Neem ook eens een kijkje op de blog van mijn halfzusje Ena! Haar stamboomnaam is Catkin. www.bloggen.be/catkin
Zoeken in blog
And all their manners do confess that courage dwells in gentleness.
(from a 16th century poem)
The greyhound! the great hound! the graceful of limb! Rough fellow! tall fellow! swift fellow, and slim! Let them sound through the earth, let them sail o’er the sea, They will light on none other more ancient than thee!
OLD MS.
Beoordeel dit blog
De pupjes van Cyanne en Bas
Cyanne of Beltine x Embassador of First Avenue
09-04-2008
Oogjes beginnen open te gaan!
Vandaag hield Vincent me weer gezelschap en Peter is ook eens komen piepen. Zij was weer werken. 's Avonds is eerst zij en toen baasje weer bij ons komen zitten... en die waren allebei heel verbaasd !!! Plots zijn er kleine spleetjes aan hun oogjes, ze beginnen al stilletjes aan open te gaan! En meer en meer pupjes beginnen waggelend rond te wandelen. Echt wel grappig, vóór hun eten lukt het al wat beter dan met volle buikjes. Ze zijn natuurlijk, net als ik, apetrots op zo'n flinke pupjes. Ze kijken ook op dezelfde manier naar mij. Zij heeft zelfs tegen hem gezegd, dat ik in al die jaren de allereerste teef ben, die ze helemaal alleen zou vertrouwen met de pups. Hmm, waarom doet ze dat dan niet? Ze gaat soms wel wat verder weg nu, maar ze blijft toch altijd nog in de buurt. Ik vind het wel gezellig, daar niet van... Maar ze heeft gelijk, ik zou ook alles even flink kunnen, zonder hulp. Ik heb het haar vandaag nog even getoond. Iemand had het hek niet in het slot gedaan... dus ikke mijn neus ertussen gewrongen, hek open, over de hoge plank gesprongen en netjes tussen de pupjes neergekomen, zonder ook maar eentje te raken! Net toen ik voorzichtig wou gaan liggen, is zij nog een pupje weg komen nemen. Pfff, alsof ik dat niet had gezien ! Ik had goed gemikt om er nét naast te gaan liggen, hoor. Ik heb het maar gauw met mijn neus uit haar handen gepeuterd en toen moest ik het natuurlijk weer grondig wassen. Nu ik zelf pupjes heb, besef ik eigenlijk pas goed wat mijn mama en papa meegemaakt hebben. Het wordt tijd dat ik ze jullie ook eens voorstel, niet? Ik zal eens vragen of 'zij' er een mooie foto van heeft, dan zal ik dat morgen doen. En misschien moet ik ook eens aan Embassador vragen wie zijn ouders waren, en of die ook zo lief waren als de mijne ...
Dit zijn ze vandaag... nog steeds hongerig.
Als je goed kijkt, zie je links (aan het rechteroogje) al een klein spleetje!
Flink rechtstaan.
En echt stappen!
Soms vertrekken ze al zo snel, dat zij te laat is om de foto te nemen, hi hi
Fijn, de bak voor ons alleen...
Ik snap niet goed waarom zij dit veilig noemt ! Maar ik heb er wel vrede mee... Ik kruip dan lekker in de zetel voor een dutje. Als ik zachtjes piep, laat zij me toch altijd terug bij hen. Ik denk dat zij bang is dat de pupjes al uit de bak zouden kruipen.
Vandaag is zij heel de dag bij me gebleven. Elke keer als ik even uit de bak wou, verdween zij en kwam terug met vreemde geurtjes bij zich, zoals waspoeder en zo. En één keer; toen ik even buiten was, heeft zij weer heel mijn bak vreemd doen ruiken! Natuurlijk had ik al snel de oplossing gevonden : gewoon, heel de tijd in de bak blijven liggen... dan bleef zij er ook netjes bij zitten. Alleen toen baasje thuis kwam, en iedereen, hij ook, in de tuin ging spelen... toen had ik het wel even moeilijk. Zij is toen ook even samen met mij naar buiten gegaan. Iedereen kwam aan mij snuffelen. Ik vond dat niet erg, behalve als zij de anderen ook wou knuffelen! Gelukkig heeft Deus, onze reu, dat begrepen. Hij zorgde ervoor dat de anderen een beetje tussen haar en mij uit bleven, als een echte ridder! Ik voelde me echt goed beschermd. Mijn mama bekeek alles van op een afstand, met veel rust en wijsheid, zoals altijd.
Ze zijn al weer een beetje groter !
Ze kunnen er echt niet tegen dat ik slaap...
Dan doe ik maar alsof ik wakker ben...
Gauw opgestaan om me om te draaien, maar niet meer uit de bak hoor! Anders gaat zij weer weg...
Namiddag zag zij dat ik verlangend naar buiten keek...
