Maandag. Prince schreef er in 1984 een nummer over (Manic Monday) maar schonk het twee jaar later aan The Bangles, die er een wereldhit mee scoorden. Zangeres Susanna Hoffs wenst in het lied dat het zondag was. Wel, ik ook. Al zou ik ook genoegen nemen met een zaterdag of feestdag, zolang ik maar kan uitslapen.
Een te late, onbesuisde tackle van een Wezemaal-middenvelder en het als een trein lezend boek In De Ban Van De Bal van Dave Peters, zijn de schuldigen waaraan ik mijn te korte nachtrust wijt. Het vertier in mijn hoofd was op dat moment omgekeerd evenredig aan de pijn in mijn linkerkuit. Als je s morgens op de koop toe 10 minuten te vroeg gewekt wordt door het loeiend alarm van de kapperszaak onder jou, doet dat je niet bepaald opstaan in een opperbeste gemoedstoestand. En ja, 10 minuten zijn op dat moment veel voor mij. Ik hoop dat de poetsvrouw de code van het alarm in haar gsm heeft opgeslagen, op voorwaarde dat ze haar pincode tegen dan nog kent tenminste.
Al bij al kwam ik de werkdag goed door. De man met de hamer ontmoette ik pas toen ik thuiskwam. Zijn werktuig was van hoogwaardige kwaliteit, kan ik u vertellen. Een power nap was mijn enige uitweg. Mijn ogen waren in tegenstelling tot mijn oren al gesloten toen Birgit Van Mol in het VTM-Nieuws van 17u45 het kort binnenlands nieuws overliep. Daarin ging het over weegschalen die bij 6% van de winkels een afwijking vertoonden van wel 10 tot 20 gram per kilo! Geen gesjoemel weliswaar, want het kan zowel in uw voor- als nadeel zijn. Kan niet, vindt de overheid en daarom gaat ze meer controles uitoefenen. Dat willen de winkeliers dan weer niet omdat een nieuwe ijking wel 50 kan kosten Daar is het laatste nog niet over gezegd! Waarom ik dit typ? Wel, ik wil u de zin waarmee Birgit Van Mol dit belangrijk nieuwsitem afsloot niet onthouden: Een afwijking bij het wegen van vleeswaren is minder erg dan een afwijking bij het wegen van goud. Is dat zo, Birgit? Dank je wel, maar voor onze jeugdige kijkers hebben we Karrewiet op Ketnet, en Jacky Lafon is op het moment van jullie uitzending op de set van Familie net aan haar tweede fles cognac begonnen, dus voor hen hoefde u deze scherpzinnige duiding niet te maken.
Trouwens, iedereen heeft afwijkingen dus heeft een weegschaal ook recht op afwijkingen. En dan nog, in mijn kindertijd kreeg ik altijd een schelleke hespenworst gratis.
Achthonderdeenenzestigduizend vierhondervijfenvijftig euro ofwel 861455. Dat is het bedrag dat een geluksvogel won door zes juiste cijfers te voorspellen op de Lotto. Niets opzienbarend, ware het niet dat het winnend formulier door de printer ging in een krantenwinkel 5 km verderop, waar ik zelf regelmatig binnenspring. Misschien ken ik de nieuwe miljonair (in Belgische franken althans) wel. Misschien is het iemand die ik het helemaal niet gun Klopt, situaties als deze brengen het slechtste in een mens naar boven: afgunst en jaloezie zijn nooit veraf. Geld maakt niet gelukkig, volledig mee eens, maar het zou sommige dingen toch vergemakkelijken.
Dat blijkt ook uit de reactie van mijn vriendin: Zoveel geld! Dan zouden we meteen ons droomhuis kunnen kopen! Waarop de luierik in mij de bovenhand neemt en ik domweg antwoord: Dat niet alleen, we zouden zelfs niet meer moeten werken! Die stelling werd door haar snel van tafel geveegd, in tegenstelling tot haar handtas en andere vrouwvriendelijke prullaria, die dezelfde tafel altijd volledig in beslag nemen. Ze heeft wel een punt natuurlijk. Halftijds misschien? probeer ik nog met een aarzelende stem, maar ook dat is blijkbaar geen optie. Ik sluit ons gesprek dan maar af door te zeggen dat we het wel zullen bekijken als het zover is. Dat zal echter moeilijk worden, aangezien we nooit op de Lotto spelen.
