aantrekkelijk seizoen met alles wat de doorgewinterde supporter er van verwacht.

Omdat de GPS (tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze auto’s) aangaf dat we een 35 minuten moesten rijden, bliezen we al verzamelen bij Toon om 13u15.  Iedereen was er stipt op tijd zodat we zonder zorgen richting Rummen-Geetbets konden vertrekken.  Tien minuten voor 14u reden we de parking op, een groot, mooi grasveld lag op ons te wachten.  We werden (zoals meestal) vriendelijk onthaald en iets voorbij de klok van 14u kwamen de eerste jongens het veld op om wat rustig te tikken met de bal.  Doordat Maarten Wens familiale verplichtingen had waren we nog met 13.  Niel (nog maar pas terug aan het trainen) en Daan (2 weken out met pijn aan de teen) begonnen op de bank.

Achteraan met vier op een lijn: Jarne, Toon, Jim en Alexander, in het midden Cédric, Vincent en Gregory (hersteld van zijn liesblessure, maar nog geen enkele match gespeeld dit seizoen), vooraan met Maarten G., Bauk en Suresh.

We zaten dadelijk goed in de match en eisten de bal op.  We konden een paar goede acties opzetten, meestal langs onze flanken.  De backs van Rummen zagen alle kleuren tijdens het begin van de wedstrijd, maar ze zagen vooral veel groen passeren.  Zowel Vincent als Maarten G. zwierden enkel ballen voor doel.  De eerste kans was voor Cédric, hij nam een voorzet van Vincent in één tijd op de slof, de bal zoefde rakelings naast de (verkeerde kant van de) kruising.  Even later kan Bauk een voorzet van Maarten G. net niet goed genoeg richting doel koppen.  We bevinden zich meestal op de helft van onze tegenstander maar bij een counter komt de bal via een carambole bij de 6 van Rummen, hij besluit maar net over.

Gregory neemt samen met Vincent en Cédric het midden goed in handen, soms spelen ze nog teveel op één lijn en is hun driehoek zoek, maar het liep al meer dan behoorlijk.  Gregory gooit in de 29^ste minuut de bal terug in de 16, Suresh staat nu wel op de juiste plaats en kan de eerste van het seizoen binnenkoppen.  Even lijkt het erop dat we voor de rust nog kunnen scoren, maar de doelman wil hier niet aan mee werken.

In de tweede helft komt Rummen agressiever en beter uit de kleedkamer, we hebben wat moeite met het hogere tempo en vervallen weer in onze slechte gewoontes, nl de bal naar voren keilen en hopen dat de aanvallers hem even kunnen bijhouden, maar meestal zijn het de verdedigers van Rummen die de bal kunnen onderscheppen.  Na een kwartier geeft Gregory aan dat zijn beste pijlen verschoten zijn, om geen verdere risico’s te nemen vervang ik hem.  We schuiven wat, Bauk op 10, en Jim op 11.  Langzaam maar zeker nemen we het spel terug in handen, we hebben het eerste kwartier van de tweede helft goed overleefd en beginnen zelfs terug aan opbouwen te denken.  Toon durft (met Daan achteraan naast hem) nu wel doorschuiven en voor gevaar zorgen.  Als in de 64^ste minuut Vincent nog maar eens bal in de 16 gooit, maait de centrale verdediger de bal met de hand voor het hoofd van Bauk weg.  De bal belandt op de stip, even probeert Jim Bauk nog te overtuigen om hem niet te nemen, maar Bauk zet zich achter de bal en trapt de bal halfhoog binnen (welke kant ga ik nu niet schrijven, want de vijand (lees als volgende tegenstander, en dat is toch wel niet de andere ploeg U17 van Rillaar zeker)leest mee).  0 – 2 op het bord en wedstrijd gespeeld. Beide ploegen krijgen nog een kans(je) maar de einduitslag stond al op het bord.  Onze eerste officiële wedstrijd als U17 kunnen we afsluiten met een overwinning, en dat smaakt naar meer …

Tweede titel voor SK LEEUW (U15)

Nadat SK Leeuw (U15) al kampioen werd in de regionale reeksen is het vorige zaterdag ook provinciaal kampioen geworden in de Jeugdcup van het Nieuwsblad.  In een spannende finale versloeg de ploeg van Tom Destrycker Rillaar Sport met 1-0.

3 mei 2009

FINALEDAG te KFC Diest

HALVE FINALE

FC Rillaar Sport – KHO Huizingen: 1 – 1  (pen: 3 – 2)

Een grote dag voor onze U11, vandaag wordt de finaleronde gespeeld van de jeugdcup die tot dusver zeer positief is verlopen voor ons.  Uit de vorige verslagen blijkt dat we steeds aan het langste eind trokken en dus vol vertrouwen konden afzakken naar Diest.  Aangezien Bart en ik vol zenuwen een plaatske kregen in een kerk die voor éénmaal helemaal tot de nok was gevuld, was ik niet aanwezig voor deze wedstrijd.  Regelmatig SMS verkeer hield ons op de hoogte van de gebeurtenissen in Diest, spannend was het zeker, maar veel kan ik er niet over vertellen.  De beide ploegen bleken aan elkaar gewaagd en als je de site van Huizingen mag geloven hadden we die finaleplaats weer gestolen, maar ja, verlies toegeven blijft moeilijk voor sommige tegenstanders.

