Een donderslag bij heldere hemel

Ik bleef die nacht bij hem, maar omdat hij moeite met slikken kreeg, had hij veel te weinig medicatie binnen en had hij pijn. Gelukkig hielp de verpleegster met een spuitje zodat hij toch eventjes in slaap viel. Ze had mijn bed ook al naast het zijne geschoven zodat we heel dicht bij elkaar konden zijn. De pijn kwam terug en weer gaf de verpleegster een spuitje, maar steeds minder leek het te werken, hij was onrustig. Ik zong toen maar wat voor hem, dat maakte hem rustig. Tot de pijn weer terugkwam. De assistent gebeld en een ander spuitje gegeven. Maar Mathieu begon steeds moeilijker te ademen. Ik kon het niet aanzien, hoe hij moest wroeten en werken om aan adem te geraken. Terug de verpleegster gehaald en de dokter erbij geroepen. Hij kreeg een infuus. Toen wist ik het, dit is zijn doodsstrijd. Ik belde de familie en ook mijn zus. Door het infuus begon hij wat rustiger te worden, zijn ademhaling ging steeds trager en trager. Om kwart voor 4 heeft hij zijn laatste adem uitgeblazen, en is hij aan zijn laatste reis begonnen. Dag keppe, we'll meet again....