Daar was iedereen, ook baasje, leuk aan 't spelen! Alleen Faith, de jongste van de groep, die twijfelde een beetje omwille van het luide gegrom.
Zo gauw dat gebrom ophield, ging iedereen baasje knuffelen.
Toen ik ook naar buiten mocht, werd ik uitgebreid besnuffeld, zie je Deus waarschuwend kijken naar Eimear? En mijn mama Zynnith, die ligt rustig op de achtergrond. Favourite was het meest nieuwsgierig naar de geurtjes van mijn pups.
En toen Vincent buiten kwam, hield Deus de anderen netjes weg, met een stoere pas rond mij, zodat ik alle knuffels kreeg. Alhoewel, Vincent wou eigenlijk niet knuffelen, hij had zijn 'weg-gaan-kleren' aan.
Hmmm, rustig dagje met Vincent, zij was weer werken... En 's avonds is baasje zelfs even bij mij komen zitten. Ik heb hem dan maar gauw geleerd dat likken voor mij veel makkelijker is, als hij de pup vasthoudt. Gezellig, zo samen werken! Zij was een beetje bezorgd omdat ik mijn pupjes vandaag maar 9 voedingen gegeven heb... alsof ze te mager zijn, mijn bolletjes! En elke ochtend legt zij ze weer op de schaal en is ze met een blad in de weer. Ik leg er dan mijn hoofd en soms mijn voeten op... maar dan moet ik wel hééél lief naar haar kijken, want dan knort zij! Ik snap echt niet dat ze dat blad liever ziet dan mij... En ook de telefoon probeer ik soms uit haar hand te duwen, als zij er té lang tegen praat. En soms moet ik zelfs mijn snoet tussen haar en de pupjes duwen, anders knuffelt ze alleen maar met hen, en niet met mij. Zij noemt me dan 'jaloers', maar wat wil je? Als je in één huis met vééééél Iertjes woont, dan moet je wel een beetje voor je rechten opkomen, nietwaar?
Dit is het blad, dat ze elke morgen liever ziet dan mij...
Fijn slapen met baasje erbij.
En, samen werken !
Mijn 7 bolletjes.
Ikke, netjes gekamd!
Dit pupje vond het helemaal niet leuk dat ik sliep.
En ook niet dat haar zusje ook sliep...
Eigenlijk sliep iedereen toen, alhoewel sommiggen hun hoofdje graag hoger leggen (nu al!).
Ook al is dat niet altijd even makkelijk!
Nog nooit gestapt... en toch al zwarte kussentjes onder hun voetjes ?
Zij heeft vandaag geslapen tot half één. Toen had ik al twee keer de pups eten gegeven en gewassen, samen met baasje. Ze was wel wakker gebleven tot 7 uur 's ochtends zei baasje, dus moest ik haar met rust laten. Na haar douche kwam ze gelukkig terug bij me zitten, want baasje ging weer met dat brommend ding rond in huis. We zijn namiddag ook even samen in de tuin geweest, maar toen werd ik weer naar binnen geroepen, want er kwam bezoek. Twee dames dit keer, waarvan ik eentje al heel mijn leven ken. Leuk geknuffeld. En toen apetrots de pupjes getoond!
Ik vraag me soms af of mijn broer Catweazle even trots is op zijn pups. Hij heeft ook 8 pupjes gekregen met Ciára in de kennel Aisling Wood in Nederland. Maar misschien is hij net als Embassador... wel altijd bereid... maar pupjes wassen, dat komen ze niet doen! En ik vind dat goed zo, tot grote spijt van Deus, de reu die bij ons woont. Hij heeft al een paar keer met het hek gerammeld om naar hen toe te mogen komen. Misschien mag hij binnen enkele dagen wel, maar voorlopig... liever niet. Faith, de jongste meid hier, wil ook graag komen helpen. Ze is al eens komen piepen, maar toen ze bleef rondtrippelen heb ik toch maar héél zachtjes gegromd. Toen ging ze netjes liggen en kon ik ook rustig verder slapen.
Dit zijn mijn neefjes en nichtjes, kindjes van Catweazle of Beltine. Ze zijn met 8, kijk maar eens op hun website www.aislingwood.com !
Ikke, namiddag in de diepe zandbak.
Beetje moe gespeeld buiten, lekker weer in de bak.
Lief, hé? Samen in dromenland.
Al goed gegroeid, vind je niet?
Maar nog veel kleiner dan mijn 'nieuwe' pup.
Eens een klimmer, altijd een klimmer !
Dit gebeurt er dus als 'zij' zich verveelt... Niet lief, hé?
