Wat kan het toch zalig zijn om met de trein onderweg te zijn, dan heb je tijd om te genieten en door het raampje te kijken, te lezen, een babbel te slaan met mensen die je nog nooit gezien hebt... elke keer als ik van de Ardennen kom rijd ik de brug van de Maas over in Namur, steeds een bijzonder moment voor mij, gewoon iets raars welke ik niet kan beschrijven... dit beeld nam ik toen de zon vlak voor het ondergaan nog zijn laatste stralen geeft...
Gisteren ging het nog eens de toer op van de communicanten... een plechtige communicant was aan de beurt hier in onze stad, het Gravensteen was de eerste plaats waar we beelden gingen maken en dan daarna naar de Augustijnen kaai! Het meisje was zeer verlegen maar ik heb haar op haar gemak kunnen stellen en ze kunnen doen lachen en omduur ging alles vanzelf!
Heb twee beelden voor hier in zwart wit gezet omdat ik deze nog steeds iets meer hebben dan in kleur en zeker omdat het om een persoon gaat!
Dit beeld was het allerlaatste wat ik gemaakt heb op de reis...afscheid van de Bodensee in zijn mooiste vorm, de Alpen, een boot en de rust... Ik mis het daar mega... pijn in men hart en dik tegen men zin moest ik de trein op richting Gent! Het was een reis die ik nooit meer zal vergeten!
Met dank aan Broere, Bart, Geert, Wim, Felix, Bernd, Michael, Tobias...
Bij het mooiste licht fotograferen aan de Bodensee in Bregenz, Oostenrijk, daar zou ik elke dag wel een opname willen gaan maken... Jammer dat het zover is en dat ik geen boom heb op men terras waar briefjes van 100euro aan groeien... Genieten van de tijd dat je er bent en niet denken aan waar je een uur later of de volgende dagen zal zijn, gewoon genieten van elke seconde, van elke zonnestraal en van wat je ziet en beleefd, wat je opneemt in je gedachte en welke je nooit vergeet!
Aangezien de winter dit jaar lang geduurd heeft had ik geluk met de bloesems in Lindau, die stonden juist open! Aan de Alpenrand zelf was bijna alles nog dor, raar eigenlijk, zelfs waren er plekken sneeuw aanwezig en naar het schijnt zou er vorige week terug sneeuw gevallen zijn!
Dit beeld nam ik in de buurt van Lindau, een schitterende boom, ik ben niet zo voor landschappen maar aan deze kon ik ook niet weerstaan!
Ik heb eindelijk men favoriete restaurant, een boerderij in Bechtersweiler! Dieter is uw gastheer, hartelijke ontvangst op zijn eigen manier en ik een soort van dialect waar een buitenlander en zelfs andere Duitsers niets van verstaan, echt zalig om hem bezig te horen! De Kaart is heel eenvoudig, Wustsalat in alle vormen en soorten, echt zo Duits kan je het nergens vinden denk ik. De restaurant is in zijn eigen woonkamer, gemoedelijk en fijn! Vrijdag avond is het steeds live muziek,muziek uit de streek, de bergen! wat een zalige sfeer dat er dan heerst is niet te beschrijven... Zijn schoonzus zag mij zitten, één probleem, ze is eind de 70 Ik hoop daar nog dikwijls te mogen en kunnen gaan eten, gewoon onder de lokale bevolking, geen toeristen, geen chi chi en bla bla, gewoon die " einheimiche" mensen die houden van hun streek, hun bier en hun leven, dat staat op hun gezicht te lezen welke mij gedachten maakt ik wil daar heen gaan wonen... Danke an Felix, Bernd, Tobi und Michael fur die schöne abenden dort und danke felix fur das bild das du von mir und die frau genommen hattest!
