Enkele veurnsche bikers doen zondag een plaatselijke rit , vertrek 8u45 aan het winkeltje. Door omstandigheden zijn Basso,Lance, Ullrich niet van de partij. Ivanov is wel present.
Lance, Volderke, Ullrich en Basso waren present. De veurnsche bikers hadden gekozen om pas om 13u te starten, s' ochtends was het -10°C en om 13u nog altijd -3°C. Onder een stralend winterzonnetje vertrokken de veurnsche bikers richting bergen. Volderke had er blijkbaar veel goesting in en bij de eerste beklimming van de Rode Berg legde hij meteen een verschroeiend tempo op. Lance zijn materiaal liet hem even in de steek, Ullrich 's motor ontplofte en ook voor Basso was het een lastige karwei, Volderke daarentegen keek niet om en hoorde achter zich veel gehijg. Zo wou hij het !!! Ullrich moest na de klim eventjes bekomen en zette zich vanachter. Volderke voelde zich goed en dacht dat een ijspiste hem ook niet zou deren, in de verte zagen de veurnsche bikers andere bikers tegen dek gaan, Er lag namelijk een ijslaag op de weg, de buitenkanten werden opgezocht, maar Volderke probeerde onvrijwillig toch een beetje en dat werd hem fataal, Hij maakte een ferme schuiver. Lance klaagde niet en zo wisten de andere dat Lance goeie benen had. Tijdens de beklimmingen liet hij zich telkens zien, de Lance is coming back ... en nu beginnen zijn kompanen hem lichtjes te geloven. Door de gevaarlijke wegomstandigheden kozen de veurnsche bikers voor de 35 km in plaats van de 45. Men moet het ook niet zoeken.... en zo arriveerden de veurnsche bikers na een kleine 2u.
Er werd plaatselijk gereden. Vanuit Veurne vertrokken Basso, Lance en Ullrich. In Adinkerke vervoegde Hincapie en diens eega: hieronder een kort verslag van Hincapie :
Hincapie en zijn bevallige eega vergezelden Basso, Ullrich en de immer grote Lance tijdens een uitje aan kust in deze kille kerstperiode. Heimelijk spotte Hincapie de fysieke paraatheid van zijn kompanen en zag dat het goed was. Goed aan de zijde van de kompanen maar nog beter was de indruk zijn zijn eigen trapmoment...Hincapie zag dat het zeer goed was en kon zonder inspanning knap volgen in de menige tussenspurtjes. Bovendien is het technische vernuft van Hincapie nog steeds legendarisch...zonder moeite, slag of stoot volgde Hincapie zijn kompanen tijdens kleine duinencrossen. Als een welleerd gentleman wachte Hincapie weliswaar even later on zijn eega en bracht haar in zijn kielzog tot bij de uitpuffende kompanen. Nu ja, Hincapie is back in town en zal medio januari, mits zijn bouwwerken het toelaten, terug aansluiten bij het selecte kransje van de veurnsche bikers. Met zijn immerloyale metgezel en living legend Lance zullen ze in 2009 naar alle waarschijnlijkheid weer veel brokken maken in het peleton van de Veurnsche Bikers. Een verwittigd man is er twee waard!
Ivanov, Rasmussen, Pozzato, Basso en Ullrich begaven zich op frans grondgebied. Korte resumé : alom een beresterke Pozzato, enkel Basso kan hem in de zware stroken volgen. Ullrich, Rasmussen en Ivanov moeten het duo laten gaan, op een lange beklimming legt Ullrich eventjes de pees erop, hij houdt goed stand. Anderen laten zich niet verleiden en laten Ullrich zijn zot kwartiertje beleven. Iets later een minder goed berijdbare helling , Ullrich heeft het heel wat moeilijker en vindt zijn tred in het spoor van Rasmussen, Basso en Pozzato op kop. Ivanov voelt zich niet zo lekker en laat begaan. Van het parcours werd meer verwacht, in vergelijking met Eperlecques was het niet zo goed.