Vandaag heb ik weer leuk bezoek gehad! Ik kende deze meiden al langer; maar meestal knuffelen ze met mijn vriendin Ena, niet met mij. Ik was wel heel blij dat ik vandaag hun aandacht kreeg, ik wou ze wel hier houden, en ben er dus maar pal bovenop gaan liggen. Het werd niet gewaardeerd! Ze heeft daarna met natte doekjes op haar jeans zitten wrijven... Een van de twee is bij me in de bak komen zitten. Ze mocht al mijn pupjes pakken en knuffelen. Niets aan de hand... tot ze er eentje hoog in de lucht hield en vreemde geluidjes maakte. Ze dacht vast dat het een vogel was! Toen heb ik mijn hoofd maar opgeheven en ben dicht met mijn neus naar haar toe gegaan. Gelukkig kreeg ik mijn pupje weer dadelijk terug. Zoontje nummer 2 werd vandaag het meest geknuffeld. Eén van hen noemde hem Silverback... ik dacht dat dat een gorilla-naam was... Ik hoop dat ze nog iets beters bedenken! Ik geniet nog altijd van het voeden en wassen, maar soms tuur ik toch ook weer vol verlangen naar buiten. En 's avonds, als baasje graag bij mij komt zitten om tv te kijken... dan kruip ik maar bij haar in bed om wat te slapen. Rond middernacht, als baasje slapen gaat... dan wil ik graag weer bij de pups en zij komt dan een beetje knorrend met me mee. Dan blijft zij lekker wakker tot het licht wordt en ik kan heel de nacht bij mijn kindjes slapen, oogjes weggedraaid, heel diep... zij let wel op. Mmmm, heb ik toch goed geregeld, nietwaar?
Lekker wassen.
Soms kijk ik toch al heel geïnteresseerd naar buiten...
en droom ik stilletjes weer weg...
Ook mijn pupjes kruipen steeds verder van mij weg. Het liefst liggen ze onder de houten stootrand in hun holletje.
Vorige nacht ben ik daardoor toch hevig geschrokken. Eentje lag daar rustig te slapen, en begon plots heel hard te krijsen. Ik keek even tussen mijn poten, daar lag maar één pupje, dus kon ik snel veilig rechtspringen. Zij had ondertussen het schreeuwende pupje al opgepakt. Maar ik vond het nodig om alles af te speuren, waar het geslapen had. Daar moest beslist iets of iemand zitten... Ik heb echt goed gecontroleerd, maar niets gevonden. Zij heeft me toen uitgelegd dat het pupje in zijn droom was beginnen bewegen en een beetje hard zijn hoofdje tegen het hout erboven gestoten had. Daardoor had het van angst geschreeuwd. Toen zij haar hand daar legde om het na te bootsen, herkende ik dat doffe geluid tegen het hout inderdaad. Wat een opluchting !
Sommige pups willen ook al op avontuur gaan, kijk maar hoe deze zoon plots vertrekt !
Hij sluipt vrij snel in één bepaalde richting, alsof hij al op jacht wil gaan...
En ja hoor ! Dit had hij in zijn neusje ! Mijn lege eetkom ! Knap, hé?
Andere pups liggen meestal gewoon zalig te genieten. Buikje vol, warm genoeg, en natuurlijk : proper gewassen!
Ik vind dat ze gelijk had... ik overdreef een beetje. Er waren alleen nog maar mijn pups. Dus heb ik besloten om ze af en toe een paar uurtjes alleen te laten. Kan ik lekker wat langer buiten (graafwerken moet je bijhouden) of rustig in de zetel liggen en ze eens van op afstand bekijken. Ik ga ze natuurlijk wel op tijd eten geven, en uiteraard ook weer helemaal wassen, voor én na de voeding. Maar urenlang bij hen liggen zonder op te staan... nee, dat hoeft nu niet meer. Zij snapt er natuurlijk weer niets van. Zij was vannacht in alle staten toen ik twee keer rustig opgestaan ben om mij op mijn andere zijde te leggen. Ook Vincent keek heel verbaasd vandaag, omdat ik niet meer de hele tijd bij mijn pupjes wou liggen. Tja, ze moeten wel groot worden hé, en dat loslaten begint dus als ze een week oud zijn. Ik wil nu wel een beetje terug hond worden!
Lekker samen, zonder mij...
Tuurlijk ga ik ze wel voeden en ... wassen!
Ze beginnen ook een beetje stout te worden, op me klimmen...
