Vanmorgen reeds vroeg uit de veren. De auto is in de maak dus dien ik gebruik te maken van het openbaar vervoer. Nu merk ik pas hoe een mens afhankelijk is van de wagen. Om 7.05u neem ik de bus welke me 5 minuten later brengt alwaar ik dien over te stappen. Ik kijk op het bord met de uren en blijkt dat ik ongeveer een half uurtje dien te wachten. Normaal gezien is dit doenbaar maar bij -5°C is het al iets minder. Dus begin ik gezwind te stappen. Een uurtje denk ik maar neen hoor, na dik 25 minuten sta ik aan het centrum. Dus 7.35u ben ik aanwezig terwijl er nog geen kat te zien is.
Normaal als we pas verwacht worden vanaf 8.45u.
Rond 8u komt de eerste therapeute aan welke me zonder problemen binnenlaat. Gezellig in de warmte zou ik zeggen. Ook was er reeds koffie gezet dus de dag begon zeer goed. Ook kwam één van onze groepsleden terug na twee dagen afwezigheid. Ze was heel enthousiast maar ook de andere groepsleden omdat ze dachten dat ze de therapie zou opgeven.
"Aandachtstraining" Dit werd vandaag gegeven door onze verpleegkundige maar in een aangepaste versie. Het was eerder een meditatiemoment. Dit ging door in de kleine parketzaal. Deze zaal gelegen aan de zijkant van de grote sportzaal mochten we niet betreden met de schoenen. Dus iedereen zijn schoenen uit. Daarna namen we met zijn allen een matje waar we in kleermakerszit plaatsnamen. Eerst kregen we een theoretische uitleg over de meditatie in het algemeen, de achtergrond, het waarom ...
De oefening bestond eruit om de ogen te sluiten en zich te concentreren op het verhaal van onze verpleegkundige. Het ging over een wetenschapper die een reis maakte naar een verre planeet en die daar aangekomen volledig kon bewegen, ademen en functioneren als op de aarde. Echter was hij niet voorzien van voedsel en diende hij op zoek te gaan naar eten. We moesten onze hand uitreiken en er werd iets in onze hand gelegd. We dienden te voelen, ruiken, horen als je er op tikte maar ik had onmiddellijk door dat het een M&M was. Misschien heeft dat zijn doel wat gemist maar ik probeerde zo goed mogelijk verder te doen.
Dan mochten we de snoep in onze mond steken en zachtjes de waarnemingen ervaren zoals smaak, gevoel in de mond, het smelten van de suikerlaag en nadien de chocolade om tenslotte het nootje over te houden.
Nadien een korte bespreking van wat men ervoer tijdens deze sessie en dan nog een afsluitende ademhalingsoefening. Wat me wel opviel tijdens deze sessies met gesloten ogen was dat je gehoor blijkbaar veel beter was. Eén van de groepsgenoten merkte op dat als je één van je zintuigen uitschakelt je meer beroep doet op de andere.
"Schrijfatelier" Zoals steeds dienen we ons bezig te houden met literatuur, beeldende kunst ...
Vandaag nam ik een boek met citaten ter hand. Eéntje bleef er me bij en dat was "Er is geen grotere angst dan de angst voor de angst zelf" Nadien heb ik m'n blog getoond aan de therapeute en het uurtje was zo voorbij.
"Context" Vandaag dienden we onze relaties met anderen te beschrijven. In mijn geval beschreef ik de relatie met m'n moeder, broer en dochter. Relaties zoals vrienden en partner staan op een laag pitje en momenteel hou ik dat liever zo. Relaties tot collega's kan ik moeilijk over oordelen alhoewel dat ik denk een goede collega te zijn met zijn goede en minder goede dagen. De bedoeling was dat we nog een vervolg zouden breien aan deze oefening maar we kregen ruim de tijd om ons verhaal te doen alsook bevinden we ons nog in een heel kleine groep wat wel leuk is.
Afsluiten gaf de therapeute ons mee dat het leuk was om met zo een compacte en open groep te kunnen samenwerken. Waarschijnlijk is dat alleen al een stuk van ons helingsproces.
