Time for some serious updates! M. heeft me dus gevraagd om nog eens iets te gaan doen, iets te gaan drinken ofzo. Ik vraag me echt af waar dat zo plots vandaan komt wel... Maar ach, ik ben blij! We hebben wel nog niets concreets afgesproken, maar ik heb het op het moment ook wel heel druk en om eerlijk te zijn, wou ik even hard to get spelen ;-) Volgende week of zelfs de week erna zal ik er nog eens over beginnen en dan zullen we hopelijk iets concreets afspreken.
Zoals ik al zei, ben ik heel erg blij dat hij initiatief heeft genomen... maar aan de andere kant... ik ben echt super bang. Het is nu al bijna ene half jaar geleden dat ik hem nog heb gezien en ik heb het gevoel dat ik weer super onzeker ga zijn als ik hem zie. Met als gevolg dat ik weer helemaal dichtklap en niet mijn toffe zelf ben. Misschien moet ik een glas wijn naar binnen spelen vooraleer ik hem zie? Lijkt me eigenlijk de enigste oplossing. Ik ben ook zo onzeker over mijn uiterlijk. Dit voorstel komt dus niet op een super moment. Ik ben wel een 2kg afgevallen tov de laatste keer dat ik hem gezien heb... Maar toch. Achja: he'll just have to take me as I am.
Voor de rest absoluut niets nuttigs gedaan. Ik blijf al het schoolwerk uitstellen en morgen kan ik ook niets doen, want ik ga werken. Achja, het zal wel inorde komen allemaal zeker? Ik krijg weer dat raar gevoel in mijn buik dat ik nergens zin in heb. Het is nu ook niet alsof ik graag wil gaan slapen, omdat ik morgen vroeg op moet om te gaan werken. En dat opstaan zal dan ook weer niet met veel zin zijn, aangezien ik de hele dag moet werken...
En dan nog: het dieet. Het ging vrij goed, maar zeker niet optimaal. Ik heb wel minder frietjes dan normaal en achteraf ook niets meer gegeten. Morgen zal het wel weer moeilijker zijn, door dat werken. Dan heb ik namelijk altijd honger enzo. Ochja, we shall see.
And for the song of the day... Hmm, liefst something happy, because I was pretty happy and I want to be happy again. Good girls go bad van Cobra Starship? Yeah, let's go for that one!
Haha, de titel van dit bericht is dus erg toepasselijk als ik over gisterenavond wil praten! Een vriend van mij bleeeef dat maar zeggen, echt zo grappig. Je kan het na die twee zinnen misschien al raden, maar inderdaad: het was super! Echt zatte toestanden, met alle gevolgen van diens natuurlijk. Die moeilijke vriendin die bleef slapen (we zullen haar S. noemen), was echt super zat. Ikzelf was ook niet volledig in orde, maar toch heb ik de 'verantwoordelijke' vriendin gespeeld. Zo een dingen vind ik thans echt leuk, omdat dat verhalen zijn die nog vaak verteld gaan worden en die we nog lang gaan herinneren.
Wat kan ik nog zeggen? Niet zo heel veel, want ik ben nog altijd niet volledig ontnuchterd denk ik. Ik kan me absoluut niet concentreren. Ja M. heeft me nog eens een sms gestuurd se. Deze avond kreeg ik ineens het bericht 'Zat? :D'. Maar aangezien mijn belwaarde op is, kon ik niet terug sturen. Eigenlijk vond ik dat nog wel goed, dan weet hij ook eens hoe dat voelt. Enja dan net op msn wat gepraat, maar, jah ik weet vaak niet hoe ik tegen hem moet doen. Ik ben eigenlijk constant kwaad en grijp ook elke kans die ik krijg om dat duidelijk te maken. Dan verpest ik de sfeer natuurlijk weer enzo, maar ik wil gewoon dat het eens bij hem doordringt dat bepaalde dingen me wel degelijk raken. Hij doet ook vaak zo kleinerend. Vooral over films en muziek. Dat is eigenlijk een interesse die wij delen, maar toch is hij ervan overtuigd dat ik er ab-so-luut niets van weet en dat hij dus alles weet. En daar jaag ik mij echt super hard in op, want als er iets is waar ik me constant mee bezig hou, is het dat wel. Achja, het feit dat ik toch al wéét dat hij dat doet, maakt al veel denk ik.
