De man in het park trok mijn aandacht. Ondanks de hitte droeg hij tot op de draad versleten winterkleding. De pet, die scheef aan zijn in maanden niet meer gewassen haar kleefde, was ooit wit geweest en leek afkomstig van een reeds lang uitgestorven wezen.  Het was echter niet zijn aftandse broek, jas of pet die me bezig hielden, maar de glimmende aktetas die hij in zijn hand geklemd hield. Wat kon deze ongerijmdheid verklaren... gestolen natuurlijk! De man is nu dus duidelijk op zoek naar een rustig plekje om zijn buit te bekijken. Zonder twijfel behoort deze tas een brave "mijnheer middelmaat" toe, dagelijks pendelend naar Brussel en werkzaam bij een ministerie. Ik zie de inhoud van deze tas zo voor me. Een krant, Het Laatste Nieuws uiteraard, keurig opgeplooid en geklemd achter het hiervoor voorziene houdertje, een brooddoos, een thermosfles van een halve liter en een appel. In de smalle vakjes aan de bovenzijde zit dan een Parker vulpen, gekregen voor z'n verjaardag of als kerstcadeau. Geen boterhammetjes met smeerkaas vandaag voor onze arme ambtenaar.

Wacht even. De man doet wel heel vreemd, alsof hij iemand anders verwacht. Misschien is het helemaal geen gestolen koffertje maar eerder iets wat hij moet geven aan iemand anders. Het kan haast niet anders of het is een koffer boordenvol drugs. De zwerver is een goed vermomde drugskoerier en niemand heeft het door, behalve ik dan. Heel even zat ik op het verkeerde spoor. De zwerver is geen ordinaire dief maar een gevaarlijke drugsdelinquent.

De ambtenaar boft toch maar even dat niet alle zwervers gewetenloze dieven zijn.