Bij m'n zoektocht op google 5 interessante sites tegen gekomen
www.leren.nl
www.fitinjehoofd.be
www.lerenloslaten.com
www.mijnkwartier.be
www.loslatenhoedoejedat.nl
De eerste twee zijn volledig gratis
OP de derde en vierde site staat er redelijk wat te lezen (vooral de derde) Ook kan je tegen betaling meerdere info krijgen maar daar doe ik persoonlijk niet aan mee. Via de 5de site kan je ook één en ander te weten komen. Aan u de keuze.
Je bent nooit te oud om jezelf te informeren .... op de sites staan tips die je kunnen helpen op de één of andere manier in meerdere of mindere mate. Aan jou om het te "ervaren".
Vandaag -wegens afwezigheid van onze therapeute- kregen we vervanging door onze verpleegkundige. We mochten eerst een oefening landen doen. We hadden dat nog nooit eerder gedaan dus gaf zij het voorbeeld. In feite diende je je gevoelens weer te geven. Waarover was je tevreden, misnoegd op dat moment.
Ikzelf had een goeie dag niettegenstaande m'n wagen het had laten afweten (misschien door de vrieskou). Waarschijnlijk had ik me op een ander ogenblik (lees nov - dec vorig jaar) heel wat minder goed gevoeld.
Nadien ging ze over tot de orde van de dag en we gingen een oefening doen over de 4 windstreken. Toch diende ik een paar keer de wenkbrauwen te fronsen bij de voorstelling van hetgene dat we moesten doen maar toch sta ik open voor veel tijdens deze dagopnames. Al bij al viel het heel goed mee. De oefening was mijn inziens gebasseerd op ademhalen en concentratie. M.a.w. niet te snel oordelen.
"Sport"
Tijdens dit therapieblok mochten we zelf kiezen wat we wilden doen. Ik stelde badminton voor en dat was voor de andere dagpatiënten ok. We mochten ons vrij over gans de sportzaal bewegen en dit gaf een goed gevoel. Geen punten, geen regels .... gewoon vrij spelen en loslaten. Na een half uurtje was het goed en de therapeut stelde ons voor om iets te drinken. Nadien hebben we niet meer gespeeld maar een leuk gesprek aangeknoopt over zijn roots.
Deze middag was het hutsepot om te eten. Lekker bij deze vrieskou. Nadien nog een kop koffie en dan naar ons lokaaltje. Omdat het nogal kaal is zal ik tijdens de sessie "vrij werk" een werkje maken om het zaaltje wat op te fleuren. Ook hebben we kennis gemaakt met enkele leden van de andere groep. Het is bij de voorstelling van de namen gebleven maar het is alweer een stap voorwaarts.
"Vrij werk"
Het is geen boetseren geworden maar een kunstwerkje. Dit zoals eerder vermeld om onze wachtzaal wat op kleur te geven. Tijdens het uurtje hebben we ook met elkaar wat gepraat over het bestaan van de psychiatrie en hoe buitenstaanders reageren. Sommigen staan er wantrouwig tegenover anderen staan ervoor open.
Wat ik ook nog wil meegeven is dat deze dag ontzettend snel voorbij was.
Goeie middag, fijn en leuk weekend achter de rug (er was een feestje bij mijn broer).
Vandaag ging onze tweede week dagtherapie door. Zoals gewoonlijk hadden we volgende blokken op onze agenda staan :
"Zelfversterkend werken"
We bouwden voort op onze eerste vragenlijst van vorige week. nadien bespraken we deze en als laatste vraag kregen we wat we wilden behouden van positieve zaken tijdens deze therapie.
"PMT"
Net zoals bij "zelfversterkend werken" herhaalden we enkele punten van vorige week. We dienden allerlei thema's aan te halen die ons beperken of net vrijheid geven in ons doen en laten. Het was een lange tijd geleden dat ik nog zo eens mijn hersenen had doen kraken (intensief gebruiken) welke ervoor zorgde dat ik het eventjes moeilijk kreeg (vermoeidheid sloeg toe).
Ik was blij dat we na een half uurtje overgingen tot een iets actiever gedeelte van de therapieblok. Daarin moesten we met een bal naar elkaar gooien en rollen. In eerste instantie mocht hij de grond raken, later niet meer. Indien de bal toch de grond raakte diende de veroorzaker een dansje te doen. Wat de therapeut opviel is dat ik me te gemakkelijk excuseerde. M'n eerste werkpunt, minder "sorry" zeggen.
