S-Bikes - Goffin Bank - DJK Keukens/ eddy.jacobs@djkkeukens.be - Cafe De Presse - Hairjoker - Bouwonderneming Johan De Neve- De Vivo- Café 't Fonteintje
Met het niet zo schitterend weer die men had voorspeld, was het weinig waarschijnlijk dat er veel vertrekkers gingen zijn. Niets was minder waar, op twee Trudy's na stond iedereen paraat op de markt. Dit wil zeggen dat iedereen toch graag met de groep zijn kilometers afmaald. Het parcours bracht ons vandaag richting Oosterzele en de Zwalmstreek. De belangrijkste hindernissen bevonden zich in het tweede gedeelte van de rit. Bij het vertrek waren er dreigende wolken, maar de sluizen bleven dicht. In Herzele kregen we toch te maken met natte wegen en was het toch opletten geblazen. Er werd bij momenten stevig doorgetrokken, maar niemand kwam echt in de problemen. Bij het keerpunt in Oosterzele werd de wind onze bondgenoot, dit was ook het teken voor verschillende prikken in de groep. Valverde verteerde deze versnellingen eventjes slecht en moest dan ook hoognodig het kleinste plaatsje in een huis gaan opzoeken. Dit gaf de anderen de tijd om bij te tanken en na de nodige boodschap, konden we onze weg vervolgen. Vanaf toen volgden ook enkele verraderlijke stukken, het begon met het klimmetje vanauit Zwalm, het waren de Sjleck brothers samen met Vdb en Valverde die het commando namen, dit stuk kende nog een stevige uitloper. De groep verbrokkelde, achteraan bundelden The Boss,Gilbert en Spartacus de krachten om opnieuw aansluiting te vinden. Even verder kreeg Valverde,ondanks de kilo's die hij had achtergelaten, een lekke band. In een handomdraai had hij deze vervangen, alhoewel hij er meer uitzag alsof hij net 10kilo kolen met hand had verplaatst.
We konden onze weg verderzetten en al snel kwamen we aan de voet van de Berendries, met de wegenwerken was het even uitkijken, Flecha demonstreerde even zijn looptechniek waar menig veldrijders jaloers op zouden zijn. Het waren de sterke Sjleck's die samen met VDB, Rosseler en Valverde het tempo bepaalden, Gilbert zwemde tussen de koplopers en de achtervolgers, waar The Boss,Spartacus,Flecha en El Pistoleiro het rustig aan deden.
Na de doortocht in Brakel ging het nog voor een ommetje langs Everbeek, waar boven de Fayte ook de eindstreep van de rit lag. Het werd een tactisch steekspelletje, Spartacus stak de lont aan, meteen gepareerd door Flecha, dat het nog ver tot de top was besefte de rest en lieten dan ook verstandig Flecha eerst zijn bordje leegeten en men nam hem daarna bij de lurven, het waren de Sjelcks die de buit verdeelden, Frank haalde het voor Andy, gevolgd door Valverde en Rosseler.
In de nabespreking werd er aangekaart dat het op sommige momenten iets te snel gaat en dat men beter zou opteren voor een "vast" tempo en enkel op de heuveltjes nog te versnellen. In gezamelijk overleg werd daarover een akkoord gesloten tussen de strekkingen van Leopard,Saxo,Sky,QuickStep,Movistar en Omega Pharma.
Komende zondag is het richting Ormeignies over een afstand van 70km, start 8u30
Voor onze wekelijkse zondagstrip slechts 6 Trudys aan de start ook gelegenheidsrijder Foxie was paraat. Na de vorige week al opgesomde blessurelast binnen het Trudys Cycling Team, kwam daar deze week ook nog The Boss bij. Volgens hem was de blessure opgelopen tijdens het voetbaltornooi, maar volgens ooggetuigen zou dit eerder een après-voetbaltornooiblessure zijn.
De zeven dapperen, mochten meteen beginnen met de klim van de resteleustraat, daarna volgde de afdaling langs Boureng, waar het meteen al uitkijken was voor een iets te enthousiaste automobilist.
In het klimmetje naar het Lessenbos toe, waren het Chavanel en Foxie die het commando voerden. Het was voor de rest dan ook duidelijk dat dit de mannen waren om in het oog te houden.
Ook de wind was in het eerste gedeelte geen bondgenoot, toch werd er nog stevig doorgetrokken. In Silly was er zowaar een tussensprint gepland, het was A.Sjleck die de sprint van ver inzette, Chavanel reageerde, maar kon Sjleck niet meer remonteren. Voor het laatste puntje was het een geslepen VDB die het haalde.
