Franky Frans speelt zijn 500° competitiewedstrijd
Zondag werd doelman, sportief jeugdcoördinator en keeperstrainer van VCNE Franky Frans gehuldigd. Franky speelde zijn 500° competitiematch en werd voor de wedstrijd in de bloemetjes gezet.
Franky is oud speler van o.a. KAA Gent en een rots in de branding voor de ploeg. Zijn visie, karakter en doorgedrevenheid maken hem tot een onmisbare schakel in de jeugdwerking en de eerste ploeg van VCNE. Verschillende delegaties toonden hem (en de club) hun respect: KBVB, clubbestuur, supporters... Het gemeentebestuur schitterde helaas door zijn afwezigheid, iets wat toch wel een blaam verdient.
Na de hulde bewees hij nog maar eens zijn waarde. De wedstrijd VCNE - Everbeek eindigde op een verdiende 4-0. Hoewel de bezoekers niet echt scherp voor doel kwamen, moest Franky toch enkele staaltjes van zijn kunnen tonen om de nul op het bord te houden.
Het allerbeste voor 2008! Wat zal dit jaar ons brengen? Geen idee, maar we gaan er een lap op geven. En het is nodig!
Ik lees in de kranten dat 2008 het jaar wordt waarin we terug gaan naar echte waarden en normen in onze maatschappij. Klinkt goed maar welke waarden en normen bedoelt men nu eigenlijk wel?
Solidariteit bijvoorbeeld We gaan weer zorg dragen voor elkaar. Welnu, ik zie dat dezelfde mensen die dit beweren, dezelfde zijn die de toename van het persoonlijk assistentiebudget voor personen met een handicap hebben afgeremd, of die een rem hebben gezet op een aantal regels en wetten die inspraak wilden geven aan jongeren. Solidair? k Weet het toch niet zo goed.
Verantwoordelijkheid en veiligheid dat zijn dezelfde mensen die nu wapens willen leveren aan een land in oorlog, iets wat ten strengste verboden is. We weten ondertussen maar deksels goed hoe het zit met wapenleveringen aan bevriende naties in oorlog. In veel gevallen mogen onze militairen daar enkele jaren later heen op humanitaire vredesmissie, op risico beschoten te worden met het eigen wapentuig.
Milieubescherming en klimaatbeheersing misschien alleen zijn het ook daar dezelfde mensen die 9 keer meer vrachtwagens op onze wegen willen sturen om Vlaanderen tot een draaischijf van transport te maken. Ik heb al gemerkt dat dit goed klinkt, dat veel mensen dit best wel zien zitten. Meer het is fake, het is nep. Om te beginnen zijn onze wegen daar niet op voorzien. Er zullen in dat geval aanpassingen nodig zijn meer wegen, bredere wegen, zoals men het voorziet te doen met de N60 (Oudenaardsesteenweg). Haal de puffers maar boven, want nooit eerder waren er zoveel kinderen die van bij hun geboorte structurele ademhalingsproblemen hebben, allergieën ontwikkelen wegens te veel vuiligheid in de lucht. Smogalarm, hebben wij daar als kind ooit van gehoord? Nu wel, er staan standaard verkeersborden langs onze wegen. Smog is een deel van onze samenleving geworden.
Misschien bedoelt men wel de Vlaamse identiteit We zullen zien wat de paasklokken brengen, als de interimregering moet overgaan in een nieuwe regering mét staatshervorming. We zullen zien
Wat ik wel al zie, is dat die zelfde mensen ook degene zijn die er voor zorgden dat je enkel nog een sociale woning kan huren als je Nederlands kent. Je moet dit bewijzen, zelfs wanneer je Peter of Lieve heet, geboren en getogen bent in pakweg Nevele of Eke. Nederlands praten is niet voldoende, neen, je moet een kopie van je diploma indienen. Wie dit niet meer vindt, die moet naar een huis van het Nederlands om een attest te halen dat hij Nederlands kent. In heel Oost-Vlaanderen zijn er slechts 17 plaatsen waar je zon attest kan halen. Dit is zottenwerk In jun waarschuwd Mieke Vogels reeds in het Vlaams Parlement dat men een draak van een decreet aan het maken was, welnu, het IS een draak geworden. In de plaats van dit soort stommiteiten te bedenken, zou men beter investeren in meer sociale woningen. We zitten nog steeds heel ver onder de Europese norm.
Wat brengt ons 2008?
Het zal een jaar worden waar we stevig gaan invliegen. Groen! is een moderne, jonge en frisse partij geworden. Een partij die niet zwicht voor een stem meer of minder, maar die haar eigen identiteit bewaart. Fris, vrank durft blijven zeggen wat er mis is, wat er moet veranderen en vooral hoé het anders kan. Een linkse partij met duidelijke standpunten en gezond verstand. Ik zie hoe tientallen enthousiaste mensen klaar staan om er in te vliegen. Vrije mensen die met gezond verstand klaar staan om degelijke antwoorden te bieden op de vragen die ontstaan in een maatschappij die zichzelf aan het doldraaien is.
Men vraagt zich soms toch af of men zijn kinderen goed opgevoed heeft. Hebben ze iets meegekregen van jouw levensvisie, hebben ze een eigen kritische zin ontwikkeld, nemen ze verantwoordelijkheid op voor zichzelf en hun omgeving?
Voorbije week keek ik om me heen en zag een appel liggen, niet zo ver van de boom. Het deed me deugd.