"Psycho educatie"
Tijdens dit blok kregen we uitleg over de "balkmetafoor". Het gaat over het hebben van steunpilaren, stressoren en je eigen krachten en kwetsbaarheden. Lijkt bizar, maar toch hele leuke oefening die je ook aan het denken zet.
Vandaag hebben we m.a.w. veel onze hersenen gebruikt ... waarschijnlijk is het de bedoeling dat we anders gaan denken en niet constant in onze vicieuze cirkel blijven draaien. Er worden nieuwe manieren aangereikt ;-)
Vandaag geen therapie. Wat gaan we doen? Heb nog wat schotels afgewassen die hier toch al een paar dagen stonden en huis gepoetst. Geeft eigenlijk wel een goed gevoel. Het was niet zo makkelijk om er met te beginnen omdat ik nu net niet die persoon ben die dit graag doe.
Eerder op de dag was ik vrij vroeg eens bij mijn moeder langsgegaan omdat we wat moesten bijpraten over de afgelopen week. Het was een aangenaam gesprek en ik biechtte haar op dat ik deze blog aan het schrijven was. Misschien heeft ze hem nu al gelezen of niet, ik weet het niet.
Ook heb ik het er met mijn 20+jarige dochter over gehad. Ik had haar de link doorgestuurd en ze vond het heel leuk. Zodoende zal ze nog meer inzicht hebben in het functioneren van haar vader ... en als hij zijn pilletjes neemt dat alles wel onder controle zal blijven.
Ook hoorde ik vandaag een vriendin via Facebook welke ik gisteren sinds enige maanden niet gehoord had. Ik had haar verteld over deze blog en het PC Caritas en ze besloot om contact op te nemen met het centrum omdat ze zich momenteel niet zo goed voelde. Volgende week mag ze op gesprek en nadien gaan we een koffie drinken ... ben benieuwd.
Ziezo, wat ik niet gedacht had van vandaag is dat het een leuke en vruchtbare dag zou worden. 3 mensen die op de hoogte zijn van mijn blog !!!
Onze eerste therapieblok van vandaag was "Aandachtstraining". Wordt deze week gegeven door onze therapeut sport en PMT. Onze therapeute is namelijk een weekje met welverdiende vakantie naar het koude Zweden. Het kwam erop neer dat we wederom kennis met elkaar maakten en dit verliep zoals steeds beter en beter. De medepatiënten voelden zich na bijna een weekje al wat beter en minder geremd. Zo namen we elk een matras en hoofdkussen en luisterden en deden wat de therapeut ons vroeg. Het ging over het feit of je wel stevig stond. Nadien enkele oefeningen i.v.m. ademhalen en het uurtje was wederom voorbij alsof het 10 minuten was.
Pauze. Tijd voor een kop hete koffie en een sigaretje. Jammer dat we steeds iemand moeten lastigvallen om de deur van het koffielokaal los te maken maar daar hebben we al een trucje op gevonden (helpt meestal maar niet altijd)
Tweede blok bestond uit "Schrijfatelier". Deze therapie wordt gegeven door dezelfde therapeute als "Vrij werk". Hierin mogen we schrijven, iets lezen, tekenen als het maar te maken heeft met schrijvende of beeldende kunst. Ze neemt de tijd bij elkeen van ons om enkele vragen te stellen over hetgeen je wil doen. Ikzelf vermelde hier het gegeven dat ik bezig was aan een blog over m'n therapie. Eigenlijk verwoorde ze het mooi met te zeggen dat de blog een soort verlengde was van mijn therapie.
Diner. Vandaag frieten Heel lekkere saus, een stukje kalkoenroulade en rauwkost. Daarbij nog een lekker klodder mayonaise en het plezier kon niet op!!! Het was zelfs zo lekker dat ik nog eens terugging om een portie friet.
Laatste therapie van de dag was "Context". Iets waar ik me eigenlijk niets kon bij voorstellen. Werd gegeven door dezelfde persoon als "Zelfversterkend werken". We dienden ons alweer voor te stellen aan de hand van een dier of voorwerp. Aan de hand van het dier/voorwerp werden enkele vragen op papier gesteld die we dienden te beantwoorden. Ikzelf kon niet direct op een dier/voorwerp komen welke me het best omschreef, laat staan om de vragen te beantwoorden. Na een poosje mochten we ons dus voorstellen aan de hand van dat dier/voorwerp.
