|
Het is me jammer genoeg niet gelukt om de slaap te vinden. Ik heb dan maar wat muziek gedownload en beluisterd ... één van mijn vroegere hobby's. Op de koop toe had ik geen sigaretten meer dus ook nog eens naar de nachtwinkel gereden en me voorzien van tabak. Dus slapen zat er echt niet meer in.
Toch was dit niet de bedoeling maar er waren zoveel dingen die door mijn hoofd spookten ... Ik wou nog van alles doen ... ik had de laatste maanden genoeg tijd verslapen.
Eindelijk 7.oou, tijd om me een douche te nemen en een boterham te eten. Nadien een goeie kop verse koffie en een sigaretje (momenteel koop ik geen kant-en-klare pakjes meer maar "schiet" ik ze zelf, stukken goedkoper). Vanaf dan nog een kwartiertje Facebook en het nieuws van de dag eens lezen en kunnen we weer vol goeie moed naar het dagcentrum vertrekken.
Onze eerste therapieblok, "psychodrama" genaamd gaat door in de Hoeksteen (een kleine sportzaal). Ze wordt geleid door een toffe jongedame. Ik kan me bij het schrijven van dit bericht niet zo goed meer herinneren wat we allemaal gedaan hebben, maar het kwam in feite er op neer elkaar wat beter te leren kennen aan de hand van enkele onschuldige vragen en voorstellingen. Deze blok sloten we af met een spelletje "Ik ga op reis en neem mee ....."
Tijdens de pauze praatten ikzelf en mijn 5 lotgenoten over hoe het eerste uurtje verlopen was en klaarblijkelijk vond iedereen het wel leuk en interessant. Ook stellen we ons reeds de vraag wat we voor Sport gaan voorgeschoteld krijgen.
"Sport" wordt gegeven door de immer opgewekte man die iemand kan laten lachen en schijnen ;-) Dat op zich zit al snor. Aan de hand van enkele basketballen en wat speelse activiteiten leren we elkaar opnieuw wat beter kennen .... Brick by brick, stone by stone zou Whitney Houston zingen. Als laatste opdracht krijgen we een leuke oefening waarbij we opgesplitst worden in 2 groepen en dienen we 10 passen te geven zonder de bal kwijt te raken aan de tegenpartij. Tof, maar toch zat ik in het verliezende kamp ... no heart feelings zou ik zeggen.
Na een opnieuw lekkere maaltijd begeef ik me naar onze verzamelruimte alwaar ik een dutje probeer te doen maar het lukt me maar niet. Ik vraag me reeds af wat onze laatste therapie zal inhouden ... Vrij Werk
Langzaam maar zeker komen de deelnemers van een andere groep welke reeds enkele weken bestaat aan in de ruimte waarin ik me bevind. Curieus als ik ben vraag ik aan iemand wat Vrij Werk juist is en krijg een bevestigend antwoord. Zonder het te beseffen praatten we enkele tellen later over de gang van zaken in het dagcentrum, de ervaringen van anderen beluisteren, dat vind ik tof.
Het uurtje "Vrij Werk" komt eraan en onze ergotherapeut geeft nog eens de uitleg + een algemene kennismaking. Ik begon onmiddellijk met het omvormen van een oude sinaasappelkrat naar mijn werkdoos.
De doos waar ik eventuele werken later zal opbergen. Nu heb ik eigenlijk mijn eigen er een beetje toe aangezet om volgende week te starten met mijn eerste kunstwerkje. Dit uurtje ging zo vlot, je wil het niet weten. Was het nu al tijd???? Ja dus .... op naar Donderdag want morgen is er een rustdag voorzien welke ik wel zal kunnen gebruiken :-)
Toedeloe .... Lauphi
|