R. is 17 en zit in zijn laatste jaar secundair onderwijs. De richting die hij volgt is een kleine richting, dus zitten ze maar met 6 in de klas. Bij schooluitstappen worden ze dan ook vaak verdeeld over andere klassen en hier knelt het schoentje. Ze zijn dit beu. Als je een richting inricht, behandel ze dan ook met respect, is hun mening. Bij de laatste uitstap was het weer homeles. Ze werden opnieuw verdeeld over andere groepen en besloten uit protest om klassikaal thuis te blijven.
Dit was niet naar de zin van de school, dus kregen ze allemaal een stevige uitbrander en mogen zij zich bij de directie komen verantwoorden. 'Dit elitaire gedrag mag wel eens gedaan zijn', zo redeneert de directie. R. op zijn achterste poten natuurlijk... niks elitair, ik ga in de weekends werken als arbeider en word door de échte mannen op de vloer gerespecteerd omdat ik poten aan mijn lijf heb en er ook iets mee doe. Maar een klas is een groep en die kan je niet behandelen als bulkwaar.
De meeste medeleerlingen kozen eieren voor hun geld en dekten hun afwezigheid in met een doktersattest. Ziek is ziek. R. echter was niet ziek en stelt zich dan ook principieel op. Ik ben thuis gebleven uit protest en dit zal ik ook aan de directie vertellen. beleefd en vriendelijk, maar wel beslist.
Het was me het weekje wel... een week vol feest en ze begon vrijdag 14 december. We organiseerden een Bob Dylan night in de Nauwe Zak. Wij wisten dat het goed zou worden, maar het resultaat overtrof de stoutste verwachtingen.
Bruno Deneckere en Derek speelden Dylan op een manier waarvan je je vingers aflikt. Bevlogen en vol passie. Bijna 3 u wisten ze een afgeladen Zak te boeien. Nadien kwamen de liefhebbers van the real stuf ruim aan hun trekken, toen Kries een vat Dylan opentrok met de meest originele vynil producties.
Maar dat was nog lang niet alles, voorbije donderdag gaf ik een vat in de Nauwe Zak om samen met vrienden en kennissen mijn provinciaal voorzitterschap mocht vieren. Ook dit werd opgeluisterd door Derek. Niet in Dylan, maar eigen nummers nu. Schitterend was het, hoewel de mensen meer aan het praten, dan aan de muziek dachten.
Toen ik de voorbije week keek... waren er zaken waarvoor ik bezweek
Geld afhalen is helemaal niet gratis
Het was te mooi om waar te zijn. Begin dit jaar kwam het uigebreid in 't nieuws: je kan nu ook geld afhalen van je eigen rekening in gelijk welke selfbank van gelijk welke bank. En de dienstverlening zou gratis zijn! Mag ook wel, want de banken verdienen behoorlijk wat aan het beheren van jouw en mijn geld. Wie meer geld laat beheren, die heeft de mogelijkheid om een maximaal rendement te halen met een minimum aan kosten. De duurste rekeningen zijn deze van wie relatief weinig geld plaatst.
Nu blijkt dat de banken toch kosten aanrekenen wanneer je geld afhaalt in een ander agentschap. O nee, niet zomaar. Wie een duurdere beheersformule koos, een duurdere rekening dus, die betaalt minder. Wie een eenvoudige zichtrekening heeft, kiest voor een goedkope formule, die betaalt vrij veel. In sommige banken zelfs 70 eurocent per verrichting.
Wie heeft een goedkope rekening? Inderdaad... wie weinig verdient, studenten, jongeren... Uitgerekend die mensen hebben nogal eens wat cash nodig. En vermits zij niet over grote bedragen beschikken, zijn er meer kleine afhalingen en dus meer kosten.
De rijken worden rijker en de armen worden armer. En door wie worden de rijken rijker? Weer juist... door het geld te halen bij wie het niet heeft.
Politieke crisis kost 2,5 miljard
Bloklettert één van de krantenkoppen deze week. De gouverneur van de nationale bank slaat alarm. We gaan pijlsnel achteruit door de aanslepende regeringsonderhandelingen. Een onnodig verlies van 2,5 miljard, omdat we geen regering hebben die maatregelen kan nemen. Overheidsgeld is hetzelfde als belastingen. Dat wat u en ik bijdragen aan de staat (soms met pijn in het hart) dus. Welnu, 2,5 miljard van dit geld, zal besteed worden een het betalen van kosten die vermeden konden worden. Weggegooid geld. Onnodig weggegooid geld.
Aantal mensen dat hun energiefactuur niet kan betalen is verdubbeld
Nog een krantenkop. Steeds meer mensen krijgen een energiebegrenzer, omdat zij hun factuur niet meer kunnen betalen. Het zijn natuurlijk niet de hogere inkomens die met dit probleem geconfronteerd worden. Wel steeds vaker mensen met een gewoon gemiddeld inkomen en zéker mensen met een laag inkomen. En die groep stijgt onrustwekkend snel. Niet enkel de prijzen van levensmiddelen stijgt, ook die van energie. Warmte, licht en huishouden komen in gevaar. Energie die opgewekt wordt door fossiele brandstoffen wordt extreem duur. De andere energie, deze die opgewekt wordt in kerncenrales, moet mee stijgen, want ook kerncentrales worden gevoed met stroom uit de klassieke bronnen. Bovendien is kernenergie, wat men oo moge beweren, gevaarlijk. Het laatste grote incident vond plaats in Japan, waar een zeer moderne kerncentrale gesloten moest worden en behoorlijk wat radioactief materiaal ontsnapte. Waar we nog steeds niet echt in investeren, is in hernieuwbare energie. Ondoenbaar zeggen tegenstanders... en lobbyisten van Electrabel.