Het gesprek stelt me, hoe gek ook, enigszins teleur. Ik zal dus echt tot mijn 65e moeten werken. Misschien brengt De Ideale Wereld soelaas. Ik moet immers nog twee afleveringen inhalen. Het satirisch actualiteitenmagazine is mijn inziens hét tv-programma van het jaar. Zetel in dus, dekentje over mij (welke man durft dat toegeven?) en vrijwel onmiddellijk nestelt onze kat zich in mijn schoot. Als je me ooit gezegd had dat er een kat zou rondlopen in ons huis, had ik je gek verklaard. Ik heb het namelijk niet zo op katten. De charmes van mijn vriendin deden me, in een mogelijk moment van zwakte, toegeven aan haar onophoudelijk gezeur. Maar nu, twee maanden later, zou ik het beestje niet meer kunnen missen, ook al is hij de nieuwe baas in huis.
De Digicorder is inmiddels opgestart. Wat een geweldige uitvinding! Terwijl ik nog even verderspoel, raak ik opnieuw in gedachten verzonken en droom ik verder over lottowinst. Wat zou ik allemaal kopen met pakweg één miljoen euro? Een huis sowieso, een nieuwe auto misschien, eindelijk naar Australië Hoeveel zou ik aan mijn familie geven? Zouden zij wel aan mij geven moest het andersom zijn? Zoveel vragen die erop wijzen dat ik mezelf heel even gefortuneerd waan. In mijn hoofd maak ik al berekeningen. Zelfs het 10-secondenjournaal van Jonas Geirnaert gaat onopgemerkt aan mij voorbij. En net op het moment dat ik de kleur van mijne nieuwe auto aan het kiezen ben, klinkt het van achter de deur: Schatjeeee, het toiletpapier is op! Ook dat nog! Zucht ik nu omdat ik daardoor abrupt uit mijn droom word gehaald, omdat ik moet opstaan nu ik zo zalig onderuitgezakt lig of omdat ik steeds alleen thuis ben, wanneer mij hetzelfde overkomt, met alle gevolgen vandien? Waarschijnlijk zal het wel een combinatie van de drie zijn. Wat wel zeker is, is dat ik ei zo na de butler had geroepen
Wat willen ze toch gaan doen in Brazilië? Ze kunnen nog niet van Wales winnen! Dat was wat ik enkele doorwinterde stamgasten hoorde uitkramen na de wedstrijd van afgelopen dinsdag, weliswaar in ons lokaal dialect. Klopt, het nietige schapenland moest in principe altijd gestroopt worden, zeker in eigen huis én voor 48000 uitgekookte toeschouwers. Op de koop toe was sterspeler Gareth Bale er niet bij wegens een rugblessure. Wat wil je, als je 100 miljoen kost? Een mens zou voor minder last krijgen van zijn rug met zoveel druk.
Eens te meer bekende Jan Modaal kleur. En dat was niet het rood van de Rode Duivels, nee, dat was het gitzwart dat ons, Belgen, zo kenmerkt. Midden in de euforie teruggrijpen naar het aloude negativisme, omdat onze voetballers slechts gelijkspeelden tegen Wales. Diezelfde caféhabitués vierden vier dagen eerder nog de kwalificatie, met een iets te krap rood shirt dat hun bierbuik lichtjes ontblootte, en riepen uit dat we wereldkampioen konden, nee gingen worden. Die ommezwaai kan verschillende oorzaken kennen. Alles went: zeker luxe en succes. Als je dan eens een tegenslag kent, wordt dat al gauw uitvergroot. Het kan ook zijn dat de bewuste heren weinig kaas van voetbal hebben gegeten. Dat ze zich lieten meedrijven op het nationale enthousiasme en de publieke opinie gewoon kopieerden. Even verder nadenken over het feit dat de spelers een terecht feestje gebouwd hadden na Zagreb, en dat ze zich niet meer 100% konden opladen (zoek op: decompressie), was misschien net dat tikkeltje te veel gevraagd. Of het kon natuurlijk gewoon de schuld zijn van de alcohol, dat een mens al eens kan laten doemdenken bij overmatig gebruik ervan.