In de 1/2e finale tegen Rillaar was onze U11 de betere ploeg maar bleef op 1-1 steken en zoals zo vaak in voetbal verliest de sterkste de penalty-loterij. Grote ontgoocheling uiteraard bij de gasten en de trainers en de supporters. (zover het korte verslag van den trainer van Huizingen, hij was er waarschijnlijk ook niet bij wegens andere verplichtingen)

FINALE

FC Rillaar Sport – K. Wolvertem SC: 0 – 7

Daar stonden we dan, even de feestkledij uitgedaan en een sportievere outfit aangetrokken.  Toen ik in Diest aankwam, kwamen de gasten me al tegemoet.  Ze straalden omdat ze de halve finale tot een goed einde hadden gebracht en mochten aantreden in de finale tegen het sterke Wolvertem.  De finale werd op gang gefloten en vanaf de eerste minuut was al duidelijk dat het spelniveau hoger was dan dat wij gewoon zijn, de eerste 10 minuten konden we goed stand houden maar tegen dit Wolvertem was het moeilijk, zo niet zeer moeilijk voetballen, op elke positie een speler die goed uit de voeten kan en prima positiewissels vooraan, alles klopte gewoon in dat ploegske.  En de onzen waren zwaar onder de indruk, hun adem werd afgesneden toen het na 15’ 0 – 2 werd, de bibber sloeg hen in de benen, en die van Wolvertem kregen ons helemaal klein.  Ook in de tweede helft kregen we moeilijk wat lijn in ons spel, we probeerden toch nog wat te combineren, maar door het snelle stoorwerk van de tegenpartij lukte dat niet zo aardig.  Wolvertem dus de dikverdiende winnaar van dit tornooi, maar wij als FC Rillaar Sport een verdienstelijke 2^de plaats, en laat de andere dan maar zeuren over dit en over dat, we hebben die 2^de plaats en de anderen dus lekker niet.

Na de wedstrijd zaten de jongens toch wat in zak en as, maar wat (kinder)champagne kan wonderen doen.  Het zal allemaal nog wat in de kleren blijven zitten en dat is niet meer dan logisch, maar anderzijds was deze finale een prima leerschool naar de volgende jaren toe, we moeten ons blijven inzetten en blijven verder werken op training, we moeten voetballend sterker uit de hoek komen, maar dat zijn werkpunten voor volgend seizoen.  Dit seizoen loopt op zijn einde, misschien nog die twee tornooitjes die er voor de meeste misschien teveel aan zullen zijn na de reeks zware wedstrijden in de jeugdcup, maar hopelijk kunnen we in schoonheid eindigen met een goede prestatie op ons eigen tornooi.

26-04-13 (van de site van SNA Keiberg, U15)

Voorbeschouwing : Competitie - Speeldag 30 : FC Rillaar Sport - SNA KEIBERG

Maandag 22 april 2013, terugwedstrijd van de halve finale tegen het sterke KVC Haacht.  Zoals ze zeggen staan we al met één been in de finale, maar als trainer moet je altijd op je hoede zijn.  We wonnen weliswaar de heenwedstrijd (met de gekende 1 – 3) maar Haacht is en blijft een sterke en goed voetballende tegenstander.  Met de afwezigheid van Vincent (in Duitsland met de school) op links werd er druk gespeculeerd langs de zijlijn hoe dit zou opgelost worden. 

De oplossing werd al een beetje gevonden in de zaterdagwedstrijd tegen Molenbeek en die bracht ik dan ook op de mat.  Nu ja, van mat was er niet veel sprake, het veld was gesleurd maar was toch vrij hard.  Om half zeven was het dan zo ver, Haacht in een zeer aanvallende opstelling (had niet anders verwacht), wij iets meer afwachtend (hadden zij waarschijnlijk ook verwacht).

Haacht verraste in de opstelling om de snelle 9 uit het middenveld weg te halen en op de flanken te posteren, Cédric zag in de eerste helft vooral de rug van zijn tegenstander, maar herpakte zich wonderbaarlijk na de rust en schreef zelfs een (voor)assist op zijn naam.  Toch was het eerste kleine kansje voor ons, door de aanvallende opstelling van de bezoekers werden we gedwongen om op de counter te spelen, en dat deden we dan ook.  Suresh krijgt na 3 minuten de bal toegespeeld uit het middenveld en spurt sneller als zijn directe tegenstander, maar hij besluit iets te zwak naast de doelman, de verdediger kan de bal nog ontzetten.  Daarna komen de jongens van Haacht steeds beter in de wedstrijd, ja, we lopen een beetje achter de feiten aan, maar echte openingen worden niet gevonden.  Centraal postte ik een mannetje meer omdat Haacht vooral via het centrum de kansen probeert te creëren.  Onze sterke centrale as staat onder druk, maar kraakt niet.  Op de momenten dat we in balbezit zijn, spelen we iets te snel naar voor.  Zodoende krijgen we geen tijd om wat te recupereren na de zware inspanningen.