Toen ik de voorbije week keek... waren er zaken waarvoor ik bezweek
Jaarverslag Kinderrechtencommissaris
De voorbije week stelde Ankie Vandekerckhove, Vlaams Kinderrechtencommissaris haar jaarverslag voor aan het Vlaams Parlement, de pers en het publiek.
Prompt verscheen in De Standaard (17 november) een lezersbrief van ene Geert Van Coillie, lerarenopleiding wijsbegeerte KU Leuven. Ik stond versteld van de toon van die brief, en schreef een reactie:
Geert Van Coillie (lerarenopleiding KUL) reageert verontwaardigd op het jaarverslag van de Kinderrechtencommissaris (DS 17 november). Meer specifiek beschuldigt hij de Kinderrechtencommissaris van ongenuanceerd denken wanneer zij de ontvangen klachten over onderwijs bespreekt. Zij zou zich bezondigen aan kretologie en het scheppen van een vijandbeeld bij kinderen tegenover volwassenen.
Op zijn beurt bezondigt dhr. Van Coillie zich echter aan de fouten die hij de Kinderrechtencommissaris onterecht aanwrijft. Daarvoor moet men de toespraak van de Kinderrechtencommissaris en het jaarverslag zelf ter hand nemen.
Een jaarverslag dient verslag te doen van feiten zoals zij zijn aangemeld. Het is geen adviestekst of inhoudelijk pamflet. Het is een verslag. Van de 164 klachten over onderwijs, werden er 93 ontvankelijk verklaard en 51 onderzocht. Dit op zich getuigt al van een redelijke nuancering en objectivering. Nergens lees ik in het verslag dat de Kinderrechtencommissaris de kinderen oppositioneel verdedigt tégen de objectieve vijand: ouders, leraren en gezagsdragers (sic). Het verslag maakt een opsomming van onderzochte klachten. Wanneer deze opsomming een probleem bloot legt, dan is dit een objectief feit. Het is schokkend dat wie daar de vinger op legt, de vijand van de ouders genoemd zou worden.
De Kinderrechtencommissaris heeft een decretaal vastgelegde ombudsopdracht. Een ombudsdienst moet registreren, bemiddelen, analyseren en signaleren. Dit en niets anders is wat het jaarverslag van de Kinderrechtencommissaris doet. Wie dat niet wil aanvaarden, draagt mee bij aan een rechtenloze maatschappij. Het is toch ondenkbaar dat een docent in de lerarenopleiding de indruk wekt zware vernederingen, scheldpartijen of seksueel afwijkend gedrag door onderwijspersoneel onder bepaalde omstandigheden- aanvaardbaar te vinden?
Directies, opvoeders en leerkrachten geven inderdaad blijk van wijsheid en vindingrijkheid om een pedagogisch beleid te voeren. Dit is de kracht van ons opvoedkundig systeem. Maar ook die vindingrijkheid moet binnen de wettelijk bepaalde grenzen liggen. Het Kinderrechtenverdrag is een mensenrechtenverdrag dat door ons land werd geratificeerd en dat de minimumgrenzen bepaalt. Deze worden vertaald in het strafrecht, het burgerlijk wetboek en diverse andere wetten en decreten. Wetten moeten nageleefd worden, ook door mensen in een vertrouwenspositie. Nergens wordt de integriteit en inzet van de onderwijswereld an sich in twijfel getrokken. Men mag er echter niet blind voor zijn dat de toepassing van deontologische regels in de praktijk soms (en misschien wel té vaak) fout kan lopen. Niet iedereen die goed opgeleid wordt, gaat foutloos door het leven.
De heer Van Coillie stelt tot slot dat niet "de toenemende formalisering van de maatschappelijke relatie, maar wel de geboden, verboden en leefregels van de school bevorderend zijn voor de groei naar verantwoordelijkheid". Hiermee schetst hij een oneigenlijke tegenstelling die bovendien nergens vermeld wordt in het betreffende jaarverslag. Paolo Freire stelt dat emancipatorisch opvoeden gekenmerkt wordt door dialoog, welke leidt tot bewustwording over structurele tekorten die een kleinerend en onderdrukkend effect ressorteren. Slechts wanneer men daarover dialogeert en zich ervan bevrijdt, slaagt men er in écht te groeien naar gemeenschappelijke verantwoordelijkheidszin. De gelijkenis met bvb de emancipatie van de vrouw is treffend.
Dirk Vos
Docent Emancipatorisch Werk
provinciaal voorzitter Groen! Oost-Vlaanderen
De Vlaamse leugen
Onvoorstelbaar hoeveel mensen tevreden zijn met de Vlaamse houding over de discussie Brussel Halle Vilvoorde. De franstalige partijen zijn nu eindelijk bereid te onderhandelen over een staatshervorming. Dus, zo zeggen velen: we hebben ons doel bereikt. De stamming in de commissie was een goede zaak. We hebben voor het eerst in de geschiedenis één front gevormd en we boeken resultaat.
Niets is minder waar. De hele farce is één leugen. Wat is er wél gebeurd?
De formateur had gespierde verkiezingsbeloftes afgelegd. Hij zou eigenhandig de kieskring splitsen en een staatshervorming forceren. Dus moest hij 800.000 mensen tevreden stellen. De stemming in de kamercommissie was echter één leugen. De Vlaamse partijen wisten héél goed, en vooraf dat de stemming er voor zou zorgen dat de franstalige partijen aan de noodrem zouden trekken. De procedures die zij nu hanteren zijn voor de Vlaamse partijen niet onbekend. Men wist vooraf hoe ze zouden reageren. Men wist dat de opeenvolgende procedures die de franstaligen zouden gebruiken bestonden én gebruikt zouden worden. Men wist dat hierdoor het probleem van BHV voor jaren van de baan zouden zijn.
