Piet zit te tobben. Binnenkort komt sinterklaas... maar die komt toch enkel maar bij de lieve kinderen? Hij is in geen geval lief! Vorige week nog moest hij uit de refter nadat hij met één goed schot een erwt in het haar van Mieke mikte. En thuis was het ook al mis... zijn knikker raakte de Chinese vaas die ze kregen van tante Bea. Dus kan het niet dat hij iets van de sint zal krijgen. Onmogelijk. Zo gaat het elk jaar en toch krijgt hij altijd een tafel vol zoetigheid en hopen speelgoed. Het komt altijd wel goed, maar toch klopt er iets niet. Vooral die onzekerheid knaagt aan hem.
Als Piet er met Joke over praat, is het al net het zelfde. Ook zij kan onmogelijk in aanmerking komen voor het jaarlijkse feest en toch valt ze altijd in de prijzen. Dit klopt niet. Meer zelfs, als ze bij de sint gaan, dan vraagt hij of ze braaf geweest is. Hoe kan dat nu, die weet toch alles? Neen, dit kan niet zijn. Op die manier heeft de sint meer macht over hen dan wanneer ze duidelijkheid zouden hebben. Nu blijft de hoop altijd leven. Misschien krijgen ze toch wel iets, dus moet je wel rekening blijven houden met de sint. Je weet immers nooit...
Joke en Piet roepen hun vrienden samen en bespreken het probleem. Peter met de kleren van de Wibra komt met een veel sterker verhaal. Peter is écht braaf, krijgt nooit straf en hij krijgt enkel maar een zakje snoep en een speelgoedje. Yussef krijgt dan weer heel wat speelgoed en die is écht wel een straffe gast. Dit klopt langs geen kanten.
Uiteindelijk besluiten ze actie te ondernemen. Via MSN roepen ze alle kinderen op om zich te verzetten tegen de terreur van de willekeur. Voor ze het weten komt er écht iets in beweging. Tientallen kinderen mailen hen, het wordt een heuse beweging. Gezamelijk stellen ze een brief op:
Beste sinterklaas,
Hoe goedheilig u ook bent, we hebben een probleem. U bent de man die geschenkjes brengt voor de brave kinderen, maar sommige brave kinderen krijgen amper iets en stoute kinderen hebben dan weer buikpijn van de snoep. Maar het ergst van al is dat we allemaal blijven hopen. Soms komt die hoop uit en krijgen we iets, andere keren niet. Hier moet een einde aan komen. Wij hebben recht op een eerlijke behandeling. Liever niets en duidelijk, dan altijd weer die onzekerheid. Die houdt ons braaf en stil. Daarom hebben we besloten dat u niet meer hoeft te komen. U bent niet meer welkom en gelieve ons met rust te laten.
Vanwege de club van de kinderen met gezond verstand.
Ergens onderweg tussen Spanje en België valt sinterklaas van zijn paard. Is dit écht, wat zwarte Piet hem vertelt? Hebben ze hem echt ontslagen? Geen triomftocht als hij de stad binnenkomt, geen genoegdoening als hij de hoopvolle of bange en wenende kinderen naar een gelukkig leven kan leiden? Gedaan met de macht die gestoeld is op het verlenen van goedertierenheid? Wat blijft er dan over? De sint is bedroefd. Een eeuwenoude mythe die hem verzekert van de trouw van vele kinderen wordt in één kritische week onderuit gehaald.
Die nacht wordt zwarte Piet op diplomatieke missie gestuurd. Er wordt zwaar onderhandeld. De kinderen beraden zich over de vraag van sinterklaas. Na lang debatteren wordt er met meerderheid van stemmen een akkoord bereikt. Sinterklaas màg blijven, want uiteindelijk heeft ie wel zijn verdienste. Maar over brave en stoute kinderen wordt niet meer gesproken. Hij mag blijven, als hij beseft dat hij de kinderen nodig heeft, dat zij er zijn voor hem en hij dank zij hen. Als hij zijn plaats kent en geen bange kinderen meer op zijn schoot dwingt omdat ze denken dat hij hen gunstig gezind moet zijn. En alles werd weer zoals het was, of hoorde te zijn.
Gisteren nog even bij de drukker langs geweest. Onze eerste gemeentelijke publicatie is klaar. De Groenkrant. Ze mag best gezien zijn, vind ik toch. Er staan hier nu 4.000 van die krantjes bij ons, klaar om bedeeld te worden... zin om te helpen?
Dirk Vos blogt...
