Zuidflank. Ja, de fictiereeks op VTM kon me wel bekoren. De eerste tien afleveringen alleszins. Daarna ging het zoals de wijngaard zelf: bergaf. Van de wel zeer commerciële omroep (tijd om je glas wijn bij te vullen heb je wel) ben je dan wel gewend om razend spannende en verrassende wendingen te aanschouwen, maar de voltes in deze reeks kenden hun weerga niet. De slotaflevering was de pompelmoes op de taart. Gelukkig heeft onze zetel een stevige leuning of ik lag erachter. Toegegeven: er mag best wat opschudding zijn in een fictiereeks, daarom is het fictie, maar het moet enigszins geloofwaardig blijven. Als Rita Vandenbossche twee keer nuchter verschijnt in een aflevering van Familie zap ik ook weg. Nu deed ik niets, temeer omdat de afstandsbediening net een metertje te ver lag om erbij te kunnen en mijn vriendin niet graag luistert naar wat Frank Raes en co te vertellen hebben in Extra-Time. Voor de mensen die niet keken naar Zuidflank zal ik een korte samenvatting geven: 1 wijnkasteel, 1 familievete, 1 zwarte man, 2 bastaardkinderen, 6 doden (inclusief een hond) en de borsten van Marie Vinck. Vooral die laatsten bleven me overtuigen elke maandag af te stemmen op VTM.
Ik denk er dus sterk over na mijn beklag te maken over Zuidflank en een boze lezersbrief te schrijven naar Het Laatste Nieuws. Ongetwijfeld zal ik heel wat medestanders vinden in het gerenommeerd dagblad. Niets zo leuk dan te lezen wat er leeft onder de mensen. Maggie De Block, wiens naam te mooi lijkt om waar te zijn, kreeg bijvoorbeeld heel wat lof toegezwaaid nadat bekend raakte dat ze de populairste politica van Vlaanderen is. Iemand schreef zelfs letterlijk dat zij het toonvoorbeeld is dat uiterlijk niet van belang is om toch succes te boeken. Dan stel ik mij de vraag of je dat als compliment kan beschouwen. Hoe dan ook, volgens mij gaat Maggie haar populariteit pas ongekende hoogtes bereiken wanneer ze binnen drie jaar op de Olympische Spelen in Rio goud pakt voor ons land in het kogelstoten.
En terwijl ik er over typ, doe eens de moeite om een kijkje te nemen op de website van deze krant. Een artikel over een lama die gestolen is en nu op allerlei feestjes opduikt (jawel!) en een bericht over de modernisering van kernwapens staan er vlak onder elkaar. Volgens mij was er slechts één opdracht voor de sollicitanten die destijds de lay-out van HLN.be wilden verzorgen: "Maak hem zo chaotisch mogelijk. Zorg ervoor dat er geen twee sport- of oorlogsberichten kort bij elkaar staan. Ah ja, probeer ook alle lettergroottes uit en neem afwisselend een grote en een kleine foto. En vergeet de reclame niet!" De gerekruteerde kweet zich uitstekend van zijn taak, zoveel is duidelijk.
Ach, ik wil me liever niet meer druk maken over tv-programma's of websites. Het is het allemaal niet waard, maar ik moet wel een onderwerp hebben om over te schrijven natuurlijk. Misschien schrijf ik in een volgende blog wel over wiens borsten nu het grootst zijn: die van Marie Vinck of die van Maggie De Block. Voorwaarde is wel dat je ze kan onderscheiden van andere lichaamsdelen. Sorry, de larie wordt me te machtig. Bedtijd.