In plaats van de moeilijke weg van de onderhandelingen te kiezen, heeft men een symbool gesteld. EEn symbool dat de vele kiezers het idee geeft dat 'we' eens een stevige uithaal gedaan hebben. In plaats daarvan hebben 'we' door die stemming zélf BHV in de diepvries laten steken. Dit is bedrog. Men bedriegt de kiezers en komt triomferend naar buiten. Nu kan er onderhandeld worden over een staatshervorming. Logisch: men heeft immers die éne eis, waarop 800.000 kiezers zaten te wachten, zelf vakkundig begraven.
Moet BHV gesplitst worden? Ja, die moet gesplitst worden. Er is een arrest van het Grondwettelijk hof en dat arrest is gemotiveerd door het feit dat er een ongelijkheid bestaat die we allemaal al jaren kennen. BHV had al gesplitst moeten worden onder de vorige regering. Verhofstadt heeft dit voor zich uit geschoven en gaf de hete aardappel door aan Leterme. Het heeft de CD&V geen windeieren gelegd.
En ondertussen zitten we ca 160 dagen zonder regering. Dat kost gigantisch veel geld aan de staat... aan de belastingsbetaler dus. De Morgen (17 november) maakt een lijst van schadeposten:
De levensduurte stijd: regering kan niet ingrijpen De begroting staat in het rood: regering kan niet ingrijpen De staatsschuld stijgt: regering kan niet ingrijpen De pensioenen komen in gevaar: regering kan niet ingrijpen Er zijn te weinig jobs: regering kan niet ingrijpen De concurrentiekracht slabakt: regering kan niet ingrijpen De fiscaliteit breekt zuur op: regering kan niet ingrijpen De export kalft af: regering kan niet ingrijpen Infrastructuur in gevaar: regering kan niet ingrijpen Te weinig en te dure energie: regering kan niet ingrijpen
We hebben een haan in het kippenhok en de haan kraait victorie. Hij zet zijn borst op en hij is fel getooid. Een Vlaamse haan, een Walse haan. Maar jij en ik... wij zijn er het slachtoffer van. Aan de echte problemen wordt niet gewerkt. En ondertussen worden de contouren voor een rechtse en reactionaire regering gevormd. We zullen het geweten hebben.
Volgende week gaat onze nieuwe medewerker aan de slag. Vanaf maandag wordt Rudy Van Nieuwenhove de vaste medewerker voor de provincie. We kennen Rudy al van eerdere gelegenheden bij Groen! en wensen hem alvast een schitterende start!
Piet zit te tobben. Binnenkort komt sinterklaas... maar die komt toch enkel maar bij de lieve kinderen? Hij is in geen geval lief! Vorige week nog moest hij uit de refter nadat hij met één goed schot een erwt in het haar van Mieke mikte. En thuis was het ook al mis... zijn knikker raakte de Chinese vaas die ze kregen van tante Bea. Dus kan het niet dat hij iets van de sint zal krijgen. Onmogelijk. Zo gaat het elk jaar en toch krijgt hij altijd een tafel vol zoetigheid en hopen speelgoed. Het komt altijd wel goed, maar toch klopt er iets niet. Vooral die onzekerheid knaagt aan hem.
Als Piet er met Joke over praat, is het al net het zelfde. Ook zij kan onmogelijk in aanmerking komen voor het jaarlijkse feest en toch valt ze altijd in de prijzen. Dit klopt niet. Meer zelfs, als ze bij de sint gaan, dan vraagt hij of ze braaf geweest is. Hoe kan dat nu, die weet toch alles? Neen, dit kan niet zijn. Op die manier heeft de sint meer macht over hen dan wanneer ze duidelijkheid zouden hebben. Nu blijft de hoop altijd leven. Misschien krijgen ze toch wel iets, dus moet je wel rekening blijven houden met de sint. Je weet immers nooit...
Joke en Piet roepen hun vrienden samen en bespreken het probleem. Peter met de kleren van de Wibra komt met een veel sterker verhaal. Peter is écht braaf, krijgt nooit straf en hij krijgt enkel maar een zakje snoep en een speelgoedje. Yussef krijgt dan weer heel wat speelgoed en die is écht wel een straffe gast. Dit klopt langs geen kanten.
Uiteindelijk besluiten ze actie te ondernemen. Via MSN roepen ze alle kinderen op om zich te verzetten tegen de terreur van de willekeur. Voor ze het weten komt er écht iets in beweging. Tientallen kinderen mailen hen, het wordt een heuse beweging. Gezamelijk stellen ze een brief op:
Beste sinterklaas,
Hoe goedheilig u ook bent, we hebben een probleem. U bent de man die geschenkjes brengt voor de brave kinderen, maar sommige brave kinderen krijgen amper iets en stoute kinderen hebben dan weer buikpijn van de snoep. Maar het ergst van al is dat we allemaal blijven hopen. Soms komt die hoop uit en krijgen we iets, andere keren niet. Hier moet een einde aan komen. Wij hebben recht op een eerlijke behandeling. Liever niets en duidelijk, dan altijd weer die onzekerheid. Die houdt ons braaf en stil. Daarom hebben we besloten dat u niet meer hoeft te komen. U bent niet meer welkom en gelieve ons met rust te laten.
Vanwege de club van de kinderen met gezond verstand.
