Toen ik tijdens het laatste jaar van mijn opleiding het voorrecht had om een groot man uit de sportwereld te interviewen, sprak die de legendarische woorden: Als er ergens sleur begint in te komen, en dan praat ik niet alleen over het werk, maar ook over het leven, de liefde, of eender wat, dan wordt het gevaarlijk en is het einde daarvan dichtbij. Een zin die ik nooit zal vergeten en nu nog regelmatig door mijn gedachten gaat. Het staat buiten kijf dat deze woorden kloppen als een bus. Want als we even overschouwen hoe een doorsnee werkweek er uit ziet, komen we al snel steeds bij hetzelfde ritueel terecht: opstaan, aankleden, transport naar het werk, voor sommigen elke dag hetzelfde soms saaie werk uitvoeren, transport naar huis, huishouden, even relaxen, slapen. Volgende dag: opstaan, aankleden, transport En dat voor gemiddeld een jaar of 40! Echt vrolijk wordt je daar niet van. Het belang van een leuke job, toffe collegas of een dosis levensoptimisme is dus niet te onderschatten. Ook in de liefde en het leven kan je uiteraard niet dagelijks vernieuwen. Je wordt elke dag wakker naast dezelfde partner, je verblijft steevast in dezelfde omgeving, Het gevaar loert dan ook om de hoek om te vervallen in geklaag, gezeur en uiteindelijk de sleur. Een streepje verdraagzaamheid, inzicht en positivisme komen dan ook wel van pas. Daarom toch een woordje voor een betere wereld. Een wereld waarin iedereen liefde en genegenheid ervaart, en geen eenzaamheid kent. Een plaats die niet steeds hetzelfde moet geleefd worden en waar een lief woord of een klein gebaar, een wereld van verschil kunnen maken
