Van achter een stoffig raam staren twee deemoedige ogen naar de overkant van de straat. Een vader rijdt de meterslange oprit van een villa en kust vrouwlief. De kindjes die zich weten bezig te houden achter de computer, worden ook begroet. Een van beide kijkt zelfs niet op omdat een mp3-speler muziek in haar tieneroortjes pompt. De blik dwaalt af naar binnen. Op de eigenhandig in elkaar getimmerde kast staat een zwart-wit foto uit zijn schooltijd. Gedachten wellen op naar de tijd waar meesters met linealen op vingers tikten, of een oorvijg op tijd en stond niet veroordeeld werd. Herinneringen drijven boven over s avonds na schooltijd met klasgenootjes en buurjongens op straat te spelen, tot het donker werd. Ravotten in de bossen zonder dat een vlek of scheur op een broek thuis gemekker opleverde. Van al dat spelen werd je moe en de slaap vatten was dan ook geen probleem, zelfs niet in een gammel rijhuis met 1 slaapkamer voor 3 kinderen. Als er iets kapot was, staken we zelf de handen uit de mouwen. De hele familie zat vol ongeloof aan de radio gekluisterd toen een Amerikaan de eerste voet op de maan zette. En we luisterden naar onze ouders en toonden respect en verdraagzaamheid voor iedereen. Schoorvoetend gaat het naar de kille keuken, waar koffiebonen door het molentje gedraaid worden. Uit een lade van de zelfgemaakte kast, wordt een koekendoos opgediept en enkele vergeelde papieren bovengehaald. Het zijn brieven uit zijn legertijd Tientallen brieven naar zijn intussen overleden vrouw, zijn teerbeminde geliefde wederhelft die van kleins af al vlindertjes deed vliegen in zijn buik. Met een kop dampende koffie in de hand en een traan in de ooghoek, lezen deemoedige ogen vertederende woorden. Na het lezen van zoveel moois, leggen zijn ruwe werkmanshanden een elpee op de platendraaier voor een vleugje Louis Armstrong. Op die aangrijpende trompettonen, dwalen zijn ogen weer af naar de overkant van de straat. En ze vragen zich af hoe het zo ver is kunnen komen
Deze nacht zal het exact 1 jaar geleden zijn dat François Sterchele met zijn auto tegen een boom knalde en het tijdelijke voor het eeuwige ruilde. Toen ik 's ochtends opstond en zoals elke doorsnee morgen de radio aanzette voor het nieuws te horen, was dit sombere bericht het eerste wat ik hoorde. Ik kon het niet geloven... Of beter: ik weigerde het te geloven. Maar op de trein, op straat en op het werk was dit het enige waar over gesproken werd. Ik kreeg verschillende sms'en en telefoontjes van mensen die het ongelooflijke nieuws ook hoorden. De meesten vroegen zich af of dit wel echt gebeurd was, alsof we steun zochten bij elkaar om ons allen te overtuigen dat dit alles slechts een akelige droom was. Maar nee...çois was niet meer. Dat besef groeide pas, toen we de enkele dagen later de eindeseizoensmatch FCB-Westerlo bijwoonden. We wilden op die grauwe zaterdag nog een laatste groet brengen in de rouwtent. Rijen dik en honderden meters ver, stonden de mensen aan te schuiven tussen een zee van sjaaltjes, beertjes en foto's van hun overleden voetbalheld. Het had geen zin dat we extra vroeg naar het stadion kwamen afgezakt, enkele duizenden anderen hadden immers datzelfde idee. En toen iets voor 20 uur de organisatie iedereen aanmaande toch maar naar het stadion te gaan na het overhandigd krijgen van een doodsprentje, moest het ergste nog komen. In het stadion droegen jeugdspelers en stewards 4 grote foto's van Sterchele binnen, 1 voor elke zijde van het stadion. Tot dan toe was er nog maar weinig te horen in het stadion. Alleen een klein applausje als een Clubspeler zich voor de spionkop vertoonde. Maar toen de foto's op het veld gedragen werden, klonk het uit duizenden snikkende keeltjes 'Na na na nah, na na na nah, é é éééh Sterchele'. Ik moest al iets harder op mijn lip bijten... De match speelde zich af in een oorverdovende stilte. Het was de eerste keer ooit dat ik op dit niveau een wedstrijd bijwoonde waar je de spelers tegen elkaar hoorde praten tot in de tribunes, zo stil was het. Dat Club de match uiteindelijk won met 4-0, kon niemand eigenlijk iets schelen. Na de match kwamen alle spelers met een reuzengroot spandoek met de beeltenis van hun overleden ploegmakker op het veld, voor een laatste ereronde voor zijn thuispubliek. Aan de spionkop werd halt gehouden. Een laatste minuut stilte... Toen gebeurde wat geen mens in een voetbalstadion voor mogelijk houdt, en een moment dat ik nooit vergeet: de zwaarste jongens, bonken van venten en de stoerste die hards, barstten in tranen uit. Minutenlang klonk daarna opnieuw de inmiddels onsterfelijke aanmoedigingskreet tussen snikken en tranen door, terwijl spelers en supporters elkaar vol verdriet in de armen vielen. Iedereen die nog een sjaal in de hand had, gooide die op de foto van Sterchele. Zo'n moment van diepe droefheid wens je zelfs je aartsvijand niet toe. Sinds die dag relativeer ik voetbal als nooit tevoren. Gek toch hoe duizenden mensen kunnen rouwen om een 'wildvreemde' als ware het hun eigen moeder. Zelfs al bezorgde die je een onvergetelijk moment van euforie door thuis rivaal Anderlecht in het verlies te trappen met een rake overhoekse schuiver. Nooit meer zullen we de ondeugende glimlach van de flamboyante Italo-Belg zien. Nooit meer dat voor tegenstrevers irritante handje naast het oor. Maar toch ben ik blij dat ik die dag in de spionkop stond. Dit verhaal vertel ik later tegen mijn kleinkinderen. En oh ja: ook ik als zelfverklaarde ruwe bolster pinkte enkele tranen weg. En nee daar schaam ik mij niet voor...