Na de tussensprint volgde een verraderlijk stukje omhoog en daar moest VDB zijn inspanning even bekopen, hij moest dan ook de rol even lossen.
We kwamen aan het keerpunt in Chievres en daar kregen we dan ook iets meer voordeel van de wind. Tijdens de rit had Rosseler ook zijn diensten aangeboden om samen met Spartacus te werken om Sljeck in een zo comfortabele positie aan de voet van Monte Schillebeek te brengen. Deze aanbieding werd met plezier aanvaard en zal hem dan ook het nodige contract opleveren bij de Leopard strekking van de Trudys.
We kregen ook nog een kasseistrook te verwerken van een tweetal kilometer, gelukkig kon men regelmatig gebruik maken van de verharde zijstrook.
In Bassily probeerde Foxie weg te rijden, maar Spartacus kleefde aan het wiel om toch maar niemand te laten wegrijden. Bij het binnenrijden van Bever was het Chavanel die versnelde, Foxie ging mee, Spartacus maande Valverde aan om niet te reageren, het duo had geen parcourskennis en vlamde dan ook de afslag voorbij. Dit zou niet zonder gevolgen blijven, de beresterke La Machine, werd in de rituitslag naar de laatste plaats verwezen.
De rest van de groep mocht dus strijden voor de ritzege, aan de afslag van de Heuvelstraat perste Spartacus nog eens alles uit de benen, hij hield vol tot aan de voet van Monte Schillebeek, daar nam Rosseler over. Sjleck zat in een zetel en maakte het dan ook op een indrukwekkende manier af.
Wat een dag voor de Leopardboys, en dit zonder medekopman F.Sjleck, die zijn benen was gaan laten vollopen met Sancerre.
In het klassement zijn er weinig verschuivingen, VDB mag stilletjes aan naar boven beginnen kijken, The Boss en Gilbert(toch één van de favorieten bij de bookmakers) zijn aan een vrije val bezig naar de kelder van het klassement toe.
Bovenaan blijft de top 3 onveranderd. Valverde sluipt ook iets dichter bij de top 5. Ook opvallend is de mooie plaats in de middenmoot voor Dieumerci.
Aanstaande zondag trekken we richting Oosterzele voor een rit over 70km.
Ondanks de blessuregolf die de Trudys teisteren ( Flecha=>hamstrings, Valverde=>enkel, Gilbert=>knie, Roesems=> gyprocarmen ), toch 6 Trudys en 3 niet-klassementsrijders,aan het vertrek.
Het was even wachten op Benoni, hij kon nog net worden toegevoegd op de deelnemerslijst.
Een blik op het parcours was voldoende om te weten dat het voor de berggeiten was vandaag.
Met beklimmingen van Koestraat, Foreest,Kapelberg,Ganzeberg,Wolvenberg en aankomst op Onkerzeleberg en tussendoor nog de nodige kasseistroken was het aan te raden om niet te veel cartouchen te verschieten in de aanloopfase.
Het waren El Pistoleiro en Spartacus die de eerste 15km voor hun rekening namen, zelfs in de Koestraat was er niemand die al zin had om een prikje uit te delen.
Ter hoogte van Flobecq was het Gerry en Rosseler die overnamen.
In Opbrakel kregen we nog een opwarmertje, maar ook deze werd vrij rustig opgereden.
Bij het klimmetje naar Zegelsem toe moesten Spartacus en VDB de groep laten rijden, aan het Burreken kwam iedereen weer samen.
En toen begon het festival voor de klimmertjes, eerste in de rij was de Foreest, na een snelle afdaling volgde al snel de Ganzenberg, deze vloeit samen in de Kapelberg. Het deurtje stond achteraan heel wijd open.
De kasseien van Mater lieten we toch maar links liggen, via de afdaling van de Volkegemberg, kwamen we meteen aan de voet van de Wolvenberg, daar zag Spartacus dat F. Sjleck niet echt in goede doen was(toch zou hij nog verrassen), hij sleepte zich naar boven in het gezelschap van Benoni en Vdb. Bij brother Andy daarintegen was het spelen met de pedalen, zijn late pastamaaltijd werpte duidelijk zijn vruchten af.
