Voila, dat was het dan.  Vandaag de officiële afsluiter van weer een prachtig seizoen, niet zozeer omdat we (voor sommigen “weer”) de titel pakten na een spannend slot in Linden, maar vooral de manier waarop sommigen zich nog verder hebben ontwikkeld gedurende gans het seizoen.  We teerden weliswaar op de hulp van onze andere U17 ploeg, maar in nood kent men zijn vrienden.

Voor mij persoonlijk was het vandaag ook een beetje afscheid nemen, afscheid van een groep talentvolle jongeren die voor elkaar door een vuur gaan, die elkaar regelmatig de huid vol scholden, maar wel altijd aan dezelfde kant van het touw stonden.  Het zal wennen worden om aan de andere kant te staan, om niet zelf de tactische richtlijnen te geven, of om een speler proberen een boost te geven (he Suresh).

Anderzijds laat ik ze niet helemaal los, volgend jaar neem ik de coördinatie op mij van de competitieve ploegen, dit zijn de ploegen van U14 tot en met U21.  Ook voor onze groep gaan er een paar veranderingen worden doorgevoerd.  Sommigen zullen regelmatig meespelen met de U21, terwijl anderen dat weekend bij de U17 spelen.  Maar het is wel de bedoeling (als het geregeld kan worden) dat ze samen blijven trainen. 

Het is sowieso een stap in het onbekende, maar de spelers leren niets als ze weer een seizoen spelen waarin ze geen tegenstand hebben, zoals bij de U15.  En na 9 jaar zijn ze wel toe aan een andere trainer.  Mijn volgende taak bestaat erin om de spelers van kort bij te volgen en hen te begeleiden in hun stap naar de A- of B-ploeg, voor sommigen gaat dat sneller, voor anderen iets trager, maar het potentieel is er.

Het liedje van Wim De Craene speelt constant in mijn hoofd:  “Hier laat ik je los Tim, van hieraf moet je gaan, …” wetende dat Tim niet bij ons speelt, maar dat Tim slaat op onze ganse groep.  We hebben gedurende de ganse periode geweldige dingen meegemaakt, dan denk ik spontaan aan de kampioenentitels die we binnenhaalden, aan de (weliswaar verloren) finales van de jeugdcup.  Maar ook aan de heerlijke tornooien die we als kleine pagadders telkens wisten te winnen.  Lubbeek U11, Vlaams Brabants kampioenschap, weggespeeld door Herent maar wel 3 – 1 gewonnen.  We kregen toen een wild card voor het gerenommeerde miniementornooi te Bierbeek.  we konden niet want moesten in Diest de finale spelen van de jeugdcup.  Maar we waren een maatje te klein voor een sterk Wolvertem.

Als dieptepunt kies ik voor mezelf de verloren finale in Diest, finale jeugdcup U15 tegen SK Leeuw, 1 – 0 verlies maar als er één ploeg had moeten winnen dan was het, zonder chauvinistisch te willen zijn op gewestelijk vlak, Rillaar.  Als ik er aan terugdenk ligt dat verlies me nog steeds zwaar op de maag, maar voetbal blijft een spelletje en de beste wint niet altijd.  (Dat zullen die van Herent ook gedacht hebben in Lubbeek)

Over hoogtepunten ga ik het hier niet hebben, die heb ik in mijn wekelijkse verslagskes genoeg beschreven.  Was het de lob van Gregory tegen OHL (voor tornooiwinst), was het de strafschop van Niel tegen Molenbeek, was het doelpunt van Suresh (U7) in Haacht (gescoord op het verkeerde veld), was het de gestopte strafschop van Alexander (toen nog doelman) in de finale tegen Herent (U11), was het de verlossende 3^de goal van Maarten Wens in Diest (U15) of onze allereerste kaart (op naam van Jarne, maar ik kan fout zijn) en dan vergeet ik nog vele andere, maar als ik heel even als papa mag reageren en niet als trainer, dan kies ik voor het winnende doelpunt van Bauk tegen Asse – Zellik in de halve finale, de 3 – 2 scoren, truitje uittrekken en naar de supporters lopen, een kippenvelmoment om trots op te zijn als trainer, maar vooral als papa.

Gasten, het gaat jullie goed, tot binnenkort

Graag had ik ook wat mensen bedankt die ons gesteund hebben in al die jaren, als je dan mensen gaat opnoemen, dan ga je er sowieso vergeten en dan wil ik zeker niet doen.

Dus een welgemeende DANK JE WEL aan iedereen die zich aangesproken voelt.

Vandaag kwam Sporting Molenbeek op bezoek, ze bengelen helemaal achteraan in de stand maar dat zijn op dit moment de moeilijkste wedstrijden.  De gasten snappen dat nog niet (nu wel misschien) maar die van Molenbeek gingen er sowieso hunnen kop voorleggen op de leider punten af te snoepen en hen de strop om te doen.

Laks, stroef, te traag begonnen we aan de wedstrijd, voor alles waarvoor ik hen had verwittigd, daar hielden ze geen rekening mee.  Uit ervaring van mijn eigen voetbalcarrière wist ik dat dit ging gebeuren.  We (met Ourodenberg Sport) speelden ooit eens een tornooi in Duitsland, wij als (toen nog gewestelijke) moesten in de eerste wedstrijd aantreden tegen de provinciale uit (pas op verschiet niet) Betekom.  Die van Betekom gingen ons wel eens efkes een lesje geven in voetbal, maar daar dachten wij toen eens anders over, we wonnen met 2 – 0, en de trainer van Betekom in alle staten.  Dat scenario (dat ik in alle staten zou zijn) wilde ik ten alle tijden vermijden vandaag. 