Lance, Volderke, Ullrich waren terug van de partij, weliswaar in koude omstandigheden. Wie ook van de partij was, was Filippo Pozzato, de broer van snellen Eddy. Lance moest opgeven wegens materiaalpech. Een beresterke Pozatto bewijst minimum de evenknie te zijn van snellen Eddy. Tempo lag zeer hoog dankzij Pozzato op een mooi gevarieerd parcours.
In winderige omstandigheden waren Lance, Volderke , Basso en Ullrich present. Korte resumé van de rit : Volderke en Basso staken er boven uit, in de slijkstroken moesten Ullrich en Lance hun meerdere erkennen. Ullrich en Basso hadden wel een gat geslaan op Volderke en Lance die ze normaliter niet gingen toekrijgen tot grote verbazing van Volderke! Een gebeten Volderke roept zijn kompanen toe niet meer op hem te moeten wachten, ik kom , ik kom .... Basso plaatst op 10 km van het einde een moordende versnelling, ook Volderke moet het gat laten maar houdt alleen stand tegen een jagende Ullrich. Lance laat zijn kompanen spelen. Gemiddelde was goed desondanks de felle wind.
Enkel Basso, Volderke en Ullrich waren op afspraak. The Boss had zijn kat gestuurd en Ivanov werd gespot in plaatselijke discotheken. De veurnsche bikers kenden het parcours al deels, nu verkozen ze om de 65km te rijden. Al vlug reden de veurnsche bikers langs de Middelkerkse kustlijn om zo uiteindelijk op het strand te gaan. Daar vonden Basso en co aansluiting met een ander groepje en het tempo zat er in, gemiddeld 27km/u op het strand. Na een zestal km verlieten ze het strand en gingen ze het technische duinparcours voor hun rekening. Ullrich zette zich vooraan en probeerde het tempo hoog te houden zodat Basso en Volderke niet te zot moeten doen. Wat later zaten de veurnsche bikers in Nieuwpoort. Toen ze het maisveld ingingen , trok Volderke eens aan "zijn oor". Hij gaf er voor de eerste keer een lap op, Basso en Ullrich volgden. Na de bevoorrading reden ze het "jagerspad" in, Basso's dreve, Ullrich nam het eerste deel voor zijn rekening, Basso het laatste deel. Volderke zat in het wiel zonder problemen. Ullrich voelde voor een eerste keer een krampje opkomen, maar het was nog niet erg. Na een goeie 30km gingen ze de weide in. Volderke vloog door of over het slijk, Basso kon nog net volgen, Ullrich daarentegen moest vechten tegen de modder en het ging er wat trager aan toe. Volderke en Basso hadden voor een eerste maal toegeslaan, Ullrich kraakte maar toen hij zich terug op vaste ondergrond begaf, trachtte hij het tempo hoog te houden. Na de tweede bevoorrading gingen ze via Gistel naar Oostende. De veurnsche bikers bevonden zich naast de autostrade en het werd alsmaar slijkerig. Basso en Volderke voelden zich nog goed , bij Ullrich daarentegen ging het licht stilletjes uit. Toen Ullrich een korte bult in het slijk diende te beklimmen, schoot de kramp in zijn benen. Ullrich kon eventjes niet fietsen daar hij zijn benen niet kon plooien. De veurnsche bikers reden het sportpark " De Schorre" binnen . Daar werd menig heuvel en bosjes bestreden, Volderke en Basso waren beresterk, Ullrich verkoos de gemakkelijkere route. Toen ze wat later langs het Oostendse luchthaven reden, was het terug zwoegen ... Ullrich moest zijn sterkere kompanen laten gaan en koos wat later voor het jeanetten parcours. Zijn licht was goed uit, ondertussen waren Basso en Volderke in het gezelschap van een "Bolle"man. Volderke en Basso waren terug beresterk...