Deze morgen heeft zij haar wenkbrauwen gefronst toen zij de pupjes op de schaal legde. Zij heeft me uitgelegd dat mijn kindjes best niet méér dan 10% van hun lichaamsgewicht bijkomen op één dag. Enkele pupjes zaten daar vandaag over. Dus vindt zij dat ik een beetje minder melk moet maken... alsof ik dat ga kunnen. Het is waar, soms na de voeding zijn er een paar die een tijdje af en toe zachtjes piepen of kreunen. Als zij ze over hun buikje streelt, zijn ze stil. Zij zegt dat dat echt komt door wat te veel te eten. Tja, als tussen twee voedingen in een pupje aan één tepel zuigt, dan loopt de melk van de twee achterste tepels in straaltjes uit me... kan ik toch ook niets aan doen??? Omdat het bezoek gisteren vroeg hoeveel maaltijden ik zo gaf per dag, heeft zij vandaag zitten tellen. Niet alle pups eten elke keer mee, soms zijn er twee die doorslapen, maar ongeveer om de 45 à 55 minuten is er toch een goede drinkbeurt. Af en toe slapen ze al wat langer. Ze eten nu dus ongeveer 22 keer per dag. En dat is al veel minder dan in het begin hoor. Toen kwamen ze aan wel 40 keer per dag! En zij was nog wel zo trots, omdat ik haar eerste mama was die tien tepels heeft en waarbij ook uit die kleine voorste tepels behoorlijk wat melk komt. Ben benieuwd wat zij morgen gaat zitten tellen, want vandaag is er weer bezoek geweest. Een lieve dame, die een beetje raar praat, zij doet dan trouwens ook. Ik heb er niet zoveel van begrepen dus was het geen Nederlands, maar ook geen Frans. Ik vond het wel leuk dat ze ook een beetje voor me gezorgd heeft, ze pakte mijn pupjes ook heel voorzichtig op, en als ik naar haar keek, legde ze ze gauw weer bij mij. Dus kon ik haar wel vertrouwen. Mijn pupjes deden dat ook, maar ze snuffelden in het begin toch wel heel lang en ze hielden zich eerst ook een beetje stiller. Ik heb ook lang gesnuffeld aan mijn nieuwe pup die ik van die dame gekregen heb... maar ondanks het feit dat mijn kindjes de nieuweling onmiddellijk opgenomen hebben in hun midden, ben ik er toch niet gerust in. Ik duw er regelmatig met mijn neus tegen omdat die pup toch wel erg stil is, soms...
Nog zo'n dik buikje...
De nieuwe pup, die ik vandaag gekregen heb.
Ik hou ze goed in 't oog...
Mijn kindjes hebben de nieuwe pup helemaal aanvaard.
Geef toe, toch wel erg lang, hé? Zelfs voor een Ier!
Ondertussen blijf ik, behalve eten geven, één ding heel getrouw doen: mijn kindjes grondig wassen, en wassen, en wassen...
Vandaag heb ik voor het eerst een beetje buiten de puppy-bak geslapen, lekker op de frisse tegels. Zo kon iedereen nog eens samen aan tafel eten, met het bezoek. Achteraf bekeken natuurlijk niet slim van mij, als zij bij me eet, krijg ik wel altijd een hapje en nu niet... Maar ik was toch blij toen ze eindelijk kwam, ze was namiddag weer gaan werken. Ik doe het blijkbaar allemaal té goed. Het bezoek was ook heel lief, ze mochten de pupjes wel aaien van mij. Ze hadden waarschijnlijk gezien dat ik het niet fijn vond dat zij ze oppakte, want dat hebben ze niet geprobeerd. Zij natuurlijk wel, elke dag... en dan moet ik kijken, kijken, kijken en soms zelfs met mijn neus gaan duwen, voor ik ze terug krijg! Elke ochtend mompelt ze goedkeurend als ze de pups op de schaal met het lichtvakje legt. En eerlijk waar, sommige pupjes krijgen nu al een dikke buik ! Morgen gaat ze me uitleggen waarom ze dat doet, heeft ze beloofd. Voorlopig moest ik alleen onthouden dat ze allemaal over de kilo zijn. En blijkbaar vind zij dat goed.
Ze veranderen elke dag, mijn pupjes, hier zijn ze 5 dagen oud.
Lief, hé?
De invloed van Vincent verontrust me nog steeds... Kijk maar naar deze kleine acrobaat!
En die figuren blijven ze ook oefenen...
Maar ze zijn ook wel lief met elkaar.
En de meesten hebben een tevreden glimlach op hun snoetje van leer.
Dit is de schaal waar ik niet van hou !
En geef toe, deze heeft toch een dikke buik, niet?
Terugdenken aan mijn dikke buik... en wat erin zat!
Vreemd toch, zij zegt voortdurend dat ik toch zo flink ben, zo lief en voorzichtig, zo plichtsbewust, en zo slim en nog veel meer complimentjes... En weet je hoe ik daarvoor beloond werd? Zij is vandaag terug gaan werken, al een halve dag. Gelukkig is Vincent wel bij me gebleven, dat was ook wel gezellig. Het deed me helemaal terugdenken aan mijn dikke buik. Hij heeft samen met mij zitten wachten die laatste dag, toen was het ook gezellig, maar ik voelde me toen toch iets minder op mijn gemak dan vandaag. Hij was ook echt wel dik hoor, die buik van mij...