De eerste kans was voor Jim, hij liep slim de ruimte in en dwong de doelman tot een prachtige redding, even later een infiltratie van Tobias (stilaan een vaste waarde in onze ploeg, ik ben er niet rouwig om) en die werkt beheerst af.  1 – 0 en we gingen op onze lauweren rusten, alleen die van Molenbeek kwamen niet om hun in te graven en gingen naarstig op zoek naar de gelijkmaker, bijna kregen ze deze aangeboden toen Alexander de bal centraal niet voldoende wegwerkte, maar de spits schrok van zoveel vrijheid dat hij over knalde, even voor rust (concentratie, he manne) kwam dan toch de verdiende 1 – 1 op het bord.

Tijdens de pauze eerst efkes 5 minuten buiten gebleven en de gasten even alleen in de kleedkamers gelaten.  Kwestie van ze onder elkaar wat ruimte te geven en ook van zelf buiten wat stoom af te laten.  Daarna rustig (zo ben ik) naar binnen gestapt en gezegd: “Als jullie volgende week voor de tweede plaats willen spelen, doe dan zo verder”  een korte, krachtige boodschap.

En of ze heeft gewerkt, we kregen vleugels (zat er Redbull in de bidons vandaag??) na de rust.   Molenbeek kwam niet meer voor in het stuk, dus moest Dixie zelf voor wat animo zorgen door ostentatief even over een terugspeelbal te trappen, ge kunt er al eens mee lachen maar op dat moment kwam dat voor mij zo niet over.

Tobias wachtte er in de 2^de helft niet al te lang mee om de wedstrijd definitief in onze plooi te leggen, hij stak weer centraal door en ging alleen op de doelman af.  Alexander haalt zijn play station kastje boven en duwt op L1 en O, zodat Tobias kan afronden met een schitterende lob.  Op de achtergrond klinkt: “Mooi Evert, heb je die balaanname gezien”, ja tuurlijk Youri, maar de afwerking was geweldig”

De druk is van de ketel en ook Vincent (2), Jim, Gregory en Maarten G. (die een nachtelijke busrit achter de kiezen had) pikken hun doeltje mee.  De eindstand laat helemaal niet vermoeden dat dit een walk-over was.  Bram, Glenn en Tobias wil ik bedanken voor hun geleverde inzet.  Volgende week is het Pasen, dus geen wedstrijd, onze laatste wedstrijd van het seizoen is in en tegen Linden.  Voor ons een onbekende tegenstander want ze gaven forfait tijdens de heenwedstrijd.

Een reden te meer om op onze hoede te zijn, ik zal ze nu toch niet meer moeten verwittigen zeker !!!

Ja, twas weer van dat, het beginuur van de wedstrijd stond op 9u30.  Dus dat was weer vroeg uit de veren, niet dat ik eigenlijk veel geslapen had, ik denk dat ik alle uren rustig zag voorbij kuieren.  Maar met stress heeft dat niets te maken.

Iedereen wist als we wonnen dat het kampioenschap dan binnen was, eigenlijk was een gelijkspel ook goed, dan volstond winst tegen Molenbeek voor de titel.  Ja ja, ik weet het wel, we hebben dit jaar Dame Fortuna aan onze zijde, het is zo dat we in het eindklassement altijd 2 wedstrijden meer gespeeld zullen hebben dan Glabbeek, dit alles heeft te maken het feit dan uitgestelde wedstrijden niet herspeeld worden.  En tijdens de afgelastingen hadden we telkens een vrij weekend, vandaar dat we aan twee wedstrijden meer komen. 

Over naar de wedstrijd, dat Glabbeek furieus ging starten dat wisten we op voorhand, maar dat we na een kwartier al 2 – 0 in het krijt zouden staan, dan had ik zelf ook niet verwacht.  De 7 en de 11 (posities op veld, beide van 1996) maken het mooie weer in Glabbeek, persoonlijk zou ik ze doorschuiven naar een B-ploeg, maar dan kan je natuurlijk geen kampioen spelen bij de U17.  Maar Jim krijgt in de 12^de minuut de kans om de aansluitingstreffer te maken vanop de stip na een duwfout in de 16, Jim ziet zijn strafschop echter gestopt door de doelman.  Na 20 minuten wissel ik, Suresh (zijn eerste wedstrijd na de winterstop) staat te springen naast het veld.  (Vroeger zou dat geweest zijn van; “Berry, Berry, Berry, wanneer gaat ge wisselen, Berry, Berry, Hoe lang nog?).  Awel het was bijna hetzelfde en inderdaad zijn wissel werpt vruchten af.  Vincent kan dadelijk na de wissel de aansluitingstreffer scoren en Suresh zelf kopt enige minuten later op assist van Gregory de 2 – 2 tegen de netten.  Alles terug mogelijk, Glabbeek is in de eerste helft nog één keer gevaarlijk, maar tis dan wel bingo, een kleine aarzeling in onze achterste regionen en de 7 knalt de bal via de onderkant van de lat onhoudbaar binnen.  Even een koude douche zo net voor de pauze.

Na de pauze gaan we naarstig op zoek naar de gelijkmaker en die komt er ook vrij snel, een voorzet van Gregory wordt door de plaatselijke doelman verkeerd beoordeeld en vakkundig in eigen doel verwerkt, een nachtmerrie voor elke doelman.  3 – 3, en twee ploegen die vol voor de winst gaan, we krijgen zelfs de beter kansen in de tweede helft, maar ongeluk (Dame FORTUNA nam een snipperdag vandaag) en het doelhout staan een 4de goal voor ons in de weg.

Nochtans een heerlijke vrije trap van Tobias maar de bal spat uit elkaar op de kruising.  Naar het einde toe wordt de (wed)strijd wat grimmiger.  De gekwetsten langs de kant staan bijna mee op het veld en de discussies tussen de supporters laaien hoog op, het hoort er allemaal bij, bij een topper.

