men trouwe vriend die mij steeds naar huis brengt, door modder en slijk loodst, die het hard te verduren krijgt als ik heb weer eens laat vallen of tegen de grond laat pletsen omdat ik rap een foto moet pakken Als we samen gaan gaan crossen is het nog stukken erger, dan baad hij in het slijk...en ik ook, de modderklonters vallen er af per kilo als ik terug naar huis rijd over de Graslei spetten de laatste resten modder in het rond hopend om één af andere toerist te treffen die de brug voor de 100.000 maal aan het fotograferen is, men trouwe vriend, ik hoop dat je nooit gestolen word
Hoelang bestaat het al, de Rizla blaadjes, zelfgerolde sigaretten, ik kan er niet genoeg van krijgen Steeds heb ik ze op zak of liggen ze binnen handbereik, het is een levenstijl, geen gezonde maar wel een lekkere... Geen dag zonder Rizla, "the art of rolling"
Een paar weken geleden ging het naar zee, de fiets op de trein om vanuit Heist naar Zeebrugge te rijden, dorp en haven, Zwankendamme, Lissewege en Dudzele werden met de fiets aangedaan om s'avonds terug naar Heist te rijden...een heuse trip die mij stijve benen gegeven heeft de dag nadien Het weer was uitermate schitterend, zeer koud maar daar kleed je je naar en als je fietst voel je je dat toch niet meer dus werd er hevig gefotografeerd, ik begon aan het strand in Heist die op beplaalde plekken nog een mooi laagje rijm vertoonde. Men oog viel op de douche op het strand die er nu verlaten en gans alleen staat en die voor mij iets had als een venster, een venster naar de horizon van de zee, gewoon zalig en ik kreeg er kippevel van toen ik dit beeld maakte! De eenvoud zelver en toch zo indrukwekkend voor mij persoonlijk. Hierbij de eerste serie beelden, er volgen er nog van die dag...
Het gaat er niet altijd even ernstig aantoe op school, het word wat losser met dat we elkaar al wat beter leren kennen en dat is goed! Dit beeld levert het bewijs...
Zelf sta ik net zo graag op foto, ik maak ze liever zelf! Vorige vrijdag was ik bijna thuis als ik dit beeld maakte, het was een zalig licht in de spiegel van de Wezze zijn camionette...
Nog eens een zeer speciaal beroep...de WC man! Normaal zijn het steeds vrouwen die dit beroep uitoefenen, in de Vooruit hier in Gent zijn het steeds vader en zoon die dit doen, de vader is 70jaar die nog steeds meedraaid als een jongeling van 21 jaar oud, die ook de nachten doorsteekt, veel snotneuzen van nog geen 20 jaar klagen steeds over moe zijn en deze man draaid nog steeds mee in de uitgangswereld, 1000 maal Respect voor vader en zoon! Ga de volgende keer een portret nemen van deze twee samen!
Neen, ik kijk niet naar de serie, al die domme soap series kunnen voor mijn part de boom in , zoals Luc Janssen het zo goed verwoorde (zoals steeds, we missen hem op Mish Mash, het scheefste radioprogramma dat er is! ) " je hebt de smaak van de keizer...en je hebt goede smaak" op het einde van zijn programma LUX op Canvas... Dit maal geen portret van een stalen reus maar deze maal "van vlees en bloed" gisterenavond op onze school! Met dank aan Isabelle voor het poseren , ja ik weet het duurt steeds een tijdje voor ik afdruk!
Met de crisis was dit het enigste kon fotografeert gisterenavond, één beeld en toch gelukkig terug de fiets op naar huis, HLE 2809 was model voor de avond
Op aanvraag van men lezers en kijkers...deel twee! Dank jullie allemaal voor het schrijven en de vele mails die ik mocht ontvangen! Laat jullie gaan met het geven van stemmen en laat een reactie na...
Ik ga morgen nog wat beelden van op het feestje van vrijdag zetten, beloofd!
Deze morgen ben ik dan maar terug eens de winter in getrokken...was da weer koud, van sneeuw kwam regen en van redelijk koud kwam mega koud...deze man kon ik in beeld brengen die zijn oprit sneeuwvrij aan het maken was niet ver van de Blaarmeersen hier in Gent, kon het niet laten om te stoppen met de fiets en dit vast te houden op beeld!
Detroit Electro, het is eens iets anders... niet gedacht dat het zo goed ging zijn, wel gedacht dat ik om 2uur naar huis zou gaan s'nachts maar daar kwam natuurlijk niets van in huis, toen ik men boel aan het pakken was dacht ik van fack, ik wil nie naar huis Hierbij enkele beelden die ik die nacht genomen heb! Spijtig dat ik de muziek niet bij kan plaatsen!
Men maatje Wezze in volle actie in St Niklaas... Spinsel van de dag " neem mij eens mee in die wereld van jou..." het feit dat ik heel veel loop te dagdromen maakt een mens soms benieuwd waar ik mij bevind met mij gedachte... ik weet het wel ze!