Ergens onderweg tussen Spanje en België valt sinterklaas van zijn paard. Is dit écht, wat zwarte Piet hem vertelt? Hebben ze hem echt ontslagen? Geen triomftocht als hij de stad binnenkomt, geen genoegdoening als hij de hoopvolle of bange en wenende kinderen naar een gelukkig leven kan leiden? Gedaan met de macht die gestoeld is op het verlenen van goedertierenheid? Wat blijft er dan over? De sint is bedroefd. Een eeuwenoude mythe die hem verzekert van de trouw van vele kinderen wordt in één kritische week onderuit gehaald.
Die nacht wordt zwarte Piet op diplomatieke missie gestuurd. Er wordt zwaar onderhandeld. De kinderen beraden zich over de vraag van sinterklaas. Na lang debatteren wordt er met meerderheid van stemmen een akkoord bereikt. Sinterklaas màg blijven, want uiteindelijk heeft ie wel zijn verdienste. Maar over brave en stoute kinderen wordt niet meer gesproken. Hij mag blijven, als hij beseft dat hij de kinderen nodig heeft, dat zij er zijn voor hem en hij dank zij hen. Als hij zijn plaats kent en geen bange kinderen meer op zijn schoot dwingt omdat ze denken dat hij hen gunstig gezind moet zijn. En alles werd weer zoals het was, of hoorde te zijn.
Gisteren nog even bij de drukker langs geweest. Onze eerste gemeentelijke publicatie is klaar. De Groenkrant. Ze mag best gezien zijn, vind ik toch. Er staan hier nu 4.000 van die krantjes bij ons, klaar om bedeeld te worden... zin om te helpen?
Toen ik de voorbije week keek... waren er zaken waarvoor ik bezweek
De regeringsvorming Dé inzet voor de regeringsvorming was de splitsing van Brussel Halle Vilvoorde. Dagelijks wordt er over gesproken en de onderhandelingen zijn er al enkele keren op afgesprongen. Maar het enige waarover er nog niet onderhandeld werd is... BHV. Bizar toch, niet? BHV is nochtans het dossier waarover heel deze formatie handelt. Niet de klimaatopwaring, niet de toenemende verarming van veel belgen, niet de toenemende prijsstijgingen, niet de belastingsdruk, niet de schendingen van mensenrechten, niet... De Walen zijn de slechte en de Vlamingen zijn de goeie. Dé Vlamingen? Wie zijn dat? De Wever en ik, Leterme en ik? Laat me niet lchen, er is evenweinig gemeenschappelijkheid tussen de Vlaamse onderhandelaars als er is tussen onze hond en de kat van de buren.
Nee, we blijven ter plaatse trappelen. Ondertussen kregen weer heel wat burgers hun belastingsbrief. En wie rekent, die ziet hoeveel hij moet betalen. Als goede burger doe je dit ook? Het dient het algemaan belang. Maar t voelt toch wel wrang aan als je ondertussen weet dat -door de aanslepende onderhandelingen- dagelijks miljoenen euro onnodig de schatkist uitvliegen. Onnodig, want ze verdwijnen omdat we geen regering hebben die kan ingrijpen, die beslissingen kan nemen over die zaken waarvoor we nu dwangsommen betalen, geld verliezen... en da's wel zuur
De Walen Eigenlijk hebben we hat altijd al geweten. Die walen jong, die deugen niet. Het is al erg genoeg dat ze in ons bos wonen, waar we allemaal een vakantiehuisje hebben, waar we forel gaan vissen... Die Walen, het is er erg mee gesteld. Op alles zeggen ze 'non'. Ze zouden eens een voorbeeld moeten nemen aan onze toppolitici. Die hebben tenminste manieren. Zij hebben aan hun kiezers grote beloftes gedaan en willen die ook waar maken. Zo hoort het toch, niet? Laat die vermadelijde Walen meer dwars liggen. We gaan niet plooien. En als ze moeilijk doen, dan zeggen we toch gewoon: "neen", n' est pas?
Flahout ziet ze vliegen De ergste van alle Walen moet Flahaut zijn. Dat zie je al aan zijn verschijning. Hompiedompie, het hoofd van onze heldhaftige strijdkrachten. Ik vind 'm nochtans schattig. Zoals hij in zijn camouflagepak boven een tank uitsteekt, zo doet niemand hem dat na. En dan dat schattige helmpje op zijn hoofd. Zoals hij dat ding op zijn kop zet, zo kon zelfs Jean Luc dat niet. Geef toe, men kan toch geen betere vredesambassadeur hebben dan de veel geplaagde Flahaut. Welke bedreiging gaat er nou uit van zo'n man? Hoewel... hij lijkt het nogal te hebben voor de luchtcomponent van het leger. Geen enkel vliegtuig kent geheimen voor de man. In zijn eentje vliegt ie meer dan de vorige paus ooit heeft gedaan. Daar gaan onze centen weer! En zijn CO² uitstoot overschreidt zonder enige twijfel die van de gehele regering.
Klimaatminister Ja, ook de groenen mogen tevreden zijn. We krijgen een klimaatminister met een superportefeuille. Naast het openhouden van de kerncentrales heeft ie nog één belangrijke opdracht: de CO² uitstoot van ons land verminderen. Dat lijkt me vrij eenvoudig, zo lang men Flahaut geen nieuwe ministerpost geeft tenminste.