Basso, Ullrich, Volderke en Lance verschenen aan de start. Het waren winderige omstandigheden en zoals het een kopman beaamt nam Basso voor een eerste (en zeker niet laatste) keer de kop. Volderke liet Basso in aanvang niet begaan en zette zich naast Basso. Lance had gekozen om in het wiel te zitten en Ullrich wachtte nog af. Wat later stak diezelfde Ullrich het vuur aan de lont door voor het trio wat te rijden. Het trio beet niet direkt, maar de toon werd voor een eerste keer gezet. Basso en zijn kompanen lieten dus Ullrich niet vrijuit gaan en in de kerkwegels van Reninge vonden ze terug aansluiting. Basso nam terug het commando en verhoogde het tempo lichtjes zodat uitvalspogingen beperkt zouden blijven. Volderke hield zich al een tijdje koest totdat de veurnsche bikers een bekende strook ingingen. Als een komeet schoot hij weg, Ullrich moest alles uit zijn kast halen om het wiel te kunnen volgen. Basso hield het hoofd koel en zette zich in Ullrich's wiel. Lance moest voor een eerste keer plooien en volgde op een afstand, Volderke wist niet van stoppen en strook na strook trachtte hij het tempo te verhogen. Toen op het einde van de strook nog een kleine helling voor de boeg lag, begon Ullrich ook te kraken, meter per meter moest hij Volderke laten gaan, Basso liet Volderke niet begaan en verliet Ullrich op zoek naar Volderke. Het was al vlug duidelijk dat Basso en Volderke in goeie doen waren. Toen de veurnsche bikers wat later een aardewegel ingingen, ontketende Basso zijn duivels voor een eerste keer, Volderke kon nog net het wiel volgen terwijl Lance en Ullrich zich bij de situatie al neergelegd hadden. Na de bevoorrading werd een klein peletonnetje gevormd, Basso kon het niet aanzien dat een onbekende heel de tijd kop trok en besloot hem af te lossen. De onbekende en zijn kompaan waren blijkbaar ook in het bezit van goeie benen en wat later namen ze terug de kop. Er volgde een afscheuring, Basso en Ullrich in het spoor van twee onbekenden, Volderke en Lance waren gedwongen tot achtervolgen. Het tempo vooraan zakte niet en er was een groot gat op Volderke en Lance. Ullrich en Basso besloten hun metgezellen op te wachten. Volderke dacht in een drive te zitten en raasde voor hem een trage Ullrich en Basso voorbij, Ullrich sprong naar het wiel van Volderke en Volderke staakte de strijd...voorlopig. Lance had intussen ook aansluiting gevonden, maar beschikte niet over zijn beste papieren. Volderke was verontwaardigd over het gat dat ze hadden en toen Ullrich en Basso terug wat voorsprong hadden riep hij hen toe : " Je moet niet wachten , hoor, niet wachen, ik kom direkt !!!" Na een tijdje snelde hij Ullrich voorbij op zoek naar Basso. Basso echter bleek over de beste papieren te beschikken, Volderke kon geen aansluiting krijgen. Ullrich op zijn beurt hoopte Volderke nog te pakken te krijgen maar Volderke zorgde ervoor dat hij buiten bereik van Ullrich bleef. Lance op zijn beurt reed zijn eigen tempo. Na 47km kwamen de veurnsche bikers aan en dat met een gemiddelde van 25km/u. Basso outstanding, Volderke beresterk, dat belooft dus voor volgende week : Middelkerke !!!