Net na de Wolvenberg was het even serieus schrikken, een automobiliste die het niet zo begrepen had om voorrang van rechts te verlenen, kon maar net stoppen en ook het Trudys peloton moest vol in de remmen om een aanrijding te vermijden. Met het nodige gevloek, konden we toch onze weg verderzetten, F. Sjleck maakte de mevrouw nog eens subtiel duidelijk wat ze moest doen, ik citeer: Mevrouw , mevrouw , frènen , frènen moeje doene mevrouw . ( Voor de niet Giesbaargeneirs, frènen = remmen)
In Zottegem kregen we nog de Grotenberge onder de wielen en via Steenhuize maakten we ons op voor de slotklim te Onkerzele. Ook aan de voet nog een klein incidentje, Benoni was net niet snel genoeg uit de klikkers en buigde links naar de grond toe, zonder erg, maar hij zag wel een mooie ereplaats verloren gaan.
Tot boven de kampstraat bleef de groep der favorieten samen en het was F; Sjleck die van (te) ver aan de haal ging, het waren El Pistoleiro en Gerry die counterden, Gerry ging erover en won zo als Elite Z/C.
Dit was al de twaalfde rit van het seizoen en het wordt duidelijk dat de speeltijd bijna gedaan is. Het was een zware maar tegelijk ook een prachtige rit, met de nodige lusjes door de Vlaamse Ardennen, wat zijn we toch gelukzakken dat deze mooie heuveltjes zo allemaal vlakbij liggen é
Volgende week een iets vlakkere rit, 75km richting Chièvres, vertrek 8u30 a la Presse.
Vandaag stond de Bianchirit te Ninove op het programma, er werd nog even getwijfeld om een "regenparcours" af te leggen, maar we waagden ons toch aan de trip naar Ninove. Van onze jonge garde van de Trudy's was er vandaag geen spoor te bekennen, soms eist het nachtleven toch wat zijn tol . Wel aan de start, de brothers Sjleck,Spartacus,The Boss,El Pistoleiro,Flecha, en VDB. Nadat één van onze leden al bekend staat als strenge,maar rechtvaardige topscheidsrechter, kregen we voor deze rit ook het gezelschap van één van de topscheidsrechters uit het Belgsiche voetbal namelijk Benonie Bury. Ter hoogte van Onkerzele pikten ook nog twee gelegenheidsrijders aan, waaronder een gewezen profrenster.
Tot aan het vertrek te Ninove werd er een rustig tempo op na gehouden. Het weer werd ook alsmaar beter en we besloten om de 75km te rijden met einde te Geraardsbergen. Daar er toch heel wat volk onderweg was, konden we regelmatig eens aansluiten bij collega's. Het parcours ging constant op en af, waarbij nog eens kwam dat de wind gedurende 3/4 van de rit in het nadeel stond. In het tweede gedeelte werd er een groot stuk van de Markeroute gevolgd, zij het wel in omgekeerde richting. Bij het binnenrijden van Bever, kreeg VDB het wat lastiger, het was duidelijk dat hij niet zijn beste dag had, we wachten hem steeds op, maar in Viane werden de benen definiteif afgesneden, op de kasseien van Viane werd hij eruit gekletst en besloot dan ook wijselijk om rechtsaf te slaan en langs het denderpad zijn weg naar de Presse verder te zetten.
Voor de anderen stond er nog een lusje langs Everbeek op het programma. In Ghoy konden we aansluiten bij een groepje uit Erpe-Mere, samen telde ons peloton een 30 tal personen. Het tempo werd door de collega's van Erpe-Mere constant rond de 35km/u gehouden, in de kronkelende baantjes van Lessen naar Everbeek was het dan ook aan te raden om niet te ver in de groep post te vatten. In één van die bochten maakte The Boss een stuurfoutje en moest de rol lossen. Het was Flecha die hem opwachtte en terug in de groep bracht. Maar net toen ze aanpikten werd er links opgedraaid om de Bergstraat op te rijden, voor Spartacus ging het ook even te snel omhoog, hij reed samen met Flecha naar de top en even later kwam ook The Boss boven. In Everbeek-boven werd iedereen opgewacht, vandaaruit ging het langs Goeferdinge richting Geraardsbergen voor de Trudy's. In Zarlardinge namen we ook afscheid van Ellen en ?. Nog even meegeven dat scheidsrechter Bury voor zijn eerste Trudyrit indruk heeft gemaakt op de rest van de groep, het is duidelijk, onze Belgische scheidsrechters zijn in goede conditie Ook onze andere topreferee, heeft de superbenen te pakken, ik verwacht dit seizoen nog mooie momenten van onzen Frank S.