Nu nog een tof liedje... Ja, ik heb eerlijk gezegd niet meer veel muziek geluisterd, want ik heb mijn dag héél erg nuttig doorgebracht in de zetel ;-) Ik zal dan eentje geven dat mij altijd wel opvrolijkt: Jack Johnson - Banana Pancakes. Echt een chill-liedje en eentje waar je dus spontaan blij van wordt!
Ik stel nu voor dat het dringend slaaptijd is voor mij, haha. Sleep tight.
Wat een lome dag vandaag! Dat kwam waarschijnlijk door het feit dat ik deze morgend véél te vroeg moest opstaan om naar Hechtel te gaan. Ik zou zelfs durven zweren dat mijn lichaam fysiek in de war was. Het leek af en toe alsof ik wat koortsig of grieperig was, maar dat kwam dus waarschijnlijk door het vroege uur. Het positieve was wel dat de workshop HEEL goed verlopen is, echt waar. Ik was heel tevreden. Ik zag dat de leerlingen er veel plezier in hadden en ik was best trots op ons groepje!
Toen ik rond 11u thuis kwam, heb ik onmiddellijk mijn chillkledij aangedaan en me in de zetel gegooid met een filmpke. The imaginarium of doctor parnassus (ik hoop dat ik het juist schrijf, maar ik ben te lui om het op te zoeken). Ik heb eerlijk gezegd niet goed kunnen volgen, want ik viel om de 5 minuten in slaap. Ik haat dutjes echt zo hard e. Ik snap niet dat mensen zich daar beter mee kunnen voelen, want ikzelf word er alleen maar mottig, misselijk en ziek van. Om me wat beter te voelen ben ik dan ook even met de hond gaan wandelen, altijd wel leuk. Dan had ik toch ook even het gevoel dat ik wat bewogen heb vandaag, want met dat dieet.. Ik denk dat zvan, ach, woensdagavond ga ik toch alcohol drinken, wat voor nut heeft het dan dat ik nu al afzie? De dag erna zal het ook moeilijk gaan, want dan eet ik echt ongezond om mijn maag terug in orde te krijgen. Dat is echt het enigste dat helpt bij mij. Dus dan zijn we alweer vrijdag, maar vrijdag is frietjesdag bij ons. Als er één ding is dat ik nooit kan en zal laten tijdens mijn dieet, zijn het de frietjes op vrijdag! Maar toch begin ik er vrijdag weer aan, echt. Mijn lichaam heeft het nodig.
Goh, wat kan ik nog zeggen. Ahja! Ik wil dus een nieuw kapsel e. Dat heb ik vaak. Ik kijk in de spiegel en plots ben ik het beu. Dan wil ik ook onmiddellijk iets anders, daarom ga ik morgen dus al eens bellen voor een afspraak.
Ik ben nu trouwens met M. aan het praten op msn. Ey, ik ben dus wel heel trots gebleven en niet uit mezelf tegen hem begonnen. Hij is ineens begonnen tegen mij. Haha, klinkt zooo kinderachtig, maar ik hecht er toch wel belang aan. Bij hem heb ik vaak het gevoel dat ik minderwaardig ben en dat ik mijn trots een beetje aan het verliezen ben. Maar als hij begint... tja, daar kan ik niets aan doen dan e ;-)
En dan nu een liedje. Vandaag kies ik voor 'volcano' van Damien Rice, omdat dat zo één van die liedjes is die ik plotseling hoorde en vond dat perfect bij mijn situatie paste. Zeker eens luisteren: http://www.youtube.com/watch?v=ZduDvIBu3EU
Nu ga ik nog een afleveringske van gossip girl kijken (jaja, I know) en dan slapen, aangezien het morgen weer vroeg opstaan is. Zzzzz.
