|
Hallo,
Vanmorgen reeds vroeg uit de veren. De auto is in de maak dus dien ik gebruik te maken van het openbaar vervoer. Nu merk ik pas hoe een mens afhankelijk is van de wagen. Om 7.05u neem ik de bus welke me 5 minuten later brengt alwaar ik dien over te stappen. Ik kijk op het bord met de uren en blijkt dat ik ongeveer een half uurtje dien te wachten. Normaal gezien is dit doenbaar maar bij -5°C is het al iets minder. Dus begin ik gezwind te stappen. Een uurtje denk ik maar neen hoor, na dik 25 minuten sta ik aan het centrum. Dus 7.35u ben ik aanwezig terwijl er nog geen kat te zien is.
Normaal als we pas verwacht worden vanaf 8.45u.
Rond 8u komt de eerste therapeute aan welke me zonder problemen binnenlaat. Gezellig in de warmte zou ik zeggen. Ook was er reeds koffie gezet dus de dag begon zeer goed. Ook kwam één van onze groepsleden terug na twee dagen afwezigheid. Ze was heel enthousiast maar ook de andere groepsleden omdat ze dachten dat ze de therapie zou opgeven.
"Aandachtstraining" Dit werd vandaag gegeven door onze verpleegkundige maar in een aangepaste versie. Het was eerder een meditatiemoment. Dit ging door in de kleine parketzaal. Deze zaal gelegen aan de zijkant van de grote sportzaal mochten we niet betreden met de schoenen. Dus iedereen zijn schoenen uit. Daarna namen we met zijn allen een matje waar we in kleermakerszit plaatsnamen. Eerst kregen we een theoretische uitleg over de meditatie in het algemeen, de achtergrond, het waarom ...
De oefening bestond eruit om de ogen te sluiten en zich te concentreren op het verhaal van onze verpleegkundige. Het ging over een wetenschapper die een reis maakte naar een verre planeet en die daar aangekomen volledig kon bewegen, ademen en functioneren als op de aarde. Echter was hij niet voorzien van voedsel en diende hij op zoek te gaan naar eten. We moesten onze hand uitreiken en er werd iets in onze hand gelegd. We dienden te voelen, ruiken, horen als je er op tikte maar ik had onmiddellijk door dat het een M&M was. Misschien heeft dat zijn doel wat gemist maar ik probeerde zo goed mogelijk verder te doen.
Dan mochten we de snoep in onze mond steken en zachtjes de waarnemingen ervaren zoals smaak, gevoel in de mond, het smelten van de suikerlaag en nadien de chocolade om tenslotte het nootje over te houden.
Nadien een korte bespreking van wat men ervoer tijdens deze sessie en dan nog een afsluitende ademhalingsoefening. Wat me wel opviel tijdens deze sessies met gesloten ogen was dat je gehoor blijkbaar veel beter was. Eén van de groepsgenoten merkte op dat als je één van je zintuigen uitschakelt je meer beroep doet op de andere.
"Schrijfatelier" Zoals steeds dienen we ons bezig te houden met literatuur, beeldende kunst ...
Vandaag nam ik een boek met citaten ter hand. Eéntje bleef er me bij en dat was "Er is geen grotere angst dan de angst voor de angst zelf" Nadien heb ik m'n blog getoond aan de therapeute en het uurtje was zo voorbij.
"Context" Vandaag dienden we onze relaties met anderen te beschrijven. In mijn geval beschreef ik de relatie met m'n moeder, broer en dochter. Relaties zoals vrienden en partner staan op een laag pitje en momenteel hou ik dat liever zo. Relaties tot collega's kan ik moeilijk over oordelen alhoewel dat ik denk een goede collega te zijn met zijn goede en minder goede dagen. De bedoeling was dat we nog een vervolg zouden breien aan deze oefening maar we kregen ruim de tijd om ons verhaal te doen alsook bevinden we ons nog in een heel kleine groep wat wel leuk is.
Afsluiten gaf de therapeute ons mee dat het leuk was om met zo een compacte en open groep te kunnen samenwerken. Waarschijnlijk is dat alleen al een stuk van ons helingsproces.
En nu toeleven naar volgende week maandag ...
Groeten, Lauphi
|
