Wat zou een mens zonder liefde zijn? Hoe zou het voelen zo zonder warmte en affectie? Is liefde niet het mooiste en meest pure dat er is? Al lijkt het gras groener aan de overkant, toch zou ik dat alles niet op het spel willen zetten voor de houvast die een relatie je biedt. Elkaar door en door kennen, op voorhand weten wat de ander gaat zeggen of doen, gewoon jezelf kunnen zijn, Maar wat als je avontuurlijk aangelegd bent? Dan volstaat die houvast niet, nee, dan wil je elke dag jagen naar iets anders en meer. Is jouw partner, jouw steun en toeverlaat, niet de enige zekerheid in je leven? Wetende dat je altijd bij diegene terecht kan voor een luisterend oor of een troostende schouder. En uiteraard die talloze mooie momenten met elkaar beleven Maar kan je in het leven überhaupt wel van iets zeker zijn? We zijn en blijven tenslotte maar mensen. Alleen de zon komt voor niks op, en zelfs daar durf ik aan twijfelen als ik het Belgische weerbericht bekijk. Je zou alles voor elkaar doen. Liefde geeft onuitputtelijke kracht waardoor je oceanen kan splitsen en bergen bedwingen Maar als het ooit tot een breuk komt, valt de hemel op je kop en draait je wereld ondersteboven. Wie we het liefste zien, kunnen we het meeste pijn doen. Want het hart heeft zijn redenen die de rede niet kent
