Geert Van Coillie (lerarenopleiding KUL) reageert verontwaardigd op het jaarverslag van de Kinderrechtencommissaris (DS 17 november). Meer specifiek beschuldigt hij de Kinderrechtencommissaris van ongenuanceerd denken wanneer zij de ontvangen klachten over onderwijs bespreekt. Zij zou zich bezondigen aan kretologie en het scheppen van een vijandbeeld bij kinderen tegenover volwassenen.

Op zijn beurt bezondigt dhr. Van Coillie zich echter aan de fouten die hij de Kinderrechtencommissaris onterecht aanwrijft. Daarvoor moet men de toespraak van de Kinderrechtencommissaris en het jaarverslag zelf ter hand nemen.

Een jaarverslag dient verslag te doen van feiten zoals zij zijn aangemeld. Het is geen adviestekst of inhoudelijk pamflet. Het is een verslag. Van de 164 klachten over onderwijs, werden er 93 ontvankelijk verklaard en 51 onderzocht. Dit op zich getuigt al van een redelijke nuancering en objectivering. Nergens lees ik in het verslag dat de Kinderrechtencommissaris “de kinderen oppositioneel verdedigt tégen de objectieve vijand: ouders, leraren en gezagsdragers” (sic). Het verslag maakt een opsomming van onderzochte klachten. Wanneer deze opsomming een probleem bloot legt, dan is dit een objectief feit. Het is schokkend dat wie daar de vinger op legt, de vijand van de ouders genoemd zou worden.

De Kinderrechtencommissaris heeft een decretaal vastgelegde ombudsopdracht. Een ombudsdienst moet registreren, bemiddelen, analyseren en signaleren. Dit en niets anders is wat het jaarverslag van de Kinderrechtencommissaris doet. Wie dat niet wil aanvaarden, draagt mee bij aan een rechtenloze maatschappij. Het is toch ondenkbaar dat een docent in de lerarenopleiding de indruk wekt “zware vernederingen, scheldpartijen of seksueel afwijkend gedrag” door onderwijspersoneel –onder bepaalde omstandigheden- aanvaardbaar te vinden?

Directies, opvoeders en leerkrachten geven inderdaad blijk van wijsheid en vindingrijkheid om een pedagogisch beleid te voeren. Dit is de kracht van ons opvoedkundig systeem. Maar ook die vindingrijkheid moet binnen de wettelijk bepaalde grenzen liggen. Het Kinderrechtenverdrag is een mensenrechtenverdrag dat door ons land werd geratificeerd en dat de minimumgrenzen bepaalt. Deze worden vertaald in het strafrecht, het burgerlijk wetboek en diverse andere wetten en decreten. Wetten moeten nageleefd worden, ook door mensen in een vertrouwenspositie. Nergens wordt de integriteit en inzet van de onderwijswereld an sich in twijfel getrokken. Men mag er echter niet blind voor zijn dat de toepassing van deontologische regels in de praktijk soms (en misschien wel té vaak) fout kan lopen. Niet iedereen die goed opgeleid wordt, gaat foutloos door het leven.

De heer Van Coillie stelt tot slot dat niet "de toenemende formalisering van de maatschappelijke relatie, maar wel de geboden, verboden en leefregels van de school bevorderend zijn voor de groei naar verantwoordelijkheid". Hiermee schetst hij een oneigenlijke tegenstelling die bovendien nergens vermeld wordt in het betreffende jaarverslag. Paolo Freire stelt dat emancipatorisch opvoeden gekenmerkt wordt door dialoog, welke leidt tot bewustwording over structurele tekorten die een kleinerend en onderdrukkend effect ressorteren. Slechts wanneer men daarover dialogeert en zich ervan bevrijdt, slaagt men er in écht te groeien naar gemeenschappelijke verantwoordelijkheidszin. De gelijkenis met bvb de emancipatie van de vrouw is treffend.

Dirk Vos

Docent Emancipatorisch Werk 

provinciaal voorzitter Groen! Oost-Vlaanderen

De Vlaamse leugen

Onvoorstelbaar hoeveel mensen tevreden zijn met de Vlaamse houding over de discussie Brussel Halle Vilvoorde. De franstalige partijen zijn nu eindelijk bereid te onderhandelen over een staatshervorming. Dus, zo zeggen velen: we hebben ons doel bereikt. De stamming in de commissie was een goede zaak. We hebben voor het eerst in de geschiedenis één front gevormd en we boeken resultaat.

Niets is minder waar. De hele farce is één leugen. Wat is er wél gebeurd?

De formateur had gespierde verkiezingsbeloftes afgelegd. Hij zou eigenhandig de kieskring splitsen en een staatshervorming forceren. Dus moest hij 800.000 mensen tevreden stellen. De stemming in de kamercommissie was echter één leugen. De Vlaamse partijen wisten héél goed, en vooraf dat de stemming er voor zou zorgen dat de franstalige partijen aan de noodrem zouden trekken. De procedures die zij nu hanteren zijn voor de Vlaamse partijen niet onbekend. Men wist vooraf hoe ze zouden reageren. Men wist dat de opeenvolgende procedures die de franstaligen zouden gebruiken bestonden én gebruikt zouden worden. Men wist dat hierdoor het probleem van BHV voor jaren van de baan zouden zijn.

In plaats van de moeilijke weg van de onderhandelingen te kiezen, heeft men een symbool gesteld. EEn symbool dat de vele kiezers het idee geeft dat 'we' eens een stevige uithaal gedaan hebben. In plaats daarvan hebben 'we' door die stemming zélf  BHV in de diepvries laten steken. Dit is bedrog. Men bedriegt de kiezers en komt triomferend naar buiten. Nu kan er onderhandeld worden over een staatshervorming. Logisch: men heeft immers die éne eis, waarop 800.000 kiezers zaten te wachten, zelf vakkundig begraven. 

Moet BHV gesplitst worden? Ja, die moet gesplitst worden. Er is een arrest van het Grondwettelijk hof en dat arrest is gemotiveerd door het feit dat er een ongelijkheid bestaat die we allemaal al jaren kennen. BHV had al gesplitst moeten worden onder de vorige regering. Verhofstadt heeft dit voor zich uit geschoven en gaf de hete aardappel door aan Leterme. Het heeft de CD&V geen windeieren gelegd.

En ondertussen zitten we ca 160 dagen zonder regering. Dat kost gigantisch veel geld aan de staat... aan de belastingsbetaler dus. De Morgen (17 november) maakt een lijst van schadeposten:

De levensduurte stijd: regering kan niet ingrijpen
De begroting staat in het rood: regering kan niet ingrijpen
De staatsschuld stijgt: regering kan niet ingrijpen
De pensioenen komen in gevaar: regering kan niet ingrijpen
Er zijn te weinig jobs: regering kan niet ingrijpen
De concurrentiekracht slabakt: regering kan niet ingrijpen
De fiscaliteit breekt zuur op: regering kan niet ingrijpen
De export kalft af: regering kan niet ingrijpen
Infrastructuur in gevaar: regering kan niet ingrijpen
Te weinig en te dure energie: regering kan niet ingrijpen

We hebben een haan in het kippenhok en de haan kraait victorie. Hij zet zijn borst op en hij is fel getooid. Een Vlaamse haan, een Walse haan. Maar jij en ik... wij zijn er het slachtoffer van. Aan de echte problemen wordt niet gewerkt. En ondertussen worden de contouren voor een rechtse en reactionaire regering gevormd. We zullen het geweten hebben.