Deze morgen werkten de miniemen hun wedstrijdjes af in de regen.  Wijzelf zakken naar Oostkamp af onder een stralende zon voor een wedstrijd van 14 ronden van 1.3 km op een vlak parcours.  Ik ga naar Oostkamp met gemengde gevoelens omdat het een aankomst is die mij al vier jaar lang niet echt op het lijf is geschreven.  Danny, onze overbuur, volgt mij al een tijdje in de krant, maar is nu eens persoonlijk komen kijken.  Ook Sarah Inghelbrecht is van de partij, zoals ze had beloofd.

In reeks 1 starten naast 9 meisjes, waaronder Evy, ondermeer ook Jonas Rickaert, Lorenzo Blomme en Jonas Lammens.  Al vlug in de wedstrijd is er een afscheiding van vier renners, die ook sprinten voor de eindoverwinning.  Jonas Lammens wint voor Jonas Rickaert en Lorenzo Blomme.  Deze wedstrijd eindigt na een viertal ronden in mineur voor Evy.  Ze hapert met haar pedaal aan de grond bij het nemen van een bocht en gaat zwaar tegen de grond.  Ze loopt hierbij een open snijwonde op ter hoogte van de wenkbrauw en een gebroken schouder.  Hierdoor is ze enkele weken "out", waardoor zeker het VK en misschien ook het BK in het gedrang komen.  Ze wordt weggevoerd met de ambulance naar het AZ Sint-Lucas.  Het kan ook de besten overkomen, zo zie je maar.

Ikzelf start in reeks 2.  De belangrijkste namen hier zijn Miel, Noppe en Farazijn.  Miel gaat in de eerste ronde voluit door, waardoor het peleton onmiddellijk in stukken en brokken uiteen valt.  Miel wordt gegrepen, maar er is nu een kleine afscheiding van zes renners, waaronder ikzelf, Miel, Noppe, Farazijn en Benjamin Declerck.  In ronde drie voer ik het tempo op, waardoor we nog met vijf overblijven op een comfortabele afstand van de kop van het peleton.  Dit blijft zo enkele ronden.  Onder aanvoering van Ciske komt het peleton halfweg wedstrijd nog terug op een 50-tal meter, maar door een gedeeltelijke hergroepering valt het achter ons opnieuw stil, waardoor we onze voorsprong finaal kunnen uitbouwen tot 1.30 minuten.  In de ganse wedstrijd nemen Miel en ikzelf  het merendeel van het kopwerk voor onze rekening.  Het tempo ligt hoog.  We malen de 25 km af in een tijd van 39 minuten, wat neerkomt op een wedstrijdgemiddelde van bijna 38,50 km per uur.

De eindfase : ik word hier in Ooskamp voor de zevende keer dit jaar tweede na een bewogen sprint. Miel draait als eerste de laatste bocht uit. Ikzelf zit in zijn wiel. Net zoals in Izegem gaat hij onverwachts gevaarlijk in de remmen, waardoor ik zijn achterwiel raak, maar nog net kan corrigeren. Benjamin Declercq gaat me voorbij. Ik kan aanpikken. Wanneer ik langszij kom gaat Benjamin met mij naar de nadarspanning, die ik op millimeters mis : tweede correctie op 200 meter. Ik moet inhouden maar kan hem nog net passeren.  Ondertussen is Miel gaan vliegen en haalt hier zijn vijfde overwinning van het seizoen binnen. Ikzelf ben tweede, Benjamin derde, Noppe vier en Farazijn vijfde van de vijf. Ciske wint de peletonsprint en wordt knap zesde.

Na de wedstrijd heb ik Dirk Taloen aangesproken over het onregelmatig sprintgedrag van Benjamin.  Dirk beloofte me om hem de volgende weken extra in de gaten te houden.

We rijden de wedstrijd - de eerste na de examens, hoewel ik er morgen nog ééntje heb - in de regen.  Er zijn opnieuw twee reeksen.  Ikzelf zit in de eerste reeks, samen met ondermeer Ciske, Miel, Thieme, Jordi Ganseman en Seppe Verschuere.  Jonas moet starten in reeks twee, hoewel hij liever bij ons had gereden.

Het parcours is totaal anders dan dat van vorig jaar, maar dat had Dirk Taloen ons vorige dinsdag al verteld.  Een parcours van 1.9 km lang, met op bepaalde plaatsen vrij veel bochtenwerk en andere stukken mooi rechtdoor.
Opa Gilbert is onverwacht komen opdagen, net als mijn nonkel Freddy met zijn schoonvader.

