Wat kan het toch zalig zijn om met de trein onderweg te zijn, dan heb je tijd om te genieten en door het raampje te kijken, te lezen, een babbel te slaan met mensen die je nog nooit gezien hebt... elke keer als ik van de Ardennen kom rijd ik de brug van de Maas over in Namur, steeds een bijzonder moment voor mij, gewoon iets raars welke ik niet kan beschrijven... dit beeld nam ik toen de zon vlak voor het ondergaan nog zijn laatste stralen geeft...
Gisteren ging het nog eens de toer op van de communicanten... een plechtige communicant was aan de beurt hier in onze stad, het Gravensteen was de eerste plaats waar we beelden gingen maken en dan daarna naar de Augustijnen kaai! Het meisje was zeer verlegen maar ik heb haar op haar gemak kunnen stellen en ze kunnen doen lachen en omduur ging alles vanzelf!
Heb twee beelden voor hier in zwart wit gezet omdat ik deze nog steeds iets meer hebben dan in kleur en zeker omdat het om een persoon gaat!
