Met bijna heel onze klas trokken we op museumdag naar het Magritte Museum in Brussel. Ik was heel nieuwsgierig naar meerdere werken van René Magritte, want we hadden hem vorig jaar in cultuurwetenschappen leren kennen met zijn bekende werk “Ceci n’est pas une pipe”. Het werk sprak mij wel aan en ik wou ook wel eens te weten komen of er een dieper betekenis zat achter zijn werken.

Eenmaal in het museum was er heel veel om te bekijken en eigenlijk te weinig tijd om alles in je op te nemen. De telefoontjes zijn voor sommige mensen misschien handig, maar ik ergerde er mij dood aan. Het was niet concreet genoeg voor iemand die niet veel kennis heeft van de kunstwereld en ook met de beperkte tijd was het onmogelijk om een heel de uitleg af te luisteren. Nee, geef mij maar een goede gids die weet wat hij aan het vertellen is. Natuurlijk heb ik wel wat dingen bijgeleerd, Margritte schilderde bv. eerst in kubistische en futuristisch stroming voor hij tot het surrealisme kwam. Ook zat er geen letterlijke betekenis in zijn schilderijen of zoals hij zelf zei, "De betekenis van mijn schilderen is deze die de toeschouwer er aan geeft".

Over de veiligheid in het museum kon zeker niet geklaagd worden, heel de tijd voelde je de ogen van de bodyguards in je rug branden en vaak volgden ze mee naar de volgende ruimte. Foto’s nemen was dan ook onmogelijk. Wie het probeerde mocht even snel alles weer verwijderen.

Ondanks de overbodige informatie en bodyguards heb ik nog veel bijgeleerd over Rene Magritte, maar vooral mij heel veel verwonderd. Want dat is het doel van Rene Magritte met zijn schilderijen, verwondering en verbazing oproepen bij zijn toeschouwers.

officiële site Magritte Museum: http://www.musee-magritte-museum.be/Portail/Site/Typo3.asp?lang=FR&id=languagedetect

06-06-2010, 22:13 Geschreven door Cynthia ontdekt  

Het is vrijdag avond en ik haast mij om op tijd klaar te zijn om mijn laatste culturele uitstap te maken voor esthetica. Dit keer heb ik gekozen voor een klassiek concert gespeeld door het nationaal orkest van België. Het is mijn laatste grote uitdaging en dan heb ik van alles iets geproefd, ik ben benieuwd…

Nog goed op tijd komen we aan in het Paleis voor Schone kunsten, de mensen die je naar de juiste zaal helpen zijn vriendelijk. Maar eenmaal klaar om onze plaatsen te zoeken voel je dat de sfeer strenger en serieuzer wordt een oudere man komt ons heel nogal nors onze plek wijzen.

Het concert was goed, maar te langdradig. Ik ben al geen instrument of muziekkenner en na een tijdje begon ik het toch vervelend te vinden. Bij het begin van het concert hoor je in de muziek verschillende verhaaltjes zoals de zeven dwergen die vrolijk terug naar huis keren maar plots merken dat er iemand in hun huisje is, voorzichtig lopen ze dan de trap op en schrikken heel hard wanneer ze sneeuwwitje zien.

Maar na een tijdje raakt je energie op om zo geconcentreerd te blijven luisteren en je begint dus maar wat rond te kijken in de zaal, je zoekt wie er ligt te slapen en stelt je in plaats van bij de muziek, bij de mensen verhaaltjes voor.

Ik vond het concert op zich niet slecht, maar voor mij hoeft er geen tweede keer te komen. Het duurde net iets te lang.

06-06-2010, 21:49 Geschreven door Cynthia ontdekt  

Niets wetend en niets verwachtend stappen we met z’n drieën door Brussel en wat heeft het Centraal station veel uitgangen HELP!

Eens ons door de massa heen te hebben gewurmd gaan we op zoek naar onze plaatsen, ik kreeg meteen een acute aanval van hoogtevrees, want zo hoog en zonder enige steun of leuning brrr…

De stoelen waren wel heel charmant en ik vond ze zelfs comfortabeler dan de pluchen cinemazetels van tegenwoordig.

De voorstelling start en een gsm ook, VRESELIJK! Zeker wanneer de eigenaar die niet uitzet. Maar hij kon dan ook wel op genoeg reactie rekenen van het publiek.

We waren zonder enige voorbereiding of zonder te weten waar Babel over ging naar Het Paleis voor schone kunsten naar Brussel getrokken. Het was dan ook een grote verassing toen een meisje in het Engels begon uit te leggen hoe de communicatie vroeger verliep en de mogelijke misverstanden. Wordt het een toneel? Maar niets is minder waar, in de voorstelling zat zowel toneel als dans, gebarentaal en een goede dosis humor.

Het decor wisselde ook voortdurend, maar niet van aard, het licht gaat uit en alles wordt verplaatst. Nee, de ijzeren kaders werden in vloeiende en bijpassende bewegingen verplaatst. Nog eens een bewijs dat er niet veel verschillende decors moeten zijn en ze niet duur moeten zijn om een effect te creëren.