De eerste vier ronden blijft alles zowat samen, ondanks enkele aanvalspogingen van Thieme, Miel, Seppe en mijzelf.  In de vijfde (of zesde ?) ronde plaats ik een nieuwe aanval en kan een gat slaan van een dertigtal meter.  Een groepje van vier renners (Seppe, Miel, Thieme en Jordi) pakt me terug onder aanvoering van Seppe.  Seppe neemt onmiddellijk van me over, ik kan zijn wiel opzoeken en weg zijn we met z'n vijven.
Het draait niet echt rond zoals het zou moeten.  Thieme en ikzelf nemen het leeuwendeel van het kopwerk voor onze rekening, wat mij in de finale dan misschien wat zuur heeft opgebroken.

Dertiende ronde, laatste bocht ... eindsprint.  Jordi zet aan, Miel en ik springen in het wiel.  Jordi gaat in de remmen en Miel komt aan kop te liggen en gaat zo'n 200 meter voluit.  Net voor de eindmeet gaat Seppe er nog over.  Ikzelf eindig derde op twee fietslengtes.  Ik ben toch wat teleurgesteld met de derde plaats omdat ik er deze week meer van had gehoopt op training (super goed gevoel).  De benen wilden op het einde niet echt meer mee (klam en zwaar), waardoor ik het niet kon opbrengen om me nog uit het zadel te hijsen.  De sprintsnelheid bleef hangen op 48 km/u terwijl die woensdag jl nog piekte naar 53 km/u in gelijkaardige omstandigheden.  Niets aan te doen, zondag beter misschien.

Jonas Rickaert wint de tweede reeks met glans, na zowat een halve wedstrijd alleen voor het peleton uit te rijden.  Sterk toch.

Net zoals vorig jaar kregen de deelnemers hier in Sint-Pieters geen natura prijzen.  Een triestige zaak, net zoals het weer deze namiddag.

PS : Evy Roelen wordt vandaag tweevoudig winnaar op het provinciaal kampioenschap van Antwerpen !!!   Ze overklast alle meisjes, van 12 tot en met (jawel) 14 jaar.  Yes !!!  Dat geeft me dan weer een supergoed gevoel.  Merci Evy !!!!!

Een zegen van de kalender : twee wedstrijden mogen rijden op drie dagen (Moulbaix en Knesselare).  Twee wedstrijden die elkaars tegenpolen zijn qua organisatie.  Al wat Moulbaix niet had, had Knesselare wel : veel volk op en rond het parcours, vlotte organisatie, mooi afgezet parcours, wagen vóór de renners, voldoende signaalgevers, mooi podium.  Er kwamen dan ook renners op af vanuit verschillende provincies.

Evy Roelen start niet omdat ze de dag voordien reed en alles won in Aartrijke, maar is wel in de streek gebleven om te supporteren.  Een genereus gebaar.

Ik start in de eerste reeks, samen met mijn koersvriend Jonas Rickaert (bedankt Jonas voor de toffe commentaren in mijn gastenboek), maar ook met Dylan Jaspers (slik !!), Jonas Lammens, Jordy Ganseman en Simons Michael (ploegmaat van Dylan).

Evy had mij verteld dat Dylan iets minder goed sprint, maar des te gevaarlijker is wanneer hij een bres kan slaan en een stevig tempo kan aanhouden.  Hij was vorig jaar tenslotte tweede op het BK Tijdrijden.   Dat is wat hij probeert te doen vanaf de start.  Verschillende ontsnappingspogingen worden in de kiem gesmoord, ondermeer door mijzelf en Jonas Rickaert.  Zelf probeer ik ook een tweetal keer, maar dan wordt ik gecounterd door Dylan Jaspers.

De bel rinkelt voor de laatste ronde.  Dylan gaat voluit en heeft onmiddellijk een tiental meter voorsprong.  Vooraan in het peleton wordt wat geaarzeld.  Ikzelf zit op dat moment ingesloten en kan geen kanten op.  Dylan blijft zijn voorsprong uitbouwen en wint de koers met een tiental seconden voorsprong.  Knappe prestatie, en weer op de manier waarop hij zijn sterktste troeven kan uitspelen.