Wachtlijsten in de gehandicaptenzorg Helamaal ander nieuws krijgen we uit het Vlaams Parlement. De nobele onbekende minister van welzijn pakt de wachtlijsten in de gehandicaptenzorg aan. Eindelijk gebeurt er iets. Na Mieke Vogels is dit blijven liggen, maar nu komt er schot in de zaak. Minister Vanackere heeft een nieuw systeem uitgedacht. Wie op de dringende lijst staat, krijgt voorrang. Echt nieuw is dit natuurlijk niet, want juist daarvoor dient een dringende lijst. Het vernieuwende zit hem in het feit dat hij zal nagaan wie van die lijst soms een plaats weigert. Want wie dit te vaak doet, die vliegt er af.
Laat ons wel wezen... geen enkele ouder die met een dringende nood om hulp zit, wijst een degelijke plaats af. Maar wat als je een plaats aangeboden krijgt in een voorziening waar je niet kan geraken, zodat je je kind amper kan bezoeken?
Minister Vanackere bedoelt het waarschijnlijk goed, maar komt duidelijk van een andere planeet.
"Een huis vol verhalen" De vrouwen Vijf vrouwen in een huis. Ze werken er, ze slapen er, ze worden afgesnauwd en zijn bang voor controle. Vijf vrouwen uit verschillende landen. Ze ontmoeten elkaar op een vreemde manier en vertellen hun verhalen. Ontroerend, speels, luchtig en vlijmscherp. Een toneelstuk van De Vrouwen (Vieze Gasten). Ik heb genoten met volle teugen!
Tot waar beide zeeën samenkomen Studiedagen zijn doorgaans saai. Niet deze. Een studiedag over de kracht van verbeelding bij interculturele communicatie. Of hoe je via Buber, Levinas en Nagi tot échte ontmoeting komt. Pas dan kan je gaan praten. En da's ook in de politiek zo.
Ik zat vandaag op de trein van Hasselt naar Gent. Plots komen er twee politieagenten de coupé in. Ze monsteren iedereen en wandelen verder. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me op dat moment niet op mijn gemak voelde. De trein is een vervoersmiddel, als daar plots politiemensen in opduiken, dan schrik je wel even. Wàt is er in godsnaam aan de hand?
Vanavond zie ik op televisie dat er een preventieve politie-actie bezig was. Preventief... ok, maar ik heb me nog nooit zo onveilig gevoeld op de trein als vandaag. Dan zie je in 'koppen' dat er ook honden werden ingezet om drugs op te sporen. Wanneer de hond iets vindt, dan wordt de verdachte 'onherkenbaar' gemaakt. Onherkenbaar? Nu ja... je ziet iemand met een wazig gezicht, maar tegelijk zal iedereen die die jongen kent hem herkennen. Dit is ondenkbaar. Bij mijn weten is het gebruik van bvb canabisproducten door meerderjarigen in een niet storende context niet strafbaar. Hier ging het enkel over een vermoeden van bezit. Bovendien ken het best zijn dat de hond residu ruikt, of geur van wanneer anderen in de omgeving van die jongen gesmoord hebben. Maar voor de kijker (misschien de werkgever of docent van die gast) is het een drugsgebruiker.
Hier is toch wel een deontologische grens overschreden.
Een nieuwe blog vraagt een uitgebreide voorstelling. We doen dit in de vorm van enkele vragen.
Waarom politiek en waarom Groen! In het 5° leerjaar mochten we voor het eerst een spreekbeurt houden. Ik kwam als laatste, dat heb je met zo een familienaam. We hadden toen onderwerpen gehad als: het konijn, mijn postzegelverzameling etc... ik sprak over de staatsgreep in Chili. Het zat er dus al vroeg in. In het tweede secundair schreef ik voor het schoolkrantje in Merelbeke over Keizer Bokassa en in het vierde organiseerde ik een leerlingenstaking voor het verkrijgen van blokverlof in het Atheneum. Blokverlof hebben we nooit gekregen en ik vloog buiten.
Ik heb me altijd maatschappelijk bezig gehouden, ook in mijn beroepskeuze. Nu was de tijd rijp om me actief te engageren. De individuele ambities zijn wat gezakt en je gaat breder denken als je veertig voorbij bent, denk ik.
Groen! is de enige logische keuze. Ik ben door en door links, maar zie geen heil in de grote partijen die naar het centrum opgeschoven zijn. Bovendien is het zo dat ik kies op basis van ideologie. Hoewel je gelijkenissen kan zien bij bepaalde standpunten van bvb de socialisten en Groen!, is het uitgangspunt wel verschillend. Ecologisme benadert de wereld vanuit de samenhang van de dingen en hun onderlinge afhankelijkheid.
De economie groeit omdat we vertrekken vanuit een marktparadigma. Wanneer we sociale- en milieuoverwegingen zouden meerekenen, dan zouden we zien dat de economie zoals wij ze kennen op instorten staat. Dat onze maatschappij mensen leegrooft en hen nog dankbaarheid vraagt ook. Meer dan ooit voorheen leven we in een maatschappij die de rijken verrijkt door brood en spelen. Steeds meer comsumeren, steeds meer produceren, want de markt moet groeien... Ondertussen roven we de toekomst van onze kinderen leeg.
Maatschappelijke beroepskeuze... wat bedoel je daarmee? Ik weet het wel, dat klinkt verschrikkelijk blasé. zo bedoel ik het écht niet. Ik verliet de schoolbanken met lager secundair onderwijs en een hoop dromen en frustraties. En ik heb jaren gezweet achteraf. De shiften aan de band hebben geen geheimen meer voor mij. Pas op mijn 25° ben ik gaan studeren. Achter mijn uren en terwijl ik een peuter lopen had. Om rond te komen waren wij toen ook conciërge in een gebouw met omhooggevallen burgerij in Gent. Maar 't is gelukt.