Samen wachten... alleen wist ik toen nog niet goed waarop.
Toch wel een erg dikke buik, hé?
En dit is wat er allemaal in zat !!! Zij moet altijd kijken naar de witte vlekken om te weten welke pup ze vast heeft. Ik niet hoor, ik ruik het verschil.
Zoon 1 Zoon 2 Zoon 3 (nog een beetje groen) Dochter 1 Dochter 2 Dochter 3 en Dochter 4
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie leuke reacties. Toen zij me vroeg om een dagboek bij te houden, zag ik dat wel zitten. Dat jullie ook zouden reageren daarop, daarover had zij niets verteld. Ik vind het wel een leuke verrassing! Ik wil jullie ook graag deze twee mooie foto's tonen, van mijn halfbroer Fintan en zijn vriendje Spot en van mijn zusje Cinnamon en haar vriendinnetje Gladys. Ze zijn genomen in de week dat ik met mijn dikke buik niet meer in de sneeuw mocht ravotten... Als ik hier onder de warme lamp lig 's nachts, dan kijk ik met plezier naar die frisse foto's. Zij zegt dan dat ik geen reden heb om jaloers te zijn... ben ik ook niet echt... maar soms... hmmm... zo'n frisse wandeling... hmm... ik hoop toch dat zij niet al te lang wacht om me nog eens mee te nemen. Voorlopig ben ik wel tevreden met een korte wandeling in de tuin, en een frisse wasbeurt 'smorgens... dat moet, zegt zij, want ik verlies nog wat donker bloed en ik wil mezelf wel wassen hoor, maar dat laat zij me niet toe... Dus blijf ik maar netjes stil staan en geniet... En gelukkig krijg ik ook veel fris water en elke dag een Danoontje!
Cinnamon, mijn zus, en haar vriendinnetje Gladys.
Mijn halfbroer Fintan en zijn vriendje Spot.
Ikke, een beetje warm...
Genietend van mijn ochtend-wasbeurt.
Lekker fris water.
Mijn yoghourt!
En dan weer fijn rusten met de pups.
En samen eten! (niet lachen met mijn geschoren pootje, hé?)
Vandaag was het een rustige zondag. Alle mensen waren thuis, fijn! En ik moest gelukkig nooit lang buiten blijven, want het regende veel.
Maar eerst even dit : Zij heeft op mijn blog muziek gezet... pfff.... 't is niet omdat ik een Iers ras ben, dat ik elke dag van het Ierse volkslied wil genieten! (toch niet in deze uitvoering...) Dus, voor wie er ook zo over denkt : links boven moet je maar op het vierkantje (zij noemt dat de stop-knop) duwen, en je kan in alle stilte genieten van mijn dagboek.
Ik ben mijn nieuwe taak al helemaal gewend. Maar... ik heb toch enkele klachten over haar... Deze morgen vond zij het weer nodig om al mijn pupjes één voor één van me weg te nemen. Zij legt ze dan op een lekker zacht doekje in een schaal en dan kijkt ze vol spanning naar een lichtvakje op die schaal. Zij zegt dat ze zo controleert of ik genoeg melk geef. Hoe durft zij daaraan twijfelen! Ik vind het helemaal niet fijn en ben blij als ik de pupjes terug krijg, dan moet ik ze natuurlijk weer helemaal opnieuw wassen. Wat ik ook niet fijn vind is dat ik nooit mag kiezen hoe ik mag gaan liggen. Zij verhuist mijn kussentje elke keer, en ik moet elke keer met mijn hoofd naar de andere kant gaan liggen. En ik lig zo graag altijd op mijn rechterzij... Wat zij wel al goed doet, is me eten brengen als ik naar het hek van de keuken kijk en mijn kom water voor me zetten als ik naar de kom kijk. Zij blijft ook wel heel de tijd gezellig bij me zitten. Maar in de late namiddag is baasje bij me komen zitten en dat was toch ook wel heel fijn. Ik moet wel regelmatig piepen om de pupjes terug te krijgen als ze verder dan mijn pootjes van me wegkruipen, maar dat snappen ze nu gelukkig allebei.
Vincent niet ! Die is ook even bij me komen zitten, maar toen gingen mijn pupjes op zijn benen liggen en... nadat hij weg was, ging het pas helemaal mis! Ik weet niet of jullie het weten, maar Vincent danst bij Silverstar, ingewikkelde pasjes en tilfiguren en zo... Het resultaat was dat de pupjes héél vreemd begonnen te doen... kijk maar op de foto's !
Lekker wassen ! Fris en monter. Zo heb ik het graag, allemaal op een rijtje, tussen mijn pootjes. En toen kwam Vincent... Eén voor één begonnen de pupjes vreemd te doen. Hier de buikrol... Hier een lift... Een hoofdjeskluwen... Ik wist niet meer welk lijfje bij welk hoofdje hoorde... Hier een cirkel met eentje in het midden die wel heel vreemd deed... En tenslotte ... pure geometrie... Die Vincent toch ! Zo'n slechte invloed...