Ik kom de laatste bocht uit in derde positie, Simons Michael als tweede en Jonas Rickaert als eerste.  Nog 200 m naar de eindmeet.  Kort na de bocht ga ik Jonas en Michael voorbij en kan ze voorblijven tot op de meet, waardoor ik toch nog tweede wordt in een wedstrijd met een sterke bezetting.  Simons Michael wordt derde en Jonas Rickaert wordt uiteindelijk nog zesde.  Ik deed zoals gevraagd : mijn eigen sprint rijden en niet afstemmen op iemand anders.  Zo gaat het blijkbaar goed.

We bleven nog op de koers tot na de wedstrijden van de 14 jarigen.  Gezellig napraten (?) met Jonas, Evy, Indiana (die derde werd in zijn reeks) en wat anderen.  Mijn leraar wiskunde (mijnheer Vanparijs) was ook komen zien.  Uitgerekend van hem had ik deze week nog 4 bladzijden straf gekregen (verhandeling over Sessa).  Hij vertelde mij die later voor veel geld te zullen verkopen wanneer ik "beroemd" ben.  De factuur van de royalties zal volgen, mijnheer Vanparijs.

Parcours tussen de rijhuizen van 1.4 km.  In totaal 18 ronden.  Aankomst lichtjes bergop met een behoorlijke tegenwind.  Weerop twee reeksen, wat waarschijnlijk wel gans het seizoen zo zal zijn.  Miel Pyfferoen wint in de eerste reeks in een lange sprint van Thieme Van Ruymbeke en heeft zo een twee op twee.  Proficiat Miel !!  Je pa mag afdokken ingevolge een weddenschap hoorde ik van je moeder.
Ikzelf start in reeks twee.  Alles blijft samen tot op een ronde of vier van het einde, ondanks een zestal ontsnappingspogingen van Jonas Rickaert en een viertal van mijzelf.  "Wieltjeszuigers" Noppe Christophe en Farazijn Maxime (zoon van) deden hun bijnaam weer alle eer aan en deden geen stamp teveel.  Het is hun volle recht natuurlijk, hoewel ik het niet kan goedkeuren.
Halfweg de laatste ronde is er een uitval van Jordy Ganseman, een tot nu toe onbekend figuur en nieuwkomer in het peleton.  Lorenzo Blomme zit in zijn wiel en kan gemakkelijk meespringen.  Jonas en ikzelf lieten ons verrassen.  We zaten toen net achter Maxime Farazijn, die bleef afwachten in plaats van onmiddellijk te reageren.  Die 10 seconden twijfel werden ons fataal.  Jonas probeerde nog uit alle kracht het gat van een 40-tal meter dicht te rijden... tevergeefs.  Op de meet had het tweetal nog een 5 meter voorsprong.  Jordy won van Lorenzo.  Jonas won de sprint voor de 3de plaats van mijzelf.
Jordy Ganseman is er een om in de gaten te houden, zoveel is duidelijk.  Qua lichaamsbouw mag hij gerust naast Belgisch kampioen Saimen Delaeter staan.

Voor velen onder ons de eerste wedstrijd van het seizoen.  Iedereen is gebrand op het herboren wedstrijdgevoel.  Ik start met gemengde gevoelens vanwege het gemis aan voorbereiding deze winter (sleutelbeenbreuk, gesprongen appendix, drie gebroken tenen, virale infectie).

In de eerste reeks van de 13 jarigen wint Miel Pyfferoen zijn eerste koers in een lange sprint tegen ... jawel ... Jonas Rickaert.  Al vlug in de wedstrijd kon het tweetal ontsnappen.  Ze hadden zo'n minuut voorsprong.

In de tweede reeks kom ik aan de start.  Bekendste namen : Jens Couckuyt, Evy Roelen, Thieme Van Ruymbeke.  Na een drietal ronden is er een duidelijke afscheiding van een groepje van 5 : Evy, Thieme, Jens, Bram (Antwerpenaar) en ikzelf.  We blijven goed samenwerken en dubbelen over de 25 km zowat de helft van het peleton.

In de laatste ronde wordt er keihard doorgereden.  Bij de laatste bocht is er een duidelijke afscheiding tussen Thieme en ikzelf en de andere drie.  Thieme wint verdiend de sprint met mijzelf.   Evy wordt eerste meisje en derde algemeen, knap toch. 

Ik heb blijkbaar toch nog een goede basisconditie ondanks alle tegenslagen, maar kom gewoon nog wat "panache" tekort op het einde.  Zes weken gips laten (zichtbaar) hun sporen na aan de linker beenspieren.  Dat is goed voelbaar.
Na een tweetal uurtjes "terrassen" in een zonovergoten Zeebrugge gaat iedereen tevreden naar huis.

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!