You can't save the damsel if she loves her distress
I totally forgot about this! In de bus op weg naar huis dacht ik er nog aan, maar eens thuis met al de drukte voor morgen... Laten we maar eens beginnen met hoe de dag vandaag verlopen is. Eigenlijk best goed naar mijn mening. Deze morgend was het wel weer haasten en daardoor kan ik niet lang genoeg voor de spiegel staan, met als gevolg dat ik de hele dag denk dat ik er niet uitzie. Veel gewerkt voor school natuurlijk, druk druk druk. Het probleem bij mij is, dat ik thuis absoluut niet goed kan doorwerken. Dan zie ik overal afleiding, dus op school werken gaat altijd wel wat vlotter.
Morgen naar Hechtel voor een workshop te geven over Amerika. Joyyy! Nee, echt niet eigenlijk. Kinderen van het 4de middelbaar 100 minuten bezig kunnen houden... Niet zo simpel. Ik hoop dat het goed gaat zijn, want onze docenten komen natuurlijk observeren. Ik zal de schoonheidsfoutjes wel wat goed proberen te maken met mijn super enthousiastisch karakter, hum. Dat is iets waar ik tijdens het dagdromen tijdens een superboeiende les, nog aan dacht. Ik voel me echt down dus, maar deze keer blijft het precies hangen. Ik vind geen rust en het minste dat er mis gaat maakt alles erger. Ik ben heel bang, echt. Ik hoop me hier echt uit te trekken.
Een lichtpuntje: woensdag is het St. Patrick's Day! En in The Irish Pub in Hasselt is het dan feest. Natuurlijk ga ik aanwezig zijn en al mijn remmen nog eens loslaten. Ik ben blij dat ik hier toch naar kan uitkijken. Die 'moeilijke' vriendin blijft trouwens slapen, ik hoop dat het goed gaat gaan. De laatste tijd doet ze wel wat vriendelijker, maar ze blijft toch haar opmerkingskes hebben. En die dingen zijn net de dingen die ik nu echt wel kan missen. Zoiets maakt mijn dag echt slecht. Maar ach, ik probeer er toch mee om te gaan.
En hoe is het met die jongen? Och, laten we hem M. noemen. Tja, vandaag weer wat mee gepraat op msn. Het was wel tof dat hij begon te praten, maar veel verandering is er nog niet. Ik kan dat maar niet loslaten. Een grappig voorbeeldje is dat hij zomaar kan zeggen 'Ik ga een filmpke kijken' en dan weg gaat. Terwijl ik echt niet snel weg zal gaan als hij online is. Vreemde toestanden, maar ach. Ik hoop binnenkort toch eens wat leukere dingen te kunnen zeggen over mijn liefdesleven.
Dat geldt ook voor dat dieetplan van mij. Gisteren las ik hier de blog van een meisje dat heel erg veel bezig is met eten en dat ze bijgevolg ook super weinig eet. Aan de ene kant hoop ik dat ze wat meer van haar leven kan genieten en niet teveel aan eten moet denken, maar aan de andere kant bewonder ik het feit dat ze zoveel 'doorzettingsvermogen' heeft ook wel. Iets waar ik dus keer op keer in faal. En begrijp me niet verkeerd, ik ben absoluut niet té dik. Ik heb geen overgewicht ofzo, maar ik wil gewoon wat beter in mijn vel zitten.
Ik heb trouwens iets tofs bedacht! Elke dag introduceer ik een nieuw liedje of film. Iets waar ik me erg veel in interesseer en waar ik veel plezier uit haal. Ik wil dat graag met eventuele lezers delen! Hier komt het eerste liedje dus: Ellie Goulding - Lights. Een supergoede zangeres naar mijn mening. Een hele speciale stem en muziek eigenlijk. Ik word er echt vrolijk van, maar toch vind ik de tekst aangrijpend.