Op bezoek bij de knuffeldierenartsen ! En weer terug thuis...
Sorry, sorry, dat het even duurde... ik wou wel eerder schrijven hoor, maar, tja ik had mijn pootjes even vol ! Ben gisteren dus lekker mee mogen gaan, was even heel blij. Wij, dat zijn ik en baasje en Vincent zijn met de auto naar de dierenarts gegaan. Ik vond het best leuk om me weer door haar te laten knuffelen. Er was er trouwens nog eentje bij die ik vroeger nog wel eens thuis gezien heb toen mijn vriendinnetje Eimear geboren is. Leuk hoor twee knuffeldierenartsen en nog een meneer en mijn mensen. Ze begonnen me te trimmen maar die hadden tenminste betere en minder pijnlijke dingen daarvoor dan de vingers van haar! En toen... tja, toen voelde ik me plots wat slapjes worden en in de verte herriner ik me nog dat ik mee moest naar een andere kamer. Wat er daarna gebeurd is, dat weet ik niet precies, maar plots waren Vincent en nog maar één van de knuffeldierenartsen daar met een heleboel van die kleine friemeltjes en ik ben ze maar dadelijk beginnen te wassen! Vijf warme kreunende lijfjes om lekker te likken. En toen kwam baasje weer, en zij was er ook bij, met de mand van thuis en ... ja hoor, die twee flinke zoontjes die ik er thuis uitgeperst had, zaten in die mand. Toen ik ze hoorde piepen werd ik pas helemaal blij. Even met mijn neus tegen mijn mensen geduwd om hen te begroeten, en toen maar weer heel de bende gewassen. Terwijl ze allemaal om beurt lagen te zuigen heb ik toch ook maar eens goed rondgekeken in die 'andere kamer'. Er zat een wijze oude poes, los, bovenop een kooi met nog een vriendelijke zwart-witte kater in, met gekke draadjes aan zijn pootje. Thuis in de tuin, ren ik graag achter poezen aan, maar deze poezen waren anders. Ze leken me even slim als mij en ik geloof nooit dat ze weg zouden lopen als ik er naartoe zou gaan... heb dat dan maar wijselijk niet gedaan. Trouwens als iemand een lieve, wijze, zwart-witte kater wil... Hij zoekt nog een nieuwe thuis ! Ik heb wat korreltjes van zijn eten gekregen, lekker! En zomaar drie kauwstaafjes, waarvan ik anders nooit meer dan één per dag krijg, voor mijn tandjes, en ook nog een heel lekker doosje voor allergische honden... heb er spijt van dat ik dat niet ben, dat zou ik wel elke dag willen eten! Enfin je hoort het, ik heb me er best geamuseerd, maar toch wel het meest van al met die lekkere friemellijfjes! Er zat nog een verbandje rond mijn poot en daar hing een buisje aan. Toen Vincent dat uitgetrokken had, heeft de dierenarts mijn pootje nog gewassen en daarna hebben ze al die kleine molletjes in de mand van thuis gelegd. Toen ben ik maar vlug opgestaan, sneller dan zij (hi hi) en terwijl Vincent de mand droeg ben ik snel naast hem doorgelopen in de gang, want ik had het al begrepen... ik mocht terug de auto in, terug naar huis... ook fijn! Ik ben net op dezelfde manier als altijd in de auto gesprongen, met alleen mijn voorpoten, zo heeft zij me dat geleerd toen ik klein was. Daarna zet zij mijn achterpoten erin, maar nu nam ze me niet zoals anders onder mijn buik vast, wel alleen met mijn poten... grappig, maar het lukte. Toen was ik heel even wel ongerust, tot Vincent de mand naast ons zette. Ik heb heel de weg onafgebroken zitten kijken naar de mand. Toen we thuis aankwamen, pakte baasje de mand weg en verdween. Ik wou haar eerst niet volgen, wou de mand zoeken, was even in paniek. Tot ze zei dat we naar de 'pupjes' gingen, en toen wist ik het weer, zo noemen zij die lekkere friemellijfjes altijd ! Ik ben toen heel flink naast haar gaan lopen, aan de zijtuin in, naar het livingraam, en ja hoor ! Daar had hij de mand gezet, onder de rode lamp.