Ikzelf koos uiteindelijk voor een voorwerp (had ik afgekeken van een medepatiënt) en het was een motor. De eerste vraag was :
- Hoe voelt het voorwerp zich? Nu relatief goed maar soms sputtert hij
- Wat zou dit voorwerp helpen? Zijn onderhoud en brandstof. Met onderhoud bedoel ik dagelijkse medicatie en brandstof genoeg en regelmatig eten
- Over welke eigenschappen beschikt het voorwerp? snelheid, vermogen, acceleratie
- Wat wil het zeker niet? Dat hij opnieuw sputtert of stilvalt
- Waar bevindt het zich? In een beveiligde omgeving, wat ik daarmee bedoel is dat ik momenteel tijdens de sessies in een besloten kring van mensen zit die ook met één
of ander probleem worstelen, dat maakt het makkelijker praten.
- Wat zijn zijn krachten? Idem eigenschappen
- Zijn er kwetsbare punten? Soms breekt er wel eens iets, heeft onderhoud en brandstof nodig
- Wat is er belangrijk dat we weten? Dat de motor niet altijd in eerste of in zesde versnelling dient te draaien. Gulden middenweg zoeken.
Ziezo, tot hier mijn bijdrage voor vandaag. Tot volgende week.
Het is me jammer genoeg niet gelukt om de slaap te vinden. Ik heb dan maar wat muziek gedownload en beluisterd ... één van mijn vroegere hobby's. Op de koop toe had ik geen sigaretten meer dus ook nog eens naar de nachtwinkel gereden en me voorzien van tabak. Dus slapen zat er echt niet meer in.
Toch was dit niet de bedoeling maar er waren zoveel dingen die door mijn hoofd spookten ... Ik wou nog van alles doen ... ik had de laatste maanden genoeg tijd verslapen.
Eindelijk 7.oou, tijd om me een douche te nemen en een boterham te eten. Nadien een goeie kop verse koffie en een sigaretje (momenteel koop ik geen kant-en-klare pakjes meer maar "schiet" ik ze zelf, stukken goedkoper). Vanaf dan nog een kwartiertje Facebook en het nieuws van de dag eens lezen en kunnen we weer vol goeie moed naar het dagcentrum vertrekken.
Onze eerste therapieblok, "psychodrama" genaamd gaat door in de Hoeksteen (een kleine sportzaal). Ze wordt geleid door een toffe jongedame. Ik kan me bij het schrijven van dit bericht niet zo goed meer herinneren wat we allemaal gedaan hebben, maar het kwam in feite er op neer elkaar wat beter te leren kennen aan de hand van enkele onschuldige vragen en voorstellingen. Deze blok sloten we af met een spelletje "Ik ga op reis en neem mee ....."
Tijdens de pauze praatten ikzelf en mijn 5 lotgenoten over hoe het eerste uurtje verlopen was en klaarblijkelijk vond iedereen het wel leuk en interessant. Ook stellen we ons reeds de vraag wat we voor Sport gaan voorgeschoteld krijgen.
"Sport" wordt gegeven door de immer opgewekte man die iemand kan laten lachen en schijnen ;-) Dat op zich zit al snor. Aan de hand van enkele basketballen en wat speelse activiteiten leren we elkaar opnieuw wat beter kennen .... Brick by brick, stone by stone zou Whitney Houston zingen. Als laatste opdracht krijgen we een leuke oefening waarbij we opgesplitst worden in 2 groepen en dienen we 10 passen te geven zonder de bal kwijt te raken aan de tegenpartij. Tof, maar toch zat ik in het verliezende kamp ... no heart feelings zou ik zeggen.
Na een opnieuw lekkere maaltijd begeef ik me naar onze verzamelruimte alwaar ik een dutje probeer te doen maar het lukt me maar niet. Ik vraag me reeds af wat onze laatste therapie zal inhouden ... Vrij Werk
Langzaam maar zeker komen de deelnemers van een andere groep welke reeds enkele weken bestaat aan in de ruimte waarin ik me bevind. Curieus als ik ben vraag ik aan iemand wat Vrij Werk juist is en krijg een bevestigend antwoord. Zonder het te beseffen praatten we enkele tellen later over de gang van zaken in het dagcentrum, de ervaringen van anderen beluisteren, dat vind ik tof.