Ons klein land is op dit moment, al blijft het relatief, het vijfde (!) beste voetballand ter wereld. Onze Jongens spelen bij Europese topclubs en vormen een hechte groep. Gelukkig predikt Wilmots realisme onder het motto: wie hoog klimt, kan laag vallen. Stel je maar eens voor dat Witsel en co volgende zomer in de eerste ronde sneuvelen. Dan wordt ons land nog kleiner. De NV-Aers zullen het graag horen
Over kleine landen gesproken: IJsland. 325000 inwoners, 90 profvoetballers over heel Europa, maar wel geplaatst voor de barrages en dus nog volop in de running voor een WK-ticket. Wat zou dat daar teweeg brengen in het hoge noorden als hun helden Brazilië halen? Of andersom: nu ze zover zijn en het toch nog misloopt? Hopelijk zijn daar geen cafés
Facebook. Zegen of vloek in onze maatschappij? Miljoenen leden, maar als je vraagt aan iemand of hij/zij Facebookactief is, luidt het antwoord meer dan eens: Ja, ik heb dat wel, maar ik zit er eigenlijk nooit op. Jaja, zal wel. Waarschijnlijk heb je dan te maken met een snuffelaar. Hierover lees je later meer. Over Facebook valt wel wat te vertellen, dat ga ik niet doen. Ik ga er wel wat over typen. Dat doe ik vanuit mijn eigen virtuele beleefwereld. Jezelf herkennen, je aangesproken voelen, het kan, beste Facebookvriend.
Het leuke aan Facebook is dat je altijd mee bent met wat er in je vriendenkring, en bij uitbreiding zeer ruime kennissenkring, gebeurt. Een oude klasgenoot uit de lagere school is net voor de eerste keer papa geworden, een koppel dat je op vakantie leerde kennen is 3 maanden later alweer op vakantie (hoe doen ze het toch?), een ex-vriendin heeft een huis gekocht met haar vriend (ocharme hij ) of de vrouw van een collega heeft net een volle wasmand gestreken en gaat nu lekker koken. Mmmmm! Over dat laatste: wat is in godsnaam de toegevoegde waarde? Fotos van een baby, een avontuurlijke reis of een huis, fijn, zolang het er geen 261 zijn, maar hoeven mensen te weten dat je net een boterham met choco nuttigde of dat je een serieus katerke hebt na die nacht van gisteren? Nog dramatischer zijn diegenen die werkelijk kicken op reacties. Dan dienen we een onderscheid te maken tussen pubers en volwassenen. Van die eerste groep valt het aan te nemen. Wij zijn, weliswaar zonder internet, ook jong geweest. Maar 30-plussers die enkel een droevige smiley posten, godverdomme uitschreeuwen of de simpele vraag waarom? stellen, moeten ofwel professionele hulp zoeken ofwel elektriciteit op hun toetsenbord zetten. Erger wordt het wanneer ze dan nog eens antwoorden met ik zal het je nog wel eens uitleggen of miserie miserie, als iemand het er dan toch op waagt om de vraag oei, wat scheelt er? te stellen. Het spreekwoordelijke wie A zegt, is deze mensen even vreemd als de aan Marina Wally gestelde vraag: Wat is de hoofdstad van Eritrea?
Zelf behoor ik tot de snuffelaars. Deze groep opent Facebook minstens 1 keer per dag en grasduint in het leven van zijn/haar cybervrienden: op het toilet of tijdens de pauze op het werk, even scrollen en je weet weer wat er leeft. Nog snel even die foto van een ex-voetbalploegmaat vind-ik-leuken, om toch maar te laten zien dat we nog steeds vrienden zijn en ik hem niet ben vergeten na al die jaren. Dat was ik eigenlijk wel, maar gelukkig was er die foto.
Godzijdank bestaan er ook echte vrienden. Wat ik ook doe, ze vinden altijd alles leuk. Ik noem ze mijn likersclub: 7 leden rijk, op zn minst. Die genante foto, waarop ik net dat glaasje teveel ophad en ongewild in werd getagd, of dat bericht waarin ik aangaf dat ik verhuisd ben: ze zijn er stee-vast! Als ik ooit autopech heb in Parijs, bel ik hen op.