Maar 10 minuten voor tijd krijgen we het deksel op onze neus, weer een scherpe counter van de 11, die een perfecte voorzet aflevert, Ward kan zich er nog tussen wringen en de bal voor de aanstormende verdediger wegkoppen, alleen spijtig voor ons valt die bal enig mooi binnen aan de tweede paal, Ward in zak en as maar hij heeft ons al zovele malen geholpen (Jarne verwoordde het mooi op facebook).  4 – 3, die van Glabbeek gooien alles dicht en ik gooi er nog een extra spits bij, maar het zal niet voor vandaag zijn.  Glabbeek komt door deze overwinning tot op 1 punt van ons.  We zullen dus de overige 2 wedstrijden moeten winnen om de titel binnen te halen.

Daarover volgende week meer

Wat bezielt eigenlijke jeugdploegen om al tegen 9u30 te spelen met u17.  Alle spelers die op het voetbalveld aankwamen hadden een gezicht van “had me nog een uur of 2 laten liggen, he”.  Ja, ook bij de onzen.  Dus konden we met gelijke wapens de wei in.  Even dacht ik dat we in de Ardennen waren (aangezien het duidelijk verschil in reliëf tussen punt A en punt B, waarbij A een cornervlag is en B de cornervlag is aan de overkant van het veld.  Snel gaf ik Gregory (als kapitein moet hij de toss doen, en als hij de toss wint mag hij kiezen tussen de bal of de kant van het veld, dit even geheel terzijde voor de niet-zo-voetbalminnende-bloglezer) mee dat hij best eerst probeerde “bergop” te spelen. 

Daar Daan, Toon en Suresh nog in de lappenmand liggen konden we rekenen op Damien en Botan, normaal ook op Bart Vrancken maar die moest op het laatste moment afhaken wegens ziekte.  Van ziekte gesproken, Cédric had te k(r)ampen met VS (vliegend schijt:, nvdr) en kon maar een 10-tal minuten op het veld blijven om dan weer een spurtje te trekken naar de dichtstbijzijnde WC, snel weer beter Cédric, we hebben je nodig de volgende weken.

Niel nam de plaats van Maarten G. in en diezelfde zakte een plaats, zodat hij op de 6 terecht kwam.  Omdat we de eerste helft dus bergaf mochten spelen (ja, de Gregory verloor de toss en die van TW waren zo slim om de kant te kiezen) wisten we dat we moesten proberen met een voorsprong de rust in te gaan, makkelijker gezegd dan gedaan.  Maar toen Maarten Wens sterk kon doorgaan en de bal veroverde, plaatste hij Vincent de diepte in op links, Vincent op snelheid voorbij zijn verdediger en met eens strakke voorzet kon hij Jim bereiken, die in één tijd binnentrapte, een mooie aanval en dito afwerking.  Een opsteker voor de onzen.  Toch komen we in de eerste helft nog een paar keer goed weg na scherpe counters van TW 3000B, de twee stevige bonken worden telkens diep weggestuurd en zorgen voor aanvallend gevaar, als Dixie een ogenschijnlijk makkelijke bal toch nog loslaat, moet Gregory ingrijpen om erger te voorkomen, hij komt daarbij in botsing met Dixie en moet het veld verlaten met pijn aan de kuit.  Ondertussen konden we via een carambole (eentje waar Raymond Ceulemans nog jaloers op zou zijn) een veilige 0 – 2 ruststand bereiken.  Jim kreeg de eer om als laatste de carambole te raken en het doelpunt kwam dus op zijn naam, maar vraag me niet aan wie ik de assist moet toekennen.

Tijdens de rust wat oplappingswerk moeten verrichten, want de wedstrijd van woensdag zat zeker nog in onze benen.  Gregory kon zijn plaats (achteraan deze wedstrijd) terug innemen, gelukkig want Cédric zat nog steeds op het toilet en zou daar het eerste kwartier niet meer afkomen.  Zoals verwacht trok TW de kaart van de afdalingsaanval, snel druk zetten en lange bal naar voren.  We kwamen onder stevige druk te staan en een oud zeer kwam terug boven, want dan vergeten we te voetballen en trappen mee in de val van de tegenstander.  En wat iedereen zag aankomen gebeurde, vrij snel na de pauze kwam TW met de aansluitingstreffer, een kopbal die overhoeks wordt binnen geknikt.  Even paniek langs de lijn, maar gelukkig voor de onzen het signaal om terug de bal rond te spelen, als snel krijgt Vincent tot 2x de kans om te scoren, maar de eerste keer besluit hij op de doelman en de tweede keer besluit hij net naast.  Maar even later kan Damien mooi binnen trappen na een strakke corner van Jim.  1 – 3 en de  kopjes bij TW gaan naar beneden, ze viseren nu vooral de benen van onze spelers ipv de bal.  Gelukkig heeft de scheids alles goed onder controle, eigenlijk moet hij nog rood trekken wanneer Maarten G. wordt neergehaald nadat hij alleen op de doelman afging, maar hij houdt het bij geel.  Even later verlaat er eentje spontaan het veld omdat hij er genoeg van heeft, het kan allemaal vandaag.  Vincent kan de 1 – 4 maken en Maarten G. kan zijn eerste van het seizoen met links nota bene binnen leggen (hij kreeg zelfs de tijd van de verdediging om naar zijn slechte voet te draaien), 1 - 5 eindstand

Voor zon spelbeeld had ik op voorhand wel getekend, maar het was zeker niet onze beste wedstrijd, vele controles waren slecht, het spontaan overnemen van posities moest te dikwijls via de zijlijn bijgestuurd worden, we hebben inderdaad nog een heleboel werkpunten, daarom trainen we lustig of rustig verder.

