Hier zit ik dan. Net een chocoladereep naar binnen gegooid en met wat muziek van Brett Dennen. Nu, ik ga niet flauw doen, ik weet goed genoeg dat er waarschijnlijk niemand mijn blog zal lezen. Zo interessant zal het ook zeker niet zijn, aangezien het maar over mij gaat.
Nu, uiteraard ben ik deze blog begonnen uit negatieve beweegredenen. Het is namelijk zo dat ik me erg down voel de laatste tijd. Ik weet heel goed waarom, omdat ik alles constant in mijn hoofd laat afspelen. Maar aan de andere kant weet ik ook, dat mijn persoonlijkheid alles alleen maar erger maakt. Ik kan namelijk nooit iets gewoon laten gaan of iets gewoon z'n gangetje laten gaan. Mensen die kunnen zeggen dat het hun niet boeit wat mensen van hun denken, bewonder ik echt. Dat is me nog nooit gelukt en ik krijg zo meer en meer het gevoel dat me dat ook nooit zal lukken.
Wat gaat er allemaal mis vraag je je nu waarschijnlijk af? Wel, laten we een lijstje maken met de algemene gegevens, want voor de details heb ik een paar pagina's nodig denk ik zo.
- Ik studeer dit jaar af als leerkracht, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik helemaal niet gemaakt ben om heel mijn leven voor de klas te staan. The truth is, ik weet helemaal niet wat ik wil in mijn leven. Ik kan het maar niet vatten dat dit hét is. Dat dit mijn leven is. Daarom heb ik ook besloten om nog 2 jaar extra te gaan studeren. Maar onder ons, dat is ook maar gewoon uitstel van alles.
- Ik ben niet tevreden met mezelf. Ik zou graag 5 kg af willen vallen, ik voel me lelijk en ik voel me dom. Ik ben dan ook al bijna 3 jaar vrijgezel. Ik blijf mezelf wijsmaken dat ik dat ook wil, dat ik helemaal niet klaar ben voor een relatie. Maar diep vanbinnen heb ik echt nood aan liefde.
- Er is wél een jongen. Die persoon kan op een of andere manier mijn dag maken of kraken. Ik heb hem 'leren kennen' in augustus, 1 keer mee naar de film gegaan en dat was het dan ook. Toch hoor ik elke dag van hem en praten we elke dag. Het erge is dat ik heel goed weet dat hij geen interesse heeft, maar ik kan hem maar niet loslaten. Ik voel me dus niet alleen dom, dik en lelijk, maar ook nog eens zielig.
- Mijn vriendinnen zijn met hun leven bezig, en ik heb het gevoel da zij een leven hebben en ik, ja niet dus. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn vriendinnen, maar er is toch 1 vriendin die me constant erdoor haalt. Details zullen ongetwijfeld nog volgen in de toekomstige blogs. Zoals ik al zei kan ik dingen moeilijk van mij afzetten en stiekem hoop ik het op deze manier te doen.
- Goh wat nog? Mijn mama misschien. Die is namelijk al heel haar leven depressief en heeft borderline. Ik heb het eens gegoogled toen ik jonger was en ik werd bang. Ik ben nog steeds bang. Heel veel van die eigenschappen komen me te bekend voor. Ik zie ze dus vaak bij mezelf. Het grootste probleem bij mij is, dat het alles of niets is. Ik kan absoluut niet leven in dat midden van 'we zien wel'.
Maar oké, ik wil hier dus echt eens iets aan doen. Ik ben iemand die met veel goede moed aan iets begint, maar het nooit afmaakt. Dus wees niet verbaasd als ik plotseling weg ben. Ik wil dat dit mijn plekje wordt. Mijn uitlaatklep.
Genoeg voor vandaag. Morgen begin trouwens met dieet. Dat moet echt lukken!
