|
dinsdag 23 aug,
Deze middag zijn we naar het mortuarium geweest. Die koude, oude man was niet meer mijn Mathieu. Mijn Mathieu was de man die wandelde en lachte en vertelde. Hij was mijn wereld.
En nu moet ik verder in een andere wereld, met alleen de herinneringen. Gelukkig heb ik veel mooie, lieve herinneringen aan een crème van een vent.
Maar ik ben wel boos, op die hierboven. Het was echt niet nodig dat hij nog beroertes kreeg, dat hij zijn laatste heldere ogenblikken zich niet meer kon verstaanbaar maken. Nee, dat was niet eerlijk !
Vrijdag is de begrafenis, en toch mooi hoe alles juist in elkaar past, tussen Kortrijk en Zemst.
Dag lieve Mathieu, je blijft in mijn hart !
Je keppe
|