Toen een tijdje geleden op een druiligere dag het veld onbespeeld werd verklaard ging de topper niet door.  Vandaag was het weer een lentedag, alhoewel de echte lente pas vrijdag aankomt. 

Het veld lag er goed bij, de Chille besloot om 17u30 om het veld te wellen zodat het op een biljart leek maar dan zonder een groen laken, De Berre zorgde nog voor de nodige witte lijnen.  Opwarmen moesten we dus achteraan doen, maar omdat de duiveltjes aan het trainen waren hadden we niet zoveel plaats.

We weten ondertussen dat we door de 0 op 6 (verlies tegen Keiberg en Betekom) ons geen uitschuiver meer kunnen veroorloven.  Als we de voeling met de top niet willen verliezen, moeten we vol aan de bak.  De jongens dit ook duidelijk meegedeeld, maar er wel op gedrukt dat de uitslag niet het belangrijkste is.  Het belangrijkste is dat ze plezier hebben in het spelletje en dan komt de rest vanzelf wel.

De scheids floot, na zijn donderpreek aan de zijlijn, de wedstrijd op gang.  De eerste 5 minuten was het uiteraard een beetje aftasten langs beide kanten.  Op kracht en grootte gingen we vandaag waarschijnlijk de boot in, daarom was ik ook tevreden met het feit dat het droog was en dat de bal het werk moest doen.  Door onze overvolle ziekenboeg konden we gelukkig weer rekenen op hulp van de andere U17: Ward, Dieter, Tobias en Bjarne deden dat uitstekend.

De eerste echte mogelijkheid, na de gebruikelijke kleine prikjes, was direct bingo.  Jim bracht Cédric in stelling en Cédric aarzelde niet om de bal rustig langs de uitkomende doelman te plaatsen.  1 – 0 na 7 minuten, we zijn al slechter gestart aan een wedstrijd.  We hielden de match goed gesloten, de achterlinie gaf geen ruimte weg en wist wel raad met de lange ballen die steeds door Glabbeek werden verstuurd.  Toch kregen we het de laatste 10 minuten van de eerste helft knap lastig, De jongens van Glabbeek duwden door en kregen een 5-tal corners na elkaar (en als je weet dan de links back tegen de 2m is, dan is het alle hens aan dek).  We konden onze kleine voorsprong houden tot aan de rust, maar dat heeft wel inzet en kracht gekost.  In de tweede helft start Glabbeek weer furieus, maar ik dacht wel dat ze dat geen 40 minuten konden volhouden, zelf nog wat verse krachten ingebracht (ik had gelukkig 3 reservespelers) en we konden er weer tegenaan.  Na een tiental minuten zakt het tempo van Glabbeek en nemen we stilaan de wedstrijd terug over, we krijgen zelfs de betere kansen.  Maarten G. besluit een knappe actie tegen de paal, en Vincent ziet zijn schot gestopt door de doelman.  Bauk neemt een hoekschop van Gregory in één tijd op de slof, maar er staat een verdediger in de weg, Niel trapt de rebound net over de dwarsligger.  Aan de andere kant moet Gregory bal van de doellijn koppen (hij heeft er nog hoofdpijn van), en Bauk schildert een vrije trap tegen de kruising, op training zijn dat extra punten maar in de wedstrijd krijg je er niets voor, alleen wat “Oooh en Aaah” in ons goed gevuld stadion.

De laatste vijf minuten gaan in, het doelpunt kan nog vallen langs beide kanten maar als op een hoekschop van Jim, Gregory wordt neergetrokken in de 16 (ik moet zeggen dat hij gewillig neerging) legt de scheids de bal op de stip.  Normaal de taak van Bauk om een strafschop te nemen, maar wegens krampen in de kuiten, laat hij die taak over aan Jim (die zijn eerste wedstrijd als spits toch met een doelpuntje wil verzilveren).  Jim neemt zijn aanloop en trapt de bal hard binnen, de doelman zat in de goede richting maar kon er net niet bij.  2 – 0, wedstrijd gespeeld.  Eentje van Galbbeek krijgt nog rood voor het al te opzichtig hinderen van een zeer attente Dixie vandaag.

Allee, we hebben terug aangeknoopt met de overwinning, volgende zaterdag moeten we naar TW 3000 B, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.  Zij wisten in de heenronde de 3 punten mee te nemen uit Rillaar.  Dus hebben we nog een rekening te vereffenen, maar makkelijk zal dat niet worden.

Met de Krokusvakantie in het verschiet stonden ons 2 kleppers te wachten.  Op 1 maart kwam Keiberg op bezoek en een week later moesten we naar Betekom.  Dus 2 cruciale wedstrijden voor ons elftal, maar op het moment dat jullie dit lezen, weten jullie al dat we 2x de boot ingingen.

De eerste wedstrijd tegen Keiberg kwamen we aan 9 fitte spelers, gelukkig konden we rekenen op de goodwill van ons ander elftal.  We kregen vier spelers dus hadden we nog wat schuifruimte.  Na een kwartier komen we wat ongelukkig op achterstand, Dixie werkt een voorzet weg, maar in de voeten van een tegenstrever, deze aarzelt niet om de 0 – 1 binnen te trappen.  Daar sta je dan als ploeg met het meeste balbezit en goed combinerend.  Maar we bleven naarstig op zoek gaan naar de gelijkmaker, maar de goalie van Keiberg had een goede dag.  Net voor de rust wordt Botan neergehaald in de 16, strafschop dus.  Bauk zet zich achter de bal en plaatst de keeper op het verkeerde been, spijtig voor ons hobbelt de bal langs de verkeerde kant van de paal.  We gaan rusten met een kleine achterstand.