Haacht krijgt wat kansjes maar ook Dixie is vandaag weer present en laat zich positief opmerken, hij pakt wat afstandsschoten en probeert hier en daar al wat tijd te rekken (is dat niet wat vroeg???).  De positie 7 en 11 wisselen voortdurend van positie, maar zowel Cédric als Alexander laten zich niet van de wijs brengen.  In het middenveld lopen Jim, Gregory en Jarne zich de longen uit het lijf om zo de aanvallers Maarten G., Suresh en Bauk in stelling te brengen.

Na 20 minuten krijgen we een reeks van 3 hoekschoppen, en zoals dikwijls is 3x scheepsrecht.  Jim zet de hoekschop perfect voor, een kopduel wordt half gewonnen door de verdediger, de afvallende bal wordt door Suresh op de borst gecontroleerd en subtiel naast de doelman gedeponeerd.  1 – 0, ja, ik weet het, tegen de gang van het spel in.

Voor de jongens van Haacht het sein om het gaspedaal  nog wat dieper in te drukken, de druk op de verdediging wordt enorm en we komen enkele malen meer dan goed weg.  Maar toch kan Haacht tegenscoren in de 29^ste minuut, een meer dan mooi doelpunt, niks op aan te merken, knappe actie en fraai afgewerkt.

De meer dan welgekomen rust wordt gebruikt als stiltemoment.  De jongens begonnen op het einde van de eerste helft een beetje op elkaar te sakkeren en te duvelen en dat komt de sfeer niet ten goede.  Iedereen stil tijdens de rust en de trainer zegt ook niets, hij schrijft op het bord een grote, dikke “1” en daarachter schrijft hij in het klein “ploeg”.  Voila, meer moet dat niet zijn, de boodschap werd begrepen.

Met 4 à 5 aanvallers kwam Haacht aan de aftrap van de tweede helft en in de eerste minuten kregen ze 2 zeer goede kansen, maar hun vizier stond niet op scherp.  Gelukkig voor ons want al stond het 1 – 1, ze roken bloed en stormde richting ons doel.  Gelukkig konden we deze zware druk doorkomen zonder schade (lees als tegendoelpunt).  Na een kwartier in de tweede helft neemt de druk wat af en kunnen we nog eens naar voren trekken, Suresh wordt weer mooi vrijgespeeld en zo een mogelijkheid moet je hem geen twee keer geven.  Hij neemt de bal aan, omspeelt de doelman en legt de 2 – 1 binnen.  Ja, ik weet het, weer tegen de gang van het spel in. 

Voor de eerste maal zie ik bij de tegenstander wat kopjes naar beneden gaan.  Even kunnen we de bal wat in eigen rangen houden, even wordt de bal ook bij Haacht zomaar eens weggetrapt en als dan op zo’n moment de bal richting trainer komt, dan kan hij het niet laten om het publiek wat te vermaken met een (perfecte) borstcontrole, hilariteit rond het veld, er mag al eens gelachen worden bij een 2 – 1 voorsprong.  Even later verging het lachen de trainer van de plaatselijke club.  Eerst bij de knullige tegengoal, een klein foutje van een sterk spelende Toon, het is hem bij deze vergeven.  En daarna als hij getackeld wordt door de beresterke nr. 4 van Haacht.  Al had onze sterke nummer 9 daar ook wel iets mee te maken.  2 – 2 dus met nog 12 minuten op de klok, die van Haacht geloven er weer in en trekken weer vol goede moed naar voren, weer komt er meer ruimte voor onze aanvallers en ja hoor, je mag ze die ruimte niet geven of ze zijn om het met de woorden van de Haachtse trainer te zeggen: “Dodelijk efficient”.  Bij het doorstoren (ja, in de 60^ste minuut, fysiek lijken we wel in orde precies) kan Bauk de bal ontfutselen van de centrale verdediger, ook hij omspeelt de doelman en kan de 3 – 2 op het bord brengen.  Hij trekt zijn shirt uit en stormt richting supporters voor een reeks “High Fives”. 

De wedstrijd is gespeeld, we hebben gevochten als leeuwen om in de finale te geraken.  4 jaar geleden konden we die finale ook al eens bereiken maar toen werden we geklopt door het sterke Wolvertem. 

Tegen SK Leeuw krijgen we op 4 mei een nieuwe kans, we kunnen zoals eerder reeds gezegd, niet meer doen dan ons stinkende best.

Na lang wikken en wegen werden er dan toch 2 data gevonden voor de wedstrijden tegen KVC Haacht.  Vandaag stond de eerste op het programma.  Stipt om half zeven reden we de parking op aan de Beverdijk te Haacht, 2 jaar geleden (toen we onder Everbeur Sport in U13C speelden) konden we de toenmalige kampioen kloppen in eigen huis.  Maar uit de scouting wist ik dat ze toch wel serieuze versterking hadden gehaald.  Stevige ploeg en goed voetballend, we zouden onze beste (voetbal)schoentje moeten voorzetten.