Oh ja, vergelijk jezelf nu niet met Marina Wally omdat je de hoofdstad van Eritrea niet kende. Dat wist ik zelf ook niet, maar na snel opzoekwerk blijkt het om Asmara te gaan. Alsjeblieft, je bent weer een weetje rijker. Ondertussen slaat de klok 1u40. Nog snel even Facebook checken en dan bedje in.
België sportland. Na de successen van de Red Panthers, Red Dragons, Yellow Tigers, Belgian Lions, en de Red Lions hebben nu ook de Rode Duivels ons land nog meer op de wereldkaart gezet door zich te plaatsen voor het WK in Brazilië. In navolging van hun mannelijke collegas hebben de dames op noppen zichzelf omgedoopt tot Red Flames. Allemaal heel leuk en trendy en het zal de tegenstanders zeker de nodige angst inboezemen, maar elk voordeel heb zijn nadeel, waren de wijze woorden van Johan Cruyff, en dat klopt! Geen hond die nog weet wie welke sport beoefent. Een voorbeeld: De Red Dragons wonnen hun partij van Bulgarije. Minstens 67% van de bevolking gaat in zijn hoofd het rijtje af: Red Dragons, Red Dragons voetbal niet, dat zijn de Rode Duivels, hockey ook niet want dat waren de Red Lions, geloof ik. Euhm, basketbal misschien? Of volleybal? Jaja, het zijn de volleyballers! Of de volleybalsters? Ach ja, ze hebben gewonnen
Groot was dan ook mijn verbazing toen Radio 1, toch een gerenommeerde zender, zich liet verleiden tot een zoektocht voor een bijnaam voor onze nationale wielerploeg. Gezien de helft van de kleuren en dieren reeds waren opgebruikt en de keuzemogelijkheden dus beperkt waren, kwamen de stemmende luisteraars uit op de Blue Birds. Ieder zijn mening natuurlijk. Ene Johan Museeuw uit Gistel kwam zelfs met een zo mogelijk nog lachwekkender alternatief op de proppen: de Blue Wasps (de blauwe wespen). Hoe komt ie erbij?
Het moge duidelijk zijn dat onze nationale sportploegen naam en faam maken op EKs en WKs, maar ook in de individuele sporten doen wet uitstekend. Na het post-Clijsters- en Henintijdperk was er de angst voor het zwarte gat, maar datzelfde gat werd al zwemmend, fietsend, schaatsend, karabijnschietend (liggend dan nog wel!), of rolstoelrijdend opgevuld. Misschien is dat deels de verdienste van Evy Gruyaert. Hendrik Conscience leerde ons lezen, Evy leerde ons sporten. Bedankt Evy! Goedele Liekens sprong mee in de dans en doet de Belgische medaillekansen op de Olympische Spelen van 2028 nog meer stijgen met haar boek Start to Sex. Meer sex leidt tot meer geboortes, meer geboortes leiden tot meer potentiële, talentvolle sporters. En tot overbevolking en (nog) duurdere woningprijzen. Elk voordeel heb zijn nadeel
Geplaatst dus. Nu ja, Duitsland had op voorhand dan ook genoeg aan een punt om helemaal zeker te zijn van kwalificatie. De Mannschaft ontgoochelde niet en stuurde een stug Ierland met droge 3-0 cijfers terug richting Dublin. De mannen van bondscoach Löw etaleerden eens te meer hun klasse en toonden waarom zij volgende zomer één van dé titelpretendenten zijn. Het Oktoberfest mag dan wel net afgelopen zijn, den Duits heeft reden om nog even verder te vieren.