Hetzelfde spelbeeld in de 2^de helft, een afwachtend en verdedigend Keiberg mikt maar op één ding, de nul houden en af en toe eens counteren.  We krijgen wat kleine kansjes, maar wegens de vele afwezigen zie je dat de automatismen wat zoek zijn.  In de 70^ste minuut kan Keiberg nog eens uitbreken en de 0 – 2 maken.  Wedstrijd gespeeld en de 3 punten mee naar Keiberg.

Nu zaterdag moesten we de korte, maar daarom niet makkelijke verplaatsing maken naar Betekom.  Als het tegen Rillaar is kan Betekom altijd wat meer.  Weer moesten we de ploeg op verschillende plaatsen wijzigen (dus nog steeds zonder Toon, Daan, Maarten W, Suresh en Dixie).  Maarten G. nam het doel voor zijn rekening, en van de U17 mochten we beroep doen op Jari, Botan, Tobias en Jordy.

Na de eerste minuten bleek al snel dat dit een leuke partij ging worden, alleen de scheids besliste daar wat anders over.  Elk duel (trek en duw) werd in het voordeel van Betekom gefloten.  Iets na het kwartier trapt Maarten de bal uit, maar de scheids krijgt het in zijn rekker om handspel te fluiten, de gekregen vrije trap wordt hierop fraai binnengeknald.     Toch blijven we goed spelen en krijgen stilaan de bovenhand in de wedstrijd.  Na een fout op Cédric krijgen we een onrechtstreekse vrije trap iets voorbij de hoekschopvlag, Gregory zet de bal voor maar hij kaatst tegen de muur, de terugekomen bal wordt door Gregory dadelijjk terug voor doel gezwierd en Bauk kopt de bal overhoeks binnen.  Een opsteker die 1 – 1, en de laatste minuten van de eerste helft zijn helemaal voor ons.  Bauk krijgt nog de beste kans maar wordt foutief gestuit door de verdediger, hij zet zich toch door maar besluit nipt voorlangs, dit had een kantelmoment kunnen zijn.  We gaan rusten met een 1 – 1 tussenstand.

Er valt eigenlijk niet veel te zeggen over wat er na de pauze gebeurde, we storten in elkaar als een kaartenhuisje en lieten de bal aan de jongens van Betekom, die waren sneller, steviger, gretiger en technisch een stuk beter.  En meer op zoek naar winst dan de onzen.  Daardoor konden ze er nog 3 in het mandje leggen.

Sommigen snakken naar het einde van het seizoen, sommigen zijn nog steeds gefocust.  Maar aan het aantal spelers die ik wekelijks op training zie, daar kun je geen elftal mee vullen.  Misschien moeten we overschakelen op zaalvoetbal, dat is 5 >< 5, dan hebben we er nog een paar in reserve.

Na deze 0 op 6 wacht Glabbeek op ons, bij winst zijn ze zeker van de titel, maar het is aan ons om daar een stok(je) voor te steken.

Als het aan mij lag, ik zou mijn truitje nog eens met plezier nat maken om scherprechter te spelen in het titeldebat, maar mijn versleten, oude knieën laten dan spijtig genoeg niet meer toe. 

Dus het is aan jullie gasten  !!!!!!

We moesten vroeg uit de veren deze zaterdag, niet dat het een verre verplaatsing was maar het aanvangsuur was nogal aan de vroege kant.  De wedstrijd zelf was om 9u30, dus moesten we om 8u verzamelen bij Toon.  Van onze ploeg alleen waren en 9 spelers beschikbaar.  Toon en Daan liggen nog in de lappenmand, Cédric en Dixie waren er niet wegens familiale verplichtingen.  Suresh verstuikte zijn voet op de woensdagtraining en zal minstens 2 weken met een plaaster rond zijn been moeten rondhuppelen.  Kortom, we blijven niet van pech gespaard dit jaar.

Gelukkig konden we rekenen op de hulp van onze andere U17 ploeg, zij hebben 18 fitte spelers en dus konden er vier met ons meedoen.  Thomas H., Senna en Jonas waren present, Bjarne stuurde zijn kat, maar die mocht uiteindelijk dan toch niet mee op het veld van de (erg jonge, maar goed fluitende) scheidsrechter.  Zo hadden we toch 1 reserve op de bank en kon er hier en daar eens een speler rusten.

We moesten duidelijk wat aanpassen aan het kunstgrasveld in Kessel-lo, een bal die zo snel over het gras beweegt, het lijkt wel een utopie voor onze spelers, meestal blijft die na een paar meter wel liggen of steken in één of andere plas die daar toevallig nog lag van de laatste regenbui.  Maar vandaag enkel groen en vlak als een biljarttafel.  Als het aan mij ligt dan …   (maar het ligt niet aan mij).

De eerste helft waren we baas, we gebruikten alleen veel te veel de lange bal zodoende dat onze spitsen telkens de spurt moesten trekken.  Goei training, daar niets van maar niet efficiënt.  Zeker omdat we al een heel jaar vragen van onze aanvallers in de voet te spelen.  Toch kunnen we een paar goede acties opzetten, Jarne kan er 2 scoren in de eerste helft en ook Vincent kan met een droge en harde knal eentje scoren.  0 – 3 met de rust

Na de pauze de ploeg wat door elkaar gesmeten, proberend wat meer voetballend vermogen op het middenveld te krijgen.  Dat lukte aardig want de ene na de andere goede combinatie konden we noteren in de tweede helft.  Alleen de afwerking bleef wat achterwege.  Halfweg de tweede helft kon Vincent ook zijn tweede van de dag scoren, bijna lukte hij een hattrick (3 doelpunten in één wedstrijd (nvdr)) maar zijn volley, na een mooie voorzet, hobbelde net naast.  Gregory kon zijn puike wedstrijd bekronen met een mooi doelpunt, voorbereid door Vincent.  Met een doelpunt en 2 of 3  assists kan je tevreden naar huis.  Na de 0 – 5 ging de riem er af bij de meeste, en konden de spelers van Kessel-lo nog 2x scoren.  Het is gegund, ze hebben er had voor gewerkt en hebben zich nooit ingegraven tegen ons.