Het uurtje "Vrij Werk" komt eraan en onze ergotherapeut geeft nog eens de uitleg + een algemene kennismaking. Ik begon onmiddellijk met het omvormen van een oude sinaasappelkrat naar mijn werkdoos.
De doos waar ik eventuele werken later zal opbergen. Nu heb ik eigenlijk mijn eigen er een beetje toe aangezet om volgende week te starten met mijn eerste kunstwerkje. Dit uurtje ging zo vlot, je wil het niet weten. Was het nu al tijd???? Ja dus .... op naar Donderdag want morgen is er een rustdag voorzien welke ik wel zal kunnen gebruiken
Bij mijn spontane zoektocht naar het schrijven van een blog ging ik eens ten rade bij google. Ik tikte bloggen in en kwam op de site BLOGGEN.BE. Nadien ging ik zoeken naar topics zoals bipolaire stoornis, manisch depressief, psychiatrie .... en wat me opviel was dat op enkele blogs na de meeste het al voor bekeken hielden na een post of drie vier. Ikzelf kan en wil beter doen !!!!
Niet iedereen kan zomaar op eigen houtje instappen in een dagtherapie. Meestal wordt je doorverwezen na een korte of langere opname(s) in de psychiatrie (zoals in mijn geval), maar ook mensen die nog geen opname achter de rug hebben kunnen toegelaten worden na een intake gesprek. Meestal zullen deze personen ook al een traject van hulpverleners gezien hebben zoals in eerste instantie huisarts, nadien psycholoog en/of psychiater welke op zijn beurt doorverwijst naar een desbetreffend centrum.
Correctie : dagtherapie is weldegelijk mogelijk na intakegesprek met psycholoog (indien positief bevonden)
Zoals jullie reeds weten kamp ik met een bipolaire problematiek in de volksmond ook wel eens "Manisch-depressief" genoemd.
Vandaag kon ik m'n geluk niet op na de eerste kennismakingsdag (zie eerste blog) ... Het was leerrijk doch vermoeiend of toch niet ???
Het is nu 2 uur 's nachts en heb nog geen oog kunnen dichtdoen. Ligt het aan het feit dat ik vandaag geen medicatie ingenomen heb??? Wie zal het zeggen ... maar misschien wel het ideale moment om m'n blog wat verder aan te dikken. Dus ik achter de laptop en tikken maar
Ik was al een hele tijd aan het zoeken om alles eens af te schrijven. Sommige hulpverleners vinden dit een goede manier doch ben je best dit alles vol te houden en daar wringt bij mij dikwijls het schoentje.
Ik kan me voor de volle 100% inzetten en er eens invliegen maar volhouden, das een ander paar mouwen.
Toch ga ik proberen de 12 weken elke dag na een revalidatiedag een blogje te plaatsen. Gedurende 12 weken, 3 blogjes per week schrijven kan nu toch niet zo moeilijk zijn en het heeft voor mij een drieledig doel. Allereerst doe ik het om de afgelopen dag weer te geven naar mijn persoonlijk gevoel en ervaring. Misschien kan ik er zelf ook wat van opsteken.Ten tweede voor de psychologe en psychiater in het dagcentrum (ik hoop dat dit een bron van informatie voor hen kan/zal zijn) en ten derde omdat ik eens iets wil volhouden. Ik wil mezelf bewijzen dat het toch mogelijk is om iets vol te houden.
Dit is mijn plan om op korte termijn weer eens een doel te hebben en misschien, heel misschien heeft (hebben) de toekomstige lezer(s) iets aan dit mini-projectje.
Nu ga ik mijn bed proberen op te zoeken want strakjes staan er weer 3 therapieblokken voor ons klaar namelijk Psychodrama, Sport en Vrij werk.
Maandagochtend 9 januari 2017 om 7.00u 's morgens ... na lange tijd eindelijk weer eens opstaan met een doel !!! Vandaag is het m'n eerste dag in het revalidatiecentrum PC Caritas te Melle, België maar strakjes daarover meer.
