Iedereen is uniek. Dus iedereen interpreteert een bepaald feit op een andere, unieke manier. Zo begrijp ik soms niet waarom mijn baas zich zo kan opjagen over in mijn ogen een futiliteit. Maar op zijn beurt zal hij zich misschien meermaals voor het hoofd slaan dat ik niet net iets meer begaan ben met diezelfde futiliteit. Ah ja, een mens klaagt nu eenmaal altijd. Moeten ze s maandags weer eens uit de veren om een werkweek aan te vatten, is het tegen wil en dank en hunkert men naar verlof. Is men dan een paar dagen thuis, dan loopt men van pure verveling de muren op en verlangt men naar het werk om toch bezig te zijn. Een gezonde dosis empathie maakt je niet wereldvreemd. Zo zou ik alles eens goed overwegen en doordenken alvorens een beslissing te nemen, zeker in belangrijke zaken. Wat zou ik doen? Hoe zou de tegenpartij er over denken? Naïviteit en impulsief gedrag zijn 2 factoren waar ik mij zo weinig mogelijk probeer aan te bezondigen. Je gaat mijns inziens ook wel helemaal anders tegen de wereld aankijken eens er iets gebeurt wat de term futiliteit ver overstijgt. Zo zei een gevierd schrijver ooit Wie nooit een wonde voelde, lacht om de pijn. Ik zou niet meer denken aan het werk, niet meer inzitten met die futiliteit, als ikzelf of een van mijn dierbaren vecht om te overleven. Eens je dat overleefd hebt, worden waarschijnlijk vele zaken bijkomstig. Hout vasthouden dat ik die wonde nooit hoef te voelen Moeten we ongelukkig zijn omdat we nu en dan eens iets tegen onze zin moeten doen? Ja, misschien wel, maar we hebben daarbuiten nog ruimschoots tijd en ruimte om te kiezen voor andere dingen die we wél met plezier doen. Wie heeft er geen hobby? Moest het elke dag weekend zijn, zouden we met plezier de werkweek terug invoeren. Ook ik klaag hier een eigenschap van de mens aan. Maar maakt mij dat dan zoveel beter? Ik zal er eens over moeten denken