Een thuisrit voor de veurnsche bikers. Vanuit Veurne vertrokken Ivanov, Lance, Basso en Ullrich naar de Oostduinkerkse sporthal. Een rit die gekend is door onze veurnsche bikers... na een tijdje begaven de veurnsche bikers zich voor een eerste keer in het zand. Na de korte beklimming rond de Witte Burg gingen ze via het natuurreservaat richting Hoge Blekker. In de Hoge Blekker klimde Ullrich goed mee met zijn kompanen, Lance en Basso moesten Ullrich voor een keer naast zich dulden. Na de Hoge Blekker gingen ze weer de duinen in ... Basso nam de kop, Ullrich en Lance dicht in zijn wiel. Een pijltje echter bracht de veurnsche bikers in verwarring, Basso en zijn volgers namen een helling voor zich in het zand maar na een tijdje zag Basso Ivanov de juiste weg vervolgen. Basso stopte en ... Ullrich geraakte niet tijdig genoeg uit zijn klikpedalen... Ullrich in de stekkers en als kers op de taart kreeg hij achtervolger Lance nog op zich Een geluk voor Lance ... ware de posities omgekeerd ... dan was het een geplette kers . Ullrich haalde de doornen uit zijn hand ... Basso en Lance hun pret kon niet op Ullrich prijsde zich gelukkig een zeemvel te dragen want anders .... Nu trokken de veurnsche bikers via de 'koksijdse meuln' naar De Panne. Aan de sporthal gekomen was de 'vroege' bevoorrading. Via hun bekend loopparcours arriveerden ze in het Calmeynbos. Daar werd het tempo opgedreven en met een snelheid rond de 30km/u vlogen de veurnsche bikers tussen de bomen. Na het mooie bosparcours gingen ze het strand op, daar nam Basso het commando,tegen de wind in beukte hij en liet hij zijn kilometerteller 27km/u aangeven. Ullrich en Lance zetten zich in zijn wiel en uit de wind. Toen ze na 2km strand het strand verlieten, trachtte Ullrich al rijdend camping ' Le peroquet' te bereiken, maar hij slaagde niet in zijn opzet. Basso en Lance waren zuiniger met hun krachten en dus slimmer. Ullrich had goeie benen en op de bulten van de camping mat hij zich met Basso. Via de spoorweg gingen de veurnsche bikers de Moeren in, in een lange veldstrook ontbond Basso voor een eerste keer zijn duivels. Met een verschroeiend tempo nam hij de kop, Lance en Ullrich moesten zich schrap zetten om hem bij te benen en waren content dat er een einde kwam aan de lange veldstrook.Na de Moeren trokken ze terug richting Koksijde, Basso kroonde zich op de Hoge Blekker terug bergkoning terwijl Lance en Ullrich elkanders zadel niet uit de hand verloren ... . Ondertussen hadden de veurnsche bikers een iets later vertrokken Baguet opgepikt . Na een goeie 50km en met een gemiddelde van 22km/u kwamen ze aan in de oostduinkerkse sporthal waar ze van een derde bevoorrading genoten. Na de beste bevoorrading trokken de veurnsche bikers richting Veurne. In Veurne aangekomen stond uiteindelijk 65km op de teller .