Terwijl ik naar m'n keuken wandel zie ik door de grote venster -die uitgeeft op een drukke steenweg waar ik woon- reeds auto's aanschuiven. De kerstvakantie zit erop en het gewone leven neemt weer zijn gangetje. Maar niet getreurd, ikzelf dien pas om 8.30u te vertrekken en tegen dan zijn die files reeds weggewerkt.
Eigenlijk ben ik wel een beetje benieuwd naar die eerste dag ... vorige week had ik een intakegesprek met de psychologe waarbij ik een positief gevoel aan overhield, maar vandaag zou ik pas in contact komen met de medepatiënten, onze begeleiders alsook de soorten therapie. Dus misschien toch een beetje stress ???
Om 8.50u arriveer ik op de parking van de "Reva" PC Caritas te Melle. Goed op tijd aangezien onze eerste therapie start om 9.15u. Ik word verwelkomd door de verpleegkundige voor wie het allemaal even spannend is als voor mezelf. Klaarblijkelijk starten we vandaag met een volledig nieuwe groep mensen, 3 dagen per week gedurende 12 weken.
Ze toont me de weg waar ik een kop koffie kan nemen alsook de ruimte waar we deze kunnen nuttigen. Elk lokaal dient ze te openen met een loper waarvan ikzelf niet echt het nut van inzie maar het zal zo wel zijn redenen hebben.
9.15u .... eerste therapie namelijk "Workshop zelfversterkend werken".
Aangezien het onze eerste dag is mogen we onszelf voorstellen ... hoever je daarin gaat bepaal jezelf. Ikzelf verkies om mijn voornaam, ouderdom en bipolaire stoornis prijs te geven. Anderen zijn nog beknopter omdat het hen niet zo makkelijk afgaat te communiceren in een onbekende groep, nog anderen geven dan meer prijs dan nodig ... als het maar oplucht zou ik zo zeggen. Jammer genoeg werd dit eerste uurtje regelmatig verstoord omdat sommigen onder ons reeds een eerste afspraak hadden bij de psychiater ... maar dit zijn misschien groeipijnen ;-)
Wat me vooral bijbleef uit deze eerste kennismaking was dat niet alleen ikzelf een probleem heb waar ik aan wil werken, maar ook anderen. En dat ikzelf mijn problematiek misschien wel wat teveel opblies in mijn eigen hoofd als ik eens goed luisterde naar wat anderen meemaken of hadden meegemaakt.
10.15u ... eerste koffiepauze. Kon wel een bakje troost vergezeld van een sigaretje gebruiken na dit eerste vrij onschuldig toch intensieve uurtje.
10.45u ... tijd voor ons tweede therapieblok, "PMT" genaamd. Voor diegenen onder ons die een beetje meer uitleg willen volgende link : https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychomotorische_therapie
Onze therapeut zet ons in beweging aan de hand van enkele stoelen. Later gaan we over tot een balspel en nog later tot een oefening met houten stokken. Ongelooflijk wat dat allemaal kan teweegbrengen bij een mens, maar ik ben ervan overtuigd dat ik hier op een later tijdstip eens zal over uitweiden.
Dit uurtje vloog voorbij alsof het niets was ... (voor mij dan toch)
Nu mochten we met z'n allen naar het restaurant gaan om een warme maaltijd te verorberen. Het eten was eenvoudig maar heel lekker en nadien een lekkere kop koffie om af te sluiten.
13.30u ... Tijd om onze laatste therapieblok aan te vangen namelijk "Psycho educatie". Dit wordt gegeven door onze verpleegkundige. Doordat we elkaar al een beetje beter kenden konden we vrij snel overgaan tot de orde van de dag en dit deden we aan de hand van een interview. In het eerste deel was je de interviewer, in het tweede deel de geïnterviewde en tot slot bespraken we alles in een derde en laatste deel. Zeer leerrijk en inspirerend vond ik dit persoonlijk.
Heel lekkere saus, een stukje kalkoenroulade en rauwkost. Daarbij nog een lekker klodder mayonaise en het plezier kon niet op!!! Het was zelfs zo lekker dat ik nog eens terugging om een portie friet.