Toen ik de deur van de lagere school definitief achter mij dicht trok, zat ik 's avonds met betraande ogen bij mijn zus op bed. Ik had het moeilijk met het feit dat ik een groep waarmee je 6 jaar dag in dag uit samen was, grotendeels uit elkaar zag vallen. Ook 6 jaar later toen de poorten van het middelbaar gesloten konden worden, maakte tristesse zich meester van mij, want alweer hetzelfde probleem. En nog eens 3 jaar later volgde weer zo'n moeilijk moment toen ik als prille twintiger de hogeschool met een diploma op zak verliet. Na elk van die periodes werden plannen gesmeed, afspraken gemaakt en eden gezworen. Niets of niemand zou ons beletten af te spreken als we dat wilden. Zeker niet nu mails, blackberries en dergelijke schering en inslag zijn. Toch heb ik maar zelden moeten afspreken... Logisch ook: elk van die 'vrienden' gaat z'n eigen weg, naar een andere stad wonen/werken/studeren en jeugdvrienden hebben intussen ook nieuwe mensen ontmoet. De mensen waarmee je vroeger dagelijks in contact kwam vallen weg en hoe jammer ik dat ook vond, op termijn geraak je er wel overheen. Er schieten maar een handvol getrouwen meer over uit die tijd. Diegenen die we stilaan onder de noemer 'goeie vrienden' kunnen catalogeren. Uiteraard bouw je zelf ook nieuwe relaties en connecties uit. Je probeert sporadisch nog eens een band aan te halen en een goeie anekdote uit je geheugen te toveren. Om die herinneringen kan nog eens gelachen worden. Maar vaak stokt het gesprek wat later bij hoe het gaat met vrouw, kind en de gezondheid. Ons leven is constant een komen en gaan van mensen, van kennis maken en afscheid nemen. Jammer, maar logisch... Mijn tranen daarvoor zijn inmiddels opgedroogd. De herinneringen er aan blijven echter levendig. Ik betreur geen seconde dat ik dat alles meegemaakt heb en soms overweeg je wel eens de klok terug te draaien. Maar het leven gaat verder en ieder vindt zijn eigen weg. Hopelijk voor elk een pad die over rozen loopt, zoals ik momenteel beleef. Want zegt men niet 'Bloemen verwelken, scheepjes vergaan, maar mijn liefde voor jou zal altijd blijven bestaan'? En dan benadruk ik 'liefde',want over vriendschap wordt niets gezegd...
Als alles goed gaat zouden deze woorden mijn eerste pennenvruchten moeten zijn op deze blog. Al jaar en dag hoor ik mensen lyrisch worden over het internet en haar gevolg (de befaamde netwerksites, blogs, en andere ) maar zelf ben ik er zelden toe gekomen ook mijn eigen webstekje in te palmen. Ik ben niet zo voor digitaal contact, ik verkies nog steeds de menselijke warmte. De doorslaggevende factor om mij toch in de blogwereld te storten, is simpelweg ijdelheid. Sinds enkele jaren heb ik een diploma journalistiek op zak en zoek ik een bepaalde manier om mijn schrijfkunsten toch ergens te etaleren. Dat lukt zo spoorslags wel eens hier of daar in de het krantje van de lokale sportclub, maar je moet naar de sterren mikken. Een mens wil gelezen worden, ik toch, en horen wat men er van denkt. Goed, slecht, maakt niet uit
Toch vraag ik mij meteen ook af of het internet niet wat te groot wordt voor ons. Ik heb er al interviews en opiniestukken over gelezen, maar ik vrees inderdaad dat er een dag komt (als die al niet geweest is) dat we geen vat meer hebben op wat er allemaal online verschijnt. Het zou niet de eerste verzamelaar van vettige clipjes en fotos of zelfmoordterrorist zijn, die via de ondoorgrondelijke wegen van de technologie zijn lusten kan botvieren. Je mag het uiteraard ook niet alleen negatief bekijken, want internet heeft ons ook positieve zaken geschonken. Denk maar aan euhm
Ik heb graag controle over waarmee ik bezig ben, en bij een pc en andere technologie heb ik dat zo niet. Ligt dat dan aan mij of aan de technologie? Toch maar even opletten met al dat digitale fraais. Want wie zei er ook alweer eens dat dankzij internet de wereld een dorp geworden is?
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