Amai wat een tekst! Genoeg voor vandaag dus. Doeiii
Hier zit ik dan. Net een chocoladereep naar binnen gegooid en met wat muziek van Brett Dennen. Nu, ik ga niet flauw doen, ik weet goed genoeg dat er waarschijnlijk niemand mijn blog zal lezen. Zo interessant zal het ook zeker niet zijn, aangezien het maar over mij gaat.
Nu, uiteraard ben ik deze blog begonnen uit negatieve beweegredenen. Het is namelijk zo dat ik me erg down voel de laatste tijd. Ik weet heel goed waarom, omdat ik alles constant in mijn hoofd laat afspelen. Maar aan de andere kant weet ik ook, dat mijn persoonlijkheid alles alleen maar erger maakt. Ik kan namelijk nooit iets gewoon laten gaan of iets gewoon z'n gangetje laten gaan. Mensen die kunnen zeggen dat het hun niet boeit wat mensen van hun denken, bewonder ik echt. Dat is me nog nooit gelukt en ik krijg zo meer en meer het gevoel dat me dat ook nooit zal lukken.
Wat gaat er allemaal mis vraag je je nu waarschijnlijk af? Wel, laten we een lijstje maken met de algemene gegevens, want voor de details heb ik een paar pagina's nodig denk ik zo.
- Ik studeer dit jaar af als leerkracht, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik helemaal niet gemaakt ben om heel mijn leven voor de klas te staan. The truth is, ik weet helemaal niet wat ik wil in mijn leven. Ik kan het maar niet vatten dat dit hét is. Dat dit mijn leven is. Daarom heb ik ook besloten om nog 2 jaar extra te gaan studeren. Maar onder ons, dat is ook maar gewoon uitstel van alles.
- Ik ben niet tevreden met mezelf. Ik zou graag 5 kg af willen vallen, ik voel me lelijk en ik voel me dom. Ik ben dan ook al bijna 3 jaar vrijgezel. Ik blijf mezelf wijsmaken dat ik dat ook wil, dat ik helemaal niet klaar ben voor een relatie. Maar diep vanbinnen heb ik echt nood aan liefde.
- Er is wél een jongen. Die persoon kan op een of andere manier mijn dag maken of kraken. Ik heb hem 'leren kennen' in augustus, 1 keer mee naar de film gegaan en dat was het dan ook. Toch hoor ik elke dag van hem en praten we elke dag. Het erge is dat ik heel goed weet dat hij geen interesse heeft, maar ik kan hem maar niet loslaten. Ik voel me dus niet alleen dom, dik en lelijk, maar ook nog eens zielig.
- Mijn vriendinnen zijn met hun leven bezig, en ik heb het gevoel da zij een leven hebben en ik, ja niet dus. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn vriendinnen, maar er is toch 1 vriendin die me constant erdoor haalt. Details zullen ongetwijfeld nog volgen in de toekomstige blogs. Zoals ik al zei kan ik dingen moeilijk van mij afzetten en stiekem hoop ik het op deze manier te doen.
- Goh wat nog? Mijn mama misschien. Die is namelijk al heel haar leven depressief en heeft borderline. Ik heb het eens gegoogled toen ik jonger was en ik werd bang. Ik ben nog steeds bang. Heel veel van die eigenschappen komen me te bekend voor. Ik zie ze dus vaak bij mezelf. Het grootste probleem bij mij is, dat het alles of niets is. Ik kan absoluut niet leven in dat midden van 'we zien wel'.
Maar oké, ik wil hier dus echt eens iets aan doen. Ik ben iemand die met veel goede moed aan iets begint, maar het nooit afmaakt. Dus wees niet verbaasd als ik plotseling weg ben. Ik wil dat dit mijn plekje wordt. Mijn uitlaatklep.
Genoeg voor vandaag. Morgen begin trouwens met dieet. Dat moet echt lukken!