Wie ook een ticket voor Brazilië wist te bemachtigen, waren de Rode Duivels. Ze wonnen hun wedstrijd in het hol van de leeuw met 1-2. Als u dit nog niet wist, moet u in een ander hol gezeten hebben. Facebook even openen was voldoende om een volledig verslag van de wedstrijd te krijgen. Dat krijgt u van mij dus niet. Wat me meer verbaasde was dat niemand het had over de haarsnit van Steven Defour. Iemand moet die jongen duidelijk maken dat dit soort kapsel dateert uit de tijd toen de Duivels nog de 71e plaats op de FIFA-ranking bekleedden. Een verenigd België, prima, maar symbool staan voor de Waalse vlag is misschien net een brug te ver, Steven! Het dient gezegd dat hij overigens een beresterke partij speelde. Bondscoach Wilmots voorspelde al eerder dat de slag op het middenveld cruciaal zou zijn. Dat bleek ook. De voormalige driehoek van Standard voetbalde quasi foutloos. Exponent daarvan was Marouane Fellaini: onverzettelijk en keihard. Hij kan de vergelijking met het laminaat van Donald Muylle makkelijk doorstaan. Real Madrid-ster Modric degraderen tot het minderwaardige melamine zou wat overdreven zijn, maar toch. Wat nog opviel was de drive waarmee Wilmots zijn troepen andermaal aanvoerde langs de zijlijn. Das Kampfschwein (vertaling: het strijdvarken) coacht zoals hij voetbalde: vol overgave. De hemelsluizen stonden een ganse avond wagenwijd open in Zagreb en zijn net pak veranderde al snel in een nat pak, maar ook de regen kon Willie niet deren. Zijn biggen liepen in de pas en deden de rest.
De dolgelukkige bondsvoorzitter François De Keersmaecker kon ook nu zijn glimlach niet onderdrukken. Je zou je haast gaan afvragen of de man überhaupt een andere gelaatsuitdrukking kan tonen. Of we nu de finale winnen van Brazilië of in de eerste ronde verliezen van Kaapverdië, lachen zal hij! Met recht en rede. Na 12 jaar hoeven we eindelijk niet meer te supporteren voor pakweg Nederland, omdat ze dezelfde taal spreken, of voor Australië, omdat de grootmoeder van de rechtsachter in België geboren is Neen, we kunnen patriottisch voor onze buis gaan zitten, mét ambities zowaar! Bedankt, Duivels. Het aftellen is begonnen! Nog 243 dagen
Morgen zullen we eensgezind op het puntje van onze stoel zitten, of beter nog, aan de toog staand, vergezeld van een glas goudgeel gerstenat. Op ons hoofd een tricolore muts gesponsord door datzelfde gerstenat en uiteraard dragen we ons rood 12e man t-shirt (boven onze trui) dat we deze zomer gratis kregen bij het aankopen van 5 kg houtskool. Koning Albert mag dan wel de fakkel overgedragen hebben aan koning Filip, dezer dagen regeert vooral koning Voetbal. Of heeft u op 21 juli van dit jaar toeterend door de straten van uw dorp of gemeente gereden? Bent u al ooit de koning gaan uitwuiven op de tarmac van Zaventem toen hij vertrok op een belangrijke handelsmissie? Onze Jongens slagen erin Vlamingen, Walen en Brusselaars te verenigen met hun voeten, iets waar menig politicus zelfs niet in slaag(t)(de) met zijn verstand. Onze noorderburen pakken al decennia lang uit met hun Oranjegekte en al die tijd bleven wij minzaam en bescheiden, stilletjes jubelend wanneer Daniel Van Buyten de winning goal in minuut 65 voorbij een verbouwereerde San Marinese doelman kopt. Plaatsing voor het WK 2006 kon op dat moment nog, want we klommen zowaar naar de 3e plaats in onze groep! Bovendien konden we in de volgende wedstrijden weer rekenen op de sterke Jonathan Walasiak (wie?) en ook Koen Daerden bleek in topvorm
Ach ja, in Duitsland waren we er (gelukkig) niet bij en ook 4 jaar later in Zuid-Afrika tekenden de Belgen absent. Bredero wist al langer dat het kan verkeren en nog eens 3 jaar later staan we op een tropische zucht die ons naar Brazilië brengt. In de bagage zitten een voorlopige 6e plaats op de FIFA-ranking, een daaraan verbonden status als reekshoofd en een uitzinnige horde fans. Op het bagagelabel prijkt het woord WC-outsider. Maar morgen eerst komaf maken met die Kroaten. Wachten tot dinsdag hoeft niet. Het gerstenat zal immers rijkelijk vloeien en op een zaterdag kunnen we dat net iets beter verwerken dan op een woensdag. Waarvoor dank, Duivels!
Voor alle niet-geïnteresseerden: terzelfder tijd kan u op Vitaya afstemmen voor een alweer razend spannende aflevering van Sturm der Liebe waarin Eva nog steeds geen keuze kan maken tussen Markus en Robert. Sibylle en Jacob liegen Jenny dan weer voor dat ze op het punt staan om te trouwen. Dat belooft