Volgende week komt Keiberg naar Rillaar, We missen nog steeds Suresh, Toon en Daan, maar ook Jim en Maarten W. zijn er niet bij wegens vakantie.  Dus zijn we voorlopig met 9, en moeten we dus weer beroep doen op onze andere U17 ploeg.  We zien wel wat het wordt  !!!!!

TW 3000, ook één van de ploegen die zowel een A ploeg als een B ploeg in dezelfde reeks hebben, is een ploeg met een commutatieve eigenschap, want (a + b) = (b + a).  Daarmee bedoel ik dat er een serieuze mengeling van A en B op het veld stond.  Niet dat het niet toegelaten is, maar sommige spelers spelen dan 4x tegen dezelfde ploeg.

Maar ja, als we al kunnen voetballen zijn we al tevreden zeker.   We moesten noodgedwongen 4 spelers van de U15 van stal halen, om zo tot een 14-koppige selectie te komen.  Daan, Senne, Remi en Dries gaven het beste van zichzelf en toonden zo aan dat ze klaar zijn om volgend jaar de overstap naar de U17 te maken.

Alhoewel er lichte vorst was voorspeld door Frank, viel daar in het Rillaarse weinig van te merken.  De Jule had nochtans zijn best gedaan om het veld te wellen, maar was bij de 3^de ronde vastgereden ergens in het middenveld.  Dat voorspelde weinig goeds, er waren maar een paar stroken goed bespeelbaar.  Het blijft een probleem als je met alle ploegen, van U13 tot en met 1^ste elftal, moet trainen en spelen op 1 terrein.  Het blijft wachten op betere tijden, het blijft wachten op Godot.

We namen vanaf het eerste fluitsignaal de wedstrijd in handen, ondanks de nodige modder probeerden we toch voetballend voor de dag te komen.  Geen sinecure als je vier basisspelers moet vervangen.  Toon (gekwetst), Cédric (geschorst), Maarten W. (op weekend) en Daan (herstellende van klierkoorts) waren er niet bij, en werden zoals reeds hoger vermeld door U15 spelers.

De eerste echte tegenstoot van TW was spijtig genoeg dadelijk raak, een kleine aarzeling van Dixie en de aanvaller kan eerder bij de bal en werkt beheerst af,  0 – 1 tegen de gang van het spel in.  Toch zijn we niet uit ons lood geslagen en blijven mooi combinerend op zoek gaan naar de aansluitingstreffer.  En die komt er ook, in een (modder) geharrewar voor doel, valt de bal voor de voeten van Vincent, deze aarzelt niet en trapt de bal onder de doelman binnen.  Ondertussen hadden langs de lijn een aantal merkwaardige wissels plaatsgevonden.  Spelers die van een andere wedstrijd kwamen maakten zich klaar om na 20 minuten in te vallen.  Ach ja, het gebeurt bij ons ook hoor, Brent kwam eens vliegensvlug van Wolfsdonk af om ons uit de nood te helpen.   Maar toch kwam TW, weer op lange bal, sterk opzetten.  De sterke 7 kon zich doorzetten op links en de voorzet werd mooi binnengetrapt door de bezoekende spits.  1 – 2 achter en TW dat alleen gevaar kon scheppen via de lange bal naar voren.  Toch konden we voor de pauze de bordjes nog in evenwicht brengen, een sterke Jim (op 3 vandaag, wegens afwezigheid Toon) trok mee naar voren en kon met een droge knal (moeilijk op een modderig veld) de score weer in evenwicht brengen.  Een leuke eerste helft werd dus afgesloten met een gelijke score, de tweede helft beloofde veel goeds.

En inderdaad, we waren slechts 2 minuten aan het spelen toen Jim een doorsteekpas door de verdediging stak en zo Vincent alleen voor de doelman bracht (mooie loopactie van Vincent, dat moet ook gezegd worden), Vincent aarzelde niet en trapte de bal enig mooi in de kruising.  Voor de eerste maal deze wedstrijd op voorsprong en we waren van plan om dat niet meer af te geven.  De wedstrijd werd wat grimmiger, de scheids had alles goed onder controle en zwaaide niet nodeloos met gele (of rode) kaarten.  Het was duidelijk dat er een aantal spelers van TW gefrustreerd waren na de 3 – 2 achterstand, en dan laten sommigen onder ons zich ook graag vangen.  Dixie moest nog 2x een bal onder de lat uithalen, maar voor de rest eigenlijk weinig tegengevaar.  We voetbalden de wedstrijd uit en konden zo de 3 punten thuis houden.

Ja, ik weet het, het is eigenlijk veel te lang geleden dat ik nog eens in mijn pen kroop.  Ondertussen zijn we al in 2014 aangekomen en was het van oktober geleden dat ik nog iets op de blog zette.

Dat had wel zo zijn redenen, enerzijds de drukte op de werkvloer, anderzijds mijn eigen mindere motivatie om als column-analist wekelijks een verslagske te schrijven over het reilen en zeilen van onze eigenste U17.

Maar op algemene aanvraag (blijkbar waren er toch wat lezers onder jullie) kruip ik terug achter de laptop om (ik zeg niet wekelijks, maar regelmatig) een bijdrage te doen op onze blog. 

Zaterdag vierden we met heel de ploeg (let op: ik heb het hier niet over de wedstrijd tegen onze andere U17 ploeg, straks misschien) de 50-jarige jubileum van “Gust en Simone”.  Dus na de wedstrijd iedereen snel naar huis om zich op zijn Paasbest naar de Vinea te begeven om tot in de late uurtjes te feesten.  En het was meer dan in orde, het eten was in orde (er was zelfs nog een beetje  !!!!! over) en de sfeer zat er goed in.  De volgende ochtend kregen ze wel slecht nieuws te verwerken, de papa van Simone kreeg na het feest, een hersenbloeding in het rusthuis en werd in ernstige toestand naar het ziekenhuis gebracht.  Een domper na de feestvreugde.