Ook was het soms de moeite waard om naar de schaduwen te kijken die op het zijdelingse doek verschenen.

Waarover Babel juist gaat, hangt volgens mij af van hoe je de dingen opvat. De rode draad in het hele stuk was, denk ik dan, communicatie. Maar ook kritiek op de huidige maatschappij kon je duidelijk herkennen.

Ik zou hier duizend en één dingen kunnen vertellen die mij zijn opgevallen en die ik heb afgeleid uit het stuk, maar om het kort te houden som ik er een paar op.

Een Franstalige man praat over zijn liefde, niet veel later wordt hij door steeds maar kleiner te worden en van onder zijn kostuum een bontvel tevoorschijn te halen, een oermens is geboren. Bij de oermens is de liefde zo simpel, aangetrokken zijn door aan het meisje haar gat en oksels te ruiken. Maar eens het bontvel uit, en terug in de volwaardige grootte, kom je terug bij de ingewikkelde liefde, het koppel moet dringend eens praten. Weer een verwijzing naar communicatie en kritiek op de hedendaagse maatschappij.

Ook begint er op een moment een Engelsman op te scheppen over hoe goed zijn taal is, de grootste en beste taal van allemaal. Maar daar zijn de (twaalf!) andere nationaliteiten op het podium het niet mee eens. Opeens ontstaat er een conflict over wie de beste taal heeft. Heel grappig om te horen zeker wanneer een Japanner zijn taal begint te verdedigen, jij als publiek begrijpt er niets van, tot je hem midden in zijn preek merken hoort opsommen als Sony, Panasonic, Samsung, en ga zo maar door…

Ten slotte is er het stukje dat bij mij voor de meeste hilariteit zorgde. Een robot staat aan de controle voor de luchthaven. Op een moment komt er een vrouw lastig doen. De robot doet haar uiterste best, maar de mevrouw wil uiteindelijk toch niet meer mee met de vlucht waardoor de robot blijft hangen en doorslaat. Héél grappig om te zien, omdat de robot gespeeld wordt door een vrouw en ze ook heel de voorstelling weer blijft opduiken. Hoe iemand dit een hele voorstelling kan volhouden, ik heb er alleen maar bewondering voor. Ze slaagde erin de robot levensecht te laten lijken.

Niets dan lof voor Babel, maar om toch één kleine puntje aan te halen. Er was op een moment een naakt bovenlichaam te zien dat volgens mij volledig nutteloos was.

Toch een heel mooi en verrassend stuk dat niet voor niets een staande ovatie kreeg van het publiek.

06-06-2010, 21:41 Geschreven door Cynthia ontdekt  

Ik blader door de krant en daar staat het: Controverses. Een expo over foto's die geleid hebben tot opspraak, controverses en processen. De tentoonstelling spreekt mij zeer aan en beter laat dan nooit gaan we deze met een groepje bezoeken.

Het is koud en de bomen verliezen hun bladeren door de harde wind die ook nog eens mijn haar in de war brengt of zeg maar, in de lucht. Met een groepje vrienden vertrekken we naar Brussel en stappen we af  in het Noord station, wat betekend dat we enkele strip-clubs voorbij moeten. Het was weer eens iets anders dan de zwart-witte gevlekte koeien naast mij in de wei. Alhoewel, ik heb me wel even zo gevoeld wanneer we onze weg niet meer vonden en noodgedwongen voorbijgangers moesten aanspreken, geen van hen reageerde.

Gelukkig kwamen we dankzij een vriendelijke man met ons vieren toe in een mooie tuin midden in de drukte. Heel vreemd, maar rustgevend. Je hoort de auto’s nog, maar het lijkt wel alsof ze bij het decor horen, alles om je heen lijkt er weg te vallen.

Na even rond te lopen en luchtfoto’s proberen te nemen van onszelf, wat niet lukt trouwens, gaan we beginnen aan het serieuze werk: de expo.

We komen terecht in een zaal die begint met het ontstaan van de fotografie tot en met de hedendaagse kunst en veel mensen die eromheen draaien, vreselijk! De foto’s waren steeds voorzien van uitleg, zeer interessant, maar ook vaak hetzelfde. Want elke foto heeft namelijk geleid tot controverse, op zijn eigen manier. Neem nu bijvoorbeeld de foto van de eerste landing op de maan of was het: in de studio? Het is namelijk nog steeds niet duidelijk of de foto wel degelijk genomen is op de maan of in een studio. De wapperende vlag, er is geen wind op de maan, en de schaduwen tonen aan dat er reden is tot twijfelen, maar er is nog steeds geen sluitend antwoord. Wat mij ook is bijgebleven, is een naaktfoto van een tienjarig meisje, waarbij haar mama de toestemming had gegeven om deze te publiceren. Ik vind dit schandalig, kunst of geen kunst. Deze heeft dan ook geleid tot heel wat opspraak, terecht volgens mij.

Ik heb zeer veel bijgeleerd op de uitstap, het was vermoeiend, maar zeker de moeite waard. op naar de volgende!

22-11-2009, 00:00 Geschreven door Cynthia ontdekt  

22-11-2009, 00:00 Geschreven door Cynthia ontdekt