Toen is zij gezellig bij mij en de 'pupjes' komen zitten en baasje en Vincent zijn gaan slapen. Alles rook lekker fris en proper, en dus heb ik maar gauw ook de pupjes gewassen en gewassen en gewassen, en dat heb ik eigenlijk heel de nacht gedaan. Ik voelde me echt niet moe. Zij was niet zo bij de pinken, soms moest ik echt zachtjes piepen omdat zij niet onmiddellijk zag dat er een pupje te ver wegkroop. ( tot heel vooraan van mijn pootjes bvb.) Toen het weer licht werd heeft zij me gedwongen om een wandelingetje te maken buiten in de tuin. Zij bleef maar zeggen dat ik pipi moest doen, en na 4 keer proberen is dat dan toch gelukt... het voelt wel niet zo fijn, maar ze had gelijk, ik moest eigenlijk wel. Daarna heb ik eten gekregen en toen mocht ik weer lekker terug bij de pupjes gaan liggen om ze te wassen. Zij zegt wel heel vaak dat ik flink ben, maar soms knort zij toch wel een beetje omdat ik ze veel te vaak wil wassen. Ik denk dat zij stiekem jaloers is omdat zij ook wel zo'n lekkertje van de pupjes wil krijgen! Ik ben altijd snel genoeg om dat te voorkomen.
Nu lig ik hier dus lekker te genieten, word opgediend als een prinses, moet soms wel even naar buiten, maar zo gauw ik geplast heb, mag ik er terug bij. Namiddag zijn Peter en Kathleen even komen kijken, net toen ik te moe was om hen uitgebreid te begroeten. Dat houden ze dus te goed! Ik heb vanavond ook al bezoek gekregen, een meneer die er gezellig bij kwam zitten. Ik heb mijn neusje wel goed in de buurt gehouden als hij ze wou strelen, maar hij deed het goed, dus heb ik hem maar laten doen. Maar ik word toch liever zelf gestreeld hoor!
O ja, 3 pupjes lekken op hun buikje als ik ze lik, en 4 pupjes onder hun staart. Zij zegt dat die die onder hun staartje lekken mijn 'dochters' zijn. En ze heeft me ook verteld dat nummertje 3, die klem zat, een zoontje was, maar die heb ik nooit mogen zien. Spijtig.... Maar met 7 lekkere friemelijfjes (sorry: pupjes) ben ik toch wel heel blij.
Bij mijn eten krijg in nu telkens een extra boterhammetje, zij zegt dat er een pilletje inzit, maar daar proef ik niks van, lekker ! Oei, mijn pupjes beginnen te piepen, ik denk dat ze honger hebben en ik wil ze gauw gaan wassen... Tot morgen !!!
Ikke en mijn eerste zoon ! Het wassen van de tweede, pasgeboren zoon. Twee flinke kereltjes. Bij haar in de buidel, dan durfde ik gauw een plasje gaan doen, niet als ze alleen in de mand lagen! Terug thuis onder de rode lamp. Dat was al snel te warm, en een beetje te roze voor de foto's Kijk eens hoe flink : al staan op de eerste levensdag! Hmmmm, ik ben een heel tevreden moeder.
Na mijn rustige voormiddag begon ik rond 13 uur toch weer vanalles vreemd te voelen. Mijn vrouwtje dacht dat ik weer honger had, hi hi, weer gefopt... Alhoewel, honger had ik ook wel natuurlijk. Terwijl ik aan het eten was, exact om 14 uur, kwam ze met de huishoudrol aandraven, ik had wat lichtgroen slijm verloren. Ik hoorde hoe ze de dierenarts op de hoogte bracht, ze zei dat ik mijn slijmprop verloren had. En ze beloofde dat ze haar 6 uur later weer zou bellen, als er ondertussen niets gebeurd was. Ik ben toen samen met haar nog eens alle graafwerken in de tuin gaan inspecteren. Ik kon de neiging om mijn rug bol te zetten niet onderdrukken ook niet als zij zei dat het nog te vroeg was om te persen. Ik ben het toch maar blijven doen, en om 15 uur kwam er plots een plasje lichtgroen water. Oeps, gelukkig vonden zij en Vincent het niet erg ! Om 15u.26 kwam er opnieuw een plas, zij noemde het vruchtwater, dit keer méér. En 3 minuutjes later had ik zo fel geperst dat het plots erg pijn deed. Ik heb toen een beetje geschreeuwd en ben snel weggelopen. Maar Vincent riep me, en toen... toen hoorde ik een zacht gepiep ! Een pupje, een flinke zoon van 640 gram, geboren om 15u29. Eindelijk iets dat ik echt wilde likken, en likken, en likken, en likken... Tot zij zei dat het nu wel goed was. Toen ben ik maar gaan liggen en hij begon te kruipen in de richting van mijn borstjes. Het duurde niet lang voor mijn melk weer begon te druppelen. (had ik de drie laatste dagen wel meer last van). Ze zei dat ik nu maar wat moest rusten, maar dat duurde niet erg lang. Mijn baasje kwam thuis om 16u.30, daar was ik wel blij van. En weer kreeg ik de neiging om te persen. Om 16u.42 is er weer een flinke zoon geboren, van 700 gram. Toen heb ik niet meer geschreeuwd alleen maar flink geduwd. En daarna... gebeurde er eigenlijk niets meer. Vincent moest dansles gaan geven en gaan trainen. Toen die vertrokken was lukte het me niet meer om te persen en dus ben ik maar gaan slapen, nadat ik de kleintjes uiteraard nog grondig had gewassen. Om 19 uur heeft ze de dierenarts weer gebeld, en na overleg, mocht ik nog wat rusten en wachten tot Vincent weer terug was om 20u. Toen had ik weer honger als een paard, heb een beetje eten gekregen, na veel gezeur. En om 21 uur kwam de dierenarts me zomaar knuffelen, leuk! Tot ze eens ging voelen in het gangetje waar de pups uitkwamen, dat was minder leuk. Ik ben heel lief gebleven hoor, maar ik heb toen wel gekreund. Het duurde erg lang, eerst staand, toen liggend. Ze heeft even hard getrokken als ik geduwd heb, maar vergeefs... er kwam geen beweging in de volgende pup. Het pupje had maar één pootje in het gangetje, het andere zat nog verder binnenin. Hij lag geplooid en de dierenarts kon het tweede pootje niet vast krijgen. Ze kon het pupje niet draaien om aan het tweede pootje te geraken en ze kon het zelfs niet terug duwen, het zat gewoon helemaal klem !