Maar op het feest zag ik wel een groep gasten die eigenlijk aan elkaar hangen, en dat heb je ook nodig op het veld.  Hopelijk kunnen we de groep bij elkaar houden volgend seizoen en hier en daar nog een versterking binnenhalen via de transfermarkt.  Nu we half seizoen zijn (en het niet slecht doen als 1^stejaars) borrelen de eerste verhalen over volgend seizoen weer naar boven.  Die en die schuiven we door, die komt in aanmerking voor dat en nog een andere misschien binnen 2 jaar, …    en dan roep ik STOP - STOP - STOP.

Laat ons nu even serieus blijven: Na wat ik zaterdag zag (en dan heb ik het weer niet over de wedstrijd) ben ik er alleen maar zekerder van geworden om deze groep samen te houden (al dan niet met mij als trainer, dat beslist de club).  Maar we spelen op gewestelijk niveau, dwz dat we spelen voor ons plezier, indien we provinciaal of nationaal (?) zouden spelen dan zou ik volledig achter een doorschuif van spelers staan.  Nu niet, nu is het voor de fun, als ze later de kans krijgen om door te schuiven naar A- of B-ploeg dan moeten ze die kans zeker grijpen, maar niet op 15- of 16-jarige leeftijd.

Over de wedstrijd van zaterdag ga ik niet veel schrijven, het werd 2 – 2, en daarmee is alles gezegd, het is natuurlijk niet leuk om tegen je eigen ploeg te spelen en daar komen dan onnodige confrontaties van.  Bij TW3000 zitten ze met hetzelfde probleem, waarom vermijden ze dat niet bij de KBVB (voetbalbond), te moeilijk waarschijnlijk.

Allee, volgende week spelen we tegen TW3000, is het nu de A-ploeg of de B-ploeg, ik kan er niet meer aan uit

Tot de volgende

Den trainer 

Twee ploegen met 7 op 9, het belooft dus een leuke en spannende wedstrijd te worden.  Enigszins gehandicapt moeten we starten aan de wedstrijd, Dixie zal minstens vier weken langs de kant moeten toekijken na een barst in de schouder.  Voorlopig geen schouderklopjes voor hem, aub, we kunnen hem niet langer missen.

Met Maarten G. (die vandaag in de voetsporen treedt van vader Wim) tussen de palen konden we toch vol goede moed beginnen.  Jarne, Toon, Alexander en Maarten W. vormen de achterste rij, in het midden Cédric, Gregory en Bauk, vooraan met Vincent, Suresh en Jim.  Niel en Daan starten op de bank. 

De eerste minuten drukken we B-L met de rug tegen het eigen doel, we krijgen enkele dotten van kansen (zoals dat heet), maar het vizier staat nog niet in de goede richting (ik zeg hier duidelijk: “nog niet”).  Maar B-L is een eerste keer gevaarlijk op een lange bal, mooi gedropt achter de verdediging, maar de snelle spits komt niet voorbij onze goed meevoetballende doelman.  Nadien laten we weer een kans of drie liggen en daarna krijgen we het spreekwoordelijke deksel op onze neus.  Daan, ingekomen voor Maarten W., verliest een sprintduel en de spits is deze keer wel sneller dan onze doelman, hij speelt de bal netjes naast Maarten en de 0 – 1 rolt langzaam maar zeker op het bord.

Niet of nauwelijks aangeslagen blijven we naarstig op zoek naar de gelijkmaker, en die komt er ook.  Jim kan op rechts zijn rechtstreekse tegenstander afschudden, hij past naar de goed gevolgde Gregory, die in 1 tijd op doel trapt, de doelman redt zijn poging maar Suresh kan scoren in de rebound.  De bordjes hangen gelijk, kunnen we voor de pauze nog op voorsprong komen?   We proberen het althans maar de bezoekende doelman laat zich voorlopig nog geen 2^de maal verschansen.

Na de pauze krijgen we hetzelfde spelbeeld, wij in de aanval maar de tegenaanval komt er zelfs niet meer uit.  Maarten G. kan zijn keeperstalenten niet echt laten zien vandaag, het zal voor een andere keer zijn.  Na een kwartier in de tweede helft kan Bauk op aangeven van Suresh de 2 – 1 binnentrappen (al hing er een klein reukje van buitenspel aan vast).  Dit was de voorbode van een dolle 10 minuten.  Even later kan Vincent de 3 – 1 maken, trapt Jarne nog met buitenkant rechts op de dwarsligger, laat Jim nog een reuzenkans liggen en trapt Gregory met een schuiver de 4 – 1 binnen.  Dus na 61 minuten is de wedstrijd gespeeld. 

In de 80^ste minuut krijgt Bauk de bal aangespeeld door Vincent, hij trapt de bal rechtstreeks in de verste bovenhoek en legt zo de eindstand op het bord.  Dixie (langs de lijn als T2 (trainer 2)) maakt me er op attent dat ik op het wedstrijdblad “mooi” moet bijschrijven.  Dat is dus bij deze in orde.

Het was vroeg dag deze zaterdag, de wedstrijd in TW3000 stond al om 9u30 op het programma.  Hun nieuwe locatie zag er proper  uit, beetje jaloers op de kleedkamers en cafetaria, maar ach, we roeien met de riemen die we hebben.  Langs deze weg moet ik toch ook de vele vrijwilligers van FC Rillaar bedanken voor het geleverde werk tijdens de “voetballoze” periode in de zomer.  Onze B-kantine ziet er weer een stuk fraaier uit en ook het veld moet niet onderdoen voor vele anderen.