Na de rit werd er nog wat nagepraat en ook ons nieuw systeem om drank te bekomen viel goed mee, alé wat ons betreft toch, misschien dat Ingrid er anders over denkt Alé tot volgende week, voor een rit richting Oudenaarde, goed voor 75km. Vertrek om 8u30
Als eerbetoon aan Wouter vond ik een mooie column terug van een Nederlandse journalist.
Wouter Weylandt. Een gewone renner. Een sportman waarvan er zoveel zijn. Hier en daar een goede uitslag, maar voor de rest een dienende pion in de groep. Specialiteit de sprint, maar zonder de verwachting ooit uit te groeien tot de hoogte van André Darrigade, Erik Zabel of Marc Cavendish. Helaas staat zijn naam vanaf vandaag gegrift in ons geheugen. Wouter Weylandt is overleden door een val in de 3e etappe van de Giro.
Ik denk dat ik reageer als veel wielerliefhebbers. Geschokt. Wielrennen is een sport waarin dit soort zaken niet mogen gebeuren. De Giro, de Tour en de Vuelta zijn evenementen van heroïek, spanning, prestaties, gevolgd door honderdduizenden enthousiaste fans langs het parcours en miljoenen kijkers voor de televisie. Daardoor schokt een ongeval als vandaag des te meer.
Ik kan het niet omschrijven. Waarom heb ik vanmiddag gehuild? Waarom grijpt de dood van een wielrenner mij zo naar de keel? Waarom kan ik nog steeds niet zonder emotie praten over Fabio Casertelli die tijdens de Tour de France van 1995 op min of meer dezelfde wijze verongelukte. Het is na 20 ronden van Frankrijk nog steeds de meest indrukwekkende herinnering aan het evenement dat ik zolang van dichtbij heb meegemaakt. De tegenstelling van iets dat een volksfeest is, waar zoveel miljoenen mensen plezier aan beleven en waar de sportman zoveel passie en energie in steekt. Een reizend circus dat bestaat uit wielrenners, ploegleiders, verzorgers, journalisten en al die mensen die er ieder jaar wekenlang voor van huis zijn. Als zigeuners door het land trekken. Dat circus wordt plotseling geconfronteerd met de gitzwarte kant van het doorgaans prachtige evenement. De tragische dood van één van zijn deelnemers.
Het went nooit. Ook ik bezondig(de) me regelmatig aan hoogoplopende discussies over de wedstrijd, de kwaliteit van een renner, het parcours of een foute beslissing van de jury. Na deze 3e etappe staan ik weer met beide beentjes op de grond. Hoe relatief is sport. Deze Ronde van Italië is voor mij klaar, hoe spectaculair de komende ritten nog zullen zijn, of hoe verrassend de winnaar nog zal wezen. De Giro d'Italia 2011 blijft de rest van mijn leven de Giro van Wouter Weylandt.
De tiende rit van het seizoen, was tevens de eerste klassieker van het jaar, de Roesems Classic. Bert zelf kon door werkzaamheden niet aanwezig zijn. Elf dapperen stonden aan de Presse voor wat een loodzware opdracht zou worden. Al na 2km vonden La Machine en Flecha het al nodig om eens door te trekken om tot bij de collega's van op de vesten te geraken. De anderen lieten het duo maar wat woekeren met hun krachten. Al na 7km, een opwarmingsklimmetje, de Nieuwpoort in Everbeek. Vandaaruit ging het verder richting Flobecq, langs de afdaling van de Hurdumont, ging het via Bruyere naar de voet van Les Monts in Ellezelles, deze werd aan een rustig tempo opgereden, velen hadden de kanarieberg al in gedachten. Op de top van Les Monts, had Spartacus het plannetje om door te trekken en zijn kopman Andy aan de voet af te zetten, in hun kielzog gingen Valverde en Rosseler mee. Het was aan Chavanel om het gaatje te dichten. Op de kanarieberg werd meteen duidelijk dat La Machine in zeer goede doen is, hij kletste er iedereen uit de wielen. Boven kwamen de troepen opnieuw samen. Nu volgde een lange afdaling tot aan de voet van de Taaienberg, opnieuw wou Spartacus zijn kopman in ideale omstandigheden afleveren, maar het waren Flecha,Chavanel en Rosseler die het niet zover lieten komen en plaatsten nog voor de beklimming een aanval. Op die Taaienberg kreeg Timmy een serieuze hongerklop, hij ging voor geen