Ik heb dan gewerkt in een integratiecentrum en verschillende instellingen in de bijzondere jeugdbijstand. Dan heb ik 7 jaar voor het Kinderrechtencommissariaat (Vlaams Parlement) gewerkt als ombudsmedewerker. Klachtenbemiddeling en beleidsvoorbereidend werk. Ik schreef mee aan beleidsadviezen rond afvalverbranding, vogelafschikkanonnen en de impact daarvan op kinderen, integrale jeugdzorg en het gelijke onderwijskansen draagt heel wat sporen van mijn werk in een commissie van de VLOR. Ik heb in twee jobs een syndicale afvaardiging weten af te dwingen door referenda te organiseren en degelué te worden. Bevlogen tijden dus.
Wie zijn jouw inspiratiebronnen? Dat is een verschrikkelijk moeilijke vraag. Nu zou ik een aantal citaten moeten bovenhalen zeker?... Als ik op die vraag eerlijk moet antwoorden dan zeg ik: het kloppen van mijn hart.
Als je me zou vragen door wie ik beïnvloed ben, dan kan ik er zeker enkele opnoemen. Om te beginnen mijn vader. Hij heeft me laten zien hoe een maatschappij er zou uitzien als ze rechts geleid wordt. Dan heb je mijn vrouw en kinderen, die ik niet wil zien leven en opgroeien in een maatschappij die geen waarde lijkt te hechten aan duurzaamheid, menselijkheid, vrijheid en solidariteit. Ik hoop dat ze zich mij herinneren als een rare, maar oprecht geëngageerde papa.
Als je verder gaat zoeken zijn er enkele mensen die me zonder het te beseffen de eerste stappen leerden van het kijken naar ecosystemen: ene broeder Tarsitius, mijn opa en een Wielewaler die nu de vader van mijn schoonzus is. Ze hebben me meer geleerd dan je zou denken. Ze leerden me zien wat er gebeurt in onze leefomgeving.
Karl Hansson, die me de kracht van de verbeelding leerde zien op vlak van visievorming.
Er is een vriendin die net als ik kijkt naar de mens en mij heel erg vaak kritisch doet nadenken over ambitie en doelen. Wat is écht belangrijk...?
Dan waren er Marx en Trotzki. Die hebben me absoluut beïnvloed. ... en nog steeds.
Maar tegelijk ook mensen als Ghandi, wat behoorlijk schizofreen lijkt, die combinatie. Ik laat me nog het meest bewust leiden door de visie van Paolo Freire. Maar ook muziek heeft me sterk beïnvloed. Patti Smith, Iggy Pop en vooral Bob Dylan geven me vaak inspiratie in wat ik doe. Niet zomaar romantisch, maar veel dieper dan dat. En dan zijn er twee mensen, twee vrienden die mij zwaar op mijn doos geven als ik ga zweven.
Hoe zie jij je rol als groene politicus in een gemeente als Nazareth? Niet anders dan dat ik ze elders zou zien. Degelijk werk afleveren, kritisch maar correct blijven. Wat goed is moet je steunen, wat verkeerd is aanklagen of proberen verbeteren. Het kan niet simpeler zijn. En om dit te doen moet je werken, nadenken, studeren en durven.Ik krijg soms de zenuwen van mensen die oppositie zien als het vrijelijk spuien van kritiek. Daar bereik je niets constructief mee. Je moet het spel spelen volgens de regels van het spel, maar eerlijk blijven. En durven gaan als het moet.
In onze gemeente betekent dit dat je moet kijken waar er gaten vallen, waar er fouten gemaakt worden. En ze worden gemaakt, wees maar zeker. En dan is het afwegen of die fouten een gevolg zijn van slecht beslissingen, een foute visie of gewoon zaken zijn die kunnen gebeuren. In de eerste twee gevallen zal ik aanklagen. In het derde mee proberen zoeken naar oplossingen.
En ondertussen moeten we de groep uitbouwen. Niemand heeft er iets aan als je goed werk levert, maar ondertussen geen mensen meeneemt die verantwoordelijkheden kunnen en willen mee opnemen. Als je dit niet doet, dan heb je misschein wel kort succes, maar wordt er structureel niets opgebouwd. Politiek is dan ook een werk van lange adem. Twintig jaar geleden zou ik misschien nog gewerkt hebben vanuit de mateloze drang om zelf naar het hoogst bereikbare ambt te streven. Vandaag is dat minder aanwezig. Ik zie soms hoe mandaten worden opgenomen en afgelegd zoals het de mensen uitkomt. Te vaak is een mandaat een trede op de trap naar meer. Dit is de dood van elke politieke partij of beweging. Een mandaat is een verantwoordelijkheid. Als je dit opneemt, dan moet het voor langere tijd zijn, omdat je dit mandaat wilt uitbouwen in functie van een groter geheel. Dàt rendeert op de lange termijn.
Het moet me van het hart... De regeringsonderhandelingen onder leiding van ideale schoonzoon Leterme. Ik heb nog met Yves aan de vergadertafel gezeten. In Ieper, toen hij als woordvoerder van de CVP jongeren dé voorvechter was van de kinderrechten. Maar het kan verkeren...
Tijdens de voorbije verkiezingscampagne profileerde de CD&V zich als dé voorvechter van de Vlaams-nationalistische zaak. Zonder enige nuance, zonder de realiteit van een klein en politiek complex land te zien, bestormde Yves Quichote, met de steun van zijn trouwe knecht de federale windmolens. De NV-A wreef zich in de handen. Dit was een buitenkans. Zonder hun stemmen kon de CD&V het niet halen, dus beten ze zich diep in de huid van de Christendemocratie. Ik denk dat veel Christen Democraten van weleer zich omdraaiden in hun graf toen ze het zagen. Er zijn zo van die beestjes die je niet voelt bijten, maar eens ze in je huid vast zitten, krijg je ze bijna niet meer weg. Ze voeden zich en worden steeds groter.