Neen, geen Diksmuide, de veurnsche bikers besloten Boeschepe te verkiezen boven Diksmuide of met andere woorden de heuvels boven het platte. Enkel Baguet besloot de Flanderfieldsroute te berijden. Ivanov, Ullrich, Basso, Volderke en Lance waren present. Volderke en Lance verschenen bijzonder fris aan de start. Lance was er klaar voor, na enkele spartaanse trainingsweken stond hij er terug, Volderke had na een deugddoende vakantie in Frankrijk de smaak weer te pakken gekregen en was gebrand op een goeie prestatie. Vanuit het franse Boeschepe vertrokken de veurnsche bikers de bergen in. Ivanov vervloekte de weergoden want voor een derde keer op rij hing er mist. Die mist belette Ivanov zijn (turbo)diesel op gang te krijgen. Ullrich nam (zolang hij nog kon) het voortouw in het begin en bij een eerste beklimming testte hij zijn kompanen en zag dat het niet goed was voor hem !!! Volderke, Lance en Basso zaten glimlachend in het wiel van Ullrich en het kostte hen blijkbaar weinig krachten. De veurnsche bikers waren aangenaam verrast door het mooie parcours, Boeschepe had voor hen nog veel onbekende weggetjes, nochtans was het niet de eerste keer dat de veurnsche bikers rond de Catsberg vertoefden. Toen ze voor een eerste maal de Catsberg beklommen nam Ullrich aanvankelijk het commando, maar toen het iets steiler ging, kwamen de berggeitjes weer boven een bijzonder sterke Lance nam nu de leiding, enkel Basso en een (nog) afwachtende Volderke konden hem bijbenen. Ullrichs motor begon te overhitten en in het hoofd van Ullrich begon het bekende liedje Och was ik maar naar Diksmuide gaan rijden zich af te spelen. Basso liet Lance voorlopig aan de kop en wachtte nog om te tonen dat hij de enige bergkoning is. Volderke zat ondanks weinig training moeiteloos in het wiel van Basso. Toen ze al klimmend het bos van de Catsberg ingingen, ging het tempo nog omhoog. De ene demarrage na de andere en toch bleven de drie berggeiten bij elkaar. De strijd was voorlopig nog onbeslist. Na de bevoorrading zakten de veurnsche bikers weer, na een tijdje bevonden ze zich in een slijkerige strook. Basso was als eerste er in gegaan en waarschuwde zijn kompanen voor de gladde omstandigheden. Ullrich wou als tweede de strook ingaan maar na een Schumachermanoeuvre van Lance moest hij Lance voor zich dulden . Volderke en Ivanov besloten op veilige afstand te volgen en dat bleek een tijdje later niet de verkeerde keuze te zijn. Ullrich zag een gaatje om Lance te passeren nadat Lance de zijkant nam, op het moment dat Lance weer op het juiste traject wou komen passeerde Ullrich met de elleboogjes een beetje naar buiten en net die elleboogjes deden Lance compleet van richting veranderen met een kleine valpartij als gevolg. Tijden zijn verwoede pogingen om Ullrich en Basso in te halen schoof Lance nog tweemaal van het zadel ( en nog meer ) . Een ding was zeker Lance was BACK (on his back), hij had zijn reputatie weer alle eer aangedaan. Ivanov speelde door de mist op extra veilig en zo verloor hij veel terrein op zijn kompanen. Na de slijkstrook ging het weer op en neer , op een zeer afwisselend parcours genoten de veurnsche bikers van het zicht in en tussen de velden. Een tijdje later lag een bijzonder lange klim naar de top van de Catsberg voor de boeg, Ullrich had niet alleen last van zware benen, ook zijn versnellingsapparaat begon (opnieuw) te sputteren, Lance bleek zijn beste pijlen ook verschoten te hebben maar toch kon hij gemakkelijk een roodaanlopende Ullrich achter zich houden. Basso en Volderke bleken tijdens de klim over de beste papieren te beschikken maar uiteindelijk moest de jonge Volderke toch kraken voor de krachtig rondraaiende Basso. Basso is en blijft de bergkoning !!! Volderke is wel zijn belangrijkste belager en wie weet op een dag voor het eind van het jaar ! Na een goeie 45km en met een gemiddelde van 20km/u arriveerden de veurnsche bikers met als voornaamste conclusie volgend jaar zeker terug, éen van de mooiste ritten !!
Een geluk voor Lance ... ware de posities omgekeerd ... dan was het een geplette kers 
. Ullrich haalde de doornen uit zijn hand ... Basso en Lance hun pret kon niet op 
. Ondertussen hadden de veurnsche bikers een iets later vertrokken Baguet opgepikt . Na een goeie 50km en met een gemiddelde van 22km/u kwamen ze aan in de oostduinkerkse sporthal waar ze van een derde bevoorrading genoten. Na de beste bevoorrading trokken de veurnsche bikers richting Veurne. In Veurne aangekomen stond uiteindelijk 65km op de teller .