Eerst en vooral men excuses dat het zolang geduurd heeft dat ik nog eens iets geschreven heb, het was een super drukke week, ik was heel veel onderweg en ben mega moe maar toch kan ik het niet laten om nu nog iets te schrijven voor ik men bed opzoek... Hierbij de eerste beelden met men nieuwe camera welke ik van men maatje Herman kon overkopen, waarvoor nog eens hartelijke dank, door dit fototoestel ben ik nog meer onderweg dan ooit tevoren en het is een verademing om ermee te fotograferen, gedaan met een domme donkere zoeker, gedaan met de cropfactor, eindelijk een stevig digitaal fototoestel die mega goed in men hand ligt en waar ik heel veel mooie momenten ga kunnen mee vastleggen want het is een camera voor het leven, eindelijk heb ik men droom in handen... Snotneus was erbij toen we de kerk gingen opzoeken in de Savaanstraat hier in Gent, het is er vrij luguber, er hangt een speciale sfeer welke ik niet kan beschrijven maar één ding weet ik zeker, het was niet men laatste keer dat ik daar ga fotograferen!
De fietstunnel onder Gent Sint Pieters is nu niet echt bepaald een gezellig motief om te gaan doen, het is er druk, vuil en mega veel lawaai van al die auto's! Toch maakte ik deze impressie...
Neen, ik trek niet alleen treinen mee maar ook wel eens fietsers Dit beeld maakte ik aan Gent Sint Pieters, volle bak het licht in... voor mij is de straat de mooiste studio die er is, het gewone leven zonder veel poespas, zonder lichtopstellingen, zonder schroom en overdreven poses, de straat is men lievelingswerkterein
Dit beeld was een ingeving pur sang, ik passeerde deze mens die stond te kijken naar de werken aan Gent Sint Pieters en voor dat ik het wist nam ik dit beeld, een portret aan de achterkant, het is eens iets anders dan diene klassieke boel aan de voorzijde...
" Spoorwegfotografie, het spoor is er om te reizen of reist de mens om het spoor", dat schreef een fotograaf in één van zijn boeken en dat is de waarheid als een koe naar mijn mening, je komt om plaatsen waar nog nooit iemand van gehoord heeft, plaatsen vol dromen die nog nooit met veel mensen gedeeld zijn, in prachtige natuur, je leert ook heel veel nieuwe mensen kennen, soms voor een uur, soms voor een gans leven, soms ontmoet je een engel die je nooit zal terugzien maar die in je hart en gedachte blijft je ganse leven lang en die je een gevoel heeft dat je nooit eenzaam hoeft te zijn ook al ben je kilometers ver van huis weg en één of ander land soms ver soms dichtbij, reizen is men grootste verslaving die ik heb, het onderweg zijn, bij goed en slecht weer, dag of nacht, een vreugdevol gevoel, dat voel ik als ik onderweg ben, nooit echt goed wetend wat er mij te wachten staat... Voyage Voyage...dans ma Vie
Toen men maatje "snotneus" en ik vorige week dinsdag in Tongeren waren hadden we na een intensief dagje fotograferen, wandelen en door de modder ploeteren met al ons gerief zin achter frieten, bij ons is dat de gewoonte om frieten te gaan eten na een dag fotograferen, een traditie die we in eer houden en er alles voor doen om toch maar ergens aan een frietkot te geraken welke soms iets moeilijker is, soms ook gemakkelijk. In Tongeren, de oudste stad van het land was het moeilijk, na heel veel rondvragen toch op één uitgekomen die geen sluitingsdag had,ojo en wat voor één...de dienstdoende dame was met moeite één meter hoog en verstond geen mooi Nederlands ( met een Gentse Tongval ) maar de dochter daarintegen, amaai, die mocht er wezen maar ze had al een vriend. ;-) Het viel mij op dat er een vrouw de ganse tijd alleen zat, totaal in zichzelf gekeerd om nadien een klein bakje frieten te eten en kon het niet laten om ze te fotograferen met als opmerking van snotneuze " ik had het kunnen denken"
Was het in de heel vroege morgen in een steegje in hartje Gent, dan denk je wel eens van, ik moet een andere hobby zoeken, puzzels leggen, boetseren, modelbouw, postzegels verzamelen en ga zo maar door, neen, hoe kan ik anders men energie kwijt, wat is het zalig om na een ganse dag af gezien te hebben in een mega scheit en koud weer terug in je appartement te komen waar het lekker warm is,een heet bad te nemen en nog na te genieten van de beelden bij een goed glas wijn, soms is men hobby meer grenzen verleggen en wachten op iets die niet komt of te laat is, in het holst van de nacht opstaan om 300km verder 3 trein te gaan fotograferen, voor het werk nog de stad in te trekken terwijl andere mensen gezellig aan de stoof hun pot koffie met een boterham vol lekkere choco zitten te vreten. Ik hou er eigenlijk van om "anders" te leven ook al denk ik soms, je hebt ze niet allemaal meer, misschien is het dat die mij drijft, tegendraadsheid, rebellie, en een lak hebben aan het huisje tuintje boompje leven, verliefd zijn trouwen kindjes en indommelen in saaiheid... ik wil sterven en kunnen zeggen het was nu wel genoeg geweest...
Vorige week zaterdag was onze oudste collega jarig, 50 lentes jong, ze is een soort van moeder voor ons dus is ons Bi achter een taart geweest met de zalige tekst erop! Dank aan Anne Marie voor al de fijne momenten in al die jaren!