Ze hebben even gepraat, en toen kreeg ik mijn twee flinke zonen weer terug om eten te geven en natuurlijk ook te wassen! De dierenarts is dan vertrokken en ze heeft gezegd dat ik een kwartiertje later ook mocht vertrekken. Vreemd, ik heb nu helemaal geen zin om weg te gaan. Ben benieuwd waar we naar toe gaan.... Ik zal mijn best doen om het jullie te vertellen als ik weer terug ben, tot dan !
Ik heb vannacht lekker geslapen. Ben maar twee keer naar buiten geweest voor een plasje. Gisterenavond waren er weer leuke mensen op bezoek die mij lekker lang geknuffeld hebben. Vandaag heb ik erg diep geslapen, helemaal weg van de wereld.
Rond de middag heeft mijn mama me geholpen met het graven van een gat in de tuin, bijna groot genoeg ! Gelukkig maar, want de bak die ze hier binnen gezet hebben, heb ik wel heel grondig geïnspecteerd (kreeg zelfs baasje zijn lampje aan!), maar ik geloof dat mijn plaatsje buiten toch meer geschikt zal zijn.
Voor ik terug naar binnen mocht, moest ik met mijn 4 pootjes in een emmer lauw water. Vincent heeft zelfs mijn neus gewassen! Flauw hoor... straks moet ik toch nog wat verder gaan graven...
Het is vandaag 26 maart 2008. Mijn mensen verwachten mijn pupjes rond 28/29 maart. Maar voorlopig voel ik me nog heel erg rustig. Het is slecht weer, ik ga niet graag naar buiten als het regent of sneeuwt, dus slaap ik lekker veel. Maar als de anderen iets horen, dan blaf ik nog lekker mee. Mijn vrouwtje laat me dan niet mee naar buiten stormen, maar ik zou het nog best kunnen hoor! Mijn buik is wel een beetje dik geworden en ik voel me wat onhandig, maar voor de rest... voel ik me nog kiplekker. Van kip gesproken... honger heb ik wel, als een wolf!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben Cyanne of Beltine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Janneke.
Ik ben een vrouw en woon in Irish Wolfhound Kennel of Beltine (België) en mijn beroep is ik ben de oudste dochter van Tauke (Zynnith of Beltine) en mijn papa is Vianho Hemingway uit Slovenië. Spijtig genoeg is.
Ik ben geboren op 04/10/2003 en ben nu dus 20 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, eten, spelen, en mijn ambitie is roedelleidster worden, in opvolging van mijn mama, Zynnith of Beltine (Tauke).
Het is nu tijd voor mij om de volgende generatie Iertjes op de wereld te zetten. Ik was wel heel blij met de reu die ze
A QUOTE TO REMEMBER
HE IS YOUR FRIEND, YOUR PARTNER, YOUR DEFENDER, YOUR DOG.
YOU ARE HIS LIFE, HIS LOVE, HIS LEADER.
HE WILL BE YOURS, FAITHFUL & TRUE TO THE LAST BEAT OF HIS HEART.
YOU OWE IT TO HIM TO BE WORTHY OF SUCH DEVOTION.
AUTHOR UNKNOWN
ik noem je zon of zee of zwaluw dan kom je altijd weer terug
Een van mijn jeugdzonden... het stelen van de vissenkorreltjes!
Ik had goed gemikt om er nét naast te gaan liggen, hoor. Ik heb het maar gauw met mijn neus uit haar handen gepeuterd en toen moest ik het natuurlijk weer grondig wassen. 