meter meer vooruit, Spartacus gaf hem een "zwarte fles" en met een stop in een superette kon hij bijtanken, toch zou later blijken dat dit al te laat was, hij kwam er niet echt meer door. Via de beklimming van de Armekleie, kwamen we in Rozebeke. Nu volgde nog een klein rondje door Brakel, met de passage van de Toepkapel, deze zorgde letterlijk voor afscheiding, de groep werd in twee gesplitst, er was maar één probleem, groep één reed de verkeerde kant uit, waardoor groep twee zowaar aan de leiding reed, voor Spartacus,The Boss,Timmy en jawel favoriet Flecha die niet zijn beste dag kende, zag het er opeens heel mooi uit. Kopman Andy, kon Spartacus bereiken en met de nodige instructies kwam alles weer samen. Op de top van de Parikeberg eindigde dan ook de Roesems Classic. Het was vandaag heel duidelijk dat La Machine momenteel de beste Trudy is. De rest hangt eigenlijk allemaal dicht bij elkaar. The Boss en Spartacus strijden hun eigen duelletjes en proberen hun werk op te knappen voor de kopmannen. Spartacus die duidelijk het eindklassement viseert en zich niet mengt voor de ritzeges, daarvoor rekent hij op de "brothers". Valverde die vandaag veel stoottroepen had verzameld, heeft zijn cartouchen niet goed verdeeld en moest een paar keer passen op de beslissende momenten,toch zie ik hem nog uitpakken dit seizoen.
Ik wil ook nog even kort terugkomen op de laatste kilometers na Parikeberg, er was duidelijk afgesproken, doordat het laatste stuk over de steenweg ging en dit toch niet altijd even veilig is om alles te neutraliseren en rustig twee aan twee verder te rijden. De uitvallen waren dan ook niet helemaal op zijn plaats en al zeker niet door de weg te kruisen en auto's te hinderen. Laat het voor iedereen duidelijk zijn wanneer er afspraken gemaakt worden, die dan ook na te komen en al zeker geen kamikazes uit te voeren, laat het voor iedereen veilig verlopen Bij herhaaldelijk onverantwoord rijgedrag, kunnen daar door het bestuur zeker sancties worden opgelegd
We zijn nu ook een dag later na het overlijden van Wouter Weylandt, bij deze dan ook onze oprechte deelneming voor de vrienden,ploegmaats,familie en natuulijk zijn vrouwtje.
Voor de negende rit van het seizoen zeven Trudys op het startblad en gelegenheidsrijder Clippel.
Een tocht richting Cambron-Casteau stond op het programma. Via de Resteleustraat ging het meteen omhoog, daar waren het onmiddellijk de mannen in goeden doen die het tempo bepaalden. Voor Jurgen (eerste optreden dit seizoen) was het meteen naar adem happen.
Langs Viane en Bever werd er aan een degelijk tempo verdergereden, met steeds enkele prikken van La Machine,Clippel en Flecha.
Bij het verlaten van Bever kwam er een stukje naast de snelweg, waar de wind niet echt in het voordeel stond, het waren opnieuw de drie bovengenoemde die het tempo bepaalden en ik kan u verzekeren, het ging vooruit.
Bij het bereiken van Lombise, gaf het gps-systeem links aan, maar dit ging dwars door een bos, na wat draaien en keren en een Parijs-Roubaix strookje kwamen we opnieuw op het parcours uit. Bij het keerpunt in Cambron, werkten de kasseien voor Flecha als een rode lap op een stier. Hij stormde samen met La Machine,Clippel,Gilbert en Rosseler voorbij Paradisio ofhoe dat het ook mag noemen nu.
Na dit stukje was het even rustig en dan ook tijd om het suikergehalte opnieuw op peil te brengen.
Op het tweede gedeelte ging het er iets rustiger aan toe, mede door de strakke wind, die al veel energie had gekost aan de Trudys. Voor Jurgen ging het alsmaar moeizamer en ook El Pistoleiro kreeg problemen met de opspelende rugpijn.
Er kwamen geen noemenswaardige ontsnappingen meer en de groep kwam dan ook samen aan op de markt. Op naar volgende zondag, wanneer de eerste klassieker van het seizoen op het programma staat, de Roesems Classic (65km). Vertrek 8u30.
WTC DE TRUDY'S
had hij deze vervangen, alhoewel hij er meer uitzag alsof hij net 10kilo kolen met hand had verplaatst.