Nu de verkiezingen gewonnen zijn door die partijen die een rechts beleid willen, komt de aap uit de mouw. Men kan niet waar maken wat men de kiezer heeft beloofd. Staatsmanschap is meer dan stoere verklaringen afleggen. Staatsmanschap veronderstelt inzicht in de realiteit, hoofdzaak en bijzaak kunnen onderscheiden. Dit is iets waar het duidelijk aan ontbrak. Maar het veronderstelt ook dat men het algemeen belang dient... welnu, de staatskas verliest tientallen miljoenen euros, gewoonweg omdat er geen regering is die beslissingen kan nemen. De prijzen stijgen momenteel gigantisch snel. Logisch ook... er is geen enkele overheid die de markt een beetje kan beheersen. Daarvoor heb je een operationele regering nodig. Het land wordt momenteel niet geregeerd en u en ik betalen dit. Maar meer dan dat... de kernuitstap wordt teruggeschroefd, men wil de strenge aanpak van de criminaliteit, ook voor jongeren. Men vergeet echter dat de maatregelen van de vorige regering om justitie beter te doen functioneren, nu pas effect beginnen te krijgen. Tijd voor een evaluatie is er niet, want de hongerige wolven moeten gevoed worden. Bovendien wordt ons land nu reeds op de vingers getikt omdat de algemene rechtsprincipes van de rechtstaat niet altijd gevolgd worden. Criminaliteit moet bestraft worden, maar dan wél zo dat de oplossing de kwaal niet versterkt. Terwijl Everberg zelden volzet is, schreeuwt men om bijkomende jeugdgevangenissen...
De armoede in ons land neemt zienderogen toe. Vandaag nog publiceerde de media een rapport dat vaststelt dat 1 op de 7 Belgen in armoede leeft. En ondertussen stijgen de prijzen. BOvendien: In zijn toespraak op Rerum Novarum verkondigde Leterme overtuigend dat hij 2 miljard euro zou vrijmaken voor armoedebestrijding en het welvaartvast maken van het leefloon enz. Dat was voor de verkiezingen. In de hele regeringsonderhandeling hebben we over die belofte nog niets gehoord. Nu de verkiezingen gewonnen zijn horen we niets meer over armoedebestrijding (én preventie). Niets, nana, noppes. Dat is schaamteloos en cynisch.
We krijgen een rechtse regering, dat is duidelijk. De kiezer heeft gekozen... maar krijgt iets anders dan dat wat hij gekozen heeft. Ook dàt is duidelijk.
Leterme formateert ondertussen dat het een lieve lust is. Met de NA-A als aanhangswagen. Is Yves werkelijk de staatsman die hij zou willen zijn, of is hij veeleer een leerling -tovenaar? Iemand die de krachten van het Vlaams-nationalisme bespeeld heeft, maar ze niet meer meester kan?
"Hoe is't godsmogelijk", zou mijn oma gezegd hebben.
Werkte van 1989 tot 2002 als begeleider / hoofdbegeleider in de bijzondere jeugdbijstand.
Tevens werkte hij gedurende 7 jaar als stafmedewerker in het Kinderrechtencommissariaat bij het Vlaams Parlement. Daar was hij verantwoordelijk voor klachtenonderzoek en bemiddeling, klachtenanalyse en adviesverlening in functie van decreet- en wetgevend werk, met bijzondere aandacht voor jeugdrecht, onderwijsrecht en familierecht.
Dirk Vos doceert vandaag aan de Vormingsleergang voor Sociaal en Pedagogisch Werk te Gent (emancipatorisch werk, stagebegeleiding, methodologische vakken, interculturele communicatie) en werkt als zelfstandig (echt)scheidingsconsulent.
Gemeenteraadslid Groen! 2007- 2012
Provinciaal campagneleider Groen! (2007)
Andere engagementen en lidmaatschappen
Acteur en medestichter Jeugd en kindertheater Kalesj
Stichtend lid en beheerder (2003 - 2006) vzw HOUVAST (alleenstaande ouders)
Postgraduate opleiding management in de non-profit
Bijscholing contextuele hulpverlening
Bijscholing jaarlijkse actualisatie familierecht
Deelname ELA Worldconference 2004 The Right to and Rights in Education. Amsterdam, Tilburg Den Haag, 25-30 november 2004
Deelname British Council seminar Childrens Rights: Moving Forward. Oxford februari 2000
Publicaties
Agogisch omgaan met probleemgedrag, VOS DIRK, 2000, uitg. Garant, Leuven
De regels van het huis. Omgaan met vrijheidsbeperking in de gehandicaptenzorg en in de bijzondere jeugdzorg , OPDEBEECK, S. & VAN AUDENHOVE, C. (ed), 2001, uitg. Acco, Leuven
Kinderen en Scheiding , KINDERRECHTENCOMMISSARIAAT (ed), 2005, uitg. Kinderrechtencommissariaat. (mede-auteur)
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Dirk Vos blogt...
Het was me het weekje wel... een week vol feest en ze begon vrijdag 14 december. We organiseerden een Bob Dylan night in de Nauwe Zak. Wij wisten dat het goed zou worden, maar het resultaat overtrof de stoutste verwachtingen.
Als ik op die vraag eerlijk moet antwoorden dan zeg ik: het kloppen van mijn hart.