We moeten inderdaad roeien met de riemen die we hebben, na de midweek oefenmatch tegen onze U21 met een selectie van U17 spelers, kwamen we wat gehandicapt tevoorschijn in TW3000.   Gregory moest afhaken wegens te hoge koorts, Dixie met een barst in de opperarm en Toon uit voorzorg aan de kant gehouden met blijvende liesproblemen.  Daar zit je dan met je kern van 14 spelers, gelukkig konden we beroep doen op Brent om in het doel te staan, maar voor de rest hadden we dus maar 1 reserve.

Vandaag was het dus puzzelen aan de opstelling en we starten met achteraan: Jarne, Daan, Alexander en Maarten W.  Op het middenveld Cédric, Jim en Bauk, vooraan met Vincent, Suresh en Maarten G.  Niel start op de bank omdat hij nog kampt met een conditionele achterstand.

Tijdens de eerste helft hadden we meer balbezit dan de tegenstander maar echte open doelkansen kregen we niet.  TW 3000 zakte steeds met 8 spelers achter de bal en teerde op hun 2 snelle spitsen bij de tegenaanval.  Onze verdedigers wisten met die snelheid toch wel raad, hier plukken we de vruchten van onze “oersaaie” looptrainingen.  Met een logische 0 – 0 trokken we naar de kleedkamers, om er gemotiveerd uit te komen om er het beste van te maken tijdens de 2^de helft.  Maar we kregen hetzelfde spelbeeld, niet dat het een slechte wedstrijd was voor de supporters, maar tegen een al te verdedigend ingesteld TW was er weinig doorkomen aan.  Tot in de 70^ste minuut Suresh een mooie doorsteekpas geeft op Jim en die lobt heerlijk de uitkomende doelman.  Drie minuten later hangen de bordjes weer in evenwicht na een geharrewar voor het Rillaarse doel, de laatste die er zijn voet tegenzet in spijtig genoeg eentje van TW en die tikt de bal netjes binnen.  We krijgen in de laatste 5 minuten nog 2 goede kansen, maar de goalie van TW wil niet van een tweede treffer weten en dus eindigt de wedstrijd op een billijk gelijkspel.

Misschien had er meer ingezeten, of misschien ook minder.  Het is zo dat je niet elke wedstrijd die je zou moeten winnen ook daadwerkelijk wint.  Maar ik heb vandaag een aantal mooie combinaties gezien, als we nu nog stoppen met steeds commentaar te geven op onze medespeler dan kunnen we ver komen.  Een goede raad: “kijk eerst naar jezelf vooraleer een ander te beoordelen”

Vandaag stond de clash tussen u17 van Rillaar (samenwerking met VC Langdorp) en de onzen op het programma.  Niet dat ik er echt wakker van gelegen heb maar een wedstrijd spelen tegen spelers waar je wekelijks mee samen traint is toch iets speciaal.

De motivatie was er, alleen Daan haakte vrijdagavond af wegens te moe (???), hij liet hier wel zijn medespelers in de steek, en bij een ploegsport kan dat niet.

We begonnen net als vorige week goed aan de wedstrijd, we hielden de tegenstander goed op de eigen helft, Dixie keek er naar en zag dat het goed was.  Op de rechterflank was Maarten G. in goeden doen, hij liet meermaals zijn rechtstreekse tegenstander ter plaatse, alleen de laatste voorzet kwam er nog niet goed uit.  Hier is dus nog werk aan de winkel.  Na een kwartier stonden we met 2 – 0 aan de winst en als even later de dwarsligger niet in de weg stond was de wedstrijd eigenlijk al bijna gespeeld.

De eerste viel na 9 minuten, een heerlijke tik-tak actie via het centrum werd via Gregory tot bij Suresh gebracht, deze laatste legde de bal sipel voorbij de uitkomende Brent.  Een paar minuten later legt Suresh de bal panklaar voor Gregory, deze legt hem even goed voor links en met een droge schuiver in de hoek verschalkt hij een tweede maal de bezoekende goalie.  In de 22^ste minuut verstuurt Maarten G. een heerlijke (wel een goeie dus) voorzet naar de 2^de paal, Bauk kopt de bal krachtig richting doel, maar hij zeilt net over.  Even later schakelt Bauk zijn rechtstreekse tegenstander uit en knalt de bal met links op de dwarsligger. 

Tot zover een mooi eerste halfuur, waarin we de tegenstander geen tot weinig ruimte geven om zelf te voetballen.  Wanneer Tobias even later zijn gekende trukendoos bovenhaalt, laat Jarne zich naaien (zoals dat heet in voetbaltaal) en gaat hij even door het (voor hem welbekende) lint.  Ik roep Maarten G. terug van de bank om hem te vervangen.  Op dat moment is er in de 16 een duel tussen Tobias en Jarne, Jarne raakt Tobias licht aan en deze gaat maar al te graag neer.  Bal op de stip en geen kans voor Dixie.  2 – 1 net voor de rust, een opdoffer.

De tweede helft is veel minder, de duels worden bitsiger en feller, er is nog weinig sprake van goed voetbal.  Af en toe kunnen we nog een paar kansen versieren, maar Brent staat tot 2x een derde treffer in de weg.  We zijn aan elkaar gewaagd maar scoren wordt er niet meer gedaan.  Met de 2 – 1 winst kunnen we tevreden zijn, maar als we volwassener blijven spelen moet de klus geklaard worden in de eerste helft.

Maandag kunnen we er nog eens over nakaarten en nog eens stevig doortrainen, want er zijn een aantal spelers waarvan ik vind dat ze op training niet voor 100 % hun best doen, en dat zie ik op zaterdag tijdens de wedstrijd.  Het is aan die spelers om zich te herpakken.