Het tempo tijdens het eerste kwartier was zinderend, de longen gingen langs beide kanten tot het uiterste open.  We konden toch wat druk zetten en KVC Haacht was duidelijk verrast van zoveel (gewestelijke) tegenstand.  Al bij al bleef de eerste helft vrij gesloten, een slecht gericht schot, een goede parade van de thuisdoelman en nog wat halve kansen.  Onze verdediging stond paraat maar toch moest ik Daan vervangen die wat last had van de spieren in zijn kuit, of was het van de bal in het gezicht, die hij enkele minuten voordien te verwerken kreeg.  Dixie kon zich vandaag eens uitleven (had meer werk dan anders) en kon zijn trainer overtuigen dat hij een betrouwbaar sluitstuk is,  0 – 0 was dan ook een logische ruststand.

Na de pauze werd snel duidelijk dat de jongens van Haacht het tempo niet gingen laten zakken, Dixie haalt een goed geplaatste vrije trap uit de hoek en komt goed tussenbeide als een speler van Haacht alleen op hem dreigt af te gaan.  Door een tactische aanpassing (denk ik toch) krijgen we op de flanken meer ruimte, het is vooral Vincent op links die daar dankbaar gebruik van maakt.  Cédric op rechts moet na een trap op de voet, begin tweede helft het veld verlaten, maar zowel Dries als Wesley doen hun uiterste best, maar hebben het niet makkelijk op rechts.  Als in de 50^ste minuut Suresh zich toch eens kan vrijmaken van zijn dubbele verdediging, kan hij met een kruispas Vincent op links wegsturen (ja, hij stond buitenspel), Vincent wint het duel met zijn rechtstreekse tegenstander en zet ook de doelman op het verkeerde been,  0-1 met nog twintig minuten te spelen.

Haacht duwt het gaspedaal nog wat verder in, en enkele minuten later kan hun spits enig mooi binnenkoppen na een prachtig geschilderde vrije trap.  Haacht blijft op zoek gaan naar de winninggoal, de onzen komen onder druk te staan.  We komen in minuut 58 goed weg als een bal van hun tergend traag tegen de paal hobbelt en de doellijn streelt, maar Jarne is er als de kippen bij om het gevaar (lees als bal) weg te werken.  De duels worden een pak bitsiger, Maarten G. loopt tegen geel aan wegens te hard doorgaan.  Maar als Gregory in de 61^ste minuut één van zijn millimeterpassen verstuurd naar Jim, kan Jim de bal keihard voor doel brengen.  Een kolfje naar de hand van Suresh die de bal feilloos binnentrapt.  Nog 8 minuten en Haacht wil zeker en vast een gelijkspel halen.  Maar na de aftrap verliezen ze vrij snel de bal in het middenveld, we kunnen snel omschakelen en wederom langs links via Vincent de bal voor doel brengen, de verdediger van Haacht is nu sneller op de bal als Suresh, maar werkt de bal met een capriool in eigen doel.  Hoeveel pech kan je als thuisploeg hebben en ja zoals de titel van dit stuk: “Dama Fortuna" was met ons vandaag, maar dat kan maandag (terugmatch) helemaal anders zijn.  Het belooft een thriller van formaat te worden, allen daarheen zou ik zeggen.

Niet om 9u, maar om 8u werd er al verzamelen geblazen op het b-terrein.  Omdat we vorig week de titel op het veld van Houtem konden veilig stellen, werd er vandaag door 3 mama’s een ontbijt geregeld.  Met kleine oogjes (heeft Marcellekes party daar iets mee te maken?) kwamen de meeste spelers toe, sommigen kwamen iets te laat maar kregen toch nog hun ontbijt.  Alle 24 spelers van de U15 van dit seizoen waren present.  De sfeer zat er goed in, zelfs tijdens de opwarming bleek dat er van enige concentratie weinig sprake was. 

De coach van VC Bekkevoort moest het stellen met 11 spelers, dan kon ik vandaag spreken over een andere luxe (ah ja 24 parate spelers).  Alleen Daan M. moest afhaken wegens een omgeslagen voet (heeft Marcellekes party daar iets mee te maken??).

VC Bekkevoort kon weinig druk zetten op de bal en Dixie mocht de eerste helft rustig toekijken vanop de rand van de grote backlijn.  Hij zag Bauk scoren op mooi aangeven van Maarten G. en diezelfde Maarten G. kon de 0 – 2 in de 17^de minuut knap binnentrappen na assist van Gregory.

Diezelfde Gregory mag donderdag voor de eerste maal gaan meetrainen met de grote jongens.  Geweldig voor zo’n jonge gast, hopelijk kunnen er binnen een paar jaar enkele van deze (goede) groep doorstromen, da’s trouwens ook de bedoeling van een jeugdwerking.  Anderzijds vernam ik vandaag dat Jana Janssens (die haar eerste paar schoenen versleet bij onze jongens en nu het mooie weer maakt bij SK Lierse) haar eerste minuten heeft mogen spelen in de BENE-league en dit tegen het Nederlandse Ajax Amsterdam, Toppie zou ik zeggen.

In de 2^de helft was er van een wedstrijd allang geen sprake meer, Bekkevoort probeerde wel maar onze verdediging stond (voorlopig) paraat.  Dixie kwam oog in oog met de snelle aanvaller maar pareerde het schot, een paar minuten later kon de 7 van VCB weer door onze verdediging lopen en besloot de bal onder de uitkomende Dixie te trappen.  Maar toen stond het al 4 – 0 voor ons, want Maarten G. (in prima doen de laatste weken) kon er met zijn tweede van de dag na 4 minuten in de tweede helft al 3 – 0 van maken, weer een assist van Gregory.  Als Maarten G. in de 54^ste minuut Cédric diep stuurt, twijfelt Cédric niet om de uitkomende doelman enig mooi te lobben.  10 minuten voor tijd kon de snelle aanvaller dus de eerredder maken voor Bekkevoort.  Maar op het einde van de wedstrijd stuurt Bauk zichzelf diep en stift de bal over de doelman, als 4 minuten voor het einde ook Suresh zijn doelpuntje kan meepikken op aangeven van Vincent staat de 6 – 1 eindstand op het bord.

De sponsor liet een groot aantal champagne flessen aanrukken en het feest kon beginnen.  Van champagne tot Bengaals vuurwerk en wat voetzoekers, ach ja, voor 1 keer mocht het zeker !!!

Maar we moeten de focus nog even houden want er staan nog 2 belangrijke wedstrijden op het programma.  Iedereen weet dat we nog in de running zijn in de jeugdcup, en daar mogen we 2x uitkomen tegen KVC Haacht.  We kijken er naar uit !!!!!

Het werd vroeg verzamelen op deze zonnige zondagmorgen.  We vertrokken om 8 uur stipt ware het niet dat we moesten wachten op Alexander die zoals van gewoonte een tweetal minuten te laat aankwam.  Het gras was wel wat wit van de lichte vriesnacht, maar de zon deed meer dan moeite om tegen half tien (start van de wedstrijd) het veld onder de eerste zonnestralen van dit jaar te bedelven.

Voor de topper in de U15H-reeks mochten we van de plaatselijke club op het A-terrein spelen.  Daar was ik eigenlijk wel blij mee, want zoals we de laatste weken spelen halen we voordeel uit een goed bespeelbaar terrein, als dat dan ook nog eens groot is, dan is dat alleen maar mooi meegenomen.  Voor een voetballende ploeg is zo een veld altijd een luxe.

Het tempo dat beide ploegen in het begin van de wedstrijd op de mat brachten, dat kon niet lang volgehouden worden.  Daar de spelers van VV Houtem telkens de lange bal hanteerden, liepen hun spitsen zich de longen uit hun (grote en krachtige) lijf.  Het voordeel voor ons was dat we op het moment dat we in balbezit kwamen, de bal iets langer in de eigen rangen konden houden.  Doordat we terugvielen op ons 4-4-2 systeem hadden we eigenlijk altijd overschot op het middenveld.  Na een kwartiertje waren de eerste cartouches van Houtem verschoten, ze hadden eigenlijk geen open kans kunnen afdwingen, enkel wat afstandsschoten die Dixie makkelijk wist te onderscheppen. 

We bleven rustig combineren en als via het middenveld Vincent op links wordt diep gestuurd aarzelt hij niet om Suresh die net buiten de zestien staat te bedienen, onze spits (Houtem was er jaloers op) weet er wel raad mee en trapt de 0 – 1 binnen.  Enkele minuten later toch wat opschudding voor ons doel, Dixie werkt een bal verkeerdelijk weg in de voeten van de snelle elf, de snel terugkerende Toon kan het schot nog afblokken en Dixie kan uiteindelijk in hoekschop werken.  Toch even opschudding, en Houtem lijkt zijn tweede adem te hebben gevonden.  Maar als ze in de 27^ste minuut op de perfecte counter lopen staat het 0 – 2.  Snel omschakelen en scoren, het leek een beetje op het doelpunt tegen Asse- Zellik, dat ons de kwalificatie in de halve finale van de jeugdcup opleverde, maar met andere acteurs vandaag.  Gregory wordt centraal aangespeeld, draait open en speelt de vrijlopende Wesley aan, die kaatst in één tijd op Suresh, en die van Houtem wisten toen al hoe laat het was.  0 – 2 op het einde van de eerste helft. 

In de tweede helft kan Houtem niet echt een vuist maken en de onzen proberen hier en daar het publiek wat te vermaken, een hakje, een omhaal (die mislukt, maar ach), een schwalbe, het kan allemaal.  Toin, Dries en Senne van de eerste jaars zijn ondertussen op het veld gekomen en draaien meer dan behoorlijk mee.  Maar na 20 minuten bank zitten komt Jim me even zeggen: “Berry, ik ben er klaar voor”, het moment om een vervanging door te voeren (volgens Jim).  Even later gooi ik hem dan toch het veld op, met de woorden van Dany (T2) in mijn hoofd.  “Als de Jim op de bank zit, wordt ge zot als trainer”.  Er schuilt iets van waarheid in, maar een goeie Jim kan je altijd gebruiken.

Als hij daarna op aangeven van Suresh de 0 – 3 kan scoren, dan is het kampioenschap een feit.  Als ik onze spits 5 minuten voor tijd naar de kant haal en hem een applausvervanging gun, had hij er eigenlijk liever nog vijf minuten blijven opstaan.  Maar dat zal de aard van het beestje zijn.  Volgende week vieren we thuis tegen VC Bekkevoort, maar we zullen op onze hoede moeten zijn als we met een clean sheet kampioen willen spelen, ze versloegen toch vrij onverwacht KVC Kessel-lo.  Maar dat is een taak van de trainer om zijn manschappen te motiveren voor wedstrijden die er niet meer toe doen.

Midden in de examenperiode stond de topper tegen Meensel-Kiezegem, verder gewoon MK genoemd, geprogrammeerd.  Wat we vooral niet vergeten waren vanuit de heenwedstrijd, was dat dit een moeilijk te doorgronden tegenstander is.  Ze legden toen het vuur aan onze schenen, en als ik vandaag door de betonnen, koud aanvoelende muren van onze stilaan wat ouder wordende accommodatie, de trainer van MK, zijn manschappen hoor aanmoedigen, en hoorden zeggen: “Ze zijn te pakken, we kunnen het, …”.  Toen wist ik dat we met een gemotiveerde tegenstander te maken kregen.

Niets bleek minder waar, de pionnen van MK stonden goed opgesteld.  De stilaan vertrouwde dubbele dekking op onze kapitein was vandaag geen uitzondering, maar dat is de weerzijde van de medaille.  Op die manier krijgen onze andere spelers meer ruimte en Gregory zoekt telkens wel een passende oplossing.  Na een studieronde zijn het toch de onzen die iets meer veldoverwicht weten te krijgen.  Een paar halve kansen worden echter niet benut, aan de overzijde heeft Dixie meer last van de koude dan van de rechtstreekse tegenstander.  In de 20^ste minuut kan Wesley de bal mooi voorgeven, Suresh legt de bal met het hoofd voor de voeten van Jim, die twijfelt niet en trapt de 1 – 0 tegen de touwen.  Toch laat MK zich niet wegduwen, ze komen steeds beter in de wedstrijd, maar komen niet tot echte kansen.  Een volstrekt ongevaarlijke voorzet wordt 2 minuten voor de rust, foutief beoordeeld door onze goalie, de spits van MK is er als de kippen bij om de 1 – 1 voor de pauze op het scorebord te plaatsen.

Na de pauze schakelen we een versnelling hoger, MK wordt op de eigen helft gedrukt en beperkt zich tot de verdedigende taak.  De eerste 20 minuten van de tweede helft vinden we geen oplossing om het 2^de doelpunt te scoren.  Hier en daar wordt al gefluisterd van: “Vandaag gaan ze voor de eerste keer punten laten liggen” en “Als ge niet kunt scoren, kunt ge niet winnen”.  Allemaal mogelijk natuurlijk, maar vandaag was dat buiten Maarten Guerry gerekend.  Hij mocht een kwartier voor het einde invallen en bedankte het vertrouwen van de trainer (zoals dat zo mooi heet) met twee doelpunten en een heerlijke assist.  Het liep eigenlijk als volgt:  Een kwartier te spelen en de kansen die ze krijgen worden, zoals hierboven reeds beschreven, niet afgemaakt.  Maarten komt erop en knalt een lage voorzet van Gregory dadelijk onder de lat binnen, hij stond toen 15 seconden op het terrein.  MK probeert nog aan een late gelijkmaker te komen, maar bij hun is het vet van de soep.  Het is echter aan onze kant (al een geluk) dat er nog 3 doelpunten vallen in de laatste 5 minuten.  Jim in de 68^ste minuut na assist van Maarten G., 2 minuten later Maarten nog eens zelf na prachtig voorbereidend werk van Vincent en in blessuretijd kan Bauk de (te zware) 5 – 1 cijfers de annalen inschrijven.  Bij die laatste mocht Suresh de assist op zijn naam schrijven.

Nog 4 wedstrijden, nog eentje moeten we winnen om de titel binnen te halen.  Maar zonder te overdrijven of chauvinistisch te willen klinken, ik denk dat het gaat lukken.

Maar voetbal blijft een aardig beestje en elke wedstrijd moet gespeeld worden.

Woensdag, 6 maart, terugwedstrijd van de kwartfinales in het kader van de jeugdcup.  Na de onverhoopte 4 – 4 uit de heenwedstrijd mochten we nog hopen op een plaats in de halve finale.

Om kwart voor zes kwamen we aan in de Langestraat, de parking stond al aardig vol want er was vandaag ook een voetbalinitiatie voor onze allerkleinsten (waar is de tijd).  De spelers van Asse-Zellik waren al aan het opwarmen, maar geen paniek, we hadden nog ruimschoots de tijd.  De wedstrijd stond immers om 19u op het programma.  Jim had toen al opgemerkt dat hun superspits (ginder goed voor 3 doelpunten) er niet bij was.  Door de afwezigheid van Toon nam Jim de plaats op nummer 3 in.

Tijdens de opwarming merkte ik dat de spelers redelijk gespannen de oefeningen uitvoerden, ze nog even samengeroepen en hen gezegd dat het gewoon een potje voetbal is.  Doe gewoon jullie stinkende best en have fun !!!!!  Met loden benen kan je niet voetballen.

En vanaf het begin van de wedstrijd was het duidelijk dat het op de scherp van de snee ging zijn.  Er werd werkelijk op elke bal druk gezet, benieuwd hoe lang we dit tempo kunnen volhouden.  Waar we in Asse-Zellik het middenveld soms moesten prijsgeven, waren we dat vandaag niet van plan.  Uit de kluts kan Gregory na 5 minuten de vrijstaande Bauk aanspelen, de doelman aarzelt even om uit te komen of niet, maar onze spits aarzelt niet en legt de 1 – 0 vrij vroeg in het mandje.  Even komen mijn weinige haren recht te staan als Dixie bij een uittrap uitglijdt en de bal maar net de grote backlijn uitrolt, gelukkig konden we rekenen op een attente Alexander die het gevaar wegwerkt.  Op links loopt Vincent werkelijk naar elke diepe bal, iets wat Maarten G. en later Wesley op rechts eveneens doen.  Daar doen we de tegenstander pijn vandaag. 

Als Jim bij het uitverdedigen een mooie pass geeft naar de vrijstaande Bauk, speelt die hem in één tijd achter de verdediging door naar Suresh.  Een paar minuten eerder rolde zijn kans nog net voorlangs, maar nu werkt hij koelbloedig af.  2 – 0 na 20 minuten.

We krijgen nog wat kansen op de 3 – 0, maar de beste (een schot van Gegory) wordt door de doelman tegen de lat geduwd, maar niemand staat klaar om in te tikken.

2 – 0 met de pauze, op voorhand had ik hier voor getekend, maar ik vond dat er meer in zat.  We hadden A-Z in een houdgreep, maar konden het niet volledig afmaken. 

Na de pauze (en na ongetwijfeld een donderpreek van de Zellikse trainer) kwam er aan ander A-Z tussen de lijnen, misschien lag het ook een beetje aan ons (minder storen of toch de zenuwen, omdat de halve finale voor het grijpen lag.  Maar als de uitstekende nr. 5 van A-Z na 5 minuten de aansluitingstreffer na een hoekschop kan binnentrappen, flakkert de hoop bij de Zellikse supporters weer op.  Even zijn we de pedalen kwijt, met een paar kleine kansjes op de 2 – 2, maar echt pijn doen ze ons niet.  Dixie moet op een vrije schop zijn beste kunnen tonen en even later nog eens op een kopbal, maar hij lost dit telkens prima op.  Aan de andere kant willen de onzen dan ook voor de derde goal gaan, iets wat in deze situatie niet echt nodig is.  Jim (Ja, Jim, onze man op de 3) gaat alleen op wandel en trapt de bal tegen de dwarsligger. 

Als het even later wat bitsiger (frustraties ???) wordt, krijgt de nummer 3 terecht geel na een te late tackle op de enkel van Gregory.  3 minuten later test diezelfde speler de enkels van Maarten W., maar die kunnen tegen een stootje.  Maar omdat ik gezegd had dat we aan een gelijkspel genoeg hadden (minder dan 4 – 4, uiteraard) dacht Jarne dat hij ook nog geel moest pakken en dat deed hij dan ook, ook hij testte de beenbeschermers van de tegenspeler.

Nog 10 minuten, bij ons (maar ook een beetje bij de tegenstrever) is het vet van de soep. Suresh kan niet meer verder na krampen (volgens mij, te weinig “magnesium”pillen gepakt).  Wesley neemt vooraan zijn plaats en kan 2 minuten later, na goed stoorwerk, ei zo na de 3 – 1 binnentrappen.  De bal zeilt echter net langs de verkeerde kant van de paal.  De wedstrijd loopt naar het einde en als de scheids na wat blessuretijd de wedstrijd affluit, kan ons geluk niet op.

We kunnen ons opmaken voor een dubbele confrontatie met KVC Haacht.  Maar dat wordt waarschijnlijk een ander (Provinciaal) kaliber.  We zien wel, we kunnen niet meer doen dan ons best zeker.

-15 Jaar Gew. H - Brabant

24-02-13

Zat. 23 Feb. 2013 : Competitie - Speeldag 22 : SNA KEIBERG - Houtem VV 2 - 2

Tweede ronde jeugdcup U11
01 april 2009

FC Pepingen A - FC Rillaar Sport: 1 - 3

Omdat de vorige wedstrijd werd uitgesteld naar een latere datum, hadden we het voordeel om eerst op verplaatsing te mogen spelen.  Uit wat internetscouting bleek dat Pepingen geen katje was om zonder handschoenen aan te pakken, dus waren we gewaarschuwd.

Om 16u verzamelden we bij Eric om een kleine tachtig km te rijden richting Pepingen.  Dat deze rit niet van een leien dakje ging lopen hadden we dus goed ingeschat (met dank aan Bart voor de prospectie op zondag).  Dus goed op tijd kwamen we aan in Pepingen, op de kerktoren van Halle was het net geen halfzes, dus waren we ruimschoots op tijd om nog een stevige boterham achter onze kaken te steken om zodoende onze ingewanden van de nodige energie te voorzien. (Energie die we later op de avond bleken nodig te hebben).  We werden daar zeer vriendelijk ontvangen in Pepingen, en voelde ons er echt welkom. (Ook dat gevoel verbleekte wat later op de avond). 

Tijdens de opwarming werd Bart plots weggeroepen door de scheidsrechter, blijkbaar was er een probleem met de voetbalpasjes van een drietal spelers, de scheidsrechter van dienst wou de puntjes op de “i” en aanvaardde geen kleurenkopie van een geldig paspoort.  Even dachten we dit nog op te lossen met de spreekwoordelijke glimlach, maar ook dat pakte geen verf.  De papa van Maarten had het pasje van zijn zoon gelukkig bij, maar voor Aaron en Dixie werd het toekijken vanop de tribunes.

Voor de wedstrijd de spelers dus nog even naar binnen geroepen en hen uitgelegd hoe de vork in de steel zat.  Beetje peptalk gegeven en ze een klein beetje opgenaaid, ik denk dat die van Pepingen in het vervolg 2 keer nadenken vooraleer ze de puntjes op de “i” zetten.  Onze jongens speelden met het mes tussen de tanden en voelden pas na de wedstrijd hoe diep ze waren gegaan.

In een sterke eerste helft wisten we Pepingen goed op hun eigen helft te houden, we kregen enkele stevige kansen, maar de doelman was een meer dan te vertrouwen sluitstuk.  Ook aan de andere kant werd aardig voetbal op de mooie grasmat gebracht, maar door ons stevig stoorwerk kwam Pepingen niet aan hun gewone voetbal toe.  Na 25’ (want zo lang wordt er gespeeld bij preminiemen) gingen we rusten met een verdiende 0 – 2 stand in ons voordeel. 

Tijdens de rust zag ik dat we het fysiek moeilijk gingen krijgen tegen een ploeg die technisch beter voetbal bracht als wij, we moeten niet onder stoelen en banken steken dat we het moeten hebben van ons “werkvoetbal”.  Ik vroeg aan de spelers om het tempo een beetje uit de wedstrijd te halen, zodat telkens de bal uit het spel was ze even konden recupereren. 

Pepingen startte, zoals te verwachten was, zeer sterk in de tweede helft en drukte ons met de rug tegen ons eigen doel, ze vergaten enkel de kansen af te maken die ze kregen, of ik moet het eigenlijk anders formuleren, ook wij hebben een meer dan te vertrouwen sluitstuk.  Op een perfect uitgevoerde counter kon onze spits de 0 – 3 binnenkoppen, maar nog lieten de jongens van de tegenpartij hun hoofd niet hangen en ze bleven goed voetbal op de mat brengen, een 10-tal minuten voor het einde (op onze klok dan toch) konden ze de 1 – 3 tegen de touwen schieten.  We moesten ons nog een paar minuten de naad uit ons lijf lopen, en stilaan begon onze brandstof op te geraken, Pepingen zag zijn kans om de aansluitingstreffer te scoren, maar onze verdediging stond op scherp vandaag, alhoewel de scheidsrechter nog wat extra tijd bijtelde (ongeveer een kleine 6 minuten) bleef de stand op het bord staan. 

Pepingen bracht vandaag het beste voetbal, maar we hebben weer maar eens bewezen dat wanneer je als ploeg voor elkaar door het vuur gaat, je veel kan bereiken.

Maar pas op, we zijn er nog niet, Pepingen zal alles uit de kast halen (ze hebben er ginder ook al wat uitgehaald) om deze scheve situatie nog recht te zetten.  We kunnen alleen ons best maar doen en we zien wel hoe ver we komen.

Hopelijk niet al te ver, he Bart (en Berry)

Hieronder kan je het verslag vinden dat we vonden op de site van FC Pepingen

Een lap op ons oren.

Onze tegenstander Rillaar had een fysieke présence waar we dit seizoen nog niet mee werden geconfronteerd: de eerste helft kwamen we constant onder druk te staan door de snelheid en felheid waarmee op de bal werd gejaagd.  Onze verdediging kreeg de organisatie niet rond en al zeer snel moest Maarten zijn kunnen tonen.  Rillaar opende de score en zou al snel de 0-2 maken.  Het bleef achteraan bij iedere aanval bibberen.  Aan de overkant konden we slechts uit de tweede lijn op doel schieten.  Eén van de schaarse echte combinaties leidde tot een reuzenkans voor Lars, de bal spatte op de lat.
Iedereen zat met het hoofd tussen de schouders tijdens de rust; alleen viel er hen weinig te verwijten ; we waren fysiek gewoon weggeblazen en vergaten te voetballen, en het combineren was te ordeloos.  Daarom iedereen gevraagd de duels te mijden en de balsnelheid te verhogen.
We kregen een volledig ander spelbeeld ondanks de 0-3 na een schitterende actie.  De onzen lieten zich echter van hun beste kant zien; verschillende kansen werden jammerlijk gemist en alleen Aaron kon nog tegenscoren.  Achteraan klopte het nu wel en werd een pak minder weggegeven.  Aan die goede tweede helft moeten we ons optrekken voor de terugmatch.  Nu levert dit ook veel positieve punten op ,daar de meesten brutaal geconfronteerd werden met hun "tekortkomingen".  Eindstand 1-3.

Toch een tevreden Jowan Kruif.

CUVELIER